All Chapters of จอมเถื่อนสุดที่รัก: Chapter 21 - Chapter 30

“เอ่อ อ้อนนอนไม่หลับค่ะ คงแปลกที่” กรณิการ์ตอบเสียงเบา เบือนหน้าไปอีกด้านเพื่อผ่อนลมหายใจโล่ง เมื่อครู่เธอตกใจจนใจหล่นวูบนึกว่าจะเจอดีเข้าแล้ว ต้องตั้งสติหลายนาทีก่อนเดินออกไปยืนเกาะราวระแนง แหงนหน้ามองดาวบนฟ้า ขณะที่มันสวยแต่ให้ความรู้สึกเหงา“กลัว”ชายหนุ่มถาม อัดบุหรี่เข้าปอดอีกครั้งก่อนขยี้ตรงส่วนปลายที่มีไฟแดงๆ กับไม้ราวระแนงจนไฟเล็กๆ นั้นมอดดับ เขาดีดก้นบุหรี่ที่เหลือลงไปยังพื้นดินเบื้องล่างฟ้าครามทำงานเสร็จแล้ว หากความหงุดหงิดบางอย่างที่สุมกายทำให้เดินออกมาสูบบุหรี่ก่อนจะเข้านอน อัดไปครึ่งมวน สาวน้อยตัวต้นเหตุก็เดินออกมาอย่างที่เขาไม่คิดว่าเธอจะออกมาจากห้องกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ลอยมาปะทะจมูกก่อนเจ้าของร่างจะเดินมาถึงระเบียงเสียอีก ร่างสูงจึงยืนสูบบุหรี่นิ่งๆ แล้วเธอก็ออกมาจริงๆ ใครจะว่าเขาบ้า ที่หงุดหงิดงุ่นง่านเพราะร่างกายมันต้องการการปลดปล่อย ฟ้าครามไม่คิดว่าจะแปลกอะไรชายวัยฉกรรจ์ที่เต็มเปี่ยมไปด้วยพละกำลังอย่างเขา มีความเป็นชายชาตรีเต็มร้อย ต้องการผู้หญิงผิดแผกตรงไหนกัน แม้จะไม่ชอบเด็ก แต่เด็กตรงหน้าก็แสนสวยน่ารัก ผู้ชายชอบผู้หญิงสวยกันทั้งนั้น แต่ผิดกันตรงที่ ชอบแล้วมีความยับ

กรณิการ์หัวใจจะหยุดเต้น ความเข้มขึงที่ถูกกดบดเคล้าเข้าหา เสียดสีกับหน้าท้องน้อยชวนขนหัวลุกตั้ง หากนั่นยังไม่เท่ากับเมื่อเขาผละออก มืออุ่นก็เข้าแทนที่ ทาบทับ บีบเคล้า“ไม่! คุณคราม”เธอไม่ต้องการแบบนี้ ที่ตามเขามา ไม่ใช่แล่นมาให้ มาเป็นผู้หญิงใจง่ายที่พร้อมจะขึ้นเตียงทอดกายให้ชายเชยชมเล่น“จุ๊ๆ”ชายหนุ่มส่งเสียงห้าม รำคาญเสียงหวานที่ช่างกรีดร้องปฏิเสธ หากจะมีอะไรกับกรณิการ์ เขาไม่เห็นจำเป็นต้องคิดมากตรงไหน ผู้ชายเกิดอารมณ์ก็แค่ปลดปล่อย หน้าคมเลื่อนกลับมาประกบปิดปากอิ่ม บดจุมพิตแนบแน่นหิวกระหายซ้ำๆ ขณะขยับฝ่ามือเคลื่อนคลึงพื้นที่น่าหลงใหล เขายังไม่เห็นด้วยตา แต่ขนาดและความอวบอิ่มนั้นก็ทำใจเขาโลดทะยานกรณิการ์ร้องไม่ออก ครางอู้อี้ลอดลำคออย่างช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ จูบที่ขยี้เข้าหาทำปากเธอบวมเจ่อจนรู้สึกได้ ร่างกายร้อนและสั่นตะครั่นตะครอแปลกๆ อยากดิ้นหนี อยากกรีดตะโกนให้เขาหยุด แต่เรี่ยวแรงกลับไม่มี เธอหนีการถูกใส่พานให้บรรดาเสี่ยใหญ่ที่กรุงเทพฯ เพื่อจะมาเป็นของเล่นใกล้มือให้ฟ้าครามอย่างนั้นหรือ...แค่คิด จากสำนึกและสติน้อยนิดที่พอมี ก็ทำให้ขอบตาร้อนผ่าว ก่อนน้ำอุ่นจะเอ่อล้นออกมาปากและลิ้

