All Chapters of ร้อนรักเมียร้าย (NC 20++): Chapter 31 - Chapter 40

เตชทัตค่อย ๆ รินไวน์ลงแก้วของเธออีกครั้ง สีแดงสวยสะท้อนในดวงตาขวัญที่เริ่มพร่าเล็กน้อย เธอดื่มไปสองแก้วกว่า ๆ แล้วแต่ริมฝีปากยังยิ้มหวานจนน่ามองอย่างน่าหลงใหล“ยังดื่มไหวอยู่ไหมครับ…”เสียงเขานุ่มและแผ่วลง พร้อมมองลึกเข้าตาเธอ“ถ้าไม่ไหว พี่อุ้มไปนอนได้เลยนะ”เตชทัตเอ่ยด้วยความเป็นห่วง“พี่เตจะมอมขวัญใช่ไหมคะ หึ”“แล้วขวัญจะให้พี่มอมหรือเปล่าครับ”เขาย้ำพร้อมไล้ฝ่ามือไปที่ใบหน้าของเธอขวัญยกแก้วขึ้นดื่มอึกเล็ก ๆ แล้วเลียริมฝีปากตัวเองตรงมุมที่เปื้อนขนมอย่างไม่ทันระวังตัวท่านั่น… ทำเอาเตชทัตแทบหยุดหายใจ มันช่างดูเย้ายวนใจเสียเหลือเกินเขาเผลอขยับตัวเข้าใกล้เธอมากขึ้นอย่างควบคุมไม่ได้ จนลมหายใจอุ่น ๆ ของเขารินรดแก้มเธอที่ขึ้นสีแดงระเรื่อหลังดื่มไวน์ไปหลายอึกเสียงเขาแผ่วต่ำ“ขวัญรู้ไหม… พี่ชอบขวัญตั้งแต่วันแรกที่เจอเลยนะ”ขวัญกะพริบตา หัวใจเต้นแรงจนได้ยินชัดในหูเตชทัตยิ้มบาง ๆ“แม้วันนั้นขวัญจะอกหัก… แต่ลึก ๆ พี่ก็ภาวนา… ขอให้ขวัญเลิกกับเขา”เธอหันไปมองเขาช้า ๆ“พี่เต… พี่นี่มันร้ายที่สุดเลยนะคะ รู้ตัวไหม”เขาไม่ปฏิเสธ“พี่ยอมร้าย… ถ้าความร้ายนั้นทำให้พี่ได้ขวัญมาครอบครอง”“ชิ…” ขวัญบ

“พี่เตไม่เห็นต้องฝากร้อยไว้เลย..ยังไงขวัญก็ไม่มีใครอยู่แล้วค่ะ”เธอพูดปนเขิน“ก็พี่หวงของพี่นี่หนา.ขวัญทั้งสวยและน่ารักช่วยไม่ได้จริงๆ”เมื่อเขาพูดจบก็พรหมจูบไปทั้งตัว ฝ่ามือใหญ่ ๆ เลื่อนไปรูดกางกางนอนออกอย่างจงใจ“อุ้ย”เนื้อตัวของขวัญสั่นเล็กน้อย สองมือของเธอลูบไล้ไปตามเอวของเขาอัตโนมัติ“ไม่ต้องตื่นเต้นนะครับพี่จะสอนขวัญเองว่าต้องทำอย่างไร”เขาค่อย ๆ โน้มใบหน้าพรหมดจูบท้องน้อยเหนือกางเกงในตัวจิ๋วของเธอจนเธอเองสะดุ้ง เผลอกดศีรษะเขาไว้เหนือช่วงกลางลำตัวด้านล่าง“เสียวใช่ไหมครับ อดทนหน่อยนะอีกนิดเดียวรับรองว่าเสียวจนขวัญแทบขาดใจแน่นอน”“อื้มม”เสียงขวัญครางกระเส่า“พี่ขอถอดเจ้าตัวจิ๋วนี้ออกนะมันบดบังความสวยของขวัญ ”เขารูดกางเกงในตัวจิ๋วลงมาถึงข้อเท้าแล้วโยนมันลงจากเตียงไปเธอตกใจรีบดึงผ้าห่มขึ้นมาปิด“พี่เต… ”“ปิดไฟได้ไหมคะ”เขาส่ายหน้าเบา ๆ พร้อมลูบผมเธอ“ไม่ครับพี่อยากเห็นหน้าขวัญเวลาโดนเอา อยากเห็นว่าเสียวแค่ไหน มันทำให้พี่มีอารมณ์”เขาค่อย ๆ ดึงผ้าห่มออก เผยผิวเนียนขาวนวลที่ทำเอาเขาหายใจสะดุด ขวัญหลับตาแน่นด้วยความเขิน แต่เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสมือของเขาที่ประคองสะโพกเบา ๆ เธอค่อย ๆ

