#รักจำเป็น_EP.10พัดผมมองหญิงสาวตัวเล็กที่เดินขึ้นไปจากเรือเองไม่ต้องรอให้ใครช่วย เธอเดินขึ้นไปรอผม ก่อนจะหันมาและเอื้อมมือมาให้ผมจับ ผมก็จับ เธอออกแรงดึงผมให้ตามขึ้นไปผมชอบอะไรแบบนี้มันแสดงถึงความใส่ใจกันผมขึ้นมาบนฝั่งแล้วแต่ไม่ยอมปล่อยมือเธอ...เธอพยายามแกะออกแต่แกะไม่ได้เหมือนเดิม ผมลอบยิ้มอยู่ข้างหน้าโดยมีเธอเดินตามหลังผมกดโทรศัพท์หาคนบนฝั่งให้เอารถมาให้ เรายืนรออยู่ข้างถนนแดดร้อน ๆ ผมเอามือไปบังแดดให้เธอ เสียดายไม่ได้ติดร่มมา แก้มเธอแดงไปหมด เธอเป็นคนผิวบาง“มาหยา...” เธอที่กำลังง่วนกับการแกะมือผมออกจากเธอ ชะงักไปนิดหนึ่ง เราหันไปตามเสียงเรียก“.........” เธอมองไปที่ผู้ชายคนนั้นซึ่งผมจำได้ว่าเป็นแฟนเก่าเธอ“นายหัวพัดขอโทษที่ให้รอนานครับ” ผมรับกุญแจจากลูกน้องที่วิ่งกระหืดหระหอบมา ก่อนจะหันไปมองเธอที่ก้มหน้าก้มตาอยู่“หยาไปเถอะตรงนี้แดดร้อน” เธอเงยหน้ามามองผมแววตาหม่น ๆ ผมยิ้มให้เธอก่อนจะกระตุกมือเธอให้เดินตามมา“หยา...ธัญขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ไหม?” ผมฉุนจัดเลยก่อนแฟนเก่าเธอจะมาดักหน้าเราไว้“ถอยไป!” ผมพูดเสียงเย็น“ผมพูดกับหยาไม่ได้พูดกับคุณ” ผมมองหน้ามัน วอนโดนส้นตีน! ผมไม่สนใจ
ปรับปรุงล่าสุด : 2025-11-19
