Lahat ng Kabanata ng คุณสามีเป็นมาเฟีย: Kabanata 81 - Kabanata 90

“ระหว่างฉันกับเฮียเลอร์ เธอกลัวใคร” ถามออกไปพร้อมกับหยุดสายตามองที่ใบหน้าจิ้มลิ้ม ร้องไห้จนตาบวม ถ้าเป็นเวลาปกติเขาไล่ออกไปให้พ้นหน้าแล้ว ไม่ทนยืนมองน้ำตาของใครให้มันเสียเวลาแน่นอน“กลัวเฮียเลอร์” “ก็แปลว่าเธอต้องเลือกฉัน จะกลัวอะไรนักหนา ทำเหมือนกับว่าไม่เคยไปได้” พูดออกไปอย่างหงุดหงิกก่อนจะดึงร่างบอบบางเข้ามาประชิก ริมฝีปากหยักได้รูปตะโบมดูดดุนลงไปบนปากนุ่ม กวาดสายตามองคนที่เขากำลังจูบเห็นเธอหลับหูหลับตา ทำราวกับว่าโคตรฝืนใจ เซ็งฉิบหาย ได้กับกูแล้วอย่ามาติดใจเรียกร้องเอานู่นเอานี่ทีหลังก็แล้วกัน! “อื้ออ!” เสียงหวานพยายามทักท้วงเมื่อลิ้นสากสอดควานเข้าไปในโพรงปากบางก่อนตวัดโลมเลียตักตวงความหวาน ไบรอันใช้ความชำนาญที่มีมากกว่าลูบไล้ส่วนเว้าส่วนโค้งพร้อมกับการปลดเปลื้องอาภรณ์ของเธอออกทีละชิ้น จัดการจนเปลือยเปล่าก่อนจะลากไปที่เตียงพร้อมกัน “นอนกับฉันมันฝืนใจเธอมากหรือไง”“คะ..คนไม่ได้รักกัน มันนอนด้วยกันไม่ได้หรอก” “จะจินตนาการเป็นหน้าแฟนเธอตอนเอากับฉันก็ได้นะ ฉันไม่ติด”“มันไม่เหมือนกัน” “เรื่องมาก แก้ผ้าจนเห็นทุกอย่างแบบนี้แล้วยังจะให้ฉันหยุดไหม ได้นะ แค่เธอบอกออกมาคำเดียว” ใบหม่

@คอนโดมิเนียมของไบรอันกว่าจะกลับมาถึงคอนโดก็เล่นเอาหนาวสั่นจนแทบจับไข้ ใบหม่อนรีบเข้าไปจัดการตัวเองในห้องพักส่วนตัวที่เจ้าของห้องชุดแจกแจงให้ตั้งแต่วันแรกที่เธอก้าวเข้ามาอยู่ที่นี่ พอมีเวลาได้คิดไตร่ตรองอะไรหลายๆ อย่าง พานลมหายใจก็ถูกพ่นทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่า ยิ่งนึกถึงสิ่งที่เสียไปน้ำตาก็ตีตื้นพานจะไหล ทั้งเสียดาย ทั้งเสียใจ บางครั้งก็นึกโกรธโชคชะตาด้วยซ้ำไป แกร๊ก~ประตูห้องนอนถูกผลักเข้ามาโดยที่เจ้าของการกระทำไม่ยอมส่งเสียงขออนุญาต ใบหน้าจิ้มลิ้มหันมองก่อนจะเผลอสบตากันอีกครั้งหลังจากที่เธอโกรธเขาจนแทบไม่อยากมองหน้าเลย“ฉันมาเอาคำตอบจากเธอ”“ทำไมถึงเดินเข้าห้องคนอื่นแบบนี้”“เธอไม่ล็อกประตูเอง ฉันขี้เกียจเคาะ ขี้เกียจรอก็เลยเดินเข้ามาเลย” ใบหม่อนดันตัวลุกหันไปยืนสบตากับคนที่กล้าพูดหน้าตาเฉยว่าขี้เกียจแม้กระทั่งการเคาะประตู“สรุปจะอยู่หรือจะไป” “หม่อนยังไม่ได้ตัดสินใจ”“แต่ฉันขี้เกียจรอ ถ้าเธอคิดนานก็ชวนพ่อแม่เธอไปอยู่วัดก่อน ตัดสินใจได้เมื่อไหร่ค่อยมาว่ากัน”“พี่ไบรท์!”“บอกแล้วว่าถ้าไม่ใช่เมียอย่ามาขึ้นเสียง ไม่อนุญาตให้เธอใช้สิทธิ์นั้น ตามนั้น!” ไบรอันยักคิ้วใส่คนที่มองค้อนเข้าอ

