LOGINซายน์ หนุ่มวิศวะเลือดร้อน ชอบเน้นใช้ความรุนแรงจบปัญหา โหยหาการปะทะกระทั่งเซ็กส์ ปากจัดไม่เป็นรองใคร มารีน หญิงสาวเย่อยิ่งขี้วีนพร้อมเหวี่ยงตลอดเวลา มีนิสัยไม่ยอมคน เว้นเสีย...... ............................ "ถ้าเอากันอีกรอบ ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบอีกไหมล่ะ" "จะให้ฉันตราตรึงในรสชาติเซ็กส์ของนายใส่หัวสมองหรือไง" "เออดี...ฉันจะได้กระแทกให้แหกคาเตียงไปเลย" ................. "มันแค่พลาด นายจะให้เรื่องใหญ่ออกฉายโรงละครหรอ" "แต่เธอเป็นผู้หญิงนะเว้ย ปล่อยผ่านอย่างกับนางเอกโดนผัวหลอกฟัน แมร่งโครตตลกว่ะ" .............................
View Moreณ ห้องพักวีไอพี ผับSK
"อื้อ...../อ่าส....." สองเสียงประสานสอดคล้อง มอบจูบเร่าร้อนให้แก่กัน คนเมามายทั้งสองไร้สติสัมปชัญญะ ลืมกระทั่งไม่รู้จักว่าใครเป็นใคร เพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์เข้าสิงควบคุมร่างกาย สัมผัสซ่าบซานกลืนกินร่างสาวตวัดแขนเกี่ยวรัดลำตัวกำยำแน่น
แสงไฟสลัวเรือนลาง เห็นเงาสั่นไหวของเรือนร่าง คนตัวสูงขึ้นแทรกกลางหว่างขาเรียว ชันตัวเล็กน้อยถอดเสื้อเชิ้ตเร่งรีบ โยนทิ้งไร้ทิศทางไม่สนราคา เผยกล้ามมัดสวยเป็นเงาสะท้อน ทำคนมองลอบกลืนน้ำลายยากเย็น หญิงสาวไม่เคยผ่านมือชายย่อมลุ่มร้อนหวั่นไหว
"อื้ม...อ๊า...." ใบหน้าคมคายเร่งก้มจูบ เมื่ออารมณ์ดิบกระหายเหยื่อพรั่งพรู แลกลิ้นเกี่ยวตวัดดูดกินน้ำลาย รสสาวหวานยากจะยับยั้ง ใช้เวลาช่วงคนใต้ล่างอ่อนระทวย ฉีกชุดเดรสเซ็กซี่สีไวน์แดงขาดสะบั้นอย่างว่องไว โชว์เนื้อหนังขาวละเอียดประดังตา บราเซียร์กับเพนตี้ตัวจิ๋วก็โดนกระชากทิ้ง
นัยน์ตาคมเห่อร้อน มองเนินสาวช่างดึงดูด ขนอ่อนปกคลุมบางบนผิวขาวสะอาดสะอ้าน ส่งมือหยาบสัมผัสทักทาย ทำร่างสาวสะดุ้งคล้องคอหนาแน่น แค่บดขยี้ติ่งเกรสแย่วนเล่นรอบร่องสวาท ความเสียวซ่านปนเจ็บแสบเริ่มทำงานทันใด
"จะเจ็บ..พอก่อน..อื้อ..." เสียงหวานสั่นระริกแม้สติเลือนลาง ไม่ช่วยปิดกลั้นความรู้สึกเจ็บ จิกเล็บลงแผ่นหลังกว้างบอบซ้ำ ปากหยักไล่เลื่อนไซร้ซอกคอระหง กลิ่นกายสาวหอมหวนจุดเพลิงราคะแทบมอดไหม้ ฝากรอยเขี้ยวประทับทั่วเนินอก ก่อนแนบปากหยักดูดยอดประทุมถันสีงาม
มือหยาบอีกข้างรีบปลดกางเกงยีนส์สีดำ ถีบออกส่งไปยังข้อเท้า จับแก่นกายขนาดมหึมาสวมอุปกรณ์ป้องกัน ฟาดกระทบลงโคนขาเรียวกระตุ้นกามอารมณ์
ปั่ก!
