로그인ซายน์ หนุ่มวิศวะเลือดร้อน ชอบเน้นใช้ความรุนแรงจบปัญหา โหยหาการปะทะกระทั่งเซ็กส์ ปากจัดไม่เป็นรองใคร มารีน หญิงสาวเย่อยิ่งขี้วีนพร้อมเหวี่ยงตลอดเวลา มีนิสัยไม่ยอมคน เว้นเสีย...... ............................ "ถ้าเอากันอีกรอบ ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบอีกไหมล่ะ" "จะให้ฉันตราตรึงในรสชาติเซ็กส์ของนายใส่หัวสมองหรือไง" "เออดี...ฉันจะได้กระแทกให้แหกคาเตียงไปเลย" ................. "มันแค่พลาด นายจะให้เรื่องใหญ่ออกฉายโรงละครหรอ" "แต่เธอเป็นผู้หญิงนะเว้ย ปล่อยผ่านอย่างกับนางเอกโดนผัวหลอกฟัน แมร่งโครตตลกว่ะ" .............................
더 보기ณ ห้องพักวีไอพี ผับSK
"อื้อ...../อ่าส....." สองเสียงประสานสอดคล้อง มอบจูบเร่าร้อนให้แก่กัน คนเมามายทั้งสองไร้สติสัมปชัญญะ ลืมกระทั่งไม่รู้จักว่าใครเป็นใคร เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าสิงควบคุมร่างกาย สัมผัสซ่าบซานกลืนกินร่างสาวตวัดแขนเกี่ยวรัดลำตัวกำยำแน่น
แสงไฟสลัวเรือนลาง เห็นเงาสั่นไหวของเรือนร่าง คนตัวสูงขึ้นแทรกกลางหว่างขาเรียว ชันตัวเล็กน้อยถอดเสื้อเชิ้ตเร่งรีบ โยนทิ้งไร้ทิศทางไม่สนราคา เผยกล้ามมัดสวยเป็นเงาสะท้อน ทำคนมองลอบกลืนน้ำลายยากเย็น หญิงสาวไม่เคยผ่านมือชายย่อมลุ่มร้อนหวั่นไหว
"อื้ม...อ๊า...." ใบหน้าคมคายเร่งก้มจูบ เมื่ออารมณ์ดิบกระหายเหยื่อพรั่งพรู แลกลิ้นเกี่ยวตวัดดูดกินน้ำลาย รสสาวหวานยากจะยับยั้ง ใช้เวลาช่วงคนใต้ล่างอ่อนระทวย ฉีกชุดเดรสเซ็กซี่สีไวน์แดงขาดสะบั้นอย่างว่องไว โชว์เนื้อหนังขาวละเอียดประดังตา บราเซียร์กับเพนตี้ตัวจิ๋วก็โดนกระชากทิ้ง
นัยน์ตาคมเห่อร้อน มองเนินสาวช่างดึงดูด ขนอ่อนปกคลุมบางบนผิวขาวสะอาดสะอ้าน ส่งมือหยาบสัมผัสทักทาย ทำร่างสาวสะดุ้งคล้องคอหนาแน่น แค่บดขยี้ติ่งเกรสแย่วนเล่นรอบร่องสวาท ความเสียวซ่านปนเจ็บแสบเริ่มทำงานทันใด
"จะเจ็บ..พอก่อน..อื้อ..." เสียงหวานสั่นระริกแม้สติเลือนลาง ไม่ช่วยปิดกลั้นความรู้สึกเจ็บ จิกเล็บลงแผ่นหลังกว้างบอบซ้ำ ปากหยักไล่เลื่อนไซร้ซอกคอระหง กลิ่นกายสาวหอมหวนจุดเพลิงราคะแทบมอดไหม้ ฝากรอยเขี้ยวประทับทั่วเนินอก ก่อนแนบปากหยักดูดยอดประทุมถันสีงาม
มือหยาบอีกข้างรีบปลดกางเกงยีนส์สีดำ ถีบออกส่งไปยังข้อเท้า จับแก่นกายขนาดมหึมาสวมอุปกรณ์ป้องกัน ฟาดกระทบลงโคนขาเรียวกระตุ้นกามอารมณ์
ปั่ก!
