Semua Bab คุณสามีเป็นมาเฟีย: Bab 121 - Bab 130

“ถ้าคุยธุระเสร็จวันนี้เราออกไปทานข้าวนอกบ้านกันดีไหมคะ” น้ำเสียงที่อ่อนโยนหันถามคนข้างๆ จนคนที่มาทีหลังมองทุกอย่างด้วยความไม่เข้าใจ“อยากทานอะไรครับ คิดชื่อร้านและคิดชื่อเมนูเอาไว้เลยดีไหม”“ดีค่ะ แต่หม่อนไม่มีชุดใส่เลย ขอยืมเสื้อยืดเฮียเลอร์อีกนะคะ”“ได้สิ อยากได้ตัวไหนก็หยิบใส่ได้เลย” “น่ารักจังเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” ใบหม่อนยิ้มให้คนตัวโต รู้อยู่เต็มอกว่าสายตาของคนบางคนกำลังมองมาที่เธอ แต่เธอพยายามควบคุมทุกอย่างไม่ให้หลุดออกไปต่อหน้าเขา พอคุยเสร็จใบหม่อนจึงดันตัวลุก แม้ว่าไบรอันจะยืนขวางทางเดินของเธอแต่เธอก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรทั้งนั้นไม่บอกเขาถอยออกไปแต่เป็นเธอที่เลือกขยับตัวเพื่อหาทางเดินด้วยตัวเอง คนมาทีหลังยืนนิ่ง อธิบายออกมาเป็นคำพูดได้ไม่ถูก ท่าทีเฉยชา ไม่มีแม้วินาทีไหนที่เธอปลายสายตามามองหน้า โกรธกันมากเลยใช่ไหมหรือว่าเกลียดกันไปแล้วจริงๆ “มีอะไรหรือเปล่าไบรท์”“มีอะไรที่ไบรท์ต้องรู้หรือเปล่าเฮีย” เสียงคนถามดังเบามากจนเกือบจะไม่ได้ยิน “หมายถึงเรื่องอะไร” “ใบหม่อนคิดจะทำอะไร ที่เขาทำแบบนั้นเพราะเขาต้องการให้ไบรท์ถอดใจใช่ไหม”“แล้วทำไมถึงคิดว่าน้องจะทำแบบนั้น”“ก็ใบหม่อนโก

“จะให้พี่ทนมองเมียตัวเองไปรักคนอื่นเหรอ ใครทำได้ก็ทำไปเลยแต่พี่ทำไม่ได้” ใบหม่อนเบือนหน้าหนี เธอหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ เสมือนกับว่าคำพูดของเขามันไม่ได้มีความหมายอะไรกับเธอเลย “พี่อย่ามาพูดแบบนี้ดีกว่า”“ก็แล้วทำไมพี่จะพูดไม่ได้ หม่อนเป็นเมียพี่นะ”“ไม่ใช่”“ใช่ มันใช่ที่สุดแล้ว อย่าให้พี่ต้องย้ำว่าอะไรเป็นอะไร แล้วถ้าจะให้พี่มองเมียตัวเองไปชอบพี่ชายของตัวเองพี่ทำไม่ได้แน่ และจะไม่มีวันทำเด็ดขาด”“เลิกพูดจาไร้สาระเถอะพี่ไบรท์ พี่ไม่ได้รู้สึกอะไรกับหม่อนด้วยซ้ำ”“ถ้าพี่ไม่รู้สึกพี่จะเป็นแบบนี้เหรอ ถ้าพี่ไม่รู้สึกอะไรกับเธอพี่จะกล้าเลือกเธอแล้วทิ้งคนที่พี่เชื่อมาตลอดว่าพี่รักเขามากเหรอ เธอจะทำยังไงกับพี่ก็ได้เธอจะบอกว่าไม่สนใจ ไม่ได้รู้สึก จะบอกว่าเธอแค่สับสน จะบอกว่าเรื่องราวระหว่างเรามันไม่ใช่ความจริงก็แล้วแต่เธอ อยากพูดอะไรก็ช่างแต่พี่จะไม่มีวันไปไหนเด็ดขาด” “พี่อย่าให้ความสงสารมาทำให้ชีวิตของพี่พังแบบนี้ดิ อย่าลืมสิว่าพี่รักผู้หญิงคนนั้น…”“พี่รักหม่อน” ไบรอันแทรกขึ้นมาโดยไม่ปล่อยให้เธอมีโอกาสได้พูดอะไรอีกรู้ว่าเธอพยายามผลักไสเขาให้คนอื่นเหมือนที่ครั้งหนึ่งเขาเองก็เคยคิดจะทำแบบ