งานวันเกิดคุณปู่งานเลี้ยงสังสรรค์ถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ในคฤหาสน์ของตระกูลอภิพัฒน์วัฒนากุล เหล่าญาติทั้งสายตรงและสายรองต่างทยอยเข้ามาอวยพรวันเกิดคุณปู่สมพงษ์ ผู้สูงวัยในวัยย่างเข้า 84 ปีคุณปู่มีลูกชายสามคน—คุณดำรง พ่อของคีรติในฐานะพี่ชายคนโต รองลงมาคือคุณสมคิด และคุณชัชวาล“ผมขอให้คุณพ่อแข็งแรง เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรให้ลูก ๆ ไปอีกนานนะครับ”คุณดำรงกล่าวพร้อมก้มลงกราบเท้าบิดาอย่างเคารพคุณปู่ยิ้มอย่างพึงใจ ก่อนจะเหลือบตามองหาใครบางคน“ขอบใจมาก ๆ อ้าว แล้วเจ้าคีย์ล่ะ เห็นว่าจะพาหลานสะใภ้มาหาปู่ด้วย ...ไหน?... คนไหนกัน?”เป็นจังหวะเดียวกับที่ณิชาเข้าไปในบ้าน คีรติเดินเข้ามาหาคุณปู่พอดี ทว่า ปูเป้ หลานสาวของน้องสะใภ้รองกลับรีบเดินเข้ามาเคียงข้างราวกับตั้งใจจะประกาศสิทธิ์“อ้อ แม่หนูคนนี้เองหรือ มานั่งข้างปู่สิลูกมา”คุณปู่เข้าใจผิดทันทีที่เห็นปูเป้ยืนแนบชิดชายหนุ่มคีรติชะงัก ก่อนตวัดสายตามองปูเป้ด้วยสีหน้าไม่พอใจนัก แต่หล่อนกลับนั่งลงข้างเขาอย่างถือวิสาสะไม่นานนัก ณิชาถือกล่องของขวัญเดินกลับมาจากในบ้าน เธอชะงักเมื่อเห็นภาพตรงหน้า หญิงสาวที่จงใจหมายตาคีรตินั่งข้างเขาอย่างสนิทสนม เธอรีบหมุน

