All Chapters of Legacy พันธะเถื่อนอสูรทมิฬ: Chapter 191 - Chapter 200

กลิ่นสเปรย์จัดแต่งทรงผมฉุนกึกผสมกับกลิ่นไอร้อนจากหลอดไฟสปอตไลท์อบอวลไปทั่วพื้นที่หลังเวทีแฟชั่นวีคระดับเอเชีย เสียงตะโกนสั่งการของผู้กำกับเวทีดังแข่งกับเสียงเพลงบีทหนักๆลลิลยืนเช็กความเรียบร้อยอยู่หน้าจอมอนิเตอร์ หญิงสาวในชุดสูทสีขาวคัตติ้งเนี้ยบกริบดูสง่างามและเป็นมืออาชีพ แต่แววตาที่กรอกไปมาบ่งบอกถึงความกังวลลึกๆ"แม่ครับ... ผมคันหลัง" เสียงเล็กๆ บ่นงุ้งงิ้งดึงสติลลิลกลับมาตะวันในชุดสูทเด็กกำมะหยี่สีน้ำเงินเข้มขลิบทอง ยืนบิดตัวไปมา พยายามจะเอามือล้วงเข้าไปเกาหลังในเสื้อเชิ้ต"อย่าเกาครับลูก เดี๋ยวเสื้อยับ ทนหน่อยไอ้เสือ... อีกสิบนาทีก็ได้เดินแล้ว"ธนาทัศที่นั่งยองๆ อยู่บนพื้นยื่นมือไปปัดมือลูกชายออก แล้วใช้นิ้วสอดเข้าไปเกาหลังให้เบาๆ ภาพประธานบริษัทหมื่นล้านนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นหลังเวทีที่มีสายไฟระโยงระยาง เป็นภาพที่ทีมงานและนางแบบอินเตอร์ต่างพากันมองด้วยความเอ็นดูปนเกรงใจ"ปาป๊า... เจเจ้ตื่นเต้น" จันทร์เจ้าในชุดกระโปรงฟูฟ่องสีเงินระยิบระยับเดินเข้ามากอดแขนพ่อ"ไม่เป็นไรลูก... หนูทำได้ หนูซ้อมมาเป็นเดือน เดินออกไปให้โลกเห็นว่าลูกสาวธนาทัศสวยแค่ไหน... ถ้าใครมองตาค้าง เดี๋ยวพ่อจัดก

แสงไฟจากโคมระย้าคริสตัลกลางห้องนอนของลูกชายฝาแฝดถูกหรี่ลงจนเหลือเพียงแสงนวลตา ตะวันและอาทิตย์ในชุดนอนลายซูเปอร์ฮีโร่นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนเตียงขนาดคิงไซส์ จันทร์เจ้านอนคว่ำหน้าอยู่ตรงกลาง"นิทานจบแล้ว... นอนได้แล้วครับเด็กๆ" ธนาทัศปิดหนังสือ 'เจ้าชายกบ'"ปาป๊า... ในนิทาน เจ้าชายจูบเจ้าหญิงแล้วเจ้าหญิงก็ฟื้น... แล้วปาป๊าล่ะคะ ปาป๊าไปจีบหม่าม้ายังไง... หม่าม้าหลับอยู่เหมือนเจ้าหญิงนิทราเหรอ"คำถามไร้เดียงสาของลูกสาวทำเอาอดีตมาเฟียสะอึก ภาพความทรงจำในอดีตฉายวาบเข้ามาในหัว... ตรอกมืดๆ... ปืน... สัญญาหนี้... ถ้าเล่าความจริงไป มีหวังลูกแจ้งตำรวจมาจับพ่อแน่ๆ"เอ่อ... ก็... ประมาณนั้นแหละลูก""เล่าสิพ่อ! อยากฟัง! พ่อขี่ม้าขาวไปช่วยแม่เหรอ""ไม่ใช่... พ่อขี่... เบนซ์สีดำ"ธนาทัศสูดหายใจลึก เริ่มเรียบเรียงเรื่องราวใหม่ (ฉบับเซ็นเซอร์ 100%)"วันนั้น... ฝนตกหนักมาก ฟ้ามืดตึ๊ดตื๋อ แม่ของพวกหนู... กำลังหลงทาง ตัวเปียกปอน หนาวสั่น อยู่ท่ามกลาง... เอ้อ... ปีศาจร้าย""ปีศาจ!""ใช่! พ่อโผล่มาท่ามกลางสายฝน... ใส่สูทสีดำ ยืนตระหง่านเหมือนยักษ์ปักหลั่น พ่อมองหน้าปีศาจพวกนั้น แล้วบอกว่า... 'ผู้หญิงคนนี้เป็นข