“หม่อนขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” คนตัวเล็กบอกกับทุกคน และพยายามยิ้มออกไปในยามที่สายตาหลายๆ คู่กำลังหันมามองเธอ และทันทีที่เจ้าของห้องอนุญาตคนตัวเล็กรีบปลีกตัวออกมาจากตรงนั้นทันที “ไบรท์ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะเฮีย”“เดี๋ยวไบรท์เดี๋ยว ถ้าจะเข้าเวลานี้กรุณาไปเข้าในห้องนอนครับ ห้องนั้นมีคนเข้าแล้ว” อลันรีบดักทางเมื่อเห็นมันกำลังพุ่งเป้าไปในทิศทางที่ใบหม่อนเดินออกไป “ถ้าไบรท์จะเดินไปเข้าห้องนั้นเฮียลันมีปัญหากับไบรท์ว่างั้น?”“อ้าวไอ้สัดไบรท์ กวนตีนกูซะแล้ว” “อยู่เฉยๆ ไปเลยเฮีย เฮียเลอร์ก็อีกคน กรุณาแท็กทีมกันทำตัวเฉยๆ ด้วยนะ ไบรท์จะง้อเมีย”“ใครเมียมึงไม่ทราบ พูดดีๆ นะไบรท์”“ใบหม่อนเมียของไบรอัน แค่ฟังจากชื่อก็รู้แล้วว่าเหมาะสมกันมากแค่ไหน แม่ชื่อใบหม่อน พ่อชื่อไบรอัน ถ้าเราสองคนมีลูกด้วยกัน ไบรท์จะตั้งชื่อว่าน้องใบเตย” “มาใบตงใบเตยอะไรก่อน เขายอมคืนดีกับมึงแล้วเหรอ เห็นมองตาละห้อยกูไม่เห็นเขาจะมองมึงเลยแม้แต่วินาทีเดียว”“ไบรท์โกรธเฮียเลยนะ พูดแรงจัด” คนบอกชักสีหน้ากลับไปมีอย่างที่ไหนมาแช่งน้องแบบนี้“เอาล่ะๆ จะไปง้อก็รีบไปง้อถ้าง้อไม่สำเร็จก็ต้องทนนะ”“ทนสู้?”“ทนมองเมียมึงยิ้มให

“คุยอะไรกันอยู่เหรอ น่าสนุกจังเลยนะ” เสียงทุ้มดังขึ้นจากอีกฟากฝั่งของโกดัง ส่งผลให้ทั้งใบหม่อนและไอริณหันไปมองที่ทิศทางของเสียงทันทีภาคินเดินยิ้มเข้ามาหาสาวๆ มองดาราสาวคนสวย ก่อนจะมองผู้หญิงอีกคนที่เขาเคยชอบในความกล้าหาญน่ารักน่าชังของเธอ“ว้าวมาก พอได้มาอยู่ตรงหน้าผู้หญิงสองคนที่ไอ้ไบรท์มันรัก โคตรว้าวเลย สวยแพ็กคู่ อยากรู้จังเลยว่าไอ้ไบรท์มันรักคนไหนมากกว่ากัน” “เป็นโรคจิตเหรอ ทำไมถึงมีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น” ไอริณตอบกลับอย่างเหลืออด มองปราดเดียวก็รู้ว่าอิจฉาไบรอันมากแค่ไหน“ไอ้ไบรท์ มันจะรักคนไหนมากกว่ากันนะระหว่างไอริณ นางเอกสาวคนสวย กับน้องใบหม่อนนี่น่ารักน่าชัง หรือมันจะรักสองคนเท่ากันเลย” “ทำแบบนี้ไปเพื่ออะไร ต้องการอะไรกันแน่”“จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิจ๊ะ ไอ้ไบรท์มันกำลังมาที่นี่มันกำลังจะมายืนอยู่ตรงนี้เพื่อเลือก”“เลือก..เลือกอะไร” “เลือกว่ามันจะใช้ชีวิตของมันแลกกับชีวิตของผู้หญิงคนไหนไง” คำตอบที่ได้รับกระแทกหัวใจอย่างจัง ใบหม่อนแทบนั่งไม่ติดที่ กลัวทุกอย่างทั้งเรื่องที่มันกำลังจะเกิดขึ้นและผลที่มันกำลังจะตามมา“อย่าทำบ้าอะไรแบบนั้นนะ โกรธเกลียดกันมากจนจะต้องทำร้ายกันด้ว

@ภายในห้องพักฟื้น“…เฮีย! เฮียไปตามหม่อนมาสิวะ คนที่หม่อนไปคุยด้วยมันเป็นแฟนเก่าหม่อนนะ เฮียอยากเห็นไบรท์โดนทิ้งเหรอ ไปตามเมียไบรท์กลับมา อย่าเฉยดิ เฮียจะให้ไบรท์ลุกไปสอยมันเองเลยไหม”“มึงหยุดเลยไอ้เหี้ยไบรท์ แค่ใส่เสื้อเกาะกันกระสุนแล้วแกล้งเจ็บจะเป็นจะตายจนเมียมึงร้องไห้ฟูมฟายขนาดนั้นมันก็ฉิบหายมากพอแล้วนะ ขืนมึงลุกไปสอยมัน ทีนี้ไม่ต้องลุ้นแล้วนะว่ามันจะบอกเมียมึงหรือเปล่าว่าร่างกายของมึงไม่ได้ถูกกระสุนวิ่งผ่านตรงไหนเลย พอถึงตอนนั้นเมียมึงจะจับได้เลยแหละ แล้วไอ้เรื่องที่อยากได้ยินเขาบอกรัก เพราะเชื่อว่าหากเราอยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายอีกคนจะบอกความรู้สึกของตัวเอง มึงเก็บตำรานั้นเขาไหมึงคืนได้เลย” ไคเลอร์ตอบกลับเป็นฉากๆ กูเหนื่อยกับมึงมากนะไบรท์ ไอ้ห่านี่เล่นอะไรไม่รู้เรื่องรู้ราว! ย้อนกลับไปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นภายในโกดัง ถ้าถามว่าไบรอันใจร้อนหรือเปล่า แน่นอนว่าร้อนมาก เพราะมันเป็นห่วงเมียมันมาก แต่ก็นั่นแหละไม่มีใครโง่ยอมพาตัวเองเข้าไปในที่แบบนั้นทั้งที่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นโดยไม่ซ้อนแผนอะไรเอาไว้หรอกเพราะรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเล่นเกมนี้ คนอย่างภาคินใช้ผู้หญิงเป็นเครื่อง