All Chapters of จอมเถื่อนสุดที่รัก: Chapter 31 - Chapter 40

“แบบนั้นค่าเรียนคงแพง ที่วิทยาลัยนี่น่าจะถูกกว่านะคะ” กรณิการ์รีบบอก เพราะรู้สึกเกรงใจฟ้าครามอยู่มาก “ถ้ายังไง คุณครามให้อ้อนทำงานที่สวนก็ได้ค่ะ แล้วอ้อนจะเก็บเงินคืนคุณ”“หืม... อัฐยายซื้อขนมยายเหรอ” “แหม... อ้อนก็ขอทำงานอยู่นี่ไงคะ ไม่ได้จะเอาเงินคุณไปใช้ฟรีๆ เสียหน่อย”ตาคมหรี่แคบ ใบหน้ากระตือรือร้นเต็มไปด้วยความหวังของสาวน้อย บอกความจริงจังในสิ่งที่เธอขอ ฟ้าครามไหวไหล่ รินน้ำดื่ม“วันนี้ทำอะไรกิน”“ไก่ผัดพริกขิงกับต้มจืดหมูสับตำลึงค่ะ”“กินข้าวก่อนค่อยว่ากันฉันหิวแล้ว”“ไม่อาบน้ำก่อนเหรอคะ”“ไว้อาบทีเดียวก่อนนอน”ร่างสูงเดินนำเข้าครัว จัดการหาจานตักข้าวตักกับโดยไม่รอให้เมียสาวจัดการ กรณิการ์จึงเดินเลยไปหยิบขวดน้ำเย็นจากตู้เย็นและแก้วจากนั้นลงมือทานกันเงียบๆ ทานเสร็จฟ้าครามช่วยเก็บจานชามไปล้าง ปล่อยให้สาวน้อยทำความสะอาดโต๊ะ เก็บขวดน้ำเก็บแก้ว “ไอ้เพชรมันโทร.มา บอกว่าตรีนุชติดต่อเธอไม่ได้”“ตายจริง แบตโทรศัพท์อ้อนหมดค่ะ ว่าจะขอยืมที่ชาร์จของคุณครามแต่ก็ลืม”ฟ้าครามเก็บจานใบสุดท้ายบนที่คว่ำจาน หันมามองร่างบาง“ตามมาสิ ต้องลองดูไม่รู้จะใช้ด้วยกันได้ไหม”กรณิการ์รีบเดินตามทันที ป่า

ฟ้าครามไม่ฟัง นุ่มเนื้อหอมหวานมันเร้าอารมณ์เกินกว่าจะอดใจไหว สองมือสากหนากอบพุ่มทรวงกลมกลึงคลึงเคล้าปลุกปั่นอารมณ์สาวน้อย ขณะระดมจูบมาตามท้ายทอยเล็กอ้อมไปหาคออีกข้าง ไล้ลิ้นปาดปัดจนเสียงครางของสาวน้อยสั่นระริก หน้าคมครึ้มก็เลื่อนเลยไปหาลาดไหล่ละมุน วกกลับมาพร้อมลากปากลิ้นระดมจุมพิตแผ่นหลังบางถึงกลางร่องแผ่นหลัง ปากร้อนลากไล้ลงต่ำ กายงามสั่นสะท้านกรณิการ์สยิวซ่าน เนื้อตัวสั่นพลิ้วสะบัด แนวหนวดแข็งพวกนั้นทิ่มตำผิวเนื้อมันทั้งเจ็บคันแต่เพิ่มความเสียวสยิวทรมาน ความกระสันประดามีประเดประดังจนช่องท้องปั่นป่วนราวกับมีผีเสื้อโบกบิน ทรมานเสียดซ่านจนอยากหายตัวไปแต่ทำไม่ได้ ต้องกัดปากแน่น ขยุ้มผ้าปูที่นอนดึงทึ้งแรงๆ อย่างลืมตัว“นุ่มลิ้นมากเลยอ้อน ผิวเธอหอม ละมุนลิ้น ขอฉันกินให้ทั่วตัวเลยนะเด็กน้อย”“อยะ...อย่า คุณคราม อุ๊ย!”กางเกงขายาวที่เธอสวมถูกดึงผ่านสะโพกงอน กายหนาเบี่ยงลงด้านข้าง มือหนึ่งนั้นยังสาละวนกับพุ่มทรวงหยุ่น ฟ้าครามดึงกางเกงตัวนั้นลงพร้อมชั้นใน เขากระสันอยากจะชื่นชมความงามของเมียสาวเต็มแก่แล้ว นวลเนื้อขาวผ่องของปลีก้นงอนสั่นระริก เจ้าตัวพยายามหดเกร็งขยับหนี ท่าทางแบบนั้นกลับยิ่งเ

