All Chapters of กักขังสายลม: Chapter 41 - Chapter 50

เผ่นแน่บออกจากบ้านเพราะฝีปากมารดา แต่หมอหนุ่มก็ไม่รู้ว่าจะพารถขับต่อไปที่ไหนดี เขาปวดหัวเพราะนอนน้อยและคงมีความเครียดปะปนกันอยู่ด้วย เบนสายตาไปมองสมาร์ตโฟนบ่อยครั้ง ระหว่างละล้าละลังว่าควรทำยังไงกับชีวิตต่อ จู่ๆ เสียงเตือนการโทรเข้าก็ดังขึ้น โชว์เบอร์โทรที่แสนคุ้นบนหน้าจอ เขาตกละลึงในวินาทีแรกก่อนจะรีบยกขึ้นกดรับสาย ลนลานแต่ก็ไม่กล้ากรอกเสียงตัวเองลงไป กลัวกังวลอะไรก็ไม่อาจรู้ ได้แต่รอฟังให้หญิงสาวพูดก่อนแต่พอเธอเงียบ เขาก็ทนไม่ไหวเสียเอง“จิลลา” นายแพทย์หนุ่มเรียกเธอแผ่วเบา รอฟังเสียงตอบกลับมาด้วยใจเต้นตึ้กตั้ก ขยับปากจะเรียกเธออีกครั้ง ทว่าปลายสายกลับส่งเสียงหวานๆ ออกมาให้ได้ยิน‘หมออยู่ไหนคะ’“ผมขับรถอยู่ครับ”‘จิลอยู่ที่บ้านค่ะ คืนนี้หมอจะกลับมาไหมคะ จิลรออยู่’“รอผมอยู่เหรอ” ธาดาทวนคำด้วยอาการเลื่อนลอย แม้จะไม่เข้าใจถึงสิ่งที่เกิดขึ้น แต่เขาก็เกิดใจเต้นรัว มีความหวังและมีรอยหวามหวานขึ้นในอก มือกำพวงมาลัยบีบแน่น คาดหวังคำตอบประโยคถัดมาของเธอ‘ค่ะ จิลรอหมออยู่บ้าน’เพียงเท่านั้น นายแพทย์ผู้เคว้งคว้างก็รู้จุดหมายปลายทางของตัวเองธาดากระแทกคันเร่งพารถพุ่งตรงออกมาเร็วเหมือนติดจรวด เพ

แสงที่เล็ดลอดผ่านรอยแยกผ้าม่าน ทำให้ชายหนุ่มขยับเปลือกตาอย่างงัวเงีย มือควานสะเปะสะปะบนเตียงฝั่งด้านข้าง ทว่ามันกลับว่างเปล่า ร่างกำยำสะดุ้งพรวดด้วยความตกใจ กวาดสายตาไปรอบห้องนอน ไร้เงาของหญิงสาวที่เขาก่ายกอดตลอดคืนธาดาวิ่งพรวดพราดลงบันไดมาชั้นหนึ่ง ใจหล่นวูบ เคว้งคว้างหันรีหันขวางอยู่ตรงโถงบันได ก้าวขาไปยังห้องครัวไม่มีแม้แต่เงา ห้องน้ำห้องทำงานเขาล้วนพบเจอแต่ความว่างเปล่า ชายหนุ่มเดินออกมายังโซฟาตัวเดิมที่เพิ่งใช้ทำศึกเมกเลิฟอย่างบ้าคลั่งเมื่อวานนี้ เกิดน้ำตาคลอหน่วยขึ้นมาเสียดื้อๆจิลลาจากไปแล้ว หรือเธอไม่เคยมาที่นี่ เรื่องราวทั้งหมดเป็นเพียงความฝันจากความคิดถึงจนเลอะเลือนของเขาเพียงเท่านั้น ธาดายืนนิ่งงันเหมือนคนไร้สติจนได้ยินเสียงเรียกจากทางด้านหลัง “ตื่นแล้วเหรอคะ”หญิงสาวผู้มีใบหน้าสวยหวานผุดลุกขึ้นจากภารกิจรดน้ำต้นโรสแมรี โดยไม่ทันได้ตั้งตัว หมอหนุ่มก็รวบร่างบอบบางเข้ามากอดไว้แนบแน่น ราวกับจะชดเชยความรู้สึกเสียขวัญเมื่อครู่ที่ใครว่าทำของหายแล้วได้คืนกลับ ความดีใจรูปแบบนั้นเขาเพิ่งสัมผัสมันในนาทีนี้เอง“เป็นอะไรคะหมอ”“ก็คุณหายไป ผมตกใจมากนะ” ธาดาบอกเธออย่างตรงไปตรงมา สบตาวา