"กรี๊ดดดดด...อื้อ" เสียงกรีดร้องเจ็บเกือบใจจะขาด สั่นเกร็งทุกส่วนของร่างกาย ร่องบริสุทธิ์บีบรัดหัวดอกเห็ดแน่น เป็นสิ่งแปลกปลอมน่าหวาดกลัว ทำยาดน้ำตารินไหลแม้สติขาดหาย
"แน่นจังว่ะ...อ่าส..." เสียงกระเซ้าครางพึงพอใจ พยามกระแทกใส่กลางกายสาว ที่ดูเหมือนไม่เคยผ่านมือชายใด ปิดแน่นสนิทยากผ่านเข้าด้านใน เลือดสีแดงสดไหลตอบสนอง
"มะไม่เอาแล้ว...อื้อ..จะเจ็บ..." ร่างอรชรดิ้นทุรนทุรายจิกเล็บข่วนแผงอกแกร่ง ทำคนรองรับหมดอารมณ์ถอนสะโพกแกร่ง กระตุกถุงยางโยนทิ้ง จับส่วนหัวจ่อตรงร่องสวาทใหม่ แม้เข้าไปได้แค่ส่วนแรก
ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก!
"กรี๊ดดดดด"
"ทำไมเข้าได้แค่นี้เองว่ะ...อ่าส...โครตเสียวเลย" แม้เขาจะเป็นคนลุ่มหลงในรสชาตเซ็กส์ดิบเถื่อน แต่ใช่ว่าจะนิยมใช้ความรุนแรงถึงขนาดขืนใจเหยื่อ แม้มีสติอันน้อยนิดก็ตาม เลื่อนลำตัวขึ้นคล่อมทับ จับบังคับคางมนบีบอ้าปาก ยัดท่อนเอ็นเกินขนาดกระแทกใส่ดุเดือด
"อ็อก...อ็อก" เรี่ยวแรงหญิงสาวช่างน้อยเกินจะฝืนต่อสู้ ทำได้เพียงข่วนจิกหน้าขาแกร่ง ปล่อยให้คนกระทำจนสำเร็จความใคร่ ปล่อยน้ำขาวขุ่นทะลักไหลเลอะล้นปาก.....
"อ่าส์...ตอนเช้ารูเธอต้องรับผิดชอบ!"
..................................
_ อีกด้านนึง"ช่วยรอมารีนแป๊บนึงนะครับ เธอกำลังมาแล้ว" ลูคัสต้องรีบเอ่ยรั้งบรรดาช่างแต่งหน้า เพื่อรอแบบแต่งกายจะวางแผนวันงานที่จวนใกล้ถึง หลังรออดีตคนรักนานร่วมชั่วโมง ภายในห้องชมรมที่ตึกคณะบริหาร"สมกับฉายานางร้ายจริงๆ นึกเอาแต่ใจยังไงก็ได้" หนึ่งในช่างแต่งหน้าคือเพื่อนสนิทข้าวฟ่างเอ่ยพูดพึมพำ ถือพัดโบกให้ตัวเองอารมณ์ดี ผิดรูปหน้าฉายแววไม่พอใจ"แต่นางร้ายคนนี้ ช่วยงานมหาลัยได้นะเผื่อลืม" การปรากฏตัวของมารีน ทำให้นายแบบหนุ่มยิ้มกว้าง แต่ก็ต้องหุบลงรวดเร็วเพราะดันมีชายหนุ่มอีกคนตามมา"มึงมาทำไมว่ะ" ลูคัสชี้นิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ พบศัตรูตัวฉกาจพื้นที่ถิ่นตน"มากับคนของกูผิดตรงไหน ฉันให้เวลาชั่วโมงเดียวพอ" ซายน์ปลดกระดุมเสื้อช็อปสวมทับให้ร่างอรชร ปิดเสื้อนักศึกษาตัวบางเกรงโดนชายอื่นสัมผัส