All Chapters of ของเล่นของคุณหนูทั้งสาม: Chapter 71 - Chapter 80

บทที่ 72รุไม่ทราบว่าพ่อกับแม่เชื่อที่เธอโกหกพกลมไปหรือไม่ แต่สุดท้ายโตนดและมานีก็ไม่ได้ถามอะไรอีก ล่วงเลยจนมาถึงวันบวชของเน ทั้งสามทำตัวตามปรกติจนรุค่อยรู้สึกวางใจลงไปได้นิดหนึ่ง...แต่ไปกลุ้มใจอีกเรื่องหนึ่งแทน!วันพืชวรารามในวันนี้นอกจากจะมีแขกที่เป็นญาติสนิทมิตรสหายแล้วก็ยังมีพนักงานรักษาความปลอดภัยเอกชนที่รุจ้างเอาไว้ ทุกคนจะได้รับภาพถ่ายปัจจุบันของแทนไท หากพบเจอคนในภาพหรือคนที่มีลักษณะใกล้เคียงให้จับตัวเอาไว้ในทันทีวันที่ 15 วันปลงผมนาครุยังไม่รู้สึกอะไร แต่พอวันที่ 16 ที่ต้องไปทำพิธีที่วัดแล้วกลับมีบอดี้การ์ดคนหนึ่งคอยตามประกบเป็นเงา จากตอนแรกไม่ได้รู้สึกไม่ปลอดภัยกลายเป็นความระแวงไปเสียงั้น อุปทานไปเองแล้วว่ามีสายตาที่มองไม่เห็นคอยจับจ้องตนอยู่ตลอดจนกระทั่งถึงช่วงบ่ายที่ทำพิธีต่าง ๆ เสร็จเรียบร้อยแล้ว“โณ มีใครรายงานไหมว่าพบสิ่งผิดปรกติ”ตอนนี้ญาติของพระใหม่กำลังเตรียมตัวกลับกันแล้ว ก่อนที่จะแยกย้ายกันขึ้นรถใครรถมันไป รุก็ได้เอ่ยถามโณขึ้นมา“ไม่ได้ยินรายงานเข้ามาเลย เพราะแบบนี้ถึงได้รู้สึกแปลกใจขึ้นกว่าเดิม คนที่ฉันให้ไปจับตาดูแทนไทบอกว่าไม่เห็นเจ้าตัวอยู่ที่พักเลย เป็นไปได้ว

บทที่ 74หกเดือนผ่านไป…ณ มหาวิทยาลัยรัฐบาลแห่งหนึ่งซึ่งมีบัณฑิตมากมายกำลังถ่ายรูปกับญาติสนิทมิตรสหายด้านหน้าคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ หนึ่งในบัณฑิตที่มีคนมาแสดงความยินดีอย่างคับคั่งก็คือเนวิน“ชิดกันหน่อย โอเค เปลี่ยนท่าครับ ยื่นขาออกข้างหนึ่ง โอเค แขนแตะไหล่กันข้างหนึ่งแล้วมองกล้อง โอเค!”“คุณตากล้องคะ เหนื่อยแล้วพอได้หรือยัง”“เพิ่งถ่ายไม่กี่ช็อตเองครับคุณโณ ฮึบ ๆ เอาอีกหน่อย”โณถอนหายใจแล้วโพสต์ท่าตามที่ช่างกล้องบอก รุ เน ธนา รณที่ร่วมเฟรมด้วยมีเพียงรุกับเนเท่านั้นที่ไม่แสดงอาการเหนื่อยเลย ตรงข้ามกับผู้บริหารทั้งสามที่ไม่ชอบถ่ายภาพแบบนี้“ไปถ่ายตรงป้ายหน้าคณะก็พอแล้วครับพี่ เดี๋ยวที่อื่นผมจะไปถ่ายกับพี่รุสองคน…ได้ไหมครับพี่สาวคนสวย”รุผินหน้ามองบัณฑิตป้ายแดงแล้วพยักหน้ารับ รณเห็นสายตาที่น้องชายและรุมองกันแล้วเขาก็ลอบกลอกตา ส่วนโณที่เห็นพี่ชายทำหน้าเหมือนคนเหม็นความรักก็หันไปกระชับมือสามี ชูมือขึ้นให้รณได้ดูเผื่อเขาจะอิจฉาคู่ตนด้วย รณเข้าใจในสิ่งที่น้องสาวจะสื่่อจึงได้ถลึงตาใส่ ในใจคิด…เย้ยกันเข้าไปเถอะรณและโณถ่ายรูปกับน้องชายต่ออีกไม่กี่ภาพก็ขอตัวกลับ ของขวัญแสดงความยินดีแก่บัณฑิตนั้

