All Chapters of Legacy พันธะเถื่อนอสูรทมิฬ: Chapter 131 - Chapter 140

200 Chapters

บทที่ 131 : วันเปิดตัว

เสียงเม็ดฝนกระทบกระจกหน้าต่างบานสูงของห้องบอลรูมโรงแรมหรูดังเปาะแปะไม่ขาดสาย ท้องฟ้าภายนอกมืดครึ้มด้วยเมฆฝนก้อนใหญ่ ลมกรรโชกแรงจนต้นปาล์มประดับสวนด้านนอกเอนลู่แทบจะระนาบไปกับพื้นภายในห้องจัดเลี้ยง โอ่อ่าด้วยแชนเดอเลียร์คริสตัลระย้าและดอกไม้สดนับพันดอกที่ถูกจัดวางอย่างประณีต เวทีรันเวย์สีขาวยาวเหยียดพาดผ่านกลางห้อง ปูทับด้วยวัสดุผิวมันวาวสะท้อนแสงไฟสปอตไลท์ที่ติดตั้งอยู่บนโครงเหล็กทรัสขนาดใหญ่เหนือศีรษะหลังเวทีเต็มไปด้วยความวุ่นวาย ช่างแต่งหน้าสะบัดแปรงลงแป้งฝุ่นฟุ้งกระจาย นางแบบยืนต่อแถวรอคิวด้วยสีหน้าตื่นเต้นปนกังวลลลิลยืนอยู่หน้ามอนิเตอร์คุมคิว มือเย็นเฉียบกำวิทยุสื่อสารแน่น สายตาไล่เช็กความเรียบร้อยของชุดฟินาเล่ที่แขวนอยู่บนราว"คุณลลิลคะ นางแบบชุดแรกพร้อมแล้วค่ะ" สตาฟวิ่งมารายงาน"เช็กซิปกับชายกระโปรงอีกรอบ อย่าให้มีด้ายหลุด" ลลิลสั่งเสียงเข้มความกดดันถาโถมเข้ามาจนหายใจไม่ทั่วท้อง นี่คืองานเปิดตัวครั้งแรกในไทย ถ้าพังก็คือจบ"ดื่มน้ำหน่อย"แก้วน้ำเย็นเจี๊ยบถูกยื่นมาตรงหน้า ลลิลเงยหน้ามอง ธนาทัศอยู่ในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มคัตติ้งเนี้ยบ ผมเซตเปิดหน้าผากเรียบร้อย รอยเปื้อนน้ำมันเมื่อ
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more

บทที่ 132 : ภาพซ้อนทับ

ไฟฉุกเฉินสีแดงเหนือประตูห้องผ่าตัดสว่างจ้า ตัดกับความขาวสะอาดและเย็นยะเยือกของโถงทางเดินโรงพยาบาล เสียงการทำงานของเครื่องปรับอากาศดังหึ่งๆ สม่ำเสมอ ผสมกับเสียงรองเท้าพยาบาลที่เดินผ่านไปมาเป็นระยะ แต่สำหรับลลิล ทุกเสียงดูห่างไกลราวกับมาจากอีกโลกหนึ่งหญิงสาวนั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้พลาสติกแข็งๆ หน้าห้องฉุกเฉิน ชุดสูทสีขาวงาช้างที่เคยสง่างามเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน บัดนี้เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบเลือดสีแดงฉานเป็นวงกว้าง โดยเฉพาะช่วงอกและหน้าตัก เลือดเริ่มแห้งกรังจนผ้าแข็งกระด้าง ส่งกลิ่นคาวคลุ้งเตะจมูกลลิลก้มมองมือตัวเองฝ่ามือทั้งสองข้างย้อมไปด้วยสีแดงเข้ม เลือดของธนาทัศเลือดที่ไหลออกมาตอนที่เขาเอาตัวเข้ามารับคานเหล็กหนักอึ้งแทนเธอมือเรียวสั่นระริกจนควบคุมไม่ได้ พยายามจะกำหมัดแน่นเพื่อหยุดอาการสั่น แต่ยิ่งเกร็ง ปลายยิ่งกระตุก ความเย็นจากเครื่องปรับอากาศกัดกินผิวหนังจนขนลุกชัน แต่เหงื่อกาฬกลับซึมชื้นที่แผ่นหลังภาพเหตุการณ์เมื่อครู่ฉายวนซ้ำไปซ้ำมาในหัวเหมือนแผ่นเสียงตกร่อง เสียงโลหะกระแทกเนื้อ เสียงกระดูกลั่น และเสียงลมหายใจเฮือกสุดท้ายของธนาทัศก่อนจะหมดสติไป"คุณลลิลครับ"เสียงเรียกจากด้านข้า
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more

