Lahat ng Kabanata ng Mahal kita, Kuya: Kabanata 31 - Kabanata 40

Make LoveAmaraNagulat ako sa pagbuhat niya sa akin. Naiyakap ko ang mga binti ko sa bewang nito sa takot na baka mahulog ako.Nakapulot naman ang mga kamay ko sa batok nito habang hawak nito ang pang-upo ko para hindi niya ako mabitawan. Magkahinang pa rin ang aming mga labi habang naglalakad ito patungo sa kung saan."Amara..." bulong niya habang buhat niya ako.Nag-init ang buong katawan ko sa simpleng bulong lang ni Tristan."T-Tristan..."Gumapang ang kamay ni Tristan paakyat sa tagiliran ko, hindi marahas, pero puno ng pagnanasa't pag-iingat. Para bang bawat galaw ay parang naghihingi ng permiso, at sa bawat paghinga ay may pagsusumamo.Nagkatitigan kaming dalawa ni Tristan, nagtagpo ang aming mga mata na punô ng init at hindi masabing damdamin.Wala nang inaksayang oras si Tristan, siniil niya ako ulit ng maalab na halik sa labi, mas mariin ngayon, mas gutom at sabik na sabik. Agad akong tumugon sa masarap nitong halik.Puno ng pananabik na ilang araw naming tiniis. Ang kamay

Drive Home Amara Maaga niya akong hinatid sa bahay namin. Para wala daw makakita sa akin, baka tampulan pa ako ng chismis sa lugar namin. Okay lang naman sa akin iyon ang mahalaga, siya ang kasama ko. Mas maganda pa nga na makita siya ng mga kapitbahay naming mga chismosa para makita nila kung gaano kagwapo ang boyfriend ko. Kinilig ako sa isip na boyfriend ko na talaga sa wakas si Tristan. Sobrang saya ng puso ko. Sobrang kinikilig ako hanggang ngayon. "Take a rest, love. Huwag ka na muna papasok sa trabaho mo ngayon, okay?" bilin na naman nito dahil kanina nag-argue pa kami. Kaya wala na akong nagawa kundi ang sumunod na lang sa kanya. Mag-absent na lang ako ngayon. Kaya nag-message ako sa HR at sinabing may sakit ako. "Mag-iingat ka sa pagda-drive, okay," sabi ko naman. Pinaglapat na muna namin ang aming mga labi bago ako lumabas na ng sasakyan nito. Kumaway-kaway ako ng nasa tarangkahan na ako ng bakuran namin bago pumasok sa loob. Gising na si Lola nang makapasok

Kulitan Amara Habang nasa biyahe kami, punô ng tawanan sa loob ng sasakyan ni Tristan. Ang kulit rin nito bumanat kaya hindi ko alam kung paano ko siya sasagutin. "Actually, hindi naman talaga ako clingy, ikaw lang talaga yung gusto kong dikitin," pahabol pa nito. "Hindi naman ako magnet para dumikit ka sa akin araw-araw. Kaya wala akong choice kundi ang sumige na lang," sagot ko naman. Tumawa ito. "Kung choice ka, pipiliin talaga kita. Kung chance ka, de chance ko na para i-avail kita. At kung ikaw ang destiny ko, hindi na ako magrereklamo pa. Dahil sure akong ikaw na ang destiny ko," kindat pa niya sa akin. Kinikilig naman akong napahagikhik sa banat nito. "Hindi ba cringe?" natatawang tanong pa ni Tristan. "Not really. I'm thrilled," sagot ko agad. "Good to hear that from you, love, para hindi naman nakakahiya ang mga banat ko," natatawang sabi nito. Napahagikhik ako pero bigla akong nagtaka kung bakit dito kami dumaan pauwi sa bahay namin. Kaya napalingon ako sa

Kwentuhan with Lola Amara Tapos na kaming naghugas at nagtungo na kami sa sala kung saan nanonood si Lola ng palabas sa TV. Favorite niyang panoorin ang teleseryeng ito na hindi na yata magwawakas kahit na kailan. "Buti naman at natapos niyo nang naghugas. Akala ko lulumutin na kayong dalawa sa kusina eh," bungad ni Lola habang nakatutok ang paningin sa harapan ng TV. Kaya nang matapos ang pinapanood nito ay pinatay na ang TV at humarap na sa amin na mahinang nag-uusap. "So anong balak niyong gawin sa relasyon ninyong dalawa? Ililihim niyo ba o public announcement sa kompanya ang relasyon niyo?" seryosong tanong ni Lola. Ano nga ba ang dapat? Siguro para sa akin ay yung normal lang na mag-boyfriend. Hindi na kailangan na sabihin sa kanila at hindi na kailangan pang i-broadcast. Gusto ko yung natural lang, alam nila na magkasintahan kami, that's all. "Siguro La, hindi na kailangan na i-broadcast pa ang relasyon naming dalawa. Hindi rin kailangan na itago since alam naman

Tristan enter the room Amara Mediyo nakahinga ako ng konti dahil dumating si Tristan. Ang personal assistant yata nito ang nagtawag dahil napansin ko na may kinakapa ito sa ilalim ng mesa. At nakita kong parang may pinipindot sa cellphone niya. Ayon nga, biglang dumating si Tristan. "Tama na ang kasinungalingan mong 'yan, Arlene!" aniya sa malamig na tono. "I'll speak." "Mr. Monticello," saad ng chairman, mukhang nagulat pa. "You're suspended..." "My dad asked me to report here now and besides, I'm still a board member," sagot naman ni Tristan. Tumayo siya sa gitna, lahat nakatingin sa kanya at nakikinig sa sinasabi nito. "Those documents are falsified," sabi ni Tristan. "I checked the logs. The alterations came from Arlene's login credentials," seryosong sabi ni Tristan. Nagkatinginan ang mga board. Biglang namutla si Arlene sa narinig. "Hindi totoo 'yan!" sigaw ni Arlene. "Oh really?" sagot ni Tristan, at inilabas ang printout. "Here's the timestamp. Your IP.