เสียงปลอบประโลมกระเส่า ฟ้าครามหยุดการเคลื่อนไหว แม้ความคับแน่นน่าชื่นใจนั้นจะเร่งเร้าให้โจนทะยาน ทว่า... เขาต้องพาเธอก้าวผ่านปราการความเยาว์วัยด้วยจิตใจที่พร้อมยอมรับ“เชื่อฉัน”กรณิการ์อยากเชื่อ แต่ความหวาดหวั่นกับความตึงแน่นที่ได้รับมันทำให้เธอตระหนก จะขยับสักนิดก็กลัวร่างกายจะปริแยกฉีกขาดบาดเจ็บ แม้จะรู้ว่า ร่างกายชายหญิงถูกสร้างมาเพื่อให้เป็นคู่กัน แต่เขาใหญ่เหลือเกิน น่าหวาดผวา... ทว่าสมองเล็กๆ ก็พลันอื้ออึงเมื่อปากร้อนแนบเข้าหาอีกครั้ง มือสากหนาที่หยาบกร้านเพราะการทำงาน เสียดส่ายนวดเคล้าเรือนกาย เพิ่มเสริมความป่วนมวล หันเหจิตใจที่หวั่นกลัวไปในความหวามอีกครั้งฟ้าครามเคลื่อนเคล้าอย่างใจเย็น ประกบปากได้รูปจูบเคล้าริมฝีปากนุ่ม แทรกลิ้นเข้ากระหวัดปัดป่ายวาดไล้ซอกซอนไปทั่วโพรงปากจนพบลิ้นหวานนุ่มให้หยอกเย้ากระหวัดรัด แรงดูดกลืนส่งความซาบซ่านกระจายไปทั่วร่างกายของเธอและเขาให้หวามไหวรัญจวนใจ เสียงหวานครางแผ่ว เบือนหน้าออกไปหาอากาศ เขารวบรั้งยอดปทุมถันชี้ชันเข้าดูดดื่มหนักหน่วง เร่งเร้าสุมไฟสวาทให้ร่างสาว มือบางคลายการเกร็ง ปล่อยผ้าปูที่นอนหันมาเกาะกอดไหล่ เบียดกาย ยกหยัดเสนอทรวงใส่ปากร้

กรณิการ์อยากจะท้วงว่า พอขยับปากกลับถูกปิดด้วยจูบที่แสนเร่าร้อนที่บดเบียดเข้าแนบชิดในอาการหิวกระหาย คนร้ายกาจเริ่มบทโอ้โลมท่ามกลางสายน้ำอุ่น แต่เพียงไม่นาน เธอก็หลงลืม... รับรู้แต่ความเสียวซ่านที่ชายหนุ่มมอบให้ฟ้าครามคำรามอย่างถูกใจ ร่างกายของเมียสาวน่าเสน่หาไปทั้งเนื้อทั้งตัว เขารู้ว่า ตนเองเหมือนเป็นสามีที่ใจร้าย แต่... ใครใช้ให้กรณิการ์น่าคลุกวงในด้วยขนาดนี้กันเล่าหื่นกับเมียคงไม่เสียหายอะไร... แต่ถ้าไม่ได้กิน เขาคงทรมานจนนอนไม่หลับแน่คืนนี้สิบนาทีต่อมา ห้องน้ำห้องน้อยก็ระงมไปด้วยเสียงครางกระเส่า เคล้าเสียงร่างกายที่หวดกระหน่ำเข้าใส่กันอย่างเร่าร้อนเร้าใจ...แสงแดดสาดส่องผ่านหน้าต่างบอกวันใหม่ ฟ้าครามตื่นนอนด้วยความรู้สึกผิดแผกจากทุกวัน ข้างกายของเขานั้น ไร้ร่างนุ่มที่กอดแนบนอนมาค่อนคืน ความสุขที่ได้รับยังรู้สึกได้เต็มเปี่ยม หน้าคมพลิกลงไปซุกหมอน กลิ่นกรุ่นกายสาวหอมอ่อนๆ ยังติดตรึงให้ชื่นใจนาฬิกาติดผนังส่งเสียงเบาๆ บอกเวลา ดึงความสนใจของฟ้าครามให้หันไปมอง แล้วพบว่าแปดโมงเช้าแล้ว เขาไม่เคยตื่นสายขนาดนี้มาก่อน กายหนาใหญ่ลุกจากเตียง แม้งานจะไม่มีอะไรให้ห่วงเพราะมีชัยวัฒน์ดูอยู่แล้ว

“ผมไม่มีความรู้เรื่องทำรีสอร์ตด้วยสิครับ ทำเป็นแต่สวนยางสวนตอง ผมว่าคุณยุทธอย่าเอาเงินมาเสี่ยงกับผมดีกว่าครับ เงินเยอะด้วย” ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าบุคคลตรงหน้าต้องการที่ดินส่วนที่ติดชายทะเลของเขามากขนาดไหน มันเป็นที่น้อยนิดแค่สองไร่ ไม่ใช่ที่ทางการหรือส่วนเขตสงวนที่ต้องขออนุญาตหากจะทำธุรกิจ เขาไม่เดือดร้อนอยากขาย เท่าที่มีรายได้ทุกวันนี้ก็พอสมควรแล้ว อีกอย่าง หากทำรีสอร์ต ธรรมชาติบริเวณนั้นจะเสียไป“โอ๊ย เรื่องนั้นไม่ต้องกังวลเลยครับ ผมมีคนที่เชี่ยวชาญพร้อมทำงานอยู่แล้ว ลองไหมครับ ทำหลายๆ อย่างก็สนุกดีนะผมว่า”ที่ดินตรงนั้นสวย ด้านหนึ่งติดหาด ขนาบข้างด้วยเชิงผา ถ้าสร้างบ้านพักสร้างรีสอร์ตคงโกยเงินได้ไม่น้อย คิดแล้วจิรายุทธอยากได้จนเนื้อเต้น ติดตรงที่เสนอราคาเท่าไหร่ ฟ้าครามก็ไม่ตอบตกลงสักที“รึถ้าคุณครามเห็นว่าไม่ไหว ก็ขายให้ผมก็ได้ ผมยอมรับว่าติดใจที่ตรงนั้นมาก ผมให้ราคาเพิ่มอีกเท่าจากล่าสุดที่เสนอคุณไปยังได้”ฟ้าครามกดยิ้มมุมปาก เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ไม้ ไม่ได้มีท่าทีตื่นกับเงินหลายล้านที่อีกฝ่ายเอามาล่อ“ผมต้องขอปฏิเสธเหมือนเคยครับคุณยุทธ”จิรายุทธหน้าตึงขึ้นเล็กน้อย แต่ก็พยายามปรับให้ดู