บทที่ 133 : คำถามแรก

เสียงเครื่องช่วยหายใจทำงานสอดประสานกับเสียงสัญญาณชีพจากจอมอนิเตอร์ดัง ติ๊ด... ติ๊ด... เป็นจังหวะสม่ำเสมอ ท่ามกลางความเงียบสงัดของห้องพักฟื้นวิกฤตที่มีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมหัวเตียงส่องสว่างลลิลนั่งอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย บนเก้าอี้พลาสติกตัวเดิมที่นั่งมาตลอดหกชั่วโมงหลังจากย้ายออกจากห้องผ่าตัด ชุดสูทสีขาวที่เคยเปื้อนเลือดถูกเปลี่ยนเป็นชุดลำลองของโรงพยาบาลแล้ว แต่กลิ่นคาวเลือดจางๆ ดูเหมือนจะยังติดอยู่ที่ปลายจมูก ไม่ยอมจางหายไปหญิงสาวจ้องมองใบหน้าคมคายที่ซีดเผือดของธนาทัศ เปลือกตาของเขาปิดสนิท ริมฝีปากแห้งผากมีท่อช่วยหายใจสอดคาอยู่ หน้าอกกระเพื่อมขึ้นลงช้าๆ ตามจังหวะเครื่องช่วย สายน้ำเกลือและสายให้เลือดระโยงระยางเจาะเข้าที่หลังมือและข้อพับมือของลลิลวางทาบลงบนหลังมือหนาที่เย็นชืด นิ้วโป้งไล้เบาๆ ไปตามรอยเส้นเลือดปูดโปน สัมผัสถึงชีพจรที่เต้นตุบๆ อยู่ใต้ผิวหนัง เป็นสิ่งเดียวที่ยืนยันว่าผู้ชายคนนี้ยังอยู่กับเธอ"ตื่นได้แล้วนะ..."ลลิลกระซิบเสียงเครือ คอแห้งผากจากการร้องไห้จนไม่มีน้ำตาจะไหล"คุณนอนนานเกินไปแล้ว... อย่าขี้เซาสิ"ไม่มีเสียงตอบรับ มีเพียงเสียงลมจากเครื่องจักรที่ทำงานอย่างซื่อตรงค
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more

