All Chapters of กลลวงคลั่งรัก Vicious: Chapter 1 - Chapter 10

ณ ห้องพักวีไอพี ผับSK"อื้อ...../อ่าส....." สองเสียงประสานสอดคล้อง มอบจูบเร่าร้อนให้แก่กัน คนเมามายทั้งสองไร้สติสัมปชัญญะ ลืมกระทั่งไม่รู้จักว่าใครเป็นใคร เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าสิงควบคุมร่างกาย สัมผัสซ่าบซานกลืนกินร่างสาวตวัดแขนเกี่ยวรัดลำตัวกำยำแน่น แสงไฟสลัวเรือนลาง เห็นเงาสั่นไหวของเรือนร่าง คนตัวสูงขึ้นแทรกกลางหว่างขาเรียว ชันตัวเล็กน้อยถอดเสื้อเชิ้ตเร่งรีบ โยนทิ้งไร้ทิศทางไม่สนราคา เผยกล้ามมัดสวยเป็นเงาสะท้อน ทำคนมองลอบกลืนน้ำลายยากเย็น หญิงสาวไม่เคยผ่านมือชายย่อมลุ่มร้อนหวั่นไหว"อื้ม...อ๊า...." ใบหน้าคมคายเร่งก้มจูบ เมื่ออารมณ์ดิบกระหายเหยื่อพรั่งพรู แลกลิ้นเกี่ยวตวัดดูดกินน้ำลาย รสสาวหวานยากจะยับยั้ง ใช้เวลาช่วงคนใต้ล่างอ่อนระทวย ฉีกชุดเดรสเซ็กซี่สีไวน์แดงขาดสะบั้นอย่างว่องไว โชว์เนื้อหนังขาวละเอียดประดังตา บราเซียร์กับเพนตี้ตัวจิ๋วก็โดนกระชากทิ้ง นัยน์ตาคมเห่อร้อน มองเนินสาวช่างดึงดูด ขนอ่อนปกคลุมบางบนผิวขาวสะอาดสะอ้าน ส่งมือหยาบสัมผัสทักทาย ทำร่างสาวสะดุ้งคล้องคอหนาแน่น แค่บดขยี้ติ่งเกรสแย่วนเล่นรอบร่องสวาท ความเสียวซ่านปนเจ็บแสบเริ่มทำงานทันใด"จะเจ็บ..พอก่อน..อื้อ..."

~ ปัจจุบันตุ๊บ!"อื้อเจ็บ!...กรี๊ดดดด!!!" ท่อนแขนใหญ่ฟาดกระแทกทับหน้าอกอวบ แรงมหาศาลทำคนเบื้องล่างสะดุ้งตื่น แต่ต้องตกใจสุดขีด ตอนพบตัวเองไร้เครื่องอาภรณ์ลุกรีลุกรนคว้าเอาผ้าห่มสีขาวปิดส่วนบน พลางก้มสำรวจเรือนร่าง เป็นร่องรอยบอบช้ำยิ่งกว่าทารุณกรรม"ส่งเสียงร้องเหมือนควายโดนเชือดอะไรแต่เช้าว่ะ" ทว่าเสียงเข้มพูดแทรกอย่างหงุดหงิด สาเหตุจากการโดนปลุกก่อนเวลาตื่น พลิกตัวตะแคงเอาต้นแขนปิดหูโชว์รอยสักลายมังกรเต็มแผ่นหลัง ยิ่งสร้างความตะลึงให้คนมองเพิ่มเท่าตัว"ควายอะไรล่ะ แหกตาตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะไอเลว" กำปั้นเล็กทุบใส่แผ่นหลังกว้าง กระหน่ำรัวระบายอารมณ์ ชายนิรนามบังอาจล่วงเกินพรมจันทร์ หากมีอาวุธข้างกายคงปลิดชีพปิดเรื่องน่าบัดสบฟรึ่บ!"เฮ้ย!!!มันเรื่องอะไรกันเนี้ย" ซายน์สะบัดตัวลุกนั่งพิงหัวเตียง ขยี้ผมยิ่งกว่าอารมณ์เสีย ทั้งที่ปกติแล้วสาวพีอาร์มักกลับไปอย่างรู้งาน ก่อนจะหันไปเจอหญิงสาวคนเมื่อคืน นั่นคือมารีนคนสนิทในกลุ่มเขารีบก้มเปิดผ้าห่มสำรวจเบื้องล่าง คราบเลือดแห้งติดลำชาย บ่งบอกเรื่องอย่างว่าก่อนสลบไสล"ฉันต้องถามนายต่างหากเรื่องอะไรเนี้ย นายทำอะไรฉันเมื่อคืนนี้ซายน์!""พูดดีๆหน่อ

