All Chapters of กลลวงคลั่งรัก Vicious: Chapter 41 - Chapter 50

เช้าวันใหม่_ แสงแดดนวลละออในยามเช้า ส่งกระทบเปลือกตากลม ปลุกให้คนขี้เซาตื่นตัว สวมใส่เสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่งปกปิด ค่อยๆลุกนั่งเหยียดแขนบิดขี้เกียจ ส่องสายตาหาร่างคุ้นเคย พบแผ่นหลังกว้างอยู่ข้างนอกตรงริมระเบียง ควันสีเทาลอยฟุ้งบ่งบอกการกระทำ ครั้นนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ภาพใบหน้าน้องชายลอยตีตื้น รีบสำรวจหากระเป๋าสะพาย แม้ไม่ใช่สถานที่คุ้นเคย มองข้ามตั๋วเครื่องบินข้างๆ หยิบโทรศัพท์สื่อสารกดต่อสายทันที~ว่าไงเจ้~ เสียงอู้อี้ผ่านลำคอคาดคะเนว่ายังไม่ตื่นนอนดี"จะสารภาพไหม" น้ำเสียงหวานก่นเข้ม ราวสงบสติอารมณ์ให้นักโทษระบายความผิด ในระหว่างนั้นดวงตากลมลอบสังเกตุบุคคลด้านนอกเป็นระยะ บานประตูกระจกงับไม่สนิท คาดว่าคงได้ยินบ้าง~อย่าบอกนะว่ารู้เรื่องแล้ว แค่อยากเห็นพี่มีความสุขกับคนอื่นจริงๆสักที~ ปลายสายอ่อนลงกลัวได้รับโทษ"มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆไอเกน!!" ฉายานางพญาแผดเสียงใส่ลั่น ซึ่งคนตัวสูงเปลือยท่อนบนกลับเข้ามาด้านใน ทิ้งกายหันหลังตรงปลายเตียงด้วยความเงียบ อวดรอยสักมังกรบนกล้ามเนื้อแกร่งน่าเกรงขาม~อย่าบอกนะคนที่ทำให้พี่กินยาคุม ไม่ใช่เฮียซายน์หน่ะ~ มารีนรีบตวัดผ้าห่มคลุมจรดหัว กลัวว่าคนป

ผับSK"ปกติไอเดนจะมาต้อนรับก่อนป่าวว่ะ" ซายน์แปลกใจเลยเอ่ยถาม รุ่นน้องคนนี้เป็นถึงระดับทายาทสถานที่ มักทักทายกันก่อนตั้งแต่ทางเข้า นำเสนอเครื่องดื่มยี่ห้อนอก เปิดเชิญคนในกลุ่มร่วมดื่ม ค่ำคืนนี้โซนวีไอพีเลยเหลือเพียงภาคิน ฮาเกนและภูเขาเท่านั้น บรรยากาศยังคงเดิมทว่าความรู้สึกปวนแปรต่างไป ร่างกำยำจับขยับปกเสื้อเชิ้ตเรียกเสน่ห์ ดึงดูดด้วยลุคแบดบอยอย่างคุ้นชิน ทิ้งตัวนั่งลงโซฟาที่ว่างเปล่าเช่นจิตใจ"มันแอบติดหญิงหรือป่าว" ฮาเกนตอบเสียงเรียบ ถึงแม้เอเดนจะมีอายุมากกว่าหนึ่งปี ทว่าลองนับเดือนดีๆ ห่างกันไม่เท่าไหร่ จึงเรียกราวสนิมสนมไม่ถือสากัน มือหนาจับเขย่าแก้วสีอำพันแกว่งเล่น เหมือนคิดเรื่องอื่นในหัวสมอง พานหยิบสมาร์ทโฟนพิมพ์คุยกับใครสักคน"ไม่ติดสิแปลก มึงก็ดูไม่ได้ต่างกันเลยนะช่วงนี้" ภูเขาพูดเสริม ยกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องมือขวาประเคนเครื่องดื่มแก่บุคคลมาใหม่ ที่มักแข่งประชันราวน้ำเปล่า"ว่าแต่ผม ดูเฮียซายน์ด้วยหายหน้าไปตั้งหลายวัน ไปทำอะไรมาคร้บผม" น้ำเสียงทะเล้นลากยาว เขาทราบดีว่าพี่สาวพักผ่อนอยู่กับรุ่นพี่หนุ่ม แต่อยากเอ่ยแซวเอาความสนุกสนานเสียก่อน"อยากได้ยินเสียงปากปรอทด่าอีกหรอ

ตุ๊บ!!!"รีน!" เมื่อมารีนไม่ทันระวัง เดินชนกระแทกกับผู้ใหญ่วัยกลางคน เธอเกือบเซหกล้มยังดีที่ซายน์ตั้งสติคว้าท่อนแขนเรียวได้ทัน ผู้คนเดินสวนกันไปมาตรงถนนทางเท้า บรรยากาศเหมาะกับการถ่ายรูป แถมเธอยังเป็นชาวต่างชาติในพื้นที่นั้น จึงไม่มีใครสนใจเท่าไหร่นัก"คุณเป็นอะไรไหมคะ" เธอเองตกใจอยู่เหมือนกัน แต่พยามรวบรวมสติซักถามอีกฝ่าย ใช้ภาษาอังกฤษสื่อสาร พอตอนถอดหมวกออกจึงรู้ว่าเป็นสตรีรุ่นบุพการี"ฉันไม่เป็นอะไรหรอก เด็กๆพวกนั้นเดินไม่มองคนแก่เลยพลอยไปชนหนูด้วย" น้ำเสียงอ่อนโยนตอบกลับด้วยภาษาเดียวกัน ยังดีท่านไม่ได้เสียหลักหกล้ม ไม่เช่นนั้นคงได้ผลเสียตามมา"หนูต่างหากต้องขอโทษนะคะ" ใบหน้าสวยก้มคำนับแก่ผู้อาวุโสกว่า น้อยครั้งนักที่จะได้เห็นภาพแบบนี้ แม้แต่ชายหนุ่มเลือดร้อนด้านข้างยังหัวเราะในลำคอ หากเป็นเขาคงพานหาเรื่องกลุ่มเด็กวัยรุ่นพวกนั้นแล้ว"จ้า ป้าก็ผิดเอง ว่าแต่หนูเถอะสวยขนาดนี้ได้แฟนคนที่นี่หรือยัง""อย่างนี้ก็มีด้วย!" ซายน์พูดเสียงดังแต่ใช้ภาษาไทย ยากนักที่อีกฝ่ายแปลออก เขาถอนลมหายใจเฮือกใหญ่ สับเปลี่ยนอารมณ์แทบไม่ทัน"ยังหรอกค่ะ หนูยังอยากทำงานก่อน""สมัยป้าสวยๆแบบนี้ หนุ่มตามจีบเต็