เสียงห้าวแตกต่ำอย่างน่ากลัว ตาคมหม่นตวัดมามองหน้า ร่างบางดีดตัวขึ้น แขนหนึ่งปิดอก อีกมือพยายามยึดเอวกางเกงตัวเองไว้ สั่นหน้าจนผมกระจายฟ้าครามอยากพิสูจน์ ทีท่าไร้เดียงสานี้ ไม่ประสาจริงหรือแกล้งเล่นตัวไปอย่างนั้น ถึงเธอจะเคยมีอะไรกับคนอื่นมาก่อน เขาไม่ถือ แต่ต่อไปนี้ ไม่ได้!ฟ้าครามไม่ใช่คนหัวโบราณ เขาเข้าใจดีว่า ยุคสมัยที่เปลี่ยนไป วัยรุ่นไทยรู้จักเรื่องเพศรสมากขึ้น ใจเร็วด่วนได้กันมากขึ้นเพราะความคึกคะนองและสื่อต่างๆ ที่สามารถเข้าถึงได้ง่ายก็ทำให้วิถีของวัยรุ่นต่างจากเมื่อสิบปีก่อน ต่างจากยุคที่ยังไม่มีอินเทอร์เน็ตใช้ โทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งราคาหลักหมื่นทั้งที่ทำได้แค่รับโทร.กับส่งข้อความ“อ้อนกลัว...” เธออยากร้องไห้ปากได้รูปกระตุกยิ้ม ใช้มือกดไหล่เล็กดันร่างขาวผ่องให้นอนลง ขณะที่กายหนาโน้มอยู่ด้านบน ใบหน้าเสมอกัน ตาประสานสบ...“หลับตาสิอ้อน”“แต่...” เธอสั่นจนต้องกัดปากแน่น พูดไม่ออกบอกไม่ถูก อับอายเหลือจะกล่าว หวั่นกลัวล้นอก มองสบตาคมอย่างอ้อนวอนฟ้าครามไม่รอให้สาวน้อยพูดจบ ประกบปิดปากหวาน รุกรานปั่นป่วนอารมณ์สวาทของสาวเจ้าอีกครั้ง พอเธอตัวสั่นจากพิษราคะ หลับตาปี๋... มือหนาดึง

อับอายและโกรธ!โกรธที่ต่อต้านเขาไม่ได้โกรธที่เขาทำตัวเอารัดเอาเปรียบทั้งที่รู้ว่าเธอช่วยเหลือตัวเองไม่ได้พวงแก้มใสสุกปลั่งต่อหน้าต่อตานั้นกลับน่ามองและน่าจูบ ฟ้าครามก้มลงไปฟัดจูบหนักๆ ทั้งสองข้าง“คุณคราม!”“ตื่นได้รึยัง ตีห้าครึ่งแล้ว”“ตื่นแล้ว ปล่อยอ้อนสิ” บอกเสียงแผ่ว จะมีอะไรน่าอับอายและน่าโมโหกว่านี้ไหม เขาเอาเปรียบเธอเหลือเกิน แถมหน้าดุๆ นั่นไม่เปลี่ยนสักนิด ไม่มีวี่แววเจ้าชู้ยั่วหยอก นิ่งสนิท เรียบเฉย ดุขรึมเหมือนเดิมสาวน้อยถูแก้มที่ถูกหอมแรงๆ ไม่กล้าพยศต่อว่าเขาอย่างที่ใจอยากทำ“อาบน้ำเลยดีกว่า แค่ถูไม่ออกหรอก เมื่อคืนฉันจูบเธอทั้งตัว คงต้องอาบน้ำทั้งตัวถ้าอยากจะล้าง”“คุณคราม! ปล่อยอ้อนนะ คนฉวยโอกาส”“หึหึ เรียกว่าใช้สิทธิ์ดีกว่ามั้ย”กรณิการ์เผลอค้อน หน้าร้อนซ่านไปหมด เมื่อเขาพูดถึงเรื่องเมื่อคืน เธอสะบัดหน้าหนี พยายามจะลงจากเตียง แต่คนชอบเอารัดเอาเปรียบก็ตามมากอดซ้อนจากด้านหลัง กางเกงนอนยังอยู่บนกายแกร่ง ขณะที่เธอเปลือยเปล่าอย่าน่าเจ็บใจฟ้าครามเพียงแค่กอดกระชับ เคล้าเคลียใบหน้ากับเรือนผมนิ่มยุ่งเหยิง“อ้อนจะไปหุงข้าว”“หุงกินกับอะไร หมูหมดแล้วนี่เมื่อวาน นอนให้ฉันกอดด

กรณิการ์สนใจมาก เพราะในสาขานี้มีหลากหลายสาขาย่อยให้เลือกเรียน ทั้งการทำอาหาร งานฝีมือ งานประดิษฐ์และงานบริการเกี่ยวกับการตกแต่งสถานที่ ซึ่งแต่ละสาขาย่อยเน้นให้ฝึกทักษะต่างๆ เพื่อให้เกิดความรู้ความชำนาญ และยังต่อยอดศึกษาในระดับที่สูงขึ้นไปได้ด้วย กรณิการ์เรียนสาขานี้มาสองปีแล้ว จึงมีทักษะพอตัว สามารถเข้าเรียนในระดับต่อจากนั้นได้เลยฟ้าครามนั่งฟังรายละเอียดต่างๆ ด้วย และเห็นดีที่กรณิการ์จะได้เข้าเรียนที่นี่ ก่อนที่อาจารย์ประจำภาควิชาจะพาไปดูห้องเรียน ขณะนี้อยู่ในช่วงปิดภาคซัมเมอร์ แต่ยังมีนักเรียนภาคพิเศษมาเรียนเสริมทักษะระยะสั้น“เราเปิดสอนหลักสูตรระยะสั้นให้กับบุคคลทั่วไปด้วยค่ะ ส่วนมากแล้วก็เป็นนักเรียนจากหลักสูตรปกติมาลงเรียนด้วย” อาจารย์สาววัยสี่สิบเศษบอกเล่าด้วยใบหน้าแย้มยิ้ม“ถ้าอยากเรียนเสริมสวยก็มีนะคะ เผื่อหนูอ้อนจะชอบ เรียนตัดผม ซอยผมน่ะจ้ะ”“น่าสนใจดีนะคะ”กรณิการ์เหลือบไปมองผู้ปกครองจำเป็น เธออยากเรียนทำอาหารทำขนม แต่ถ้าได้เรียนอย่างอื่นเสริมด้วยก็เป็นเรื่องดี แต่ว่าจะรบกวนเขามากเกินไปนี่สิ“ดูไปตามสถานการณ์ก่อนแล้วกัน ถ้าไหวก็ลองดู” เสียงห้าวบอก ตาคมกวาดไปทั่วห้องเรียนเมื่