@ บนท้องถนนเสียงเพลงดังคลอเบาๆ กลบความเงียบที่กำลังกัดกินในก้อนดวงใจ ภาพชายคนสนิทเคยอาสาขับรถให้ บางทีเช้าเย็นแทบจ้างเป็นพนักงานส่วนตัว รอยยิ้มเสียงหัวเราะยังแล่นผ่านเสี้ยวความคิด มือบางกำจิกพวงมาลัยระบายก่นน้ำตาเกือบรินไหล ทว่า.....เอี๊ยด!!!!!!"ลูคัส!!!!" ขณะนึกย้อนวันวาน สายตาดันไปสะดุดกับบุรุษร่างคุ้นเคย วิ่งหนีอะไรสักอย่างริมถนนตึกร้าง มีชายชุดดำวิ่งติดตาม พวงมาลัยในมือรีบเลี้ยวจอดกระทันหัน หยิบโทรศัพท์มือถือและอาวุธมีดขนาดเล็กไว้ป้องกันตัว เหน็บใส่กระโปรงนักศึกษาด้านหลังกึก!กึก!รองเท้าส้นสูงเกือบห้าเซนติเมตร วิ่งไม่สนใจพื้นผิวคอนกรีตหยาบกระด้าง หวังแค่ว่าได้ช่วยชายหนุ่มคนสนิทปลอดภัย จนตามติดเป้าหมายถึงใต้ตึกร้างวังเวง ท้องฟ้าเปลี่ยนสีเริ่มค่ำแอบสั่นกลัว"รีน..มาอยู่ที่นี่ได้ไง" ลูคัสสภาพสะบักสะบอมรีบออกจากมุมอับ ตอนได้ยินเสียงฝีเท้าย่องเบา เขาย่อมคุ้นเคยบุคลิกเพศหญิงได้ดี จนพบใบหน้าสวยเลยเกิดความโล่งใจ"เราตามลูคัสมา แล้วนี่ไปมีเรื่องกับใคร""จะใครได้ล่ะ นอกจากเฮียซายน์" น้ำเสียงของฮาเกนดังเรียกทุกคนหันมอง พบลูกน้องจำนวนมากคุ้มกันเบื้องหลัง"เรื่องอะไรกัน ต้องรุนแรงขนาดนี้มั

แก๊ก!ร่างสูงพึ่งเสร็จภารกิจจากห้องน้ำ ชำระล้างคราบกามตามเนื้อตัว สวมเพียงกางเกงยีนส์ตัวใหม่เผยกล้ามมัดส่วนบนเรียงราย บ่งบอกถึงการออกกำลังกายอย่างหนัก"เก่งเหมือนปากดีว่ะ" น้ำเสียงเข้มสบถบอกตัวเอง เมื่อหญิงสาวคนเดิมหายไปแล้ว เกือบได้ฟังเสียงขอความช่วยเหลือรู้จักนิสัยหยิ่งยโสน่ากลั่นแกล้งทว่าดันผิดแผนเสียหมด เหลือทิ้งไว้แค่ทิชชู่ในถังขยะ ส่วนเสื้อผ้าคงเอาในตู้ของใหม่ใส่ ซึ่งเขารีบหยิบโทรศัพท์กดหาลูกน้องคนสนิทพิมพ์ข้อความสั่งงาน..."คุณมารีนเข้าไปรอนายข้างในเถอะครับ" วินคือบอดี้การ์ดมือขวาของซายน์ กำลังเดินตามอย่างกังวล เพราะพื้นที่ด้านนอกล้วนวุ่นวายและอันตราย นักพนันมากหน้าแถมซุกซ่อนสิ่งผิดกฎหมาย"ใครจะอยากเจอหน้าเจ้านายพี่วินอีก""แต่นายยังไม่ได้ออกคำสั่ง ผมคงไปส่งคุณมารีนก่อนไม่ได้" คนบอกมีสีหน้ากระอักกระอ่วน โทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงสั่นเป็นจังหวะ เหมือนมีข้อความเข้าไม่ขาดสาย"ลีลาเยอะทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องเลย" ใครมันจะไปทนรอไหว แค่นี้เจ็บแสบแทบจะขาดใจแล้ว ทั้งปวดระบมหน่วงในท้อง ฝืนยืนตัวตรงได้ก็ดีแค่ไหน เธอเก็บอาการเก่งปั้นหน้าหยิ่งยิ่งกว่านิสัย"หรือกลัวจะทนฟังความเลวไ

คณะวิศวกรรมศาสตร์"น้องลิลลี่ส่งขนมมาให้มึงอีกแล้ว ท่าทางลีลาเด็ดจริง" ต้าคือเพื่อนสนิทคนนึงของซายน์ กำลังช่วยกันทดลองหุ่นยนต์ที่พวกเขาประดิษฐ์ บังคับให้ทรงตัวดีดกระโดดได้ไกลหวังกอบกู้คะแนนปลายภาค"ออนทอปเก่งดี" ซายน์ตอบสั้นๆ ร่างสูงไม่น้อยกว่าร้อยแปดสิบห้า สวมเสื้อช็อปสีแดงเข้มยืนเสยผมลวกๆยิ่งมีเสน่ห์ ลุคแบดบอยเปิดเผยทำสตรีแถวนั้นเหลียวมอง เป็นที่หมายปองถึงขั้นใฝ่ฝันได้ร่วมเตียงจับรีโมทกดบังคับทดลองพลังงาน ที่เขาเสริมแบตเตอรี่ชนิดพิเศษ ทุ่มเทผลงานชิ้นนี้นานนับเดือน หวังต่อยอดธุรกิจในสนามแข่งรถที่กำลังใกล้จะเปิดตัวเร็วๆ"ว้าว...คณะเรามีสาวมาเยือนว่ะ" คิริวส่งเสียงอุทาน ไม่ได้สนใจเรื่องการเรียน แค่พอได้ผ่านไปวันๆ ตามนิสัยลูกคนรวยลุกขึ้นยืนจ้องตาตลึง ไม่ใช่ไม่เคยเจอเธอมาก่อน แต่เพราะตอนนั้นกับตอนนี้หญิงสาวดูไฉไลต่างกันสิ้นเชิง"สาวก็มาเยือนแทบทั้งวัน น้องในสังกัดมึงคนไหนอีกไอซายน์" ต้าแอบแขวะเพื่อนชายเล็กน้อย แม้จะเริ่มชำเลืองตามทางเดินขึ้นคณะ"นั่นไง น้องคนที่เป็นดาวคณะตอนปีหนึ่งไง ที่กูกับมึงแย่งกันจีบ" คิริวรีบเดินไปต้อนรับ แทบจะปูพรมแดงให้เฉิดฉาย แต่ไม่วายอีกฝ่ายเหลือกตากลับคล้ายรั