เด็กเสี่ย のすべてのチャプター: チャプター 21 - チャプター 30

เสียงลมหายใจหอบถี่ของคนทั้งคู่ผสานกัน หลังคนตัวเล็กถูกต้อนจนมุม เธอไม่สามารถดิ้นรนหรือบ่ายเบี่ยงได้อีก คราวนี้ถึงทีต้องเสียพรหมจรรย์จริงๆ แล้ว ถึงได้นอนราบรอให้คนปลายเตียงนั้นแล้วแต่จะเดินเกมพะแพงก่อนหน้านี้เสร็จไปแล้วหนึ่งรอบ ด้วยนิ้วแกร่งเพียงสองนิ้วของเขา น่าอายตรงที่เขาไม่ทันได้ออกแรงอะไรเลย แต่เธอกลับปล่อยเนื้อปล่อยตัวไร้การควบคุม ข้อดีของมันก็คงมีแค่ทำให้ได้เรียนรู้ถึงความรู้สึกที่ไม่เคยได้รับมาก่อนเสี่ยคิระอุ้มร่างอ่อนระทวยออกจากเคาน์เตอร์ไปวางในอ่างจากุซซี่ จากนั้นเปิดน้ำด้วยอุณหภูมิที่พอดี แล้วตามด้วยตัวเองลงไปอาบเช่นเดียวกัน ใช้เวลานัวเนียกันอีกพักใหญ่ ถึงจะอุ้มกลับมาข้างในและวางเบาๆ ลงกลางเตียงนี่คงเป็นความอดทนถึงขีดสุด อย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนที่ยอมอ่อนให้กับคนตัวเล็กขนาดนี้ เหตุผลเพียงเพราะเขาต้องการจดจำแต่ใบหน้าที่มีความสุขของเธอ ตลอดระยะเวลาหนึ่งเดือนอยากให้เธอจดจำแต่การปรนเปรอและกลิ่นเฉพาะตัวของเขา ซึ่งเหมือนจะได้ผล เมื่อเห็นว่าตอนนี้เธอกำลังจะเชื่องแล้วร่างบางนอนหงายนิ่งอยู่บนฟูกใหญ่ขนาดคิงไซส์ ดวงตาคู่สวยหลุบต่ำมองร่างสูงพ้นปลายเท้าออกไป กำลังยืนสวมถุงยางอย่างใจเ

ลาดไหล่ถูกฟันคมกัดลงเบาๆด้วยความมันเขี้ยว และใช้ริมฝีปากกดซับลงมาราวกับตบหัวแล้วลูบหลัง เสียงกระซิบแหบพร่าข้างหูทำคนตัวเล็กขนลุกซู่ ท่อนแขนแกร่งกอดรัดเอวคอดกิ่วพลางกระชับเข้าหาตัวจนรู้สึกถึงสิ่งนั้นตรงกลางกายทิ่มตำก้นเธอ พะแพงขบริมฝีปากแน่น ตัวเกร็งอัตโนมัติ ทว่าครั้งนี้เธอจะไม่ให้กันง่ายๆ เนื่องจากแผลเมื่อคืนยังไม่ได้ทุเลาลง “แพงยังเจ็บอยู่เลยค่ะ” “หืม?” “ทะ ที่คุณทำเมื่อคืนยังระบมอยู่เลยค่ะ ขอเวลาหน่อยได้ไหมคะ” ทันทีที่หลุดปากออกไปอย่างนั้น ปลายจมูกที่กำลังซุกไซ้ซอกคอก็หยุดชะงัก แม้แต่เสียงลมหายใจหอบถี่ก็ถูกพรากไปด้วย เขานิ่งไปก่อนจะผละตัวถอยห่าง พลันเดินหายไปนอกระเบียง “พี่ไปสูบบุหรี่นะครับ เสร็จแล้วเรียกด้วย” “ค่ะ..” เพราะเสียงของเขาเปลี่ยนไปกลายเป็นห้วน เธอจึงตอบรับอย่างเบาๆอย่างระมัดระวัง โดยไม่หันไปมอง ท่าทางเขาไม่เชิงกับโกรธหรือไม่พอใจที่เธอขัดจังหวะ ทว่าเพียงแค่นี้ก็ทำให้บรรยากาศในห้องเป็นสีเทาแล้ว เธอกับเขาเพิ่งร่วมโต๊ะอาหารด้วยกันครั้งแรก ท่าทางของเขาตอนทานน่ามองมาก ไม่ว่าจะหย

