Semua Bab ทะลุมิติไปเป็นสาวใช้ผู้มั่งคั่งในยุค 90: Bab 51 - Bab 60

สองวันต่อมาเนื้อนวลอาการดีขึ้นมาก เธอตื่นขึ้นมาทำงานเหมือนเช่นทุกวัน วันนี้เธอต้องกลับบ้านเพื่อไปตามหาสร้อยเส้นนั้น เนื้อนวลเก็บเสื้อผ้าของเขาที่ซักไว้เข้ามารีดในห้อง สุรเชษฐ์ก็เดินขาเอียงซ้ายเอียงขวาเข้ามา เนื้อนวลวางเตารีดลงแล้วตั้งหน้าตั้งตามองเขาเพราะกลัวว่าเขาจะล้ม “คุณเชษฐ์ปวดขาหรือคะ” “อือ ปวดขาตั้งแต่วันที่ขับรถไปรับเธอนั่นแหละ” ตอนขับไปไม่ปวดแต่พอกลับมาบ้านรู้สึกปวดจนต้องกินยา “ฉันรีดผ้าเสร็จจะนวดให้นะคะ” “อือ กำลังจะใช้อยู่พอดี” นั่งลงบนเตียงนอนแล้วหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน พอเธอเผลอก็ลอบมองเธอบ่อยครั้ง จู่ ๆ เขาก็พูดขึ้น “วันนี้เข้ามานอนในห้องฉันนะ” เธอไม่อยู่แค่ไม่กี่วันเขาก็รู้สึกเหมือนในห้องนี้ขาดอะไรไปสักอย่าง มือที่กำลังรีดผ้าอยู่เริ่มทำช้าลง “เอ่อ…ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวแก้มติดไข้” เรื่องที่เขาจูบเธอวันนั้นเนื้อนวลไม่ได้พูดถึงอีก และเธอก็ไม่ได้ถามว่าเขาทำไปเพราะอะไร อาจจะทำไปเพราะอารมณ์ชั่ววูบหรืออะไรเธอก็สุดรู้ แต่เธอไม่อยากมาอยู่ร่วมห้องกับเขาอีก มันอาจจะทำให้เธอเผลอใจไปกับเขาได้ง่ายขึ้น เพราะแรงดึงดูด

ภายในกระท่อมหลังเล็ก ปู่ ย่า และหลานนอนเรียงกันอยู่ในนั้น สายตามองหญ้าคาตรงหน้านิ่ง“แกว่าคุณเชษฐ์ทำตัวแปลก ๆ ไหม” จันทร์ถามสามี “แปลกยังไง” “ก็ที่มาบ้านเรา แล้วยังจะมาช่วยทำบ้านใหม่ให้เราอีก” มันรู้สึกตงิด ๆ ยังไงชอบกล สมดีนิ่งคิด “หรือว่าคุณเชษฐ์จะชอบนวล” “แต่คุณเชษฐ์มีเมียมีลูกแล้วนะปู่” มานะแย้งขึ้น “นั่นสิ” “แต่สายตาที่พ่อเชษฐ์มองนวลฉันว่าฉันดูไม่ผิดแน่” “ฉันก็ว่าด้วย” “ผมไม่อยากให้พี่นวลเป็นเมียน้อยคุณเชษฐ์เลยครับ” มานะรู้สึกเป็นห่วงพี่สาวขึ้นมา “ไม่หรอก นวลคงไม่ทำอย่างนั้นหรอก” จันทร์มั่นใจว่าหลานสาวคงไม่คิดไปแย่งของคนอื่นอย่างแน่นอน หลายวันต่อมาสุรเชษฐ์เดินมาเจอเนื้อนวลที่หน้าบ้านพอดี เนื้อนวลรีบซ่อนจดหมายที่รับมาจากกอไผ่ไว้ด้านหลังทันที “อะไร” “เปล่าค่ะ” เขาย่างสามขุมเข้ามาใกล้ เนื้อนวลก็เดินถอยหลัง “โดนกอดก็แล้ว โดนจูบก็แล้ว ต่อไปนี้จะทำอะไรดีน้า…” เขาว่าพร้อมทำหน้าทะเล้นใส่เธอ “คุณเชษฐ์!” เนื้อนวลมองหาคนนั้น

หกโมงเช้าของวันต่อมา เสียงเพลงยุคเก้าศูนย์ส่งเสียงมาตามสายออกสู่หอกระจายข่าวในหมู่บ้าน ผ่านไปประมาณสามนาทีเสียงเพลงนั้นก็เงียบลง จากนั้นก็เปลี่ยนเป็นเสียงของผู้ใหญ่บ้านแทน “ฮัลโหล ๆ สวัสดีพ่อแม่พี่น้องทุกผู้ทุกคน เสียงนี้เป็นเสียงจากผู้ใหญ่บ้านบ้านไทรงาม วันนี้ผมมีเรื่องจะแจ้งให้ทุกคนทราบและโปรดนำไปปปฏิบัติอย่างเคร่งครัด” เสียงนั้นทั้งหนักแน่นและฟังดูน่าเกรงขาม จนลูกบ้านต่างนิ่งฟังอย่างตั้งใจ“เนื่องจากในคืนวันฝนตกหนักที่มีพายุลูกเห็บเข้า มีวัยรุ่นกลุ่มหนึ่งได้ไปจับอึ่งทางบ้านพ่อใหญ่สมดีที่อยู่ตรงป่าช้า” ได้ยินเสียงผู้ใหญ่บ้านเอ่ยขึ้นมาดังนั้นแก๊งวัยรุ่นทั้งหลายที่ออกหากินวันนั้นก็ถึงกับสะดุ้งกันเป็นแถว ผู้ใหญ่บ้านจึงประกาศรายชื่อออกอากาศตามที่เนื้อนวลบอกและผู้ใหญ่ตี้ก็รู้ได้ทันทีว่าแก๊งนี้มีใครบ้าง“ซึ่งก็มี…นายโก้ นายดี นายโจ๊ก และนายแบงค์ ทั้งสี่คนนี้ได้เข้าไปข่มขู่และจะทำร้ายนางสาวเนื้อนวล เพราะฉะนั้นถ้าใครคนไหนก่อเรื่องแบบนี้ให้คนอื่นเดือดร้อนอีกผมจะจับตัวส่งตำรวจให้หมด ไม่เว้นใครหน้าไหนทั้งนั้น ดังนั้นพ่อแม่พี่น้องควรดูแลลูกหลานตัวเองให้ดี ถ้าปล่อยลูกหลาน