บทที่ 134 : ฟ้าหลังฝน

แสงแดดยามบ่ายลอดผ่านมู่ลี่หน้าต่างเข้ามาเป็นริ้วๆ ตกกระทบผ้าปูที่นอนสีขาวสะอาด กลิ่นน้ำยาฆ่าเชื้อเจือจางลงเมื่อแจกันดอกลิลลี่สีขาวที่หัวเตียงเริ่มส่งกลิ่นหอมอ่อนๆธนาทัศปรับระดับหัวเตียงขึ้นเล็กน้อย ใบหน้าคมเข้มเริ่มมีสีเลือดฝาด ร่องรอยความอิดโรยยังชัดเจน ลลิลนั่งปอกแอปเปิลอยู่ที่เก้าอี้ข้างเตียง มีดผลไม้ในมือขยับคล่องแคล่ว"พอแล้วมั้ง ปอกจนจะหมดลูกแล้ว" ธนาทัศทักเสียงแหบลลิลวางมีดลง หั่นแอปเปิลเป็นชิ้นพอคำ ใส่จานยื่นให้"กินสิคะ หมอบอกให้กินเยอะๆ จะได้ฟื้นตัวเร็ว"ธนาทัศส่ายหน้าเบาๆ มือหนาที่มีสายน้ำเกลือเอื้อมมาดันจานออกไป แล้วคว้ามือลลิลมาจับไว้แทน"คุยกันก่อน"ลลิลชะงัก มองมือตัวเองที่ถูกกุมไว้"เรื่องอะไรคะ""เรื่องเรา... เรื่องเมื่อวาน... ที่หน้าห้องฉุกเฉิน เธอพูดจริงหรือเปล่า""เรื่องไหนคะ" ลลิลแกล้งถาม"ที่บอกว่ารัก... ที่บอกว่าขาดฉันไม่ได้"ลลิลก้มหน้ามองมือที่เกาะกุมกันอยู่ นิ้วโป้งของธนาทัศไล้เบาๆ ที่หลังมือเธอ"จริงค่ะ" เธอตอบเสียงเบาแต่ชัดเจน "วินาทีที่เห็นคุณนอนจมกองเลือด... ฉันรู้เลยว่า ถ้าไม่มีคุณ ฉันคงอยู่ไม่ได้"ธนาทัศถอนหายใจยาว ไหล่ที่เกร็งเขม็งผ่อนคลายลง"พี่เคยค
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more

บทที่ 135 : พยาบาลจำเป็น

เสียงช้อนสแตนเลสกระทบขอบชามกระเบื้องดัง กริ๊ก เบาๆ ท่ามกลางความเงียบของห้องพักฟื้นวีไอพี แดดบ่ายคล้อยลอดผ่านมู่ลี่เข้ามาเป็นเส้นพาดผ่านปลายเตียง เครื่องปรับอากาศทำงานเงียบเชียบรักษาอุณหภูมิที่ยี่สิบห้าองศาธนาทัศนั่งพิงหัวเตียงที่ปรับระดับขึ้นมาเกือบตั้งฉาก สายตามองถาดอาหารตรงหน้าด้วยสีหน้าเบื่อหน่าย ข้าวต้มปลากะพงส่งกลิ่นหอมฉุย แต่คนป่วยกลับทำท่าเหมือนเห็นยาขม มือขวาวางแหมะอยู่บนหน้าท้อง ส่วนมือซ้ายที่มีสายน้ำเกลือวางพาดอยู่ข้างตัว"กินสิคะ มองแล้วมันจะอิ่มไหม"ลลิลเงยหน้าขึ้นจากแจกันดอกไม้ที่กำลังจัดอยู่ตรงมุมห้อง หันมาดุเสียงเรียบ"เจ็บมือ"ธนาทัศตอบหน้าตาย ขยับข้อมือขวาให้ดูนิดหน่อย"ยกช้อนไม่ขึ้น"ลลิลวางกรรไกรตัดกิ่งไม้ลง เดินมาหยุดข้างเตียง มองมือข้างนั้นอย่างรู้ทัน"เมื่อกี้ฉันยังเห็นคุณหยิบโทรศัพท์มาไถดูหุ้นอยู่เลย""นั่นมันเมื่อกี้ ตอนนี้ปวดแล้ว... ยาหมดฤทธิ์มั้ง"คนตัวโตแถสีข้างถลอก ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จได้อย่างแนบเนียน หากไม่ติดว่าแววตาคมกริบคู่นั้นพราวระยับอย่างปิดไม่มิดลลิลถอนหายใจ ส่ายหน้าให้กับความเจ้าเล่ห์ที่เริ่มเผยออกมาทีละนิดหลังจากอาการดีขึ้น หญิงสาวลากเก้าอี้ม
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more

บทที่ 136 : ของขวัญจากมิลาน

ลมร้อนยามบ่ายพัดใบไม้แห้งปลิวไปตามพื้นคอนกรีตของสวนหย่อมโรงพยาบาล ลลิลนั่งอยู่บนม้านั่งไม้ใต้ร่มเงาไม้ใหญ่ นิ้วเรียวสไลด์หน้าจอแท็บเล็ตเครื่องเดิมไปมาอย่างรวดเร็ว ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นเรื่อยๆ ตามจำนวนตัวเลขยอดแชร์และคอมเมนต์ที่ไหลผ่านตา"คุณทัศ... ดูนี่สิคะ"หญิงสาวขยับตัวเข้าไปเบียดคนข้างๆ ยื่นหน้าจอให้ดูธนาทัศนั่งพิงพนักม้านั่ง เหยียดขาข้างที่เจ็บออกไปข้างหน้าเล็กน้อยเพื่อคลายความปวดเมื่อย ชายหนุ่มละสายตาจากยอดไม้สีเขียว หันมามองหน้าจอที่ลลิลยื่นให้พาดหัวข่าวบันเทิงและแฟชั่นหน้าหนึ่งออนไลน์: "นาทีชีวิต! ดีไซเนอร์สาว LALIN ฮีโร่หนุ่มโดดป้องกลางงานเปิดตัว ชาวเน็ตแห่ชื่นชมสปิริตและความงดงามของชุดฟินาเล่ก่อนเกิดเหตุ ยอดพรีออเดอร์ทะลุเป้าข้ามคืน"คลิปวิดีโอเหตุการณ์ในงานถูกตัดต่อและแชร์ว่อนโลกโซเชียล จังหวะที่ธนาทัศพุ่งเข้าไปผลักลลิล และวินาทีก่อนหน้านั้นที่ชุดราตรีสีขาวพลิ้วไหวต้องแสงไฟอย่างงดงาม กลายเป็นไวรัลที่คนพูดถึงมากที่สุด"ยอดจองคอลเลกชันแรกเต็มหมดแล้วค่ะ... เต็มยาวไปถึงซีซั่นหน้าเลย"เสียงลลิลสั่นเครือด้วยความตื่นเต้น "สำนักข่าวต่างประเทศก็ติดต่อขอสัมภาษณ์... พวกเขาสนใจสตอร
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more

บทที่ 137 : กลับบ้าน

รถตู้สีดำเลี้ยวผ่านรั้วเหล็กดัดลวดลายวิจิตรเข้ามาจอดสนิทหน้ามุขบันไดหินอ่อน คฤหาสน์หลังใหญ่ตระหง่านอยู่เบื้องหน้า ตัวตึกสไตล์โคโลเนียลสีขาวหม่นที่ดูขลังและทรงอำนาจถูกปกคลุมด้วยเถาวัลย์บางส่วนที่เลื้อยพันเสาโรมัน ต้นไม้ใหญ่แผ่กิ่งก้านสาขาให้ร่มเงาจนดูครึ้มฟ้าครึ้มฝนแม้แดดจะออกลลิลก้าวลงจากรถ เท้าสัมผัสพื้นคอนกรีต ยืนนิ่งเงยหน้ามองตัวบ้านที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นสถานที่กักขังอิสรภาพธนาทัศเดินอ้อมมายืนข้างๆ สังเกตเห็นอาการเกร็งที่ไหล่ของหญิงสาว"เข้าบ้านกัน"ชายหนุ่มยื่นมือมาให้ ลลิลมองมือนั้นสลับกับมองประตูไม้บานยักษ์ที่ปิดสนิท"มันไม่ใช่บ้านค่ะ"ลลิลพูดเสียงเรียบ ไม่ขยับเท้า"สำหรับลลิล... ที่นี่คือกรง"ธนาทัศชักมือกลับ ล้วงกระเป๋ากางเกง มองตัวตึกของตัวเองด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์เป็นครั้งแรกในรอบหลายปี ปกติเขามองมันเป็นแค่ที่ซุกหัวนอน เป็นสัญลักษณ์ของความสำเร็จ แต่พอมองผ่านสายตาของลลิล มันกลับดูมืดมน ทึบตัน และน่าอึดอัด"งั้นก็เปลี่ยนมันซะ""คะ?""ทำให้มันเป็นบ้าน" ธนาทัศหันมาสบตา "เปลี่ยนทุกอย่างที่เธอไม่ชอบ ทุบทุกอย่างที่ขวางหูขวางตา... เอาให้จำไม่ได้เลยว่าเคยเป็นกรง"ลลิลเลิกคิ้ว "พูดจร
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more

