บททั้งหมดของ เสน่หาเมียนอกหัวใจ: บทที่ 31 - บทที่ 40

"ให้พี่ช่วยเถอะนะ" "ฉันว่าคุณไม่ควรทำตามที่เพื่อนฉันบอกไปซะทุกอย่างก็ได้นะคะ" พูดจบบัวตองก็เดินหนีชายหนุ่มไปอีกทาง "เรียกพี่เถอะนะ คิดซะว่าพี่เป็นพี่ชายคนหนึ่งก็แล้วกัน" "พี่ชาย" บัวตองหยุดชะงักนิ่งไปเพราะคำนี้มันทำให้เธอเจ็บปวดอยู่ๆ ก็นึกถึงวินพ่อของลูกในท้องขึ้นมา "พี่พูดอะไรผิดไปหรือเปล่า

ณ คอนโดหรูใจกลางเมืองปายกับพาทินมาเยี่ยมบัวตองถึงในคอนโดพร้อมกับซื้อข้าวของติดไม้ติดมือมาด้วย แต่วันนี้เนตรนภาอยู่ด้วยบัวตองจึงถือโอกาสแนะนำทินให้เนตรนภารู้จัก ทินจึงพนมมือไหว้เนตรนภาด้วยความนอบน้อม "สวัสดีจ้ะ พ่อหนุ่ม" เนตรนภาส่งยิ้มให้ทิน "วันนี้ผมหวังว่าจะไม่มีรบกวนนะครับ" "ไม่หรอกจ้ะ ตามสบ

"ก็ไม่แน่นะ" "____" บัวตองนิ่งเงียบไปเพราะไม่เข้าใจในสิ่งที่ษาพูด "ฉันไม่กวนเธอแล้วล่ะ ขอตัวก่อนนะ" พูดจบษาก็หายเข้าไปในห้อง บัวตองเห็นษาหายเข้าไปในห้องน้ำ เธอจึงหมุนตัวจะเดินกลับเข้าไปในร้าน แต่กลับเจอวินยืนจ้องหน้าเธออยู่ด้วยสายตาที่ยากจะคาดเดาได้ เธอกำลังจะเดินเลี่ยงชายหนุ่มไปแต่วินกลับมายืน

หลายเดือนต่อมา ณ ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งระหว่างที่วินกำลังยืนรอษาเลือกซื้อกระเป๋าแบรนด์เนมอยู่ตรงทางเข้าร้าน เขาก็เหลือบไปเห็นบัวตองที่อุ้มท้องแก่ใกล้คลอดเดินเคียงคู่ไปกับทินผ่านหน้าร้านไป วินจึงแอบเดินตามทั้งคู่ไปห่างๆ จนไปหยุดอยู่ตรงหน้าร้านขายของใช้เด็กอ่อน ชายหนุ่มยืนมองคนทั้งคู่ยิ้มแย้มให้กันอ

"ไม่เป็นไรค่ะ บัวไม่ได้ถือสาอะไร" "ว่าแต่หลังจากนี้บัวจะทำอะไรต่อเหรอ" ษารีบเปลี่ยนเรื่องคุย "คงจะเลี้ยงกรให้โตกว่านี้สักปีหนึ่งค่ะ หลังจากนั้นค่อยว่ากัน" พูดพลางคิดสิ่งที่อยากจะทำอยู่ในหัว "บัวอยากจะทำอะไร แม่สนับสนุนเต็มที่เลยนะ ขอแค่บอกมา" "ค่ะ" บัวตองส่งยิ้มให้เนตรนภา ษาอยู่คุยกับเนตรน