"กรี๊ดดดดด...อื้อ" เสียงกรีดร้องเจ็บเกือบใจจะขาด สั่นเกร็งทุกส่วนของร่างกาย ร่องบริสุทธิ์บีบรัดหัวดอกเห็ดแน่น เป็นสิ่งแปลกปลอมน่าหวาดกลัว ทำยาดน้ำตารินไหลแม้สติขาดหาย
"แน่นจังว่ะ...อ่าส..." เสียงกระเซ้าครางพึงพอใจ พยามกระแทกใส่กลางกายสาว ที่ดูเหมือนไม่เคยผ่านมือชายใด ปิดแน่นสนิทยากผ่านเข้าด้านใน เลือดสีแดงสดไหลตอบสนอง
"มะไม่เอาแล้ว...อื้อ..จะเจ็บ..." ร่างอรชรดิ้นทุรนทุรายจิกเล็บข่วนแผงอกแกร่ง ทำคนรองรับหมดอารมณ์ถอนสะโพกแกร่ง กระตุกถุงยางโยนทิ้ง จับส่วนหัวจ่อตรงร่องสวาทใหม่ แม้เข้าไปได้แค่ส่วนแรก
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
"กรี๊ดดดดด"
"ทำไมเข้าได้แค่นี้เองว่ะ...อ่าส...โครตเสียวเลย" แม้เขาจะเป็นคนลุ่มหลงในรสชาตเซ็กส์ดิบเถื่อน แต่ใช่ว่าจะนิยมใช้ความรุนแรงถึงขนาดขืนใจเหยื่อ แม้มีสติอันน้อยนิดก็ตาม เลื่อนลำตัวขึ้นคล่อมทับ จับบังคับคางมนบีบอ้าปาก ยัดท่อนเอ็นเกินขนาดกระแทกใส่ดุเดือด
"อ็อก...อ็อก" เรี่ยวแรงหญิงสาวช่างน้อยเกินจะฝืนต่อสู้ ทำได้เพียงข่วนจิกหน้าขาแกร่ง ปล่อยให้คนกระทำจนสำเร็จความใคร่ ปล่อยน้ำขาวขุ่นทะลักไหลเลอะล้นปาก.....
"อ่าส์...ตอนเช้ารูเธอต้องรับผิดชอบ!"
..................................
หนึ่งปีต่อมา_ สายลมเย็นพัดผ่านสวนข้างบ้าน ยามบ่ายคล้อย ต้นไม้สูงร่มรื่น ชวนดอกไม้บริเวณนั้นส่งกลิ่นมวลหอม เจ้าของบ้านเน้นออกแบบสถานที่ด้วยตัวเอง อยากให้เวลาครอบครัวมีความสุขร่วมกัน เขานอนบนเสื่อผ้าทอข้างลำตัวภรรยา ช่วยถือพัดโบกไล่แมลงตอม"ดาริณคะ น้องเราเค้าอิ่มนมแล้วนะ" มารีนค่อยๆเอ่ยบอกลูกสาวตัวน้อย กำลังเห่อน้องชายหนักมาก จ้องแต่จะจับขวดนมป้อนทารกแทนมารดา ไม่ยอมไปเล่นสนุกตามวัย"หื้ม...มะหม่ำ...