นัยน์ตาคมดุดันไม่อาจให้คนมองปฏิเสธ มารีนคว้าเอาถุงผ้ามีเอกสารแบบในนั้นจากมือใหญ่ ปล่อยให้เขาตรงไปนั่งบนโต๊ะมุมห้อง ยกขาไขว้ห้างกระดิกปลายเท้าเรียกความหมั่นไส้ ไม่รอให้ใครเอ่ยเชิญ ทุกคนภายในนั้นต่างมองหน้ากัน รับรู้ถึงรังสีร้ายรอระเบิดเวลา"หมายความว่ายังไงรีน" คนถามรีบเดินตรงมาหาอดีตแฟนเก่า เธอก้าวขาถอย
วันต่อมา _@ บ้านชาร์ค"เค้ก..คุณฮาเกนกลับมาหรือยัง" มารีนเอ่ยถามสาวใช้ในบ้าน ขณะรอร่วมรับประทานอาหารเช้า กว่าจะหลับตานอนพักผ่อนได้ เธอต้องกดเปลี่ยนรายการโทรทัศน์ไปมาเกือบข้ามคืน ขาดโลกโซเชียลปริยาย เพราะน้องชายตัวดียังไม่เอากระเป๋าสะพายมาให้"ยังเลยค่ะคุณหนู" เค้กรีบยกน้ำส้มเติมใส่แก้ว คอยบริการเสิร์ฟเอาใจ เจ้านายใหญ่ต่างออกไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ จะเหลือเพียงลูกสาวท่านเท่านั้น ควรอยู่ปรนนิบัติเสร็จกิจก่อน"ไปซุกหัวนอนที่ไหนนักหนา เวลาคนใช้งานไม่ได้การเลย" น้ำเสียงหวานพึมพำต่อว่า"....." เด็กสาววัยมัธยมยืนนิ่ง กระพริบตาถี่รัวรู้สึกกลัวรังสีอำมหิต"ไปเรียนเถอะ เดี๋ยวให้แม่บ้านคนอื่นมาทำต่อ" อารมณ์เสียไปตั้งแต่เช้าก็เท่านั้น จนเธอหันกลับมาสนใจสิ่งตรงหน้า พึ่งเห็นว่าเค้กสวมใส่ชุดนักเรียนมัธยมปลาย ส่วนพิษณุมือขวาบิดากำลังยืนชะเง้อผ่านประตูบ้าน เฝ้ารอไปส่งลูกสาวที่โรงเรียนแถวนี้"ขอบคุณค่ะคุณหนู" คนบอกรีบพนมมือไหว้ด้วยท่าทางไร้เดียงสา มารีนซึ่งเห็นก็พยักหน้าตอบเล็กน้อย ทำให้เธอรู้สึกเอ็นดูเด็กสาวคนนี้หนักหนาปี๊ดดดด!!!!!!! (เสียงบีดแตรรถยาว)"ใครเนี้ย!!!น่ารำคาญจริง" ร่างอรชรในชุดนักศึกษาต
@ ผับSK"แหม่ทีเมื่อกี้ด่าแทบเป็นแทบตาย ทีนี้เกาะเป็นปลิงเชียว" ฮาเกนพูดเหน็บแนมให้พี่สาวปากร้าย ทั้งที่ชั่วโมงก่อนหน้านี้พึ่งร่ายคำด่าราวฟืนไฟ เกือบกินหัวน้องชายแทนมื้ออาหาร กระทั่งสงบสติอารมณ์เย็นลงรีบกระโดดขึ้นนั่งข้างคนขับ บังคับห้ามใช้โทรศัพท์ระหว่างเดินทาง จนถึงจุดหมายชิ่งหาเพื่อนสาวทันที"น้อยๆหน่อย ถ้าไม่ติดว่ามีจีพีเอสอยู่กับม๊านะ คดีนายถึงหูไปแล้ว" ร่างอรชรคว้าเอาเสื้อคลุมตัวใหญ่ของน้องชาย ใส่ปกปิดชุดนักศึกษาให้เข้ากับสถานที่ เร่งฝีเท้าก้าวไปหานาเบล