บททั้งหมดของ ร้อนรักเมียร้าย: บทที่ 11 - บทที่ 13

บ้านณิชา..เสียงเครื่องยนต์รถสปอร์ตหรูดังแผ่วก่อนดับลงตรงหน้าบ้านของณิชา คีรติเปิดประตูลงจากรถในชุดสูทเรียบหรู สายตาคมกริบกวาดมองตัวบ้านด้วยท่าทีสงบ แต่แฝงไว้ด้วยความมั่นใจเฉพาะตัวภารดีที่กำลังจัดแจกันดอกไม้ตรงห้องรับแขกหันมาเห็นเข้าพอดี“อ้าว...ตาคีย์ มารับน้องเองเลยหรือลูก?”เสียงเธอแฝงรอยยิ้มปลื้มชัดเจนคีรติยกมือไหว้อย่างนอบน้อม“ครับคุณแม่ วันแรกของการทำงาน มารับเลขาส่วนตัวสะหน่อยครับ”ภารดียิ้มกว้าง“น่ารักจังลูกเขยของแม่”ทันใดนั้น เสียงเครื่องดนตรีเบา ๆ ดังจากในบ้าน ก่อนชายหนุ่มอีกคนจะเดินออกมาพร้อมกระเป๋าเป้สะพายข้าง“อ้อ นี่พอร์ช ลูกชายคนเล็กของแม่”ภารดีแนะนำพอร์ชยิ้มกว้าง“สวัสดีครับพี่เขย”เขาแกล้งเอ่ยคำเรียกอย่างซุกซน“เดี๋ยวผมขอตัวไปเรียนก่อนนะครับ”คีรติหัวเราะเบา ๆ“สวัสดีพอร์ช ขับรถดี ๆ นะ”ไม่นาน เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังลงมาจากชั้นบน ก่อนจะตามด้วยเสียงใสที่คุ้นหู“แม่ค่ะ มีอะไรทานบ้างคะเช้านี้?”ณิชาในชุดสูทกระโปรงสีครีมอ่อนก้าวลงมาจากบันได ผมยาวสลวยถูกรวบเรียบ เธอดูเรียบร้อยแต่น่ามองอย่างเหลือเชื่อ...จนคีรติอดยิ้มไม่ได้“อรุณสวัสดิ์ครับ...น้องณิชา”เขาเอ่ยเสียงทุ้มต

โรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งกลิ่นยาฆ่าเชื้อจาง ๆ ลอยอบอวลอยู่ในห้องตรวจณิชานั่งอยู่บนเตียงคนไข้ ผิวรอบ ๆ แขนยังแดงจากรอยน้ำร้อนลวก โชคยังดีที่เป็นบริเวณไม่มากนักคีรติยืนอยู่ข้างเตียง แขนเสื้อเชิ้ตพับขึ้นถึงศอก ดวงตาคมที่มักนิ่งสงบกลับเต็มไปด้วยความกังวล“เป็นอย่างไรบ้างครับคุณหมอ”คีรติถามขึ้น“เป็นแค่แผลลวกระดับหนึ่ง โชคดีที่ไม่โดนเต็ม ๆ ไม่ต้องเป็นห่วงครับทายาทุกวันเดียวก็หายครับ เดี๋ยวหมอปิดผ้าก๊อซหลวมไว้ให้นะครับ ”หมอเอ่ยเบา ๆ“ขอบคุณมาก ๆ ครับคุณหมอ...”“ยินดีครับเดี๋ยวหมอขอตัวก่อน”งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งณิชากลับบ้านนะ”น้ำเสียงเขาแผ่วเบา แต่ในแววตานั้นกลับสะท้อนความรู้สึกผิดลึก ๆ“ณิชาไม่กลับบ้านณิชาจะกลับคอนโด”“มือณิชาใช้งานไม่สะดวกเดี๋ยวไปพักบ้านพี่ดีกว่านะ พี่จะได้ช่วยดูแลคุณ”“แต่ณิชากับพี่เรายังไม่ได้เป็นอะไรกัน ไปอยู่กับพี่คงไม่ดีมังค่ะ”“ณิชาแน่ใจหรือว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน หรือจะให้พี่ย้ำเหตุการณ์ในคืนนั้น”“หยุดพูดเลยนะคนบ้า”เขายิ้มที่ริมฝีปากเบา ๆ“พี่จะจัดการคนที่ทำณิชาเอง กล้าดียังไงมาทำให้คู่หมั้นพี่เจ็บแบบนี้…ไล่มันออกเลยดีกว่า ณิชาจะได้ไม่ต้องเห็นหน้ามันให้เสียอารมณ์