บทที่ 76“แม่รอตั้งนานทำไมมาช้าจังเลย”เมื่อจอดรถแล้วเดินเข้ามาในบ้านประโยคแรกที่มานีทักขึ้นก็คือประโยคนี้ รุไม่เห็นรถเนจอดหน้าบ้านไม่ว่าจะเป็นรถยนต์หรือว่ารถมอเตอร์ไซด์จึงเดาว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วไม่อยู่ที่นี่ตั้งแต่แรกหรือว่ากลับไปแล้วนะ“ไหนจ๊ะ ลูกชายที่แม่ว่า”“เนกลับไปแล้ว เราอยากมาช้าเอง”รุได้ยินเช่นนั้นในใจยิ่งรู้สึกระอุขึ้น…มาที่นี่แต่ไม่รับสายกันหมายความว่ายังไงกันแน่“กลับที่ว่ากลับกรุงเทพฯ หรือว่ากลับบ้านมินิมอลคะ”มานียิ้มแก้มปริเมื่อเห็นลูกสาวเก็บอาการไม่อยู่ ไม่วายเอ่ยแซวด้วยน้ำเสียงหยอกล้อ“ทำไม อยากรู้ล่ะสิ ถ้าอยากรู้ทำไมไม่โทร.ไปหาเองล่ะ”โทร.ไปแล้วแต่เขาไม่รับใครจะกล้าโทร.กลับไปอีกรอบล่ะ“หนูจะไปอาบน้ำแล้วจ้ะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว”“อ้อ ๆ เสร็จแล้วมากินข้าวนะ แม่กับพ่อกินไปก่อนแล้ว เก็บไว้ให้หนูแล้วด้วย”รุพยักหน้าแทนการพูด จากนั้นก็เดินไปห้องตัวเองผลัดเปลี่ยนเป็นชุดผ้าขนหนูแล้วอาบน้ำในห้องน้ำหลังใหม่เอี่ยมไร้เงาอึ่งอ่างในห้องน้ำเช่นในอดีต“รุ อาบน้ำตั้งนานแล้วยังไม่เสร็จอีกเหรอหนู ตัวเปื่อยยุ่ยแล้วมั้ง”เพราะกำลังอยู่ในภาวะคิดหนัก รุจึงใจลอยจนทำทุกอย่างช้

