บททั้งหมดของ Pampered Wife of the Secret CEO: บทที่ 1 - บทที่ 6

LUCY’S POV Hindi maalis ang ngiti sa labi ko habang nakatayo ako sa harap ng full length body mirror. Suot ko ang fitted wedding gown na hapit na hapit sa katawan ko dahilan para mas makita ang kurba nito. Isang buwan na lang at gaganapin na ang kasunduang kasal sa pagitan ng pamilya Hidalgo at ng pamilya namin. Business marriage kung tawagin ngunit hindi para sa akin— dahil ako ang namilit para matupad lang ito, ang makasal sa lalaking gustong-gusto ko. “Feron, nakahanda na ba ang kotse na gagamitin natin?” Tiningnan ko sa salamin ang lalaking diretso ang tindig sa likuran ko, ang pinakamalapit na tauhan ni lolo mula noon. Ang kulay coffee brown niyang mata ay agad na tumitig sa akin nang diretso na agarang nagbigay ng kakaibang pakiramdam sa buo kong sistema. Agad akong napaiwas ng tingin at tinuon ang atensyon ko sa pagsuklay sa aking wavy na buhok. Ilang taon na simula ng maging bodyguard ko siya, ngunit ang seryoso at misteryoso niyang aura ay hindi pa rin nagbabago hanggang

LUCY'S POV “Minerva told me you did something shameful, have you lost your mind?!” bungad ni papa sa akin. “ Ano nalang ang sasabihin ng pamilyang Hidalgo sa atin?! Ano ang pumasok sa kokote mo at nagpakasal ka sa bodyguard mo, Lucy?!”Hinanap ng mata ko ang babae sa likuran ni papa na nanatiling nakaupo sa loob ng kotse, nakangisi siyang pinapanuod ako. Ano na naman ang pinagsasabi nito at ganito ang reaksyon ni papa? Hindi niya talaga kayang patahimikin ang buhay ko kahit umalis na ako kung nasaan sila! Sinamaan ko siya ng tingin, kung p’wede lang pumatay gamit ang mga mata ay kanina pa siyang naghihingalo!“I'm talking to you, Lucy!” Umangat muli ang kamay ni papa. Hindi na ako nag abalang iwasan ‘yon.“Honey!” Nagmamadaling bumaba sa kotse si Minerva at hinawakan ang braso ni papa. “Huwag mo namang masyadong saktan si Lucy. Gan'yan din naman ako sa’yo noon, hindi ba? Hindi ako makapaghintay na makasal sa'yo,” malambing niyang sabi.Gusto ko nang masuka sa mga salitang narinig ko

LUCY'S POV Pagkatapos ko siyang i-message ay agad kong inihagis ang cell phone ko sa kama at nahiga. Nanatili akong nakatihayang pinapanuod ang kisame habang paulit-ulit na inaalala ang mga nangyari buong araw. Pakiramdam ko ay pagod na pagod ang katawan ko. Ramdam ko na rin ang pagkirot ng ulo ko sa sobrang stress.Hindi ko hinarap si papa kahit anong pilit niyang lumabas ako ng kuwarto para kausapin. Hanggang sa pag-uwi nila ay hindi ako lumabas para magpaalam. Alam ko naman kung ano ang gusto niyang pag-usapan at kahit hindi niya sabihin, aayusin ko kung anong mayro’n sa amin ni Andrew.“Ms. Russ, nakaalis na ang papa mo.” Si Feron na muling pumasok sa kuwarto ko, seryoso ang mukha na hinanap kung nasaan ako.“I know,” walang gana kong sagot at pinikit ang mga mata ko.Ramdam ko ang paninitig niya sa akin bago ko narinig ang tunog ng kaniyang sapatos palapit sa akin.“Tumayo ka na riyan. Hindi ka pa nagtatanghalian Ms. Russ. May gusto ka bang kainin?” Malumanay ang tono ng boses n