“รีบกลับทำไมล่ะ เราไปต่อที่บาร์กันไหม?”คีรติเหลือบมองเตชทัตแล้วถามขึ้นอย่างอารมณ์ดีเตชทัตแอบสบถในใจ ไอ้คีย์… มึงจะให้กูมีเวลาสองต่อสองกับคู่หมั้นกูหน่อยไม่ได้หรือไงวะ พึ่งจะได้เมื่อคืนสองรอบเอง กูก็อยากไปสานต่อมึงเนี่ยกะนะ“เอาไม่ตอบ เอายังไงดีครับ คุณจะไปกับผมไหมคุณเต”คีรติแซวพร้อมหัวเราะ“ขวัญอยากไปไหมครับ แต่ถ้าขวัญอยากกลับห้องของเราพี่ก็พร้อมจะกลับทันทีนะ”เตชทัตถามคู่หมั้นเหมือนไม่อยากไป“โอ้พ่อแสนดี ถามความเห็นเมียก่อน”คีรติแซวแล้วสบตากับณิชา“ณิชาอนุญาตให้พี่ไหมครับ”“ไปก็ได้ค่ะ ขวัญเราไปกันนะ”“จ้ะขวัญก็อยากไปเปิดหูเปิดตา”“แต่ห้ามเมาหนักแล้วเรียกเด็กอีกนะ”ณิชาแซวขวัญขยับเข้าไปกระซิบที่ข้างหูเพื่อน“ไปดูหนุ่ม ๆ เนอะ”แต่เสียงกระซิบแผ่ว ๆ นั่น…กลับหลุดเข้าหูของคีรติและ เข้าหูของเตชทัตแบบเต็ม ๆเตชทัตย่นคิ้วทันที ก่อนโน้มตัวลงกระซิบตอบใกล้ใบหูขวัญน้ำเสียงทุ้มต่ำ เจือความหวงเต็มที่“ทำเป็นเก่งบอกเรียกเด็กแต่ไม่เห็นเป็นงานเลยนะ”เขาไล่ปลายเสียงใกล้จนขวัญขนลุก“พี่เห็นขวัญร้องอย่างเดียว…ไม่ยอมขยับเลย จนพี่ปวดเอวไปหมดแล้ว”ขวัญหน้าแดงซ่านทันที มือรีบตีแขนเขา“พี่เตอะ! นี่ต่อห

ภายในรถหรูที่แล่นฝ่าฝนโปรย คีรตินั่งชิดณิชา มือใหญ่เอื้อมไปกุมมือเล็กของเธออย่างแผ่วเบา แต่เต็มไปด้วยความร้อนรน“ณิชาครับ…”เสียงทุ้มของเขาอ่อนลงจนแทบไม่เหมือนมาเฟียที่คนทั้งเมืองกลัว“พี่ไม่ได้ชอบน้ำมนต์นะ เขาแค่ทำงานของเขาจริง ๆ”คำอธิบายที่ออกมานั้นเต็มไปด้วยความพยายามให้เธอเชื่อ แต่ณิชากลับจ้องออกไปนอกหน้าต่างสายฝนที่ไหลลงบนกระจกกลายเป็นภาพที่เธอเลือกจะมองแทนใบหน้าของเขาคีรติกลืนน้ำลาย หัวใจหนักอึ้งภาพลักษณ์ประธานหมื่นล้านหายไปหมด เหลือแค่ผู้ชายคนหนึ่งที่ทำได้เพียงอ้อนให้ผู้หญิงที่รักหันมามอง“ณิชาฟังพี่อยู่ไหมครับ…?”น้ำเสียงเขาแผ่วจนเหมือนคนกำลังจะหมดแรง“ตอบพี่หน่อย อย่าเงียบแบบนี้… พี่ใจไม่ดีเลยครับ”แต่เธอก็ยังไม่ขยับ ไม่หัน ไม่พูดคีรติสูดหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนเอื้อมมือจับคางเรียวของเธอให้หันมาสบตาสายตาของเขาเต็มไปด้วยความหวั่นไหว ราวกับกลัวจะเสียเธอไปทุกวินาทีและก่อนที่ณิชาจะทันตั้งตัว—เขาประกบปากลงไปอย่างจู่โจมริมฝีปากแนบชิด กดแน่น และเนิ่นนานแรงจูบเต็มไปด้วยความอัดอั้น ความกลัว และความต้องการให้เธอรับรู้ว่าเขารักเธอมากแค่ไหนเขาไม่สนด้วยซ้ำว่าคนขับรถยังอยู่ในรถหรือไม