All Chapters of จอมเถื่อนสุดที่รัก: Chapter 81 - Chapter 90

กรณิการ์ลอบชำเลืองมองใบหน้าคมเข้ม วันนี้หนวดและเคราที่เคยยาวเฟื้อยได้รับการตัดแต่งให้สั้นอีกครั้ง เสริมให้ใบหน้าคมสันของฟ้าครามสะดุดตาสะดุดใจ ใครๆ ต่างมองกันตาปรอย ทั้งอิจฉาและเสียดาย...“มัวแต่แซวมันได้ฤกษ์ส่งตัวแล้ว”“ไปๆ”บ่าวสาวถูกพาขึ้นไปที่ห้องสวีตของโรงแรม โดยมีพ่อของฟ้าครามเข้ามาอวยพรให้เป็นคนแรก ตามด้วยญาติผู้ใหญ่ ที่ต่างอวยพรให้รักกันมั่นยืนนาน มีลูกเต็มบ้านมีหลานเต็มเมืองตามสูตร ท้ายๆ ก็เป็นพวกเพื่อนๆ ของฝ่ายเจ้าบ่าว“คืนนี้จัดหนักเลยนะเพื่อน” ไม่ก็...“ดีใจด้วยนะคืนนี้ จะได้ใช้ความเป็นชาย อย่างถูกกฎหมายสักที”“มีลูกหัวปีท้ายปีเลยนะเพื่อน”“เมื่อผู้เฒ่าคนหนึ่งสละโสดไปก็เท่ากับว่า ได้เสียสมาชิกกิตติมศักดิ์ของคานทองไปอีกหนึ่ง”“พูดดีนะไอ้จอม”“เปล่า กูอ่านเจอในกูเกิลมาว่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า แต่ลงจากคานไปแล้วไม่รับกลับนะโว้ยไอ้คราม”คำอวยพรของแต่ละคนทำให้กรณิการ์หน้าร้อนแล้วร้อนอีกจนเธอกลัวว่าหน้าจะไหม้ไปเสียก่อนที่ทุกคนจะออกไปจากห้องหมด“ไปๆ ไอ้พวกนี้นี่”“ฟังมัน ทำเป็นไล่”“ขืนรอให้พวกมึงอวยพรเสร็จ กูจะได้ปั๊มลูกสักทีไหมวะ ออกไปกันให้หมด เสียเวลา เสียค่าโรงแรมเยอะแล้วนะโว้ย ขอใช้ให้ค

แก่นความเข้มแข็งเบียดครูดผนังเนื้อนุ่ม นั่นยิ่งทำให้นุ่มเนื้อโพรงไหมบีบตัวรัดรึง แรงนวดเน้นโอบล้อมรอบความเป็นชาย ฟ้าครามซ่านเสียวมากมายจนต้องดูดปากหวานแรงๆ“โอ...อ้อนจ๋า ฉันชอบที่สุด... เวลาซุกตัวอยู่แบบนี้”กรณิการ์ครวญครางกระเส่า เนื้อตัวสั่นเร่า เมื่อสามีเริ่มเคลื่อนไหว สอดถอน... พายุสวาทเริ่มพัดกระหน่ำแรงร้อนมากขึ้นทุกจังหวะ ทำให้กรณิการ์หายใจหายคอไม่ทัน เสียดซ่านเสียวปลาบกระหน่ำโจมตีไม่มีหยุด อีกทั้งปากร้อนเฝ้ารุกรานด้วยน้ำหนักที่มากกว่าปกติ ไม่ว่าเขาจะจูบ ดูดฟัด ขบย้ำนวลเนื้อที่ใด ปาก แก้ม คอ คาง กระทั่งลาดไหล่ ล้วนขบเม้มดูดรั้งทำตัวเธอสะดุ้งเพราะแรงขบขย้ำฟ้าครามวกกลับไปจูบปากอิ่มหวาน หลังฝากรอยสวาทจนถ้วนทั่วบนกายงาม เขาจูบปากนุ่มละมุนด้วยความหนักหน่วงดูดดื่ม ก่อนจะดึงกายขึ้นยืน ใช้สองมือจับบั้นเอวบาง รั้งร่างงามที่ยามนี้เนื้อตัวแดงเป็นกุ้งต้มเพราะอารมณ์ที่แผดเผา“คุณครามขา...” กรณิการ์เอี้ยวหน้ามามอง ตาหวานหรี่ปรือหยาดเยิ้มเพราะฤทธิ์สวาทบาดจิต แล้วต้องครางซี้ด เมื่อร่างกายถูกหมุนพลิกขึ้นนอนหงาย ทั้งที่แก่นความเป็นชายยังแทรกลึก...ฟ้าครามคำราม เสียวปลาบไม่ต่างกัน นัยน์ตาเปล่งปร