ประตูกระจกถูกเลื่อนอย่างเบามือ ก่อนคนตัวเล็กจะแทรกเข้ามา ดวงตาแดงก่ำที่ผ่านการร้องไห้มาหมาดๆทอดมองร่างสูงซึ่งนั่งขมวดคิ้วน้อยๆ อยู่ที่เดิม ท่าทางคงเครียดกับงานน่าดู แต่เพียงเห็นการเคลื่อนไหวตรงหน้าก็เหลือบตาขึ้น สีหน้าเปลี่ยนไปในทันทีเมื่อสบตากับเธอ เป็นแววตาที่ว่างเปล่าไร้ซึ่งการคาดเดา พะแพงเดินช้ามาหยุดอยู่ข้างๆ ยืนนิ่งอยู่พักเพื่อตั้งสติ แต่พอถึงคราวจะพูดกลับไม่ค่อยกล้าซะอย่างนั้น ได้แต่บีบมือเข้าหากันแน่น“มีอะไรครับ..”จนอีกฝ่ายต้องเป็นคนเปิดก่อน และความนิ่งของเขาทำให้เธอรู้ว่าไม่ว่าเธอจะอยู่ในห้วงอารมณ์แบบไหนเขาก็ยังคงควบคุมได้เสมอ ส่วนเธอนั้นยังประหม่าจนป่านนี้ยังไม่คุ้นชินอีก และตอนนี้ทั้งที่กลัว กังวลว่าเรื่องจะบานปลาย แต่อยากจะลอง ด้วยความอยากรู้ในตอนนี้เกินการควบคุมแล้วเช่นกัน“นี่เป็นแผนของคุณเหรอคะ”พะแพงถามตรงๆ ทั้งที่หน้าก้มมองพื้น ยิ่งคนตรงหน้าไม่มีท่าทีตกใจก็ยิ่งทำให้มั่นใจโดยไม่ต้องรอคำตอบ เสี่ยคิระละสายตาออกจากงานที่ทำ หันมาหาเธอพลางเลิกคิ้วสูง “อ่า”กับคำตอบที่ทำคนถามต้องเม้มปาก ดวงตาคมกริบทอดมองมายังร่างเล็ก ไม่ใช่เพียงแค่เย็นชาหรือเรียบเฉย แต่มันแสดงถึงความไม่ใ

พะแพงหน้าร้อนผ่าว ละสายตากลับมามองแก้วเหล้าตรงหน้าเพื่อตั้งสติ ก่อนเหลือบขึ้นไปใหม่ก็เห็นว่าเขายังยืนอยู่ที่เดิม พร้อมจ้องเขม็งมาตาไม่กะพริบ “มีอะไรเหรอแพง” ม่อนเอ่ยถาม เธอละสายตามามองจังหวะนั้นใจเต้นแรงและกระตุกในคราวเดียวกันกังวลว่าเพื่อนจะเห็นเหมือนกับเธอจนพาลทำให้หมดสนุก ทว่าพอแหงนหน้าขึ้นมองใหม่กลับพบว่าเขาไม่อยู่ตรงนั้นแล้ว “เปล่า” “หรือว่าแกอยากจะย้ายขึ้นไปชั้นสอง” คนตัวเล็กขึงตาพร้อมแยกเขี้ยวใส่คนตรงหน้าราวกับกำลังตำหนิว่าอย่าหาเรื่อง หากแต่หล่อนไม่รู้อีโหน่อีเหน่จึงได้แต่ส่ายหน้าเบาๆ “ขึ้นไปทำไมล่ะ ขนไปขนมาลำบากจะตาย” “แหม ถ้าอยากขึ้นก็ง่ายนิดเดียวนะแพง ไม่อย่างนั้นจะมีพนักงานเอาไว้ทำไม” ก็ถูกของม่อนเธอเห็นด้วย หากแต่เป็นตอนทำงานที่ผับของเกียรติมีลูกค้าย้ายโต๊ะคืนหนึ่งตั้งหลายเคสก็ไม่เห็นมีใครบ่นอะไร เนื่องจากไม่ใช่เรื่องใหญ่ เพียงแค่ลูกค้าโต๊ะดังกล่าวมีเด็กมาด้วยและโต๊ะริมน้ำจึงไม่สะดวก หรือไม่ก็นั่งใกล้ลำโพงมากจนเกินไป แต่กรณีของเธอคืออะไรล่ะ ... หาเรื่องใส่ตัวย้ายจากที่โล่งไปห

เสียงลมหายใจหอบถี่ปะปนกับเสียงกระเส่าดังระงมไปทั่วห้องขณะกิจกรรมเร่าร้อนดำเนินอยู่บนเตียง อาคีราเล่นบทรักชนิดที่ว่าอีกฝ่ายไม่มีโอกาสได้ทักท้วง ด้วยฤทธิ์ความรัญจวนที่ถูกป้อนให้ ครั้งแล้วครั้งเล่าพะแพงลืมความกังวลไปชั่วขณะ สมองของเธอขาวโพลน จังหวะสะโพกแกร่งกระหน่ำเข้าออกไม่ยั้ง ทั้งที่เป็นจังหวะรัวเร็วและลึกถึงโคนกลับไร้วี่แววของความเจ็บปวด ต่างจากครั้งแรกเยอะ เพราะครั้งนี้มันเสียวซ่าน อาจเป็นผลของการคุ้นชิน และอีกนัยยะคือเธอชอบมัน...ลีลาของเขาเสียงเฉอะแฉะจากการดูดดึงเกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วน พะแพงเงยหน้ากัดปากแน่น เมื่อถูกยกขาเรียววางบนบ่าแกร่ง เป็นท่าที่ลึกที่สุดสำหรับคนน้อยประสบการณ์การอย่างเธอ เขาเคลื่อนไหวสะโพกอย่างเนิบนาบ และนั่นหลุดเสียงครางของเธออย่างเลี่ยงไม่ได้“อาส์”เสี่ยคิระยกยิ้ม จังหวะเข้าออกอย่างเนิบนาบแล้วได้มองใบหน้าเธอไปด้วย มันช่างเป็นอะไรที่เร้าใจ เธอใช้คำว่าสวยได้เปลือง แม้แต่ตอนทำปากเบ้นิ่วหน้า“คนสวย..เสียวมากไหมครับ”“อือ”ยิ่งตอนก้มลงต่ำเห็นจุดเชื่อมต่อระหว่างกันก็ยิ่งทำให้เกิดอารมณ์ ไหนจะเต้าหยุ่นที่สั่นไปมาตามแรงกระแทกนั่นอีก ช่างนุ่มนิ่มเต็มไม้เต็มมือทุกยามส