บททั้งหมดของ รถแลกเมีย: บทที่ 11 - บทที่ 20

นับตั้งแต่วันนั้นต้องทำงานใช้หนี้ที่ไม่รู้ว่าค่าแรงไปสะกิดจำนวนหนี้ให้น้อยลงบ้างไหมมันก้อนใหญ่เสียจนไม่อยากนับ หนี้สิบกว่าล้านหักค่าแรงวันละพัน..ก็ราวๆ สี่สิบปี...จะแก่ตายก่อนไหม?ต้องทำงานทุกอย่างที่คุณชายร็อคสั่งตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบเหมือนทาส ต้องนอนที่นี่มีห้องพักเล็กๆ ให้ก็ดีเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเช่าห้องแล้ว..งานที่เคยทำทั้งหมดต้องเลิกทำเพราะให้ทำวันละร้อยที่ก็ไม่มีเงินมาคืนคุณเขาเลยปล่อยให้โชคชะตานำพาชีวิตบัดซบเป็นเรื่อยๆเจ้าหนี้ตัวโตคือลูกแหง่เอาแต่ใจไม่ฟังใคร เอาตัวเองเป็นที่ตั้งแม้แต่พ่อแม่ก็ไม่ไว้หน้า นิสัยเสียสุดๆคนคนนี้ชอบคนว่าง่ายห้ามขัดใจห้ามขึ้นเสียง ห้ามรบกวนตั้งตนเป็นประมุขเวลาไม่ได้ดั่งใจก็ด่าตวาดตะคอกเสียงดังจนหูชาดีหน่อยที่ไม่ตบไม่กระทืบแต่เขกหัวประจำ เป็นคนรวยที่ไม่สนใจใครสิ่งเดียวที่ทำให้สงบลงได้ก็คือ รถเพราะแบบนี้สินะพ่อแม่ถึงทำธุรกิจนี้เป็นคนรวยนี่ดีจริงๆทุกวันต้องเก็บของวนเป็นเขาวงกตเพราะทุกย่างก้าวของคุณชายร็อคมีแต่ความรกเลอะเทอะตลอดเวลางาน ซักผ้า,ถูบ้าน,รีดผ้า,ทำอาหารขัดส้วมเบสิคไปเลยเมื่อต้องเดินตามตูดต้อยๆ เก็บห้องทำงาน ห้องนอน ห้องแต่งตัว ห้องค

วันต่อมาร่างสูงในชุดสูทสีแดงสวมแว่นกันแดดสีดำหอบหิ้วลูกหนี้ตัวขาวหัวฟูมายังร้านตัดผมของเพื่อนตัวเองชื่อร้าน.. ดีดี้ ดี๊ดี "ดีดี้มึงเอาลูกหมาไปตัดขนแต่งตัวให้ที มันเป็นหมาของกูแต่สภาพใกล้เน่าล้ะ มันต้องช่วยระวังความปลอดภัยให้กู จัดการให้ที กูมีธุระคุยงานบนชั้นดาดฟ้าเรื่องคาร์โชว์" ดีดี้ที่ร็อคเรียกคือเกย์กล้ามล่ำบึ้กสวมเสื้อยืดสีดำรัดรูปอวดสรีระมัดกล้ามเนื้อใหญ่โตสักลายที่แขนทั้งสองข้างและสวมