เธอเห็นเขานิ่งไป สีหน้าเป็นไงเธอไม่รู้ ดวงตาเขาถูกแว่นปิดบัง หน้าที่ครึ้มเคราไปกว่าครึ่งก็ทำให้เขาดูดุเถื่อนอยู่เป็นนิจอยู่แล้ว“ปล่อยมัน เดี๋ยวจะเข้าไปจัดการเอง”คราวนี้กรณิการ์เลยอดไม่ได้ชำเลืองมองหน้าดุๆ ทั้งสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะฟังแล้ว เสียงดุนั้นกดลึกเยียบเย็นเพิ่มทั้งที่สีหน้าเขาไม่เปลี่ยนสักนิดความเร็วรถเพิ่มขึ้น เธอต้องจิกมือเกาะเบาะที่นั่งแน่น จะเอื้อมไปเกาะที่จับข้างประตูรถก็เกร็งจะถูกว่า และไม่อยากให้คนหน้าดุรู้ว่าเธอกำลังกลัวฟ้าครามปรายตามองใบหน้าตระหนกของสาวน้อย นึกอยากแกล้งขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ความหงุดหงิดจากอารมณ์บางอย่างนั่นเองที่ทำให้เขาฉุนเฉียว หากก็เก็บกดมันไว้ ก่อนเดินทางไปงานแต่งของโรมรัน เขาขับรถไปฝากไว้ที่สถานที่รับฝากรถใกล้ๆ กับสถานีรถไฟ ขากลับจึงสะดวกมากขึ้นในการเดินทางคนข้างๆ ไม่ถาม ไม่พูด ได้แต่เดินตามต้อยๆ ตั้งแต่ลงจากรถไฟแล้ว ความตั้งใจแรกคือจะพาเธอไปส่งที่บ้านของบิดา แต่เวลานี้มีเหตุให้เขาต้องบึ่งรถกลับสวนสวน...ที่ว่า คือสวนยางพาราซึ่งมีเนื้อที่ประมาณ 200 ไร่ ซึ่งเขาได้รับตกทอดมาจากบิดา หลังจากที่ท่านทั้งสองพาเขาย้ายกลับมาอยู่บ้านเกิดของท่าน บิ
Last Updated : 2025-10-30
LOGIN