ความเงียบผิดปกติปกคลุมคฤหาสน์อันธการกุลทันทีที่ประตูไม้สักบานใหญ่ถูกผลักเปิดออก ธนาทัศชะงักเท้า มือขวาเลื่อนไปแตะที่เอวสอบโดยอัตโนมัติ แม้จะเลิกพกปืนในบ้านไปนานแล้ว แต่ความระแวงของอดีตมาเฟียยังคงทำงานขายาวก้าวเดินเงียบกริบไปทางห้องนั่งเล่น ว่างเปล่า... กลิ่นไหม้จางๆ ลอยมาแตะจมูก ธนาทัศตาโต รีบสาวเท้าเร็วขึ้น มุ่งหน้าไปที่ต้นตอของกลิ่น... ห้องครัว"เร็วๆ สิอาทิตย์! ปาป๊ามาแล้ว!" เสียงกระซิบกระซาบดังลอดออกมาธนาทัศถอนหายใจยาว แกล้งเดินลงส้นเท้าให้เกิดเสียงดัง ตึก ตึก ตึก"มีใครอยู่ไหม..." ธนาทัศแกล้งตะโกนถาม ผลักประตูห้องครัวเปิดออก"เซอร์ไพรส์!!!!!"เสียงตะโกนประสานเสียงดังลั่นพร้อมกับพลุกระดาษที่ถูกดึงจนสายรุ้งพุ่งกระจายเต็มหน้า ห้องครัวขนาดใหญ่ที่เคยสะอาดเอี่ยมอ่อง บัดนี้สภาพเหมือนเพิ่งผ่านสมรภูมิรบ แป้งทำขนมสีขาวฟุ้งกระจายเต็มพื้นตรงกลางห้อง มีวัตถุประหลาดก้อนสีดำๆ รูปทรงบิดเบี้ยววางอยู่บนจาน"สุขสันต์วันพ่อครับ/ค่ะ!"จันทร์เจ้า ตะวัน และอาทิตย์ ยืนเรียงหน้ากระดาน ยิ้มแฉ่งจนเห็นฟันขาวตัดกับหน้าที่เลอะช็อกโกแลต ลลิลยืนอยู่ข้างหลัง ยิ้มแห้งๆ สภาพมอมแมมไม่ต่างกัน"นี่มัน... สงครามแป้

ลมทะเลพัดเอากลิ่นไอเค็มและเสียงคลื่นซัดสาดชายหาดดังซู่ซ่าเข้ามาปะทะใบหน้า แสงแดดยามเย็นทอประกายสีทองฉาบไล้ไปทั่วผืนทรายขาวละเอียดหน้าบ้านพักตากอากาศส่วนตัวที่หัวหินธนาทัศในชุดเสื้อเชิ้ตลินินสีขาวพับแขน ยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าซุ้มดอกไม้ที่ทำจากกิ่งไม้แห้งและดอกกล้วยไม้ป่า เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดซึมตามไรผม"ตะวัน! อย่าเอามือไปจับปู! เดี๋ยวมันหนีบ! อาทิตย์! นั่นดอกไม้แม่! ห้ามเด็ด!" ชายหนุ่มตะโกนลั่น"ปาป๊า... ทรายเข้าตา" จันทร์เจ้าในชุดกระโปรงสีขาวฟูฟ่องยืนขยี้ตา"โอ๊ย... จะบ้าตาย" ธนาทัศรีบวิ่งไปดูจันทร์เจ้าก่อน "อย่าขยี้ลูก... มา พ่อเป่าให้... หายยัง""หายแล้ว... แสบนิดนึง""เก่งมาก... ไปยืนรอตรงโน้น คุมน้องให้พ่อหน่อย บอกไอ้ลิงสองตัวนั่นว่าถ้าซนอีก พ่อจะจับโยนทะเล""เดช... กล้องพร้อมไหม""พร้อมครับนาย... แสงกำลังสวยเลยครับ"ธนาทัศจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ สูดหายใจลึก หันไปมองทางตัวบ้านลลิลเดินลงมาจากบันไดระเบียง หญิงสาวสวมชุดเดรสยาวสีขาวพลิ้วไหวเรียบง่าย ไม่มีเครื่องประดับหรูหรา มีเพียงมงกุฎดอกไม้เล็กๆ บนศีรษะ เท้าเปล่าเหยียบย่ำลงบนผืนทรายนุ่ม ภาพตรงหน้าทำให้ธนาทัศลืมความวุ่นวายของลูกๆ ไปจนหม

กลิ่นเนยไหม้ฉุนกึกผสมกับกลิ่นแป้งแพนเค้กหอมหวานลอยคลุ้งไปทั่วห้องครัวสไตล์โมเดิร์นที่กว้างขวาง ธนาทัศยืนหน้าเครียดอยู่หน้าเตา สวมผ้ากันเปื้อนสีชมพูหวานแหววของลูกสาว มือขวาถือตะหลิวไม้ มือซ้ายจับด้ามกระทะเกร็งแน่น"กลับด้าน... ฮึบ!" ข้อมือหนาสะบัดกระทะอย่างแรงแผ่นแป้งแพนเค้กสีน้ำตาลเข้มลอยละลิ่วขึ้นสู่อากาศ หมุนคว้างสามตลบ ก่อนจะตกลงมา... แปะ! บนหัวของเดชที่เพิ่งเดินถือลังน้ำส้มเข้ามาพอดี"เฮ้ย! นาย!" เดชสะดุ้งโหยง แพนเค้กร้อนๆ แปะอยู่กลางกระหม่อม น้ำเชื่อมเมเปิ้ลไหลย้อยลงมาตามหน้าผาก"โทษทีว่ะ... กะแรงผิดไปหน่อย" ธนาทัศตอบหน้าตาย รีบหันไปเทแป้งชุดใหม่ลงกระทะ"เสียงดังอะไรกันคะเนี่ย" ลลิลเดินเข้ามาในครัว เธอหยุดยืนมองสภาพความวินาศสันตะโรตรงหน้า "พี่ทัศ... จะเผาครัวฉลองวันเกิดลูกเหรอคะ""กำลังทำ 'สเปเชียล เบรกฟาสต์' ให้สองแสบ" ธนาทัศแก้ตัว พยายามแซะขอบแป้งที่เริ่มไหม้"ปาป๊า! หอมจัง!" เสียงฝีเท้าเล็กๆ วิ่งตึงตังลงมาจากบันได ตะวันและอาทิตย์ในชุดนอนลายซูเปอร์ฮีโร่วิ่งแข่งกันเข้ามาในครัว"สุขสันต์วันเกิดครับลูกชาย!" ธนาทัศอ้าแขนกว้างรับแรงกระแทกจากลูกชายสองคน"ของขวัญ! เห็นของขวัญแล้ว! ขอ