บทที่ 78เมื่อเสร็จพิธียกช่อฟ้ารุกับเนไม่ได้กลับในทันทีเพราะวางแผนเอาไว้แล้วว่าจะขึ้นไปกางเต็นท์บนลานชมดาวของอุทยานแห่งชาติ รุแอบดีใจที่ลานชมดาวไม่ได้มีเพียงเธอและเน ที่นี่มีเต็นท์อีกสิบกว่าหลัง บรรยากาศไม่เงียบสงบเกินไปแต่ก็ไม่เหงาจนเกินไป“ดีนะบนนี้ยังมีสัญญาณอินเทอร์เน็ตอยู่บ้าง ไม่งั้นอัพโหลดคลิปใหม่ไม่ได้แน่…สำเร็จ!”รุชูมือขึ้นเหนือฟ้าเมื่อสามารถอัพโหลดคลิปวิดีโอลงบนบัญชีติกต๊อกส่วนตัวได้สำเร็จ ช่วงเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาเธอสามารถเรียกตัวเองเป็นดาวติกต๊อกได้แล้ว เพราะว่าผู้ติดตามในตอนนี้ขึ้นเลข ‘1M’ แล้วเนที่กางเต็นท์เสร็จแล้วยิ้มดีใจกับพี่สาวคนสวย เขากางเต็นท์คนเดียวโดยให้รุนั่งตัดคลิปไป ตอนแรกเธอก็อยากเข้ามาช่วยเขา แต่ช่วยแล้วเนกางเต็นท์ได้ยากกว่าเดิม เขาจึงให้เธอไปนั่งพักแล้วกางเต็นท์ต่อคนเดียว รุที่ไม่มีอะไรทำจึงได้ตัดคลิปที่ถ่ายในงานพิธีวันนี้ลงโซเชียล“เนเก่งมาก ต่อไปนี้ก็ไปแคมป์ปิ้งกลางป่าได้แล้วสิ แต่พี่ไม่ไปด้วยนะพี่กลัวงู แต่ถ้าเป็นลานชมดาวที่โล่ง ๆ แบบนี้พี่อยู่ได้”เนหยิบเก้าอี้พับอีกตัวให้รุ มือหนาตบลงบนเก้าอี้ให้เธอได้นั่งลง เมื่อรุหย่อนก้นนั่งลงก็กวาดตามองโดยรอบ เ

บทที่ 80 บทส่งท้ายตอนเช้ารุเปลี่ยนมาใส่ชุดสูทลินินขาสั้นสีเขียวพร้อมสวมหมวกสีเดียวกับชุด ตอนแรกเนเห็นก็คิดว่าหญิงสาวเผยแค่เรียวขาเท่านั้นจนกระทั่งเธอเข้ามาในเต็นท์แล้วรูดซิปเสื้อสูทลง จึงเห็นว่าด้านในเป็นบิกีนี่สีเขียวขี้ม้า แหวกหน้าอกจนเห็นเนื้อสีขาวทะลักออกมา เขาจึงรีบเอื้อมมือไปรูดซิปขึ้นจนถึงคอทำเอาหญิงสาวหน้าเหวอไปเลย“อะไรเน พี่จะพ่นสเปย์รักแร้”เนหน้าเจื่อนไปนิดหนึ่ง แต่ก็ยังทำเป็นเข้ม “ก็ทำสิครับ”ชุดสูทตัวนี้ต้องถอดเสื้อออกก่อนรุถึงจะสามารถพ่นสเปย์ให้โดนใต้วงแขนในระยะพอดีได้ เพราะเช่นนั้นตอนรุถอดเสื้อออกเนจึงได้เห็นบิกี่นี่ท่อนบนเต็ม ๆ ดวงตาคมกริบจ้องส่วนขาวนวลที่ล้นออกมาจากบิกี่นี่ กลืนน้ำลายเหนียวลงคอเมื่อหญิงสาวเตรียมจะใส่เสื้อตามเดิม1 2 3…“ว้าย!”การทดเลขในใจไว้ของเขาไม่เป็นผลเมื่อสุดท้ายเนก็ผลักรุลงนอนอีกครั้งเตรียมจะจรดริมฝีปากลงอกอิ่มเกินตัว ริมฝีปากหนาครอบครองยอดยกทั้งสองข้างจนชุ่ม กระตุ้นเส้นประสาทจนรุเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาบ้างแล้ว แต่เมื่อได้ยินเสียงของผู้ตั้งแคมป์คนอื่นเดินผ่านมา เธอก็รีบตีไหล่หนาให้พอได้แล้ว“สักรอบไม่ได้เหรอครับ”เขาเงยหน้าขึ้นจากอกอิ่มด้วยสีหน้า