อ่อ..." ดาริณพึ่งอายุสองขวบยังพูดไม่ทันชัดดี ขัดกับการกระทำพอผู้ใหญ่บอกห้ามอะไร หนูน้อยมักโต้แย้งทันตลอด รีบทิ้งตัวนั่งซุกในอ้อมแขนบิดา ทว่าใบหน้าบึ้งตึงหันจ้องทางแม่"พาเรนหน่ะอิ่มแล้ว ถ้าน้องกินจุเดี๋ยวพุงระเบิด" บางทีเธอก็ไม่เข้าใจ ดูลูกสาวถอดนิสัยจากเธอไปเสียหมด แถมซายน์ยังเข้าข้างเวลาโดนดุ"ให้น้องนอนก่อนดีไหม ดาริณเล่นกับป๊ะป๊านะคะ" บัดนี้น้ำเสียงเข้มแปรเปลี่ยน ใส่โทนอ่อนนุ่มคุยกับลูกสาวสุดที่รัก รีบลุกนั่งอุ้มเจ้าตัวน้อยใส่ตัก หยิบของเล่นหลอกล่อจนมารีนส่ายหัว แค่หุ่นยนต์ใช้เศษผ้าเย็บติดกัน ไว้ให้พาเรนนอนกอดระหว่างรอชงนม ใบหน้าแก้มป่องดันยิ้มแย้มทันตาเห็น ผิดจากตอนอยู่กับผู้เป็นแม
@ บ้านซายน์"ทำไมทำหน้าแบบนั้น" น้ำเสียงเข้มจำต้องอ่อนลง ยามเห็นหน้าสวยสลด ผิดกับเวลาด่าสามีปานกินเลือดกินเนื้อ อารมณ์โมโหเลอะเลือนเกือบผลิตน้ำตาให้คนปลอบ ไลล่ายิ่งเอาใจซ้ำนอนกระดิกหางออเซาะใต้โซฟา ฝ่ามือหนาค่อยบรรจงจับสำลีชุบน้ำเกลือ ไล่เช็คแผลสดเบาแรง สงสารภรรยาสาว คงเจ็บแสบตอนโดนสัมผัส"คนมันเจ็บนะ""ทีเวลาด่าผัว ไม่เห็นนึกถึงความรู้สึกบ้างเลย" คนบอกยังก้มหน้าก้มตาทำแผล แม้รู้ว่าถ้าหากเงยขึ้น คงสบตากลมแดงกร้าวกราด แต่ก็อยากให้คนฟังรับรู้เวลาน้อยใจ บรรยากาศเงียบสนิท เพราะลูกสาวโดนปู่ย่าเห่อมากเกินควร แอบมารับไปตอนบุพการีออกจากบ้าน เน้นย้ำให้วินค่อยรายงานตอนเจ้านายกลับมา"นายโกรธฉันลงหรอซายน์ เราเป็นสามีภรรยาคือคนคนเดียวกันนะ" ถึงเวลาเธออ้อนคืน จับข้อมือหนารั้งไว้ เอียงใบหน้าเผยแววตาเป็นประกาย รู้ว่าสามีอ่อนไหวเวลามองคืน"ใครจะโกรธเมียตัวเองลงเล่า เลิกใส่นะชุดแบบนี้ น่าจับกระแทกตั้งแต่ก่อนออกจากบ้านแล้ว" เขากระตุกชายกระโปรงชุดเดรสให้ขาดมากกว่าเดิม โยนลำสีเปลื้อนเลือดในมือใส่ถังขยะ แล้วจัดการดันไหล่มนนอนราบลงเบาะโซฟา"ไลล่ามองอยู่" น้ำเสียงหวานเอ่ยเตือน สัตว์สี่ขากระพริบตาปริบ รา
@ สามปีต่อมา"เดินให้มันไวไวหน่อยสิซายน์ ป่านนี้นาเบลรอแย่แล้ว" บัดนี้มารีนอยู่ในฐานะภรรยา หลังแต่งงานได้ปีกว่า ตะเบงเสียงบ่นต่อเนื่อง เมื่อเธอแต่งตัวบนเรือนร่างลุคเซ็กซี่เสร็จร่วมชั่วโมง แล้วหันมากดดันสามีหนุ่ม ขณะอุ้มลูกสาวตัวน้อยวัยทารกย่างสี่เดือน พึ่งกล่อมจนหลับสนิทส่งให้บรรดาพี่เลี้ยงระดับมืออาชีพ ที่ทางครอบครัวมารีนจัดจ้าง"ดาริณพึ่งหลับเอง หัดแต่งตัวเบาๆได้ไหม เดี๋ยวลูกก็โตเลียนแบบหรอก" คนบ่นส่ายหัวไปมา รับกุญแจรถสปอร์ตคันหรูจากมือลูกน้อง ผายมือเชิญให้ภรรยาไปนั่งฝั่งประจำตำแหน่ง มักชอบบอกว่าเขาเปลี่ยนไปไม่เอาใจใส่เช่นเดิม มารีนไม่เคยทิ้งภาพลักษณ์นักดีไซน์ ยังรับงานมีแบรนด์ของตัวเอง ยังไม่พอแค่นั้น...แถมออกแบบชุดลูกสาวชนิดเว่อร์เวิน ประหนึ่งคนอุ้มคือรันเวย์อวดชุดแฟชั่น"นับวันเริ่มบ่นมากกว่าเมียแล้วนะ" ขณะพูดเธอยังส่งลิปสติกสีแดงสด ให้คนด้านข้างยัดใส่กระเป๋าเสื้อเชิ้ต เพราะเธอไม่ชอบถือสัมภาระยกเว้นเครื่องมือสื่อสาร ไปในสถานที่บันเทิง เผื่อรบกวนอารมณ์ผ่อนคลาย"แล้วจะกลับกี่โมงคืนนี้ เดี๋ยวดาริณตื่นมาไม่เจอ" นับวันซายน์ยิ่งทำตัวติดลูกสาว มากกว่าผู้เป็นแม่ ว่างจากงานในคาสิโน
@ ชั่วโมงถัดมา ณ สวนหย่อมเล็กๆหลังบ้านซายน์ คนสองคนกำลังนั่งเล่นบนเสื่อผืนน้อย โดยปูราบไปกับพื้นหญ้าอ่อน เงาต้นไม้ใหญ่ปกคลุม ส่งกลิ่นดอกไม้นานาพรรณ ผีเสื้อบินร่ายล้อมเพิ่มบรรยากาศผ่อนคลาย"ป้าอิมน่ารักดีเนอะ เอ็นดูลูกเขยหนักกว่าลูกตัวเองอีก" คนตัวสูงรั้งลำตัวบอบบางเข้าหา เอนตัวลงนอนอิงตักเล็ก เงยใบหน้ามองคนรัก อมยิ้มพอใจเมื่ออีกฝ่ายเบะปากหมั่นไส้ มารดาทางฝั่งหญิงสาว พูดเปรยวางอนาคตเสียเรียบร้อย แม้เขาจะเชิญมารับรู้ความสัมพันธ์ของทั้งสอง ทว่ากลับผิดคาดได้รับผลที่ดีเกินควร อาจขาดบิดาทั้งสองไปก็ตาม แต่คงไม่ใช่เรื่องยากอีก"ขนาดนี้แล้วยังเรียกป้าอยู่อีกเหรอ" มือบางดึงแก้มสากกลั่นแกล้ง ช่างวางแผนเสียเรียบร้อย ก่อนเธอจะเดินทางกลับประเทศ มีมารดาสุดที่รักคอยรายงานนั่นเอง"อะอ้ำ....อาย๋อยยย" เธอหยิบผลไม้หั่นชิ้นเล็กขึ้นรับประทาน พอเห็นคนนอนตักอ้าปากกว้าง ราวอ้อนขอชิมรสตามบ้าง มือบางยิ่งแกล้งกว่าเดิม ชูแกว่งไปแกว่งราวมาผู้ชนะหัวเราะลั่น"ถ้าไม่ให้ฉันเรียกว่าป้า แล้วเรียกอะไรดีล่ะ" คนบอกรีบพุ่งงับผลไม้ชิ้นเล็กช่วงทีเผลอ จนมือที่ถืออยู่ยอมปล่อย แล้วหยิบทิชชู่เช็ดปากแถมให้หนึ่งที ท่าทางเอาใจ