รักจำเป็น

รักจำเป็น โดย แสงเทียน

___________________

#รักจำเป็น_บทนำ

บนหมู่เกาะจ. ตรังที่มีถ้ำนกนางแอ่นมาทำรัง เป็นกิจการสัมปทานที่ใหญ่และมีอิทธิพลที่สุดในแถบนี้ ครอบครัว ณ สมุทร มีลูกชาย 3 คน คนโต ชื่อใบพัด วัย 32 ปี ยังไม่มีครอบครัว

และอีก 2 คน เป็นฝาแฝดห่างกับเขา 10 ปี ด้วยพ่อแม่มีลูกหลงและกำลังศึกษาอยู่ที่เมืองนอก นายหัวด้วยวัย 60 ปี ตอนนี้เจ็บออด ๆ แอด ๆ จึงยกกิจการทั้งหมดให้กับลูกชายคนโตให้มาสืบสานกิจการต่อจากเขา

‘พัด’ ผู้ซึ่งเตรียมตัวอยู่ตลอด...เขาจะอาศัยอยู่ที่เกาะช่วงที่จะต้องเก็บรังนกเท่านั้น นอกนั้นเขาจะอาศัยอยู่ในกรุงเทพฯ ซะส่วนใหญ่

การเก็บรังนก เก็บได้ปีละไม่เกิน 3 ครั้ง ครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ประมาณปลายเดือนกุมภาพันธ์หรือต้นมีนาคมเรื่อยไปจนถึงเดือนเมษายน

คนเก็บรังนกจะต้องเป็นผู้ที่มีประสบการณ์ มีความชำนาญ และกำหนดการเก็บรังนกให้เหมาะสมกับระยะเวลา คือในการเก็บครั้งที่ 1 และครั้งที่ 2 ต้องให้แล้วเสร็จก่อนที่แม่นกจะวางไข่ และหากนกวางไข่แล้ว นกจะไม่ทำรังอีกในปีนั้น

หลังจากนั้นจะปล่อยให้นกทำรังฟักไข่ และรอจนกว่าลูกนกจะบินออกจากรังไปหมดแล้ว จึงจะทำการเก็บอีกครั้งหนึ่ง เพื่อเป็นการเพิ่มประชากรนก

แต่ตอนนี้เขาต้องรีบบินกลับเกาะ เพราะแม่โทรมาบอกว่าพ่อทรุดเข้าโรงพยาบาล

พัด

#ร้านกาฟิว

“วันนี้ไม่ดื่มเหรอ? แล้วเป็นไรหน้าเครียด” ไอ้ฟิวเอ่ยถาม ผมนั่งทิ้งตัวอยู่บนโซฟาในห้องทำงานมัน

“พ่อไม่ค่อยดีวะ...อยากกลับคืนนี้เลย แต่แม่บอกให้ไปเช้า”

“เออ...อย่าคิดมาก พ่อแข็งแรงก็ตามแม่บอกแหละ ทำหน้าดี ๆ หน่อยสิวะ” ผมพยักหน้า ปกติพ่อแข็งแรงมาก ท่านยังขับเรือ ปีนเก็บรังนกเอง ออกกำลังกาย เตะตะกร้อกับพวกเด็ก ๆ บนเกาะ

แต่ทำไมแม่ถึงบอกว่าพ่อป่วยหนัก ผมลงมากรุงเทพฯ เดือนที่แล้ว ก่อนมาพ่อยังดี ๆ อยู่เลย โทรคุยก็ยังโอเค

#เกาะนก จ.ตรัง

“นายหัววว สวัสดีครับ” ยังไม่ทันจะก้าวลงเรือเด็ก ๆ ที่นี่ก็วิ่งมารับที่กราบเรือแล้ว

“ไง ขนมอยู่ในเป้นู้น” เด็ก ๆ พากันปีนขึ้นมาบนเรือ

“พ่อละ...” ผมเอ่ยถามวิชิตลูกชายลุงวิชัยที่เป็นมือขวาของพ่อ

“ในบ้านครับ...นายท่านให้รีบไปครับ” ผมขมวดคิ้วทำไมต้องรีบ

“มีแขกเหรอ?” ผมเอ่ยถามทันที ที่กำลังจะก้าวขาเข้าบ้าน มีเสียงคนเอะอะหัวเราะมาจากด้านใน

“ครับ” ผมเลยเดินเลี่ยงออกจะเข้าอีกทาง

“นายท่านให้นายหัวเข้าไปได้เลยครับ” ผมหันไปมองหน้าวิชิต ก่อนจะเดินเข้าไป ทุกคนหยุดคุยกันและหันมามองผมเป็นตาเดียว

“พัดมานั่งนี่” ผมเดินเข้าไปตามที่พ่อเอ่ยบอก ก่อนจะยกมือไหว้ผู้ชายสูงวัยผมสีดอกเลาซึ่งนั่งอยู่ที่โซฟาข้างซ้าย

“นี่ลุงเปียเจ้าของเกาะXXXถัดไปทางทะเลเหนือ พัดจำได้ไหม?” ผมพลางนึกตอนเด็กเคยไปมั้ง...