@เวลา 22:00 น.ไบรอันทำทุกอย่างตามที่คิดเอาไว้ด้วยการควงผู้หญิงที่เขาตั้งใจจ้างมาเป็นตัวหลอกเพื่อตบตาทุกคนภายในผับหรูที่เต็มไปด้วยลูกค้าแน่นร้านทุกวัน แต่ละโซนในผับแบ่งลูกค้าแต่ละประเภทอย่างชัดเจนระหว่างพวกเขาทั้งสามคน ตัวเขาเอง ไคเลอร์ อลัน พวกเขาเป็นหุ้นส่วนกันมาตั้งแต่ต้น แต่ละคนแบ่งงานที่ต้องดูแลอย่างชัดเจน ที่จริงการดูแลผับเป็นของอลัน รายนั้นค่อนข้างใจเย็นและสามารถควบคุมทุกอย่างภายในผับได้ดีกว่าคนใจร้อนแบบเขา ส่วนไคเลอร์เองก็จะรับผิดชอบในส่วนของการผลิต ส่วนตัวเขาหน้าที่หลักคือส่งของให้กับลูกค้าอีกที สไตล์ลุยๆ เพราะไม่มีอะไรต้องห่วงแบบเขาเหมาะกับงานแบบนี้มากที่สุดแล้ว! ในส่วนของวันนี้จริงๆ ก็ไม่มีอะไรมาก เขาแค่ตั้งใจชวนใบหม่อนออกมาเปิดหูเปิดตา เชื่อว่าคนที่เคยลงมือกับเขาในสัปดาห์ก่อนๆ กำลังมองความเคลื่อนไหวของเขาอยู่เช่นกัน ดีไม่ดีคงหาจังหวะลงมือซ้ำ ถ้าเป็นแบบนั้นจะได้เตรียมรับมือทัน“ทำแบบนี้ มันจะไม่เสี่ยงไปหน่อยเหรอครับ ในผับคนเยอะ ผมกลัวว่าเฮียไบรท์จะเป็นอันตราย” โอมคอยประกบอยู่ไม่ห่าง ลุคของไบรอันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว กล้าได้กล้าเสีย คนอย่างเขาไม่เคยกลัวใคร บางครั้งอาจจะไปสะ

“ไปสืบมาว่ามันเป็นใคร” ไบรอันหันไปสั่งลูกน้องคนสนิทเมื่อก้าวขาออกมาจากห้องน้ำ แว๊บนึงที่ปรายสายตามองคนตัวเล็กที่เดินเชื่องช้า สถานการณ์ตรงหน้าทำให้เขาถอนลมหายใจและต้องดึงมือขาวๆ มาจับเอาไว้แทน “พี่ไบรท์…” ใบหม่อนจะชักมือกลับแต่เขาไม่ยอม“อยู่กับพี่เธอไม่ควรร้องไห้ อยากให้คนอื่นเห็นและเข้าใจว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ งั้นเหรอ?” คิ้วดกเข้มเลิกขึ้นขณะถาม จะคิดว่าเขาเอาแต่ใจก็ช่าง เขาใช้เงินจ้างเธอมา จะจ่ายตามที่ตกลงกันไว้ทุกบาททุกสตางค์ แน่นอนว่าไม่มีวันขาด หน้าอย่างเขามีแต่จะให้เพิ่มตามความพอใจด้วยซ้ำ ฉะนั้นเขาก็มีสิทธิ์ที่จะเรียกร้องตามที่มันควรจะเป็นไหมวะ“ปะ..เปล่า หม่อนไม่ได้…”“ถ้าไม่อยากให้ทุกอย่างมันพังเธอก็อย่าทำหน้าเศร้าแบบนี้ เป็นผู้หญิงของพี่ไม่ใช่ใครจะเป็นได้ง่ายๆ ถูกเลือกแล้วก็ช่วยทำตัวให้สมกับที่ถูกเลือกหน่อย” ไม่ได้อยากดุหรือขึ้นเสียงใส่คนที่หัวใจกำลังอ่อนแอเลยสักนิด แต่จำเป็นต้องเตือนสติ แน่นอนว่าเขาไม่ได้อยากให้ทุกอย่างที่พยายามมามันพังลง“ขอโทษค่ะ” “ไม่ต้องขอโทษ ถ้าเป็นห่วงน้องสาวนอกเหนือจากตามสืบประวัติผู้ชายคนนั้นเดี๋ยวจะสั่งคนดูแลเพิ่มใหม่” ขอเสนอที่ตามใจเ

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมถึงกล้ามาขวางหน้าช่วยไอ้ไบรท์แบบนั้น” ภาคินหันไปถามลูกน้องด้วยความสงสัย ยอมรับว่าทุกอย่างมันผิดแผนไปหมดเพียงแต่ผู้ผญิงคนนี้วิ่งพรวดเข้ามา ใครจะไม่กลัวตายวะ แล้วผู้หญิงคนนี้รักมันมากจนไม่กลัวตายหรือไง เขาไม่เชื่อหรอกว่าภายใต้ตาใสๆ จะมีความโง่อยู่ในนั้น! “ตอนที่ผมไปซุ่มดูที่ผับ เห็นมันหนีบผู้หญิงคนนี้มาด้วยนะครับ” “แฟนมันจริงๆ น่ะเหรอ” ความคิดบางอย่างกำลังย้อนแย้งอยู่ในหัว มันจะเป็นแบบนั้นไปได้ยังไงในเมื่อจุดอ่อนของไบรอันไม่ได้อยู่ที่ตรงนี้ “แล้วดาราคนนั้นที่มันเคยคั่วอยู่ล่ะ ยังไปมาหาสู่กันอยู่หรือเปล่า” “ไม่เห็นครับนาย ไบรอันเอาผู้หญิงคนนี้ไปอยู่ที่คอนโดด้วยตั้งแต่วันที่รอดตายกลับมา เป็นไปได้ไหมครับที่พอรู้ว่าไบรอันบาดเจ็บ ผู้หญิงของมันก็เลยมาดูแล” “กูต้องรู้ให้ได้แน่ๆ ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร”“นายจะแย่งเหมือนที่เคยแย่งของของมันมาแล้วใช่ไหมครับ” ภาคินยกยิ้มที่มุมปาก เขาเคยแย่งผู้หญิงของมันมาก่อน แต่ก็รู้ในภายหลังว่านั่นเป็นแค่ของเล่นชั่วคราวของมันก็แค่นั้น จนตอนนี้แผนเริ่มเปลี่ยน ภาคินกำลังเบี่ยงเบนไปหาผู้หญิงที่เป็นจุดอ่อนของมันจริงๆ ทว่าวันนี้กลับเห็นมั