บทที่ 138 : ทำบุญให้ลูก

แสงแดดยามเช้ากระทบผิวน้ำเจ้าพระยาเป็นประกายระยิบระยับ ลมแม่น้ำพัดแรงหอบเอากลิ่นโคลนและกลิ่นธูปจางๆ จากศาลาท่าน้ำลอยมาแตะจมูกรถเอสยูวีสีดำจอดสนิทที่ลานวัดเก่าแก่ย่านฝั่งธนฯ บรรยากาศเงียบสงบ มีเพียงเสียงนกพิราบขันคูและเสียงระฆังใบเล็กที่แขวนอยู่ตามชายคาโบสถ์ดังกรุ๊งกริ๊งยามต้องลมธนาทัศลงจากรถ เดินอ้อมมาเปิดประตูให้ลลิล ชายหนุ่มอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวแขนยาวพับแขน กางเกงสแลคสีดำ ดูเรียบร้อยและให้เกียรติสถานที่ ต่างจากลลิลที่สวมชุดเดรสสีขาวลูกไม้เรียบง่าย ผมยาวสลวยถูกรวบเก็บไว้ครึ่งศีรษะ"แดดร้อนไหม" ธนาทัศถามพลางยกมือบังแดดให้"ไม่ค่ะ ลมเย็นดี"ลลิลก้าวลงมายืนข้างๆ ในมือถือพวงมาลัยดอกมะลิสดพวงใหญ่และดอกบัวกำหนึ่ง ธนาทัศเดินไปหยิบสังฆทานชุดใหญ่และผ้าไตรจีวรที่เตรียมไว้จากท้ายรถ"ไปกันเถอะ พระท่านรอฉันเพลแล้ว"ทั้งคู่เดินเคียงกันไปตามทางเดินปูนที่ทอดยาวสู่ศาลาการเปรียญริมน้ำ ไม้กระดานศาลาขัดมันจนเงาวับสะท้อนเงาของคนทั้งสอง ลลิลถอดรองเท้าไว้ที่บันได ธนาทัศวางรองเท้าหนังของตัวเองคู่กันบนศาลา หลวงพ่อวัยชรานั่งรออยู่บนอาสน์สงฆ์ ใบหน้าท่านดูเมตตาและสงบนิ่งลลิลและธนาทัศคุกเข่าลงกราบพระประธาน
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more

