All Chapters of อุ้มรักนางบำเรอนอกหัวใจ: Chapter 11 - Chapter 20

Chapter 12“ใช่ค่ะ เราก็ดูกันต่อไปล่ะกัน ออยภาวนาขออย่าให้พี่เอยคิดสั้น ทำตัวไม่ดี”ทั้งสามละความสนใจจากณศรินทร์ กินอาหารญี่ปุ่นตรงหน้าต่อ กรชวิลไม่ได้ทำให้ทั้งสองสงสัย เขาทำตัวตามปกติ ทว่าหัวใจเริ่มไม่ปกติ คันยุบยิบอย่างบอกไม่ถูก อรัญญาขอตัวเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางเสียงมือถือหล่อนดังขึ้น เจ้าของเครื่องหยิบมันออกมาจากกระเป๋าสะพาย ถอนหายใจ กรอกตาขึ้นบนเมื่อเห็นชื่อต้นทาง ‘น้าพร’ “มีอะไรน้าพร” อรัญญาถามออกไปอย่างนั้น การโทรมาของดวงพรมีเรื่องเดียวเท่านั้น คือเงิน “ได้ จะโอนไปให้” ต้นสายยิ้ม นั่งรอเงินจำนวนหนึ่งแสนบาทจากอรัญญาด้วยรอยยิ้ม ดวงพรยิ้มกว้างมากขึ้นเมื่อข้อความทางไลน์จากธนาคารส่งมาบอกว่า มีเงินเข้าบัญชีหนึ่งแสนบาท“ขอบใจมากนะหลานรัก” ดวงพรยิ้มขณะมองยอดเงินในบัญชี นางไม่ได้รักอรัญญาตามประสาน้าหลาน นางรักเงินที่ได้จากอรัญญามาเรื่อยๆ หลายปีแล้วต่างหาก ขอเท่าไหร่ไม่เคยขัด ให้ตามนั้นเสมอ ซึ่งดวงพรฉลาดไม่ขอเงินก้อนใหญ่ ขอเดือนละครั้งสองครั้งเช่นนี้ดีกว่าแต่สำหรับคนเสียเงิน แม้ไม่อยากให้ก็ต้องจำใจ จำยอมจ่าย เพื่อปิดปากไม่ให้ดวงพรแพร่งพรายความลับให้ใครต่อใคร

Chapter 14 เที่ยงนี้คนในบ้านรับอาหารกลางวันสามคนคือ ปนัดดา กรชวิลและอรัญญา ส่วนกรชีวันไปจังหวัดลำปาง เพื่อทำธุระ กว่าจะกลับก็คงมืด คนทำอาหาร ทำไปใจเศร้าไป เมื่อนึกถึงวันที่กรชวิล หัวใจพาหมองเศร้า เมื่อคืนก่อนที่เขาพาตนไปบ้านหลังหนึ่ง บ้านที่หล่อนเพิ่งรู้ว่า เขาซื้อต่อจากเพื่อนที่ประสบปัญหาทางการเงิน ขายให้ในราคาต่ำกว่าท้องตลาด จากนั้นก็มาตกแต่งใหม่ ปรับปรุงนั่นนี่ตามที่เขาชอบ โดยไม่ได้บอกให้ใครรู้ นั่นหมายความว่า ณศรินทร์รู้เป็นคนแรก และเป็นคนแรกที่ได้ไปบ้านหลังนั้น ทว่าการไปบ้านหลังใหม่ของกรชวิล ไม่ได้สร้างความประทับใจให้ณศรินทร์เลย มีแต่ความเศร้าโศกเสียใจ เจ็บร้าวระบมกายที่ฝากไว้ในความทรงจำ บทรักเขารุนแรงมาก ราวกับสาดความโกรธ ความไม่พอใจ ความเกลียดชังใส่ร่างบางอย่างไร้ความปรานี ไม่สนใจเสียงร้องเจ็บ ร้องบอกให้พอของณศรินทร์ เขายังคงขับเคลื่อนร่างกาย สาดใส่เอกบุรุษลำเขื่อง ดุดัน หนักหน่วง กรชวิลจะหยุดก็ต่อเมื่อเขาพอใจ และกว่าทุกอย่างจะจบลง ก็ร่วมสองชั่วโมง ทันทีที่กรชวิลพาณศรินทร์กลับมาถึงไร่ชวนชม หล่อนกลับห้องพักตัวเอง นอนหลับสนิทด้วยความอ่อนเพลีย หลับไปพ

Chapter 16 “แต่ป้าอยากให้ออยดูแลป้ามากกว่า ออยก็รู้นี่ว่า ป้าไม่เกลียดขี้หน้ามัน” น้ำเสียง สีหน้าบ่งบอกความรู้สึก “แค่ให้มันอยู่ร่วมบ้านเดียวกันก็เกินพอแล้ว” “ออยกราบขอโทษคุณป้าค่ะ ที่ขอร้องให้คุณป้าให้พี่เอยอยู่ที่นี่ด้วย เพราะออยสงสารพี่เอยค่ะ ถึงแม่พี่เอยจะทำไม่ดีกับแม่ออย แต่ถึงยังไงพี่เอยก็เป็นพี่สาวออยค่ะ” อรัญญาเอ่ยเสียงนุ่มนวล แสดงออกให้ปนัดดารู้ว่า รักพี่สาวต่างมารดามากแค่ไหน อรัญญายกมือไหว้ปนัดดาอีกครั้ง “ออยขอบคุณคุณป้า สำหรับความเมตตา ความรักที่มีต่อออยค่ะ ออยของคุณป้าเรื่องพี่เอยนะคะ ขอให้เมตตาสงสารพี่เอยบ้างค่ะ นิดหน่อยก็ยังดี ทั้งที่พี่เอยทำตัวแย่ ทำตัวไม่ดีก็ตาม” ท้ายประโยคนี้ อีกคนหนึ่งที่เดินเข้ามาในห้อง พร้อมซองเอกสารในมือ ได้ยินพอดิบพอดี กรชวิลนำร่างกายสูงใหญ่ทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้นวมตัวเล็ก “เอยทำตัวไม่ดียังไงหรอออย” กรชวิลถาม “นั่นสิ มันทำตัวไม่ดียังไง อย่าบอกนะว่า มันเป็นเมียน้อยเอ็มตามที่ออยเคยพูดน่ะ” ปนัดดาถามกลับ คำว่าเมียน้อยเอ็ม ปนัดดานึกยังไงมิทราบได้ นางขยับสายตามองลูกชายที่นั่งนิ่ง ราวกับไม่ใส่ใจ

Chapter 18 “หนาวจังค่ะ พี่ยักษ์กอดออยหน่อยสิคะ” อรัญญาอิงซบหัวไหล่กรชวิล ที่วาดแขนโอบบ่าหล่อนตามร้องขอ กระชับร่างเล็กเข้าหาตัว “บรรยากาศที่นี่ดีนะคะ นักร้องร้องเพลงเพราะมาก” ทั้งคู่ทำเฉกเช่นเป็นคู่รักกัน กรชวิลเอนหัวพิงศีรษะของอรัญญา เขาควรมีความสุข อิ่มใจที่ได้อยู่ใกล้ชิดหญิงสาวที่ตนรัก สุนทรีไปกับบรรยากาศและเพลงอันสุดแสนโรแมนติกเหตุใดมิทราบได้ จิตใจเขาไม่อยู่กับตัว ณศรินทร์แวบเข้ามาในสมองหลายต่อหลายครั้ง พยายามปัดไม่สนใจ สุดท้ายหล่อนก็วกเข้ามาในหัวตามเดิม อยากรู้ว่า ตอนนี้หล่อนกลับบ้านหรือยัง หรือไปไหนกับยศพลต่อ ความคิดเขาไหลไปไกล ไหลไปตามความสับสนที่ก่อเกิด“ใช่” กรชวิลตอบสั้นๆ ยกแก้วบรั่นดีขึ้นจิบ“พี่ยักษ์คะ” อรัญญาเงยหน้าเรียกกรชวิล จังหวะนั้นเขาก้มมองคนเรียก ส่งผลให้ใบหน้าเขาและหล่อนอยู่ห่างกันไม่ถึงคืบ สายตาสบประสาน สัมผัสถึงลมหายใจกันและกันสำหรับอรัญญาคือความจงใจ หล่อนตั้งใจให้ท่ากรชวิล อยากรู้ปฏิกิริยาเขาว่าเป็นอย่างไร ทว่าใจสาวกลับสั่น ระรัวเร็วกับความใกล้ชิด ปากเขาน่าจูบมาก ม่านตาอาบไปด้วยเสน่ห์อย่างล้นเหลือ กลิ่นกายเขาเซ็กซี่ จากน้ำหอมราคาแพง กลิ่นปร

Chapter 20 “อืม...อา” เขาครางเสียว ระบายไอร้อนออกจากตัว พยายามยิ่งยวดขับรถให้ตรงทาง ไม่ส่ายไปมาให้รถคันอื่นสงสัย แต่ยากเหลือเกิน ยากมาก เนื่องจากปากหล่อนแม้จะเล็ก ความยาวจากปากไปถึงโคนลิ้น ไม่พอดีกับขนาดเรือนกายใหญ่ มันเข้าไปแค่ครึ่งหนึ่ง แต่ณศรินทร์สามารถอมสิ่งนั้นไปให้ลึกล้ำ ลิ้นสาวไล้เลียไปรอบโคน วนซ้ายปาดขวา ดูดส่วนหัวแรงๆ เน้นๆ เกิดเสียงครางยาว ร่างหนาสั่นตามความรัญจวน เส้นทางเริ่มเปลี่ยว รถบางตา กรชวิลตัดสินใจเลี้ยวเข้าไปในเส้นทางลัด ไร้คนสัญจรในช่วงนี้ หากมีก็นานๆ จะมีสักคัน เพื่อความมั่นใจว่า จะไม่มีใครมาขัดจังหวะการร่วมรัก เขาเลี้ยวรถไปทางด้านซ้ายราวห้าสิบเมตร จึงจอดรถ ปิดไฟหน้าและท้ายรถ “ขึ้นมาเร็วเข้า ฉันทนไม่ไหวแล้ว” กรชวิลขยับเบาะที่ตนนั่งไปด้านหลังสุด เพื่อให้มีพื้นที่มากพอสำหรับเกมเสน่หา เอี้ยวตัวหยิบถุงกระดาษบนเบาะนั่งด้านหลัง หยิบกล่องถุงยางอนามันยี่ห้อและขนาดที่ใช้ประจำออกมาหนึ่งกล่อง รีบฉีกมันมือไม้สั่น สวมเครื่องป้องกันอย่างว่องไว ณศรินทร์รู้งาน ขยับตัวคร่อมหน้าตักกรชวิล ครอบครององคชาติสานสวาททันใด รถยนต์โคลงไปโคลงมา ตามแรงจั