สาวน้อยวิ่งตรงไป เลือกดอกไม้อย่างคุ้นเคยเพราะเคยมาซื้อหลายครั้ง คุ้นกับพ่อค้าเป็นอย่างดี“ดอกนี้ดีกว่าไหมจ๊ะน้องสาว พี่บ่าวจะซื้อให้”ดอกกุหลาบยื่นมาตรงหน้า ทำให้กรณิการ์ผงะ เงยหน้ามองก็พบหนุ่มสองคน คนหนึ่งตัวใหญ่อีกคนรูปร่างเล็กแต่ผิวคล้ำ กลิ่นเหล้าคลุ้งจนมึนหัว เธอเดาว่าน่าจะเป็นชาวเลแถวนั้น แววตากะลิ้มกะเหลี่ยกวาดมองตัวเธอทั้งตัวสร้างความหวาดผวาให้กรณิการ์ เธอรีบส่งดอกไม้ให้พ่อค้า“ไม่ดีกว่าค่ะ ขอบคุณค่ะ”“เฮ้ย พวกมึงกลับเรือไปเลย อย่ามาวุ่นวายกับลูกค้ากู” พ่อค้าขายดอกไม้ส่งเสียงไล่“โธ่ จะรีบไล่กันไปไหนเล่า อยู่กับเรือมาแรมเดือน ขึ้นบกพบสาวน่ารักก็อยากทำความรู้จักเท่านั้นเองน่า” หนึ่งในนั้นร้องตอบพ่อค้า“นั่นสิจ๊ะ ชื่ออะไรครับคนสวย”กรณิการ์ไม่ตอบ จ่ายเงินรับถุงดอกไม้ หมุนตัวเดินกลับไปหาฟ้าคราม คิดเอาว่าถ้าเธอไม่เล่นด้วย พวกนี้ก็คงเลิกราไปเองทว่า... ไอ้หนุ่มใจกล้าคนหนึ่งกลับคว้าแขนเธอไว้อย่างถือวิสาสะ“เดี๋ยวสิ”“ว้าย ปล่อยนะ!” กรณิการ์สะบัดแขนเต็มแรงแต่ไม่หลุดสองหนุ่มหัวเราะร่าที่ได้แกล้งลวนลามสาวเจ้าโดยไม่สนเสียงด่าของพ่อค้า ซ้ำยังทำท่าจะรุกไล่มากไปกว่านั้น โดยไม่รู้ดวงมันกำลั

