Lahat ng Kabanata ng เกิดใหม่หนีรักทรยศ มาตกหลุมรักแม่ทัพพิการ: Kabanata 11 - Kabanata 20

ฮูหยินเจียงประคองจอกชาอุ่น ๆ พลางพึมพำว่า “นายท่าน ทราบเรื่องหรือไม่?”วาจานี้ตกกระทบโสตประสาทของแม่นมหลิน ราวกับสายฟ้าฟาดลงมาหากเป็นเช่นนั้นจริง ฮูหยินมิใช่ว่า…“ฮูหยิน...”แม่นมหลินก้าวเข้าไปยืนเคียงข้าง คอยปลอบประโลมอยู่อย่างเงียบงันบรรยากาศตกอยู่ในความเงียบสงัดเนิ่นนานฮูหยินเจียงทอดถอนใจแผ่วเบา แววตาเต็มไปด้วยความโศกศัลย์ที่มิอาจจางหาย“เจ้าจงไปที่ตระกูลเจียงด้วยตนเองสักเที่ยว แจ้งเรื่องนี้แก่พี่ชายข้า ให้เขาช่วยตรวจสอบอีกแรง”แม่นมหลินรับคำอย่างจริงจัง “เจ้าค่ะฮูหยิน ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”……วันต่อมา รถม้าคันหนึ่งที่ดูเรียบง่ายได้เคลื่อนออกจากเมืองหลวงเซวียหว่านอี้ครุ่นคิดถึงเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงสองวันนี้ ไม่รู้ว่านางจะไปทันเวลาหรือไม่ชาติก่อน หลังจากมีราชโองการพระราชทานสมรสลงมาไม่ถึงสองวัน บุตรสาวคนเล็กสายตรงของมู่ชินอ๋องได้หายตัวไปที่วัดหลิงอวิ๋น กว่าจะพบตัวอีกครั้งก็ผ่านไปสามวันแล้ว กลายเป็นศพอยู่ในหลุมดินที่หลังเขาวัดหลิงอวิ๋นเล่าลือกันว่าก่อนตาย นางถูกทารุณกรรมอย่างโหดเหี้ยมที่สุด ทั่วทั้งร่างไม่มีผิวหนังดีเลยสักแห่งเพราะเหตุนี้ พระชายามู่ชินอ๋

เฝ่ยชุ่ยรินน้ำชาให้เซวียหว่านอี้ แล้วจึงยกไปให้หวังหย่วนอีกถ้วย“พระชายามู่มีบุตรธิดาสองคน คือซื่อจื่อเซี่ยจวิ้น และท่านหญิงน้อยเซี่ยเหลียวเหลียว”นางจิบชาอุ่นคำหนึ่ง พลางยิ้มกล่าวว่า “ท่านหญิงน้อยผู้นี้เป็นบุตรสาวที่พระชายาให้กำเนิดเมื่อวัยล่วงเลยสามสิบ จึงได้รับการประคบประหงมมาแต่อ้อนแต่ออก เป็นที่รักใคร่เอ็นดูของคนทั้งจวน จะกล่าวว่าเป็นดั่งชีวิตของพระชายาก็ไม่เกินจริงนัก”“หากนางจะกระทำการณ์วู่วามไปบ้าง ก็พอจะเข้าใจได้”……ยามได้เห็นบุตรสาวกลับมาอย่างปลอดภัย พระชายาจ้าวซื่อก็รีบสั่งให้หมอประจำจวนเข้ามาตรวจดูอาการทันทีเมื่อเห็นว่าเสื้อผ้าของบุตรสาวยังคงเรียบร้อยดี ผิวกายส่วนที่โผล่พ้นร่มผ้าไร้ร่องรอยการถูกย่ำยี นางจึงค่อยวางใจลงได้หลังจากหมอประจำจวนตรวจดูอย่างละเอียดแล้ว ก็ลุกขึ้นรายงาน“เรียนพระชายา ท่านหญิงถูกวางยานอนหลับ ไม่เป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต อย่างช้าช่วงค่ำก็น่าจะฟื้นขอรับ”สีหน้าของพระชายาดูผ่อนคลายลงสามส่วน “ไม่มีอะไรอื่นแล้วใช่หรือไม่?”คำถามนี้ หมอประจำจวนย่อมเข้าใจความนัยดี“ทูลพระชายา ชีพจรของท่านหญิงปกติดี มิได้ประสบเหตุร้ายใดขอรับ”คำว่าเหตุร้ายในที่นี้

