All Chapters of When Dreams Wear a Suit: Chapter 41 - Chapter 50

ELARA’S POV: Sobrang bilis talaga ng panahon kapag kasama mo ang mga mahal mo sa buhay. Para bang lahat ng mabibigat na problema ay nagiging magaan. Pero kapag mag-isa ka? Parang ang bagal ng pag-ikot ng mundo, tila ba ang bawat segundo ay hinihila ka paatras.When you're with your special someone, everything feels like cloud nine. But when you're miles apart, it's like the world suddenly turns black and white.At iyon ang naramdaman ko nitong araw na ’to, may halong kilig, saya at kaba. We are going to celebrate our first anniversary as a couple in two days. Gusto niyang maging espesyal ito kaya bigla siyang nag-aya na papuntang Paris. Nagulat ako, oo pero pumayag ako dahil minsan lang siya magplano nang ganito. Ramdam ko ang excitement niya maging ako. Ang tatlong buwan ay naging dalawang buwan lang ang paghahanda namin dahil sa koneksyon ni Rhett. Lahat ay naging mabilis. Nag-apply kami ng Schengen Visa (Short-Stay Type C). Gumawa kami ng travel itinerary tulad ng travel dates, d

ELARA'S POV:Today is our first anniversary. I don’t know why, but I’m both excited and nervous at the same time.Siguro, may takot pa rin sa puso ko na baka maudlot ulit ang meron kami ni Rhett. Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung sino ang nasa likod ng pagkasira ng aming relasyon noon pero sana, napagbayaran na niya ang kasalanan niya. Sana, sa pagkakataong ito ay walang nang maging hadlang sa aming pagmamahalan.“Good morning, sweetheart! Happy anniversary! Breakfast in bed,” masayang saad ni Rhett nang magmulat ako ng mata.Pikit-matang napangiti ako sa kanyang ka-sweet-an. “Good morning, sweetheart! Did you sleep well last night?” tanong ko, saka lang bumangon.“Yes, because I got to wake up next to the most beautiful woman in the world,” saad niya at saka ako pinatakan ng halik sa noo at nilapag ang tray ng almusal namin. “Let’s have some breakfast.”“Okay, sandali lang maghilamos muna ako at mag-toothbrush,” saad ko habang nagmadali sa aking morning routine. Hindi ko n

ELARA’S POV:Naisipan ni Rhett na magdaos ng isang simpleng family dinner at sa bahay na lang ni Lola Felicia ito gawin para hindi na siya mapagod sa biyahe. Nang sabihin niya iyon ay wala na akong ibang naisagot kundi ang agad na pumayag. Gusto ko rin naman na magkaro'n ng bonding time na kasama siya. Alam kong malaking bagay kay Lola ang presensya ng buong pamilya ko lalo na ngayon. Nang malaman ni Lola na nag-propose si Rhett sa akin ay halos hindi magkasya ang ngiti sa kanyang mukha. Para bang biglang nabawasan ang bigat na dala niya dahil sa nararanasan niya ngayon. Masaya ako dahil napapasaya namin siya kahit sa simpleng paraan lang.Sa kusina ay abala sina Mama sa pagluluto ng dinner. Halos magkapatong-patong ang mga kawali sa kalan habang tinutulungan naman siya ng mga kasambahay. Mainit ang paligid, hindi lang dahil sa apoy kundi dahil sa saya at excitement na ramdam naming lahat para mamaya.“Elara, tikman mo nga itong sarsa ng sipo egg kung tama na ang timpla,” tawag ni Ma

ELARA'S POV:Wala kaming ibang inasikaso sa buong taon kundi ang wedding preparations. It was exhausting, pero sobrang sulit ng lahat dahil alam naming may malinaw na progress. Rhett wanted to hire someone para mag-asikaso ng buong kasal namin, pero I insisted to do it by myself kasi kasal ko ito, kasal namin ito at gusto kong bawat detalye ay dapat hands-on ako.Nine to eight months before the wedding ay nagpa-book na rin kami agad ng photographer at videographer. Ayaw naming maghabol sa huli dahil gusto naming secured na ang mahahalagang bagay. For the caterer ay sakop na rin iyon ng staff sa venue kaya nabawasan ang mga to-do-list ko kahit papaano.For our wedding theme ay napili namin ang white and gold. Para sa aming bride and groom ang motif ay kulay puti at krema. It symbolizes purity and commitment sabi nga ni Rhett. While the bridesmaids and groomsmen would wear pastel colors para fresh, light at bagay sa beach wedding.Nagpa-book na rin kami ng host at magpapatahi na kami ng

ELARA’S POV: Pagmulat ko pa lang ng mata ay tumunog agad ang cellphone ko sa bedside table dito sa nirentahan kong kwarto. Hindi ko na kailangang silipin kung sino ang tumatawag dahil kabisado ko na ang oras at ang tunog ng ringtone niya. Si Rhett. Napangiti ako agad at kahit inaantok pa ang diwa ko ay sinagot ko na ito. “Hello, my soon-to-be husband. Good morning,” masayang bati ko habang pilit pang inaayos ang boses ko. “Hi there. Good morning, my soon-to-be wife,” sagot niya sa bahagyang paos na tinig. “How was your sleep?” “Mabuti naman. Nakapagpahinga ako kahit sobrang excited ko. Ikaw, kumusta? Please eat your breakfast later, okay?” malambing kong paalala. “I slept for seven hours,” sagot niya. “I’ll eat after we talk. I can’t stop imagining you later, wearing your wedding gown.” Ramdam ko ang saya sa tinig niya. Napahagikgik ako. “Ako rin. Ini-imagine ko na kung gaano ka ka-gwapo mamaya. See you later. I love you.” “I love you always, Elara,” sagot niya, puno ng lambing.