สามคนปู่ย่าและหลานชายกำลังเดินกลับบ้านเมื่อขายของเสร็จ วันนี้พวกเขาเอาน้ำดื่มที่เหลือไปขายจนหมด มานะจอดรถเข็นไว้ข้างทางสามแยกที่จะเดินเลี้ยวเข้าบ้านตัวเอง“โอย ไม่ไหวแล้ว ๆ” “เอ็งเป็นอะไรเจ้านะ” จันทร์ถามเมื่อเดินตามหลังหลานมากับสามี “ปู่กับย่าเดินกลับบ้านไปก่อนเลยนะครับ ผมขอปลดทุกข์แป๊บนึงรอให้ถึงบ้านไม่ไหวจริง ๆ” พูดพลางกุมเป้าวิ่งเข้าป่าไว ๆ “ไปไหนมาไหนวุ่นวายอยู่กับเรื่องเดียว วันนึงมันขี้กี่รอบวะเนี่ย” สมดีบ่นให้หลานชายด้วยความเอ็นดู มันเป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรวันหนึ่งต้องอุจจาระเกินสามรอบ แล้วปู่ก็เข็นรถกลับบ้านเอง ขากลับรถไม่ได้หนักมากมายเขาก็เลยเข็นได้อย่างสบาย เนื้อนวลเดินมาถึงทางเข้าบ้านก็เตรียมเอาของออกจากมิติ วันนี้ปู่กับย่าและน้องชายคงไม่ได้ไปขายของ และพวกเขาคงอยู่บ้านเธอจึงไม่เดินเข้าไป ถ้าเอาของออกมาเสร็จแล้วค่อยเดินไปเรียกน้องให้เอารถมาเข็น เธอเดินหลบเข้าป่า ทางเดียวกันกับที่มานะเดินเข้าไปแต่เข้าไปไม่ลึกเท่า มือเล็กดึงสร้อยออกมาจากเสื้อแล้วเปิดล็อกเก็ตออกมา จากนั้นเปิดประตูมิติเข้าไป จังหวะนั้นมานะกำลังดึงกางเ

เนื้อนวลมองห้องแถวที่มีสองห้องขนาดสี่คูณแปดเมตรด้วยความตื่นเต้น มันเป็นห้องที่ทะลุหากันได้ ไม่ได้มีผนังกั้น เหมือนความฝันของเธอกำลังจะกลายเป็นจริงขึ้นมาแล้ว ห้องแถวชุดนี้อยู่ติดถนนลาดยางที่อยู่ห่างจากโรงเรียนเพียงบ้านสองหลังกั้น และพื้นที่แห่งนี้ก็มีรั้วรอบขอบชิดชัดเจน อยู่ในเขตชุมชนไม่ได้น่ากลัวอะไร และน้ำไฟก็สะดวกอีกด้วย โลกตอนกลางคืนของพวกเขาจะได้ไม่ต้องอาศัยแสงไฟสว่างจากดวงดาวและดวงจันทร์อีกต่อไปเป็นทำเลที่ดีมาก เธอช่างโชคดีเหลือเกิน “พอใจไหม” “พอใจมากค่ะ” ใบหน้าที่อาบไปด้วยรอยยิ้มหุบลงอีกครั้งเมื่อคิดขึ้นได้ “แต่ถ้าย้ายบ้านมาอยู่ตรงนี้ได้ก็ดีสิคะ จะได้ปิดเปิดร้านแต่เช้าได้ และจะได้ดูแลปู่กับย่าด้วย” ถ้าเดินทางไป ๆ มา ๆ ที่บ้านตอนดึกดื่นหรือมืดค่ำเนื้อนวลกลัวว่าจะไม่ค่อยปลอดภัย ถึงแม้ผู้ใหญ่บ้านจะมีมาตรการขั้นเด็ดขาด แต่ก็ไม่มีใครการันตีได้ว่าทุกเวลาและสถานที่ในหมู่บ้านนี้จะปลอดภัยทั้งหมด “แล้วใครว่าย้ายไม่ได้ล่ะ” “ยังไงคะ” เนื้อนวลมองเขาแววตาฉงน “มันมีรถย้ายบ้าน และมันก็สามารถทำได้ เดี๋ยวฉันจัดการให้ ส่วนเธอขายของได้ค่