เจ้าของร่างหนาชะงัก เสียงร่ำไห้บาดหัวใจ น้ำตาที่รินไหลคล้ายน้ำกรดรดราดตัวให้แสบร้อนจนทนไม่ได้“อ้อน”“ไม่! ได้โปรด อย่าทำฉัน คุณคราม ฮือๆ ช่วยอ้อนด้วย ช่วยด้วย ฮือๆ”“อ้อน นี่ฉันเอง”ฟ้าครามกระซิบ จูบเคล้าปากอิ่มที่บวมเจ่ออย่างปลอบประโลม บ้าชะมัด เขาไม่น่าทำตามคำแนะนำของพ่อเลย เสียงร่ำไห้ของกรณิการ์บีบหัวใจเขาชะมัด อ้อมกอดแกร่งกระชับ กายหนาผละห่าง อุ้มร่างบางขึ้น เธอไม่ฟังเขาสักนิด เลยต้องพาออกไปนอกห้อง สับคัตเอาต์ไฟ ก่อนจะเข้าห้อง กดสวิตช์เปิดไฟให้สว่าง“อ้อน ดูสิ ฉันเอง”ร่างบางถูกเขย่าจนผมเผ้ากระจาย เสียงห้าวดุที่คุ้นเคยแทรกเข้ามาในหัว กรณิการ์ลืมตาเปียกน้ำตาขึ้นมอง พอพบว่าเป็นฟ้าครามจริงๆ เธอก็ร้องไห้โฮ... ผวาเข้าระดมกำปั้นเล็กๆ ทุบอกกว้างไม่ยั้ง“คนบ้า บ้า บ้า บ้าที่สุด ฮือๆ”ฟ้าครามนั่งเฉย ปล่อยให้เมียสาวทุบได้ตามใจ พอเธอทุบเหนื่อยก็ซบหน้ากับซอกคอเขา ร้องไห้สะอึกสะอื้น เขาจึงลูบไล้แผ่นหลังบางเบาๆ อย่างปลอบโยนกระทั่ง เสียงสะอื้นสร่างซา เนื้อตัวอุ่นนุ่มหยุดสะท้าน เสียงแผ่วดังขึ้นอย่างไม่เข้าใจในการกระทำบ้าๆ ของสามี“ทำไมต้องแกล้งอ้อนแบบนี้”“ไม่ได้แกล้ง”“แล้วที่ทำเรียกว่าอะไรล่ะ

“อ้อนรักคุณคราม อยากให้คุณครามมีความสุขค่ะ”“ฉันสุขจนล้น อ้อนจ๋า”“รักอ้อนมากๆ นะคะ”“แน่อยู่แล้ว ฉันแก่ขนาดนี้จะให้ไปวิ่งหาผู้หญิงที่ไหนอีก กลัวแต่เธอจะเผลอไปรักคนอื่น”“แน้... หาความแล้วนะคะ คุณครามแก่ที่ไหน แถมหล่อแบบนี้ อ้อนจะไปไหนได้”“แต่แรกว่าเถื่อน ว่าโหด”“โหดก็รัก เถื่อนก็รักค่ะ”“น่ารักนะเรา”กรณิการ์หัวเราะคิก ป่ายปีนขึ้นไปบนตักกว้าง ทำตัวน่ารักเพิ่มมากขึ้นไปอีกด้วยการขยับเสียดสีเนื้อตัวอ่อนนุ่มปลุกปั่นกายแกร่งให้แข็งขึง ซึ่งเธอไม่ต้องใช้ความพยายาม แค่สัมผัส ฟ้าครามก็ตื่นแล้ว“เห็นไหมคะ แก่อะไรตื่นไวปานนี้”ฟ้าครามส่ายหน้าแต่คลี่ยิ้มอ่อนโยนให้คนน่ารัก เขาแนบหน้าครึ้มเคราเข้ามาจูบปากหวานๆ ที่แสนจะพูดถูกใจ“อ้อนทำมันตื่น ต้องดูแลมันรู้ไหม”“รู้หรือไม่รู้ดีน้า...”หน้างามระบายยิ้ม ส่งสายตายั่วเย้า แต่ขยับบั้นท้ายคลึงเคลื่อนเบาๆ เมื่อสามีหนุ่มไล่จูบฟัด กรณิการ์หัวเราะลั่นก่อนถูกจูบจนตัวอ่อน คำหวานถูกกระซิบบอกย้ำ แล้วเธอจะใจดำกับเขาได้ยังไงสาวน้อยจึงเริ่มต้นออดอ้อน สนองรัก ตามเสียงพร่ำขอของสามีอย่างเต็มใจอย่างยิ่งยวดฟ้าครามคำรามระคนครางกระหึ่ม เมียสาวแปลงร่างเป็นนางแมวป่ายั่ว