All Chapters of Mahal kita, Kuya: Chapter 41 - Chapter 50

Amara Appears Amara Hindi ko alam kung para saan ang request ng HR. Ayoko sanang gawin o kunin ang envelope. Pero kinuha ko na rin at binasa ang nakasulat sa papel. Isang statement request pala iyon at oo agad ang sagot ko. Gusto ko na rin kasing matapos na ang kabaliwan ni Arlene. Sure akong may kasabwat pa ito. Dahil hindi naman niya magagawa ang isang bagay kung walang tumutulong sa kanya. Ano kaya ang sasabihin ng HR sa akin at pinatawag pa nila ako dito sa HR conference room? May sulat na ngang ibigay sa akin, di ba? Binuksan ko agad ang pinto. Nagulat pa ako nang may mga tao pala sa loob at narinig ko ang usapan nila lalo na ang sigaw ni Arlene. Nanlaki ang mata ni Arlene nang makita akong papasok sa loob ng HR conference room. Nagulat rin ang iba sa loob ng conference room. Hindi siguro nila inasahan na papasok ako dito. Pero iyon ang sabi ng taga-HR, magtungo ako dito eh. Hawak ko ang envelope na pinadala ng HR, witness statement request iyon. Hindi ko rin in-expect n

Confused Amara Kinabukasan, malungkot siyang pumasok sa trabaho dahil sa isang pangyayari na hindi niya maintindihan hanggang ngayon. 'Yung wala na ang mga bulungan, chismisan tungkol sa amin ni Tristan, pero heto na naman ang isang problema na kay hirap lutasin. Okay naman ang relasyon namin masaya at puno ng pagmamahal na tinanggap na ng mga tao sa paligid. Pero dahil lang sa pakikipag-usap ko kay Tito Lucas, nasira ang lahat. "God ako ang gagawin ko? Hindi ko kayang magalit sa akin si Tristan ng matagal. Mahal na Mahal ko siya. Tapos masisira lang dahil sa maling akala?" napaluha na naman ako. Sobrang nasasaktan ako sa nangyayaring ito sa amin ni Tristan. Bakit kasi ayaw niya ako pakinggan. Hindi ko maipaliwanag kung bakit galit na galit si Tristan. Wala naman kaming ginagawang masama ni Tito. Kung sana pakinggan niya ang paliwanag ko, okay na sana kami. Nalungkot ako bigla. Maaga rin palang pumasok si Tristan, pero hindi niya ako pinansin, hindi nagparamdam, hindi

Impoverishment Amara Akala ko okay na kami. Akala ko tapos na ang problema namin at kalimutan na lang ang nangyari sa nakaraan. Pero bakit parang ang lamig pa rin ng pakikitungo niya sa akin? Anong nagawa ko na naman ba sa kanya? Bakit ganito pa rin kung itratong ako gaya sa unang pasok ko dito. Bumalik ang dating siya at ako naman clueless pa rin. "M-May problema ba?" mahinang tanong ko. "Don't mind me. Gawin mo ang trabaho mo!" malamig na sabi nito. Natigilan ako at napatingin na lang sa kanya ng may pagtataka sa mukha ko. Bumuntonghininga ako ng malalim at nagsimula na akong magtrabaho. Hindi ko na namamalayan ang oras at saktong tanghali na. Tatayo na sana ako para magtungo saglit sa canteen sa baba para bumili ng pagkain. Kaya lang dumating ang personal assistant ni Tristan, si Mr. Sandejas. "Miss Sarmiento, kailangan mo raw itong tapusin at kailangan na ni boss mamaya. I'm sorry, dahil may ibang pinapagawa rin si boss sa akin. Mainit ang ulo kaya sumunod ka na l

Check up Amara Dahil sa hindi ko na kayang bumangon dahil sa pagod at sakit sa katawan ko, nagkasakit ako. Tumawag ako sa HR na hindi ako makakapasok dahil may sakit ako. Nag-message rin ako kay Mr. Sandejas na hindi ako makakapasok ngayon dahil may sakit ako. Nag-seen lang ito at wala pang reply. Ang mahalaga, nabasa nila kahit wala silang reply sa akin. Basta masama ang pakiramdam ko at hindi ako papasok. Puro iyak lang rin kasi ako pagkauwi ko ng madaling araw. Walang imik si Lola, pero alam kong nakikiramdam lang rin ito. Naghihintay lang siguro siya na magsumbong o magkwento ako. Pero wala akong lakas na magsumbong kay Lola. Ayokong pati ito ay masaktan din dahil sa akin. "Apo?" katok ni Lola sa pintuan ko. Hindi ako umimik at nagtalukbong lang ako ng kumot sa ulo. "Hindi ka ba papasok sa trabaho ngayon?" tanong nito. "Hindi po. Matutulog lang po muna ako, Lola," malakas kong sigaw. "Okay," sagot ni Lola. Hindi na ako umimik pa at pinagpatuloy ko ang pagtulog. Sa hap

Exhausted Amara Makalipas ng ilang minuto, nakatanggap na naman siya ng email. Hindi pa nga ako nakakag-get over sa eksena namin ni Tristan, may panibagong ipinapagawa na naman siya. Naibsan man ang gutom ko kanina, hindi pa rin nawawala ang panginginig ng katawan ko sa pagod at panghihina. Ayaw ko sana basahin, kaya lang baka madagdagan na naman ang pagod ko. Mabinat pa ako kapag nagkataon. Binasa ko na ang email ni Tristan. Napasimangot na ako agad nang mabuksan ko ang email niya. "1:30 pm deadline ng unang report. 3 pm kailangan na ang proposal draft. 5 pm may meeting na ako ang magta-take ng minutes." basa ko. Napa-roll eyes na lang ako. Kahit may ibang secretary naman siyang gagawa noon. Lahat na lang sa akin niya inaasa. Ginawa na niya akong robot niya. "7 pm sana payagan niya akong maagang palabasin at makauwi ng maaga," bulong ko. Pero malabo pa sa sabaw ng pusit kung maaga niya akong pauuwiin. Alam ko na nag-iisip na naman iyon ng bagong ipapagawa sa akin. B