All Chapters of When Dreams Wear a Suit: Chapter 31 - Chapter 40

ELARA'S POV:“Anong problema, Elara? Kanina ka pa natutulala ah.” nag-aalalang tanong ni Alyssa habang sinusuri ang aking hitsura.May pinag-meeting-an kasi ang department namin kanina at hindi ako makapag-concentrate. Paulit-ulit kong naaalala ang nangyari kagabi. Sinundo ako ni Rhett gaya ng lagi niyang ginagawa pagpasok namin ng kumpanya pero kahit siya ay hindi ko kayang makausap ng maayos.“H-Ha? May sinasabi ka ba?” lutang na sagot ko.“Ang sabi ko, alis na tayo dito sa meeting room. Kanina pa natapos ang meeting.” Napabuntong-hininga siya, halatang nag-aalala.“Gano’n ba? Sorry medyo stress lang lately.” sagot ko, pilit na ngumiti pero walang ganang kumilos.“Naiintindihan ko. Magpahinga ka muna. Humingi ka ng sick leave.” concerned na saad nito.“Hindi, ayos lang ako. Babawi na lang ng tulog mamaya.” Nginitian ko ito ng pilit.“Ikaw ang bahala.” Sagot niya bago kami tuluyang bumalik sa kani-kaniyang pwesto.Pagdating sa office, napahinga ako ng malalim. Ngunit nang maalala kon

ELARA’S POV:Kung tinatanong niyo kung nagkaroon ba ng mga araw na naisip ko si Rhett, oo. Hindi lang araw kundi ilang taon. Ilang beses ko ring tinanong ang sarili ko kung ni minsan ba, napaisip ba siya kung bakit niya ako hinusgahan agad? Sa tatlong taon naming pagsasama, nasaktan ba siya kahit kaunti man lang nang bigla akong nawala? Hinanap ba niya ako kahit isang beses man lang?I lived with those questions hanging over my head. Hindi sila nawala kahit gaano ko pa gustong limutin. At sa tagal ng panahong iyon, galit lang ang baon ko sa dibdib. Galit na naging parte ng pagkatao ko, parang anino na sumusunod saan man ako magpunta.Pero ngayon, I’m glad because finally, natutunan ko ring magpatawad. Hindi para sa kanya. Hindi para sa kahit na sino, kundi para sa sarili ko. Gusto kong mabuhay ng tahimik. At habang natutunan kong piliin ang kapayapaan, natutunan ko rin na hindi lahat ay kailangang kimkimin dahil masisira ka. Some memories are worth keeping. Some need to be let go, lal

ELARA’S POV:FIVE YEARS LATER…Napahinga ako ng malalim nang bumaba ako ng sasakyan, hawak ang handle ng aking lumang maleta na parang simbolo ng mahabang pitong taon kong paglayo. Tinanggal ko ang shades ko at doon pa lang, ramdam ko na ang bigat at gaan ng pagbabalik.Sa wakas, nandito na ako. Nasa Pilipinas na ulit ako.Habang naglalakad kami ni Lennox papasok ng NAIA Terminal 3, dinig ko ang maingay na gulong ng maleta sa tiles at ang mga tawanan ng mga pamilyang naghihintay sa pagdating ng mahal nila. I couldn’t help but smile.“I’m back,” bulong ko, halos mapangiti ng hindi sinasadya.Nag-angat ng kilay si Lennox. “Are you ready, Elara?”I nodded. “Yes. I’m ready.”Paglapit namin sa waiting area, mabilis na gumala ang mga mata ko. Ilang segundo pa lang ang nakita ko na ang pamilyar na mga bulto ng aking pamilya.“Ayun si ate! Ateee!” sigaw ni Ethan, sabay kaway ng buong pamilya ko.Parang napuno ng init ang dibdib ko. Gosh! I missed them so much.Paglapit ko pa lang ay agad akon

ELARA’S POV:Hindi mawala sa isipan ko ang mga kakaibang tingin ni Rhett nitong mga nakaraang araw. Para bang may gustong sabihin ang mga mata niya, may itinatago, may nilalaman na hindi ko mawari. Hindi ko tuloy maiwasang magtanong sa sarili ko.“Anong ibig mong sabihin, Rhett?” bulong ko sa aking isipan habang abala ako sa café.Kahit na sobrang busy sa loob. Kahit halos isubsob ko na ang sarili sa trabaho ay hindi ko maiwasan na malihis ang isip ko sa kanya. Kaya para malibang ay binuksan ko ang group chat namin nina Clarie, Bella at Theo.Clarie: Kumusta ka na Elara?Natawa ako nang mapansin kong nag-seen ako nang hindi ko namamalayan.Me: Heto, mag-iisang linggo pa lang mula nang makauwi galing Canada.Clarie: Welcome home! Ano pang hinihintay natin? Labas tayo! Na-miss ka namin.Napangiti ako.Me: Na-miss ko rin kayo. Saan venue?Sumingit agad si Bella.Bella: Sa Chord & Chill tayo.Me: Ano namang lugar yun?Bella: Bar! Sikat ngayon na night out yan sa atin. Oo nga pala, pitong

ELARA’S POV:Napabalikwas ako sa kama nang biglang tumunog nang malakas ang cellphone ko. Hindi ko na tiningnan kung sino ang tumatawag. Pikit-matang sinagot ko ito habang nakadapa pa ako, ramdam ko ang antok na ayaw pa rin akong lubayan.“Hello, may I know who's on the other line?” tanong ko, paos pa ang boses.A soft chuckle answered me.“It’s me, Elara. Get ready, I’m visiting your house today. I’ve already informed your parents that I’m going to court you again.”Napamulagat ako. “H-Ha? Seriously? As in ngayon?”Mas lalo siyang tumawa. Narinig ko pa ang mahinang tunog ng makina ng sasakyan niya.“Yes, sweetheart. I missed you. I want to see you now.”Napalunok ako. Parang bigla akong nagising nang todo.“I missed you too, sige maghahanda na ako. Please drive safely, okay?”“Alright. See you in a bit.” tugon nito.Pagkaputol ng tawag ay agad akong tumakbo papunta sa banyo. Naligo ako nang mabilis at paglabas ko ay sakto namang may bumusina sa labas. Ang bilis talaga ni Rhett! Minsa