ด้วยเพราะนางช่วยชีวิตบุตรสาวของตนไว้ พระชายามู่จึงยอมเอ่ยปากอธิบายความเพิ่มอีกสองสามประโยค“หากการแต่งงานนั้นเหมาะสม ตระกูลย่อมได้รับผลประโยชน์ และผลประโยชน์นั้นย่อมส่งผลดีกลับคืนสู่ตัวบุตรธิดา”“หากแต่งให้เย่จั๋ว ไม่เพียงแต่จะไม่ได้รับผลประโยชน์ใดเลย ยังต้องสูญเสียบุตรสาวที่เลี้ยงดูมากว่าสิบปีไปโดยเปล่าประโยชน์ การค้าที่ขาดทุนเช่นนี้ พวกเขาไม่ทำเป็นแน่”ผู้ที่รับราชการในราชสำนัก ย่อมไม่มีผู้ใดโง่เขลาดังนั้น เรื่องที่การแต่งงานนี้ตกมาถึงตระกูลเซวียนั้นคงต้องไปสืบหาสาเหตุจากตัวเซวียฉงแล้วเมื่อได้คำตอบที่ต้องการแล้ว เซวียหว่านอี้ก็เตรียมจะลากลับในยามนั้นเอง แม่นมผู้หนึ่งก็รีบร้อนเข้ามาด้วยท่าทีตื่นเต้น“พระชายา ท่านหญิงน้อยฟื้นแล้วเจ้าค่ะ”พระชายามู่พลันลุกขึ้นยืน ก้าวไปข้างหน้าสองก้าวอย่างรวดเร็ว ก่อนจะชะงักแล้วหันมามองเซวียหว่านอี้นางย่อกายคารวะ พลางกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณพระชายาที่ไขข้อข้องใจให้ข้า ในเมื่อท่านหญิงน้อยปลอดภัยดีแล้ว ข้าขอตัวลาก่อนเจ้าค่ะ”การที่นางมิได้คิดรีบร้อนเข้าไปอวดอ้างความดีความชอบ ทำเอาพระชายามู่รู้สึกชื่นชมนางขึ้นมาไม่น้อยนางหันไปสั่งแม่เฒ

จวบจนบัดนี้ นางก็ยังคิดไม่ตกครอบครัวของแม่เฒ่าซุนนั้น ไม่เคยได้ยินว่าไปล่วงเกินผู้ใดด้วยฝีมือการทำคลอดของแม่เฒ่าซุน กลับทำให้พวกนางค่อนข้างมีหน้ามีตาอยู่บ้างตามหลักเหตุผลแล้ หมอตำแยผู้หนึ่ง ทั้งยังเป็นหมอตำแยที่ชราแล้ว ต่อให้ไปล่วงเกินผู้ใดเข้า ก็ไม่น่าจะถึงขั้นต้องฆ่าล้างตระกูลเซวียหว่านอี้คิดถึงอนุชิวเป็นคนแรกทว่า นางคาดการณ์ถึงจุดจบของครอบครัวแม่เฒ่าซุนไว้แล้ว จึงได้ให้หวังหย่วนจับตาดูหลานชายคนเล็กของแม่เฒ่าซุนไว้เด็กคนนั้นคือหมากต่อรองบัดนี้ แม่เฒ่าซุนเป็นตายร้ายดีอย่างไรมิทราบได้ หลานชายของนางก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ส่วนลูกชาย ลูกสะใภ้ และหลานสาวก็ถูกสังหารสิ้นแผนการที่วางไว้ก่อนหน้านี้ บัดนี้ล้วนไร้ประโยชน์สิ้นเชิงนางกำหมัดแน่นอย่างเงียบงันเซวียหว่านอี้กัดฟันกรอด สะกดกลั้นไม่ให้ตนเองสับสนวุ่นวายนางครุ่นคิด ตกลงแล้วเป็นผู้ใดกันแน่ ที่มาทำลายแผนการของนางจนย่อยยับ“แผนการของข้าเดิมทีก็หยาบนัก บางที...”เซวียหว่านอี้เอ่ยอย่างไม่มั่นใจนัก “อาจเป็นไปได้ว่าแม่เฒ่าซุนไปล่วงเกินผู้ใดคนอื่นเข้า”นางเคยคิดว่าเป็นฮูหยินเจียง ที่ล่วงรู้ความจริงแต่ยังอยากรักษาทุกอย่า

มิหนำซ้ำ คนในครอบครัวของนางก็ตายกันหมดเจียงเซิ่นจือราวกับได้เห็นภูตผี ทั้งที่เป็นเรื่องลับสุดยอด ไฉนจึงมีคนชิงลงมือก่อนตระกูลเจียงได้“ซ่า—”ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใดแม่เฒ่าซุนสะดุ้งตื่นขึ้นมาท่ามกลางความหนาวเหน็บเสียดกระดูกนางตัวสั่นด้วยความหนาวเย็น เมื่อเห็นรองเท้าหลายคู่ตรงหน้า ก็ตกใจจนรีบร้อนคุกเข่าลงกับพื้นเพื่อร้องขอชีวิต“นายท่านไว้ชีวิตด้วย นายท่านไว้ชีวิตด้วยเถิด เรื่องที่ควรสารภาพ ข้าก็สารภาพไปหมดแล้ว ไม่มีปิดบังแม้แต่น้อย ขอร้องนายท่าน...”เจียงเซิ่นจือมองดูท่าทางน่าสมเพชของนาง ก่อนจะเอ่ยปากด้วยน้ำเสียงราบเรียบจากทางด้านหลัง“สารภาพมาอีกรอบ”ขี้ขลาดเพียงนี้ ยังกล้ามีส่วนร่วมในแผนการสลับตัวลูกของตระกูลเซวียอีกหรือ?ร่างของแม่เฒ่าซุนแข็งทื่อไปชั่วขณะ ครู่ต่อมา นางจึงค่อย ๆ หันกลับมาทั้งที่ยังคุกเข่าอยู่ เมื่อเห็นบุรุษหนุ่มรูปงามที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ นางก็ถึงกับงุนงงไปชั่วขณะเปลี่ยนคนอีกแล้วหรือ?อีกทั้ง ดูท่าว่าสถานที่ก็เปลี่ยนไปด้วย“เป็นใบ้ไปแล้วหรือ?”เจียงเซิ่นจือเอ่ยถามพลางยิ้มบาง นิ้วมือที่วางอยู่บนพนักเท้าแขนเคาะเป็นจังหวะเบา ๆ สองสามครั้งเพียงชั่ว