Lahat ng Kabanata ng Mahal kita, Kuya: Kabanata 21 - Kabanata 30

Rest DayAmara "Apo, gising na. Wala ka bang pasok ngayon? Hindi ka na ba papasok?" panggigising sa akin ni Lola. "Rest day ko ngayon, Lola. Gusto ko pa pong matulog," maktol ko. "Di sana sinabi mo na rest day mo pala ngayon, di sana hindi na kita inistorbo pa." Sabay palo niya sa pang-upo ko. Napangiti na lang ako sa pamamalo niya sa akin. Nakadapa kasi ako kaya sa pwetan niya ako pinalo. Ramdam kong iniwan na ako ni Lola dito sa kwarto ko. Kaya pumikit na ulit ako. Ngayon lang ako nagkaroon ng rest day sa dami ng trabaho sa opisina. Kaya sinusulit ko na ang matulog. Alas-onse na ng magising ako. Pupungas-pungas akong lumabas ng kwarto ko. "Oh, gising na pala ang apo ko," rinig ko na sambit ni Lola. "Morning, La," sambit ko. Nagtungo na muna ako sa banyo para umihi at magmumog na rin. "Dalian mo, apo, dahil may bisita ka." Napatigil ako sa pagpasok sana sa banyo ng marinig ko ang sinabi ni Lola. Bisita? Bakit wala akong nakita? Sabay lingon ko sa sala. Namilog a

Attraction Amara Dahil may baon na akong pagkain para sa lunch ko, si Tristan na lang ang binilhan ko ng pagkain. May taga-delivery naman ng pagkain dito kaya iwas abala na sa trabaho ko. Nagtungo na muna ako sa pantry para initin ang ulam ko. May microwave kasi dito. Busy si Tristan sa online meeting niya kaya hindi ko na siya inistorbo pa. Nagmadali na akong nagtungo sa desk ko. Inayos ko na muna ang mga gamit ko bago ko nilapag sa kanang bahagi ang pagkain ko habang busy akong nagtatrabaho, kumakain na rin ako paunti-unti. "You're having lunch without me?" Naiwan sa ere ang kamay ko na may hawak na kutsa at akmang isusubo ko na sana. Mabilis akong napatingin sa gilid ko. Nakatayo si Tristan roon at nakasuksok ang mga kamay sa bulsa ng pantalon nito, nakasimangot na nakatingin sa akin. "I'm busy working kaya sinabay ko na rin ang kumain while working. Bakit?" tanong ko. "Are you avoiding me?" "No! Busy lang talaga ako. Nag-order na ako ng pagkain mo. Hintayin mo

Excited Amara Maaga akong umuwi sa trabaho para lang magpaganda at paghandaan ang date namin ni Tristan. Hindi ko mapigilan na kiligin. Magdi-date na kami ng crush ko. Tumili ako na parang teenager lang. "Oh, apo ang aga mo ngayon ah?" gulat na puna ni Lola. Nagmano muna ako at yumakap kay Lola. Maya't maya ay nagtatalon na ako sa kilig. Nawerduhan naman ang Lola ko sa inasta ko. Kaya tumigil na ako sa pagtili at pagtalon. "Lola, guess what?" "Huwag mo akong kausapin ng English!" simangot ni Lola. Napangiti ako. Sa totoo lang, fluent si Lola sa English. At minsan, mga galawan niya parang pang-sosyal na galing sa mayamang pamilya. May naalala akong kwento niya noon, pero hindi ko sure kung totoo, dahil kung ganoon siya kayaman noon, bakit naghihirap siya ngayon? Saka ko na iyan isipin. Ang isipin ko na muna ngayon ay ang date namin ni Tristan. "Oo na po. See, Lola, maganda ako at nagustuhan ako ni Tristan. Remember, Lola 'yong kwento ko noon?" masaya kong sabi

Can't stop the feeling Amara Miyerkules ng umaga. Heto na-late ako ng pasok kaya nagmamadali akong nagtungo sa desk ko. Tahimik ang buong executive floor na binulabog ko dahil sa ingay ng takong ng sapatos ko. Pero mas malakas pa rin ang kaba ng dibdib ko kaysa sa ingay ng takong ng sapatos ko. Kahapon lang, halos mahimatay na naman ako sa kilig dahil sa sarap ng halik ni Tristan. Ngayon naman, kailangan kong magpanggap na parang walang nangyari. Iwas sa mga chismis dito sa opisina. Nasa desk na ako at nag-aayos ng report folders. Hindi ako mapakali dahil sa bawat tunog ng elevator, sa bawat yabag na naririnig kong papalapit sa opisina ni Tristan, ay kinakabahan ako na kinikilig. Excited na kasi akong makita siyang muli. Kahit pa kahapon lang kami magkasama. Hanggang ngayon, speechless pa rin ako sa nangyari kahapon. "Miss Sarmiento," tawag ni Arlene mula sa kabilang cubicle, may munting ngiti sa labi. Solo ko ang isang cubicle dito sa tabi lang ng executive office n

Rumors Amara Dalawang araw na ang lumipas mula sa nangyari sa Conference Room 3. Akala ko walang magpaparinig o tahimik na sila. Kasi wala naman silang alam sa nangyari sa Conference Room 3. Pero nagulat ako sa buong executive floor, parang may kakaibang atmosphere sa paligid. Kahit tahimik ang opisina, may mga naririnig pa rin akong bulungan na hindi maitago. "Uy, napansin mo ba si Sir Tristan?" "Oo, parang iba 'yung trato niya kay Miss Sarmiento ah." "Lagi niyang tinatawag sa office niya, tapos ang tagal bago lumabas." Siraulo ba sila? Hindi ba nila alam na isa ako sa assistant secretary ni Tristan? Iba pa sa personal assistant niya pero assistant secretary pa rin ako. "Baka... alam mo na." Kahit pabulong lang ang mga salitang iyon masakit pa rin na parang mga karayom na tumutusok sa balat ko. Kahit anong gawin kong pag-iwas, ramdam ko ang mga tingin sa akin ng mga tao. Ang dating mabait na mga officemates ko at naging kapalagayan ko na rin ng loob ay biglang nag