“อื้ม...ผมจำได้นิดหน่อยครับ” ผมตอบและยิ้มให้ท่านบาง ๆ ก่อนจะจับมือผู้เป็นพ่อ

“พ่อดีขึ้นไหมครับ / เดี๋ยวค่อยคุยกันเรื่องนั้น เอาเรื่องนี้ก่อน” พ่อผมพูดแทรกขึ้นทั้งที่ผมยังพูดไม่จบประโยคเลย ผมขมวดคิ้วพ่อผมดูสบายดี

“พัด...จำน้องมียา ลูกสาวคนโตของลุงเปียได้ไหม?” ผมมองหน้าพ่ออย่าบอกนะ ก่อนจะได้เอ่ยถามลุงเปียก็ชิงพูดขึ้นก่อน

“พัด...พูดกันตรง ๆ นะ ลุงมีแต่ลูกสาว ตอนนี้ลุงลำบากมากไม่มีแรงที่จะดูแลหรือควบคุมคนในเกาะได้อีกแล้ว รอบล่าสุดโจรสลัดรุกเกาะปล้นรังนกไปหมดเลย ปีนี้ 3 ครั้งแล้ว ลุงเจ๊งไม่เป็นท่า...พัดรู้ใช่ไหม คนนอกไม่น่ากลัวเท่าคนใน” ผมมองหน้าคนที่กำลังพูดอยู่

“ลุงไม่อยากมาขอความช่วยเหลือจากพ่อพัดอีกแล้ว...เพื่อนลุงคนนี้เขาช่วยมาเยอะแล้วจริง ๆ” ผมถอนหายใจ

“ผมว่าเราพูดกันตรง ๆ เลยดีกว่าครับ”

“ลุงอยาก...ยกเกาะให้พัดพร้อมกับลูกสาวคนโตของลุง” ผมถอนหายใจยาวก่อนจะมองหน้าพ่อที่พยักหน้าให้ผม

“ผมขอคุยกับพ่อหน่อยได้ไหมครับ” ผมเอ่ยบอกพ่อ ๆ ผมร่ำลากับเพื่อนของท่านก่อนจะเดินเข้ามาหาผมที่รออยู่ในห้องทำงาน

#ห้องทำงาน

ผมมองหน้าพ่อที่นั่งอยู่บนเก้าอี้อารมณ์ดี

“ไหนแม่บอกพ่อป่วยไงครับ” ผมเอ่ยถาม

“ป่วย การ เมือง” ผมหัวเราะพรืดพ่อผมเล่นอะไร

“พ่ออย่าเล่นแบบนี้นะครับ ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับเลย” ผมเดินเข้าไปนั่งยอง ๆ ข้างท่าน พ่อเอามือมาลูบหัวผม

“พัดช่วยเพื่อนพ่อสักครั้งได้ไหมลูก...” ผมถอนหายใจ

“พ่อจะให้ผมแต่งงานกับคนที่ไม่รู้จักไม่เคยเจอได้ยังไง มันไม่ตลกไปหน่อยหรือครับ”

“เปียมันมีบุญคุณกับพ่อรวมถึงพ่อแม่มัน...ตอนเริ่มทำธุรกิจพ่อลำบากมากก็มีแต่ครอบครัวมันนี่แหละที่ช่วยเรา ตอนเกาะเราโดนเผา มันก็ส่งคนมาช่วยมาดูแล ตอนนั้นแม่ก็ท้องพัดอยู่...” ผมเงียบฟังพ่อเล่า

“ตอนนี้มันโดนหักหลังจากคนใน...อาจจะเป็นน้องเมียมันนี่แหละ มันเจ็บออดแอดเมียมันก็อาจจะอยู่ได้อีกไม่นาน มันห่วงก็แต่ลูกสาวทั้งสองคนของมัน”

“ทำไมต้องแต่งงานละครับ ถ้าอยากให้ช่วย ผมเข้าไปจัดระเบียบให้ได้นะครับ ไม่ต้องถึงแต่งงานกันหรอกครับ” พ่อส่ายหัว

“พ่อเป็นคนขอมันเองแหละว่าให้ยกลูกสาวให้เราสักคนหนึ่ง...ตอบแทนกันไป จริง ๆ พ่ออยากได้ลูกสาวคนเล็กเพราะเธอมาที่นี่มาอยู่เป็นเพื่อนกับแม่พัดบ่อย แต่ดูเหมือนคนเล็กจะมีแฟนแล้ว” ผมขมวดคิ้ว

“เธอจะมาตอนที่พัดไม่อยู่น่ะ...นะพัดนะ ถือว่าพ่อขอร้อง เกาะก็อยู่ถัดไปนี่เอง ดองญาติกันพ่อจะได้ตายตาหลับ”