นายแพทย์ออร์โทพีดิกส์แทบจะผิวปากเดินออกจากห้องตรวจความหม่นหมองคับข้องในช่วงสัปดาห์ก่อนๆ คล้ายสลายสิ้นไปในอากาศ เหลือไว้เพียงความแช่มชื่นกระปรี้กระเปร่า ระริกระรี้เสียจนคนที่คุ้นเคยกันดีมองออกตั้งแต่ระยะไกลเลยด้วยซ้ำนายแพทย์กันต์ธีตั้งใจเดินลงมาคุยธุระกับหัวหน้าพยาบาลที่แผนกด้านล่าง ครั้นพอเห็นหน้าไอ้เพื่อนรัก เปิดปากยิ้มกว้างหัวเราะกับชาวบ้านชาวช่องไปทั่วทั้งที่ก่อนหน้านี้มันหน้าดำคร่ำเครียดเหมือนคนโดนของ ใครได้เข้าใกล้ก็เหมือนอยู่ท่ามกลางพายุสลาตัน อารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ คล้ายจะเป็นไบโพลาร์เข้าไปทุกที ความหล่อเหลาที่มีก็ไม่พอจะเรียกแขก แต่มาวันนี้มันกลับสดใสเริงร่าเหมือนท้องฟ้าฤดูร้อนไม่มีผิดขาที่กำลังจะเลี้ยวหนีขึ้นลิฟต์เลยเปลี่ยนเป็นขวางทางเดินหมอกระดูกเพื่อเอ่ยแซวเสียหน่อย “หน้าระรื่นเชียวนะมึง เกิดอะไรขึ้นวะ”ธาดาเลิกคิ้วสูงใส่หลานเขยเจ้าของโรงพยาบาลแล้วเดินหนีไปดื้อๆ ไม่เกรงกลัวอิทธิพลกันต์ธีเลยสักนิด เวลานี้พูดไปแล้วเขาก็อยากจะโดนไล่ออก จะได้กลับไปนอนกลิ้งเกลือกกกกอดสาวน้อยผิวบางอยู่ที่บ้าน ไม่ต้องมาหัวฟูยื่นผ่าตัดยาวนานจนตีนบวมแบบนี้“มีอะไรดีๆ บอกกันมั่งสิไอ้ธา” เพื่อนเดินหนี แต่