วันถัดมา_"งานนี้ต้องขอบคุณนักดีไซน์ชั้นนำทุกท่านด้วยนะครับ" คณะผู้จัดงานชายวัยกลางคนเอ่ยชม ขณะล้อมวงพูดคุยถึงเรื่องเสื้อผ้าแฟชั่นต่างๆ ผ่านเรือนร่างนางแบบแนวหน้าบนเวที โดยสายตาเน้นชื่นชมไปทางมารีน ที่กำลังจิบไวน์ยืนฝั่งตรงกับเขา เธอเลือกสวมชุดจากฝีมือตัวเอง เดินแบบด้านบนโชว์หนึ่งรอบ เพิ่มความประทับใจแก่ผู้ชมมากล้น"ถ้าฉันจำไม่ผิดเหมือนปีก่อนนู้น เราเคยเจอกันนะ" หญิงชาวต่างชาติอายุราวห้าสิบปี รีบทักทายมารีนพอจำเหตุการณ์วันนั้นได้ แววตายกย่องกว่าจะเห็นเธอมีชื่อเสียงเท่าคืนนี้ ใช้เวลามากหลายปีพิสูจน์ฝีมือ"ฉันมาที่นี่ทุกปีค่ะ ปีหน้าเราอาจจะเจอกันอีก" น้ำเสียงหวานตอบ เผยรอยยิ้มกว้างอย่างเป็นมิตร สำหรับคนในวงการเดียวกัน เธอปล่อยพี่เลี้ยงคอยยืนอารักขาเว้นระยะห่าง เผื่อมีโอกาสแลกเปลี่ยนความคิดกับคนอื่นบ้าง"ส่วนชื่อมารีนนี่คือชื่อจริงของคุณ หรือแบรนด์เสื้อผ้าคะ" สตรีชาวต่างชาติยังถามต่อ สื่อสารผ่านภาษาอังกฤษ ทำท่าทางสนใจผลงาน ดึงดูดผู้คนแถวนั้นชำเรืองดู"ขออนุญาตเปิดแบรนด์ของตัวเองเลยแล้วกันนะคะ" ร่างอรชรเอี้ยวตัวเล็กน้อย โชว์ป้ายแถบสี่เหลี่ยมตรงข้างเอว ลายลักษณ์อักษรเด่นชัด ชื่อเสียงเรี

สถานีตำรวจ ณ ฮ่องกง"สรุปว่าคุณทั้งสองคือผู้เสียหายนะครับ" เจ้าหน้าที่ตำรวจหนุ่มเอ่ยบอก ท่าทางสุภาพแม้ว่าบุคคลตรงหน้าคือชาวต่างชาติ ไม่ได้มีการเอาเปรียบ เรียกรับสินบนอย่างใด ในตอนแรกทางจินคัดค้านขอเป็นตัวแทนแจ้งความเอง เห็นเจ้านายเหน็ดเหนื่อยตลอดวัน แต่มารีนเห็นว่าซายน์ยังพอให้ข้อมูลได้ แถมกลุ่มวัยรุ่นพวกนั้น ยังชิ่งหนีก่อนตำรวจมาถึงสถานที่ การชี้ตัวอาจคลาดเคลื่อน"ตาหมิงหลานป้า วันนี้ป้าเอา..." ยังไม่ทันพูดจบประโยคดี หญิงวัยกลางคนในคืนนั้น ดันปรากฏตัวถือถุงอาหารมีไอร้อนโชย หยุดหน้าโต๊ะทำงานของเจ้าหน้าที่"คุณป้า!" มารีนเองก็แปลกใจเช่นกัน ไม่คิดว่าจะหวนเจอกันอีก ร่างอรชรรีบรุดยืนขึ้น ก้มเคารพนับถือราวผู้ใหญ่คนนึง ส่วนคนเจ็บด้านข้างเบือนหน้าหนี รู้สึกเบื่อหน่ายโลกใบนี้ช่างกลมเกินไป คำพูดค่ำคืนนั้นยังจดจำได้ดี"เกิดอะไรกับหนูคนนี้เหรอตาหมิง""เธอโดนพวกวัยรุ่นทำร้ายครับ" น้ำเสียงสุภาพตอบกลับ รีบรับถุงอาหารจากมือคุณป้า"แม่หนูไม่ต้องห่วงนะ หลายป้าคนนี้ไงที่บอกไว้ เขาหล่อใช่ไหมล่ะ" หญิงวัยกลางคนกลับพูดภาษาอังกฤษบอก ตบบ่าภาคภูมิใจกับหลานชาย แหวะยิ้มเล็กน้อยให้คนเจ็บใบหน้าไม่สบอารมณ์"กลั