บทที่ 139 : ความลับในเงามืด

แปดเดือนผ่านไปนับตั้งแต่ลลิลย้ายกลับเข้ามาอยู่ที่คฤหาสน์ ชีวิตดูเหมือนจะเข้าที่เข้าทาง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับธนาทัศดำเนินไปในรูปแบบของการ 'ศึกษาดูใจ' อย่างที่ตกลงกันไว้ ไม่มีสถานะเจ้าหนี้ลูกหนี้ มีเพียงผู้ชายที่พยายามทำคะแนนและผู้หญิงที่เริ่มเปิดใจแต่ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ธนาทัศแปลกไปลลิลนั่งอยู่ในรถลีมูซีน มองออกไปนอกกระจกคั่นกลางระหว่างห้องโดยสารกับคนขับ เห็นธนาทัศที่วันนี้อาสาขับรถเองกำลังคุยโทรศัพท์ผ่านหูฟังบลูทูธ สีหน้าเคร่งเครียด คิ้วขมวดเป็นปม สายตาลอกแลกมองกระจกมองหลังเหมือนกลัวใครได้ยิน ทั้งที่ในรถมีแค่เธอกับเขา"เออ... เอาให้ชัวร์นะ อย่าให้พลาด... ซ่อนไว้ให้ดี อย่าให้ลลิลเห็น"เสียงทุ้มลอดเข้ามาเบาๆ แต่คำว่า 'อย่าให้ลลิลเห็น' ชัดเจนเต็มสองหูลลิลกำสายกระเป๋าแน่น ความระแวงที่เคยจางหายไปเริ่มก่อตัวขึ้นอีกครั้ง ความลับ... สิ่งที่เธอเกลียดที่สุด และสิ่งที่ธนาทัศเคยรับปากว่าจะไม่มีอีกรถเลี้ยวเข้าจอดที่ร้านอาหารหรูริมแม่น้ำเจ้าพระยา ร้านเดิมที่เคยมีความทรงจำดีๆ แต่วันนี้บรรยากาศกลับดูอึมครึมธนาทัศลงจากรถ เดินอ้อมมาเปิดประตูให้ แต่ตายังคงก้มมองหน้าจอโทรศัพท์ นิ้วโป้งรัวพิมพ
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more

บทที่ 140 : พันธะสัญญาใหม่

ความเงียบหนักอึ้งเข้าปกคลุมทั่วบริเวณ มีเพียงเสียงน้ำในแม่น้ำเจ้าพระยาที่ไหลเอื่อยๆ ตัดกับเสียงหายใจที่ติดขัดของคนสองคน ธนาทัศยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้นไม้ระเบียง ดวงตาที่คมกริบแต่บัดนี้เปียกชื้นด้วยหยาดเหงื่อและน้ำตา จ้องมองใบหน้าของลลิลอย่างไม่ลดละ มือที่ประคองกล่องแหวนอยู่สั่นเทาเล็กน้อยลลิลเม้มปากแน่น หัวใจเต้นรัวจนเจ็บหน้าอก ภาพความทรงจำเลวร้ายทั้งหมดที่เธอเคยเผชิญมาถูกฉายย้อนกลับมา ก่อนจะถูกลบล้างด้วยภาพความดีงามและการเสียสละของเขาในช่วงหลังลลิลยื่นมือออกไปช้าๆ ไม่ได้แตะแหวน แต่แตะที่ต้นแขนของธนาทัศที่กำลังเกร็ง"พี่ทัศ..."เสียงเรียกนั้นเต็มไปด้วยความเข้าใจและยอมรับ"ลลิลรักพี่ค่ะ... รักมาก และลลิลรู้ว่าพี่ก็รักลลิลมาก"ธนาทัศเงยหน้ามองเธออย่างมีความหวัง "แล้ว... ตกลงไหม""ลลิลตกลงที่จะรับแหวนวงนี้" ลลิลตอบเสียงหนักแน่น มือเรียวยื่นไปหยิบแหวนออกจากกล่อง แล้ววางลงบนฝ่ามือของธนาทัศ "แต่ลลิลขอให้พี่สวมมันให้ลลิล ในฐานะของ 'คำสัญญา' ก่อน"ธนาทัศมองแหวนที่อยู่ในมือตัวเอง สลับกับมองใบหน้าหวานที่เปื้อนน้ำตาของลลิล ก่อนจะเข้าใจความหมาย ชายหนุ่มบรรจงสวมแหวนลงบนนิ้วนางข้างซ้ายของลลิลอย่างเ
last updateLast Updated : 2025-11-28
Read more
PREV
1
...
1213141516
...
20
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status