หลังยกกระเป๋ากลับมาใช้ชีวิตในบ้านหลังนี้อีกครั้ง หมอหนุ่มก็แทบไม่โผล่หัวกลับไปยังบ้านเรือนไทยย่านสุขุมวิทอีก ประกอบกับเป็นช่วงที่มีเคสคนไข้ให้ดูแลเยอะกว่าปกติ ก็เพิ่งจะมีวันนี้แหละที่ชายหนุ่มได้หยุดพักผ่อน แล้วก็พอจะได้หยุดต่อไปอีกสักสองสามวัน เขาอยากใช้โอกาสนี้จู๋จี๋กับจิลลาให้ชุ่มปอด เพื่อนคนไหนชวนออกเที่ยว ไม่ว่าจะกินข้าวหรือกินเหล้า เขาปฏิเสธไปทั้งหมดยิ่งเป็นลูกสาวนักธุรกิจโลจิสติกส์ดังอย่างพลอยใส เขายิ่งปล่อยเบลอไม่อ่านข้อความ ไม่ติดต่อกลับ เท่านี้ก็เพียงพอจะทำให้ผู้หญิงฉลาดคนนั้นรับรู้ได้ เพราะเมื่อดองแชตเธอหลายวันติด โฮโซสาวก็เลิกส่งข้อความมากวนใจกันอีก แต่คงมีการไปฟ้องมารดาเขาส่งท้าย เพราะไม่นานคุณนายสิรินก็โทรมาต่อว่าประชดประชันกระฟัดกระเฟียด ซึ่งคนหน้าด้านอย่างเขา แน่นอนว่าไม่เก็บมาใส่ใจหมอหนุ่มอาบน้ำอาบท่าแล้วเดินลงมาด้านล่าง...เขาอมยิ้มเมื่อเห็นเธอยังวุ่นวายกับการเปิดเพจขายอาหารเสริม ก็ไอ้ตัวแทนบริษัทขายตรงที่เดิมนั่นแหละ แต่ความขัดหูขัดตาเช่นก่อนหน้ากลับเลือนหายไป จิลลาชอบงานขายตรงก็ทำไปเถอะ อะไรทำแล้วมีความสุขเขาจะไม่ดุไม่ว่าไม่บ่น แล้วเมื่อเบื่อเธอก็หยุดไปเอง ถึงอย่า

คุณนายสิรินประคองอดีตแม่ผัวเดินเข้ามานั่งยังโซฟาในห้องรับแขกเป็นอย่างที่คิดไว้ไม่มีผิด ที่เจ้าลูกชายตัวดีไม่ยอมกลับบ้านกลับช่อง เมินเฉยการจับคู่กับลูกสาวกลุ่มธุรกิจโลจิสติกส์ระดับประเทศ ไม่ไว้หน้าแม่อย่างเธอเลยสักนิด ก็เพราะมาติดผู้หญิงจนถึงขนาดเลี้ยงดูเป็นตัวเป็นตน ซื้อบ้านช่องห้องหอให้อยู่อาศัย ได้ยินได้ฟังมาจากหนูพลอยใสก่อนหน้านี้ ก็ยังทำใจเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง จนลองให้คนขับรถติดตามดูหลังออกเวร ถึงได้รู้ว่านายแพทย์ธาดาที่อ้างว่ายุ่งนักยุ่งหนา ที่แท้มาขลุกอยู่ที่นี่ทั้งวันทั้งคืน“เดี๋ยวจิลไปเอาน้ำมาให้นะคะ”ธาดาพยักหน้า ครั้นคล้อยร่างของหญิงสาวแปลกหน้า ผู้เป็นแม่ก็เริ่มต้นเสียงเขียวใส่บุตรชายทันที“แกทำงามหน้ามากนะธาดา บ้าผู้หญิงถึงขนาดซื้อบ้านให้อยู่เลยเหรอ”“ก็ถ้าผมไม่ซื้อบ้าน แล้วแม่จะให้ผมไปอยู่ที่ไหน แคมป์คนงานก่อสร้างน่ะเหรอครับ” แม้น้ำเสียงจะราบเรียบแต่ถ้อยคำกลับประชดประชัน แล้วก็ทำให้ผู้เป็นแม่ถึงกับต้องยื่นมือขึ้นมาหยิกสีข้างของลูกชาย“โอ๊ยๆ แม่ครับ…” ลูกชายปากดีลูบเนื้อป้อยๆ “พูดความจริงก็ไม่ได้”“เป็นไงล่ะคะหลานชายคนโปรดของคุณแม่ แอบเอาผู้หญิงมาเลี้ยงไว้ ลูกเต้าเหล่าใ