ที่กำลังมุ่งมั่นอ่านหนังสือตรงโซนวีไอพี"รีนมาแล้วหรอ ชุดที่ขอไว้อยู่ในห้องน่ะ" นาเบลคือลูกสาวในกลุ่มมาเฟีย สนิทสนมตั้งแต่เด็กๆ เธอเงยหน้าจากหนังสือเล็กน้อยบอก แววตาใสซื่อเรียกความน่ารักได้ไม่ยาก"ได้ๆเดี๋ยวไปเปลี่ยนแปล๊บนึง จะรีบมาเม้าส์กัน" ถึงผับจะเป็นของครอบครัวนาเบล แต่ใช่ว่าตัวเธอไม่ดูความเหมาะสม เพราะตั้งใจมาดื่มปลดปล่อยแล้ว ควรเลือกแต่งกายเน้นเข้าบรรยากาศสถานเริงรมย์ชั่วโมงต่อมา_"ไหนว่าเฮียซายน์มาแล้วไง ขึ้นมาช้าจังว่ะ" จากที่นั่งดื่มสักพักเริ่มอาการกึ่มๆ จู่ๆภาคินดันพูดดึงความสนใจทุกคนหันเห ทว่ามีหญิงสาวเพียงคนนึงจั
"น้ำเธอมันหวานดีนะ" คนตัวสูงเงยหน้าขึ้น เหนือเนินทุ่งดอกไม้งาม มองเรือนร่างอรชรนอนหายใจหอบ พอปลดปล่อยถึงปลายทางฝั่ง ดันรีบผลิกตัวดึงผ้าห่มปกคลุม แกล้งหลับตาพริ้มทั้งที่ยังดิ้นขลุกขลิก"ต่อให้หลับฉันก็จะเอาต่อ"หมับ!"ตะแต่..เบาๆนะฉันเริ่มเจ็บอีกแล้ว" หน้าสวยเจื่อนเปลี่ยนสีเล็กน้อย รู้ว่ายังไงก็ไม่มีทางหนีพ้นอนาเขต จึงใช้มารยาหญิงหว่านเสน่ห์ จับบ่ากว้างเลื่อนมือคล้องลำคอหนา สัมผัสซาบซ่านลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ โน้มลงแลกจูบกันและกัน"หึ..." น้ำเสียงเข้มหัวเราะพอใจดังในลำคอ ปัดผมสลวยออกจากหน้าคนใต้ล่าง บดเบียดเข้ากลางตำแหน่งเดิมประคองแก่นกายจ่อร่องชุ่มฉ่ำสวบ~"อื้อ...นายเบาไม่...ปะเป็น..เหรอ..อื้อ" เสียงหวานร้องติดๆขัดๆ เมื่อสะโพกแกร่งกระแทกใส่รวดเดียว ความสยิวซ่านปนทรมานไม่ต่างไปจากครั้งแรก เกาะยึดลำคอหนาข่มอารมณ์ พ่นลมหายใจอุ่นราดรดผิวชาย กลิ่นคุ้นเคยกระตุ้นเลือดสาวพล่าน"ลืมบอก....แรงๆมันเสียวดี" น้ำเสียงเข้มกระเซ้าบอก ใกล้กกหู ร่องคับแคบบีบรัดซ่านเสียวทั่วแก่นกาย อุณหภูมิอุ่นในโพรงนุ่ม กระตุ้นสัญชาตญาณดิบร้อนระอุ ขบสันกรามขึ้นรูปหน้าบ่งบอกอารมณ์ ปากหยักไล่ขบเม้มตามซอกคอระหง สูดดมกลิ
_ หนึ่งชั่วโมงผ่านไป"ไม่มีบ้านให้กลับเหรอ ถึงต้องมารบกวนคนอื่น" หลังจากบังคับใช้ซายน์รับผิดชอบ ผลของการเล่นพิเรน เอ่ยสั่งให้หยิบชุดนอนมาแต่งกาย ราวกับเธอเองเป็นเด็ก มารีนนั่งพิงหลังแนบหัวเตียง วางโน๊ตบุ๊คบนตักเล็กระหว่างออกแบบชุดให้อดีตคนรัก พลางแยงสายตาสังเกตุคนด้านข้าง ช่างน่ารำคาญแก่เจ้าของสถานที่ยิ่งนัก"ถึงมีก็ไม่กลับ ไลล่ายังได้นอนที่นี่เลย แล้วทำไมเจ้าของมันจะนอนไม่ได้" คนตัวสูงนั่งพิงด้านข้าง ยิ่งร่างบางเขยิบเขาก็ยิ่งเบียดซ้ำ ถือสมาร์ทโฟนเครื่องใหญ่ลากปากกาดีไซน์โครงสร้างหุ่นยนต์ ปล่อยเจ้าสัตว์สี่ขาเห่อเจ้าของใหม่สั่นหางระริกใกล้ๆปานลืมถื่นเก่า เขาไม่มีทางเลือกในเมื่อไม่ได้เตรียมชุดมาพักผ่อน จึงสวมแค่กางเกงนอนสีเข้มของหญิงสาว เผยแผงอกอวดรอยสักหัวมังกร รวมถึงสร้อยรูปเกียร์สุดหวงดูดึงดูดเชิงมีเสน่ห์"แปลกคนอยู่ๆก็อยากเป็นหมา""อย่าปากดี เดี๋ยวโดนกระแทกก่อนทำงานเสร็จหรอก" มือหนากำเครื่องมือสื่อสารแน่น เอ่ยบอกแม้มิเชยชมใบหน้าไม่เคยมีผู้ใดกล้าเหยียดหยาม หากลองดีแล้วไม่พ้นบาทาของจริง~คนอุตส่าห์มีน้ำใจสำนึกผิด แต่พอได้ทีแม่คุณดันเล่นใหญ่เกินบทบาท แกล้งกระตุกหนวดเสือมีหรือจะไม่โด
@ คอนโดมารีนปัง! ปัง! ปัง!"ใคร? ฉันถามว่าใคร?" น้ำเสียงหวานตะโกนถามผ่านบานประตู เมื่อจู่ๆมีคนเคาะกระหน่ำปานคับแค้น ก้อนเนื้อข้างซ้ายเต้นรัวกลัวสุดขีด รีบถือโทรศัพท์กดตรวจจับภาพกล้องวงจรปิดหน้าห้องในเมื่อเธอเลือกคอนโดหรูระบบความปลอดภัยยอดเยี่ยม รู้เพียงไม่กี่คนเท่านั้นว่าพักอาศัยอยู่ที่นี่ ร่างอรชรในชุดคลุมอาบน้ำสั่นระริก มองหาอาวุธใกล้ตัวให้มากที่สุดโฮ่ง! โฮ่ง! แล้วเป็นเสียงสุนัขเห่าดัง เหมือนกำลังตะกุยบานประตู ยิ่งกดดันให้เจ้าของห้องหวาดหวั่น ทว่าเน็ตมือถือเกิดล่มกระทันหัน เธอรีบกดปิดสวิตซ์ไฟดับมืดคว้าไม้เบสบอลเตรียมโจมตีติ่ง! ใจดวงน้อยกระตุกวูบซ้ำ เมื่อประตูถูกใส่รหัสปลดล็อคผ่าน เธอแทบหยุดลมหายใจนับวินาทีถอยหลัง งัดวิชาป้องกันตัวหวังสู้สุดฤทธิ์ ง้างไม้เบสบอลขึ้นสูงเหนือหัว"ตายซะ!!!!" ช่วงจังหวะกระชั้นชิด เล็งฟาดไม้เกือบลงศรีษะใหญ่ ยังดีที่คนตัวสูงรับไว้ทันแล้วใช้โอกาสนั้นหยิบขวดไวน์เตรียมกระทุ้งหน้าท้องแกร่งต่อ"ไลล่าหยุดก่อน" สุนัขไซบีเรียนสีเทาขาวพุ่งกระโจมใส่ร่างอรชร จนเซล้มร่วงกระแทกพื้น ปวดร้าวระบมสบั้นท้าย แต่ต้องเอะใจทั้งชื่อเรียกสัตว์สี่ขารวมถึงน้ำเสียงคุ้นเคย"ซายน์!!
Comments