All Chapters of When Dreams Wear a Suit: Chapter 51 - Chapter 60

ELARA’S POV:“Before we proceed with the exchange of rings, the couple would like to share their personal vows. Words from their hearts as they commit their lives to one another,” malinaw at mahinahong anunsyo ni Pastor Genesis. Ramdam ko agad ang biglang katahimikan sa paligid. Tanging ang mahinang hampas ng tubig sa karagatan at ang hangin na lamang ang maririnig sa paligid.Huminga nang malalim si Rhett bago siya nagsalita. Tanging ako lamang ang tinitigan niya, para bang kaming dalawa lang ang naroon.“When I was young, there was this girl. A childhood friend of mine, to be exact, who kept looking for me whenever I wasn’t around. She was always bugging me, asking where I was, what I was doing. The strange thing was, I never felt annoyed. Unlike with others, when they bothered me, I would usually snap at them,” he said with a soft laugh, his eyes never leaving mine.“I guess I found my match in her. Like Superman, powerful and fearless but once kryptonite is near, he weakens. I rem

ELARA’S POV:Suot ko ang bohemian A-line tulle, floor-length, long-sleeved open-back dress habang si Rhett naman ay simple lang. White polo shirt na may sando sa loob at shorts. Walang arte at walang yabang pero bagay na bagay sa kanya. Sabay kaming lumabas papunta sa reception area na puno ng ilaw, bulaklak at mga matang nag-aabang. Muli akong inayusan ng make-up artist ng light makeup lang, sapat para ma-highlight ang features ko. Ang buhok ko’y kulot pa rin at hinayaang bumagsak sa balikat ko, may suot na flower crown at amoy na amoy ang sariwang bulaklak nito.“Ladies and gentlemen! Let’s all welcome Mr. and Mrs. Alaric! Let’s give them a round of applause!” masiglang anunsyo ng host.Biglang umalingawngaw ang palakpakan, hiyawan at sipulan. Umakyat kami sa stage habang may nagchi-cheer sa gilid na si Lennox, walang duda kasama pa ang kapatid kong si Ethan na halatang kinuntsaba niya. Napailing ako habang natatawa, hawak ang kamay ni Rhett. Tila hindi pa rin ako makapaniwalang kas

ELARA’S POV:“Alright ladies and gentlemen! Are you still with us?” masiglang tanong ng host, punô ng sigla ang boses na tila mas lalong nag-e-enjoy pa habang mas lalong lumalalim ang gabi.“YES!” sabay-sabay na sigaw ng mga bisita, may halong hiyawan at palakpakan.“Okay! Because the reception program officially ends now and we are jumping straight into the PARTY PROPER!”Nag-ingay ang buong venue. May sumipol, may pumalakpak at may agad na tumayo na parang matagal nang naghihintay para sa parteng ito.“This is the time to eat, drink, laugh, take lots of photos and celebrate LOVE! Feel free to move around, visit the photo area and don’t forget to grab a picture with our stunning newlyweds.”Napangiti ako habang hinigpitan ko ang hawak sa kamay ni Rhett. Ramdam ko ang init ng palad niya, parang sinasabi niyang andito lang siya sa tabi ko at nakikisaya sa gabing ito.“If you want to personally greet Mrs. Elara and Mr. Rhett, their table is now open. Go ahead and shower them with love!”

ELARA’S POV:Hindi naging madali ang bawat araw, linggo, at buwan ng pagbubuntis ko lalo na noong first trimester. Halos araw-araw ay sinusubok ang katawan at emosyon ko. May mga umagang hindi ako makatayo, may mga gabing hindi ako makatulog dahil sa hilo at pagsusuka. Naging maselan ang kalagayan ko, pero sa kabila ng lahat, palaging nariyan si Rhett. Hindi siya umalis sa tabi ko, handang umalalay sa bawat pagkakataong kailangan ko ng tulong.“How are you feeling right now, my wife?” mahinahong tanong ni Rhett matapos akong magsuka. Kapwa kami nakaupo sa gilid ng kama habang hawak niya ang kamay ko. Banayad ang haplos na tila ba sinasabi niyang magiging maayos din ang lahat.“Medyo okay na ako,” mahina kong sagot sabay pilit na ngiti. “Salamat, hubby.” Hinalikan ko siya sa labi, ramdam ko ang pagod naming dalawa.Tinugon niya ang halik ko at niyakap ako nang mahigpit.“It’s my pleasure, my wife. I want you and our baby to be safe and always healthy,” malambing niyang sabi na lalong n

ELARA’S POV:Nasa ika-siyam na buwan na ako ng akin pagbubuntis. Kabuwanan ko na. Sa wakas, matapos ang mahabang paghihintay, heto na at malapit ko nang masilayan ang aming kambal. Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko, excited, kinakabahan, masaya at takot sa maaring mangyari. Normal delivery ang sabi ng OB ko. Handa na ako pero hindi ko alam kung kailan talaga ang saktong araw ng panganganak ko.“Ah!” napahawak ako sa tiyan ko nang biglang may kumirot. Kakagaling ko lang sa cr para umihi. Pero parang may humilab sa loob ng tiyan ko paglabas ko. Isang kirot na hindi ko pa nararanasan kailanman.“What happened?” tarantang tanong ni Rhett. Agad siyang tumayo at nilapitan ako. Nag-leave ito simula nang mag-nine months na ang pinagbubuntis ko. Aniya’y gusto niyang nasa tabi niya ako kung sakaling dumating ang oras ng panganganak ko.Napapikit ako at huminga ng malalim, pero imbes na mawala ay lalo pang sumidhi ang sakit. Parang may alon na humahampas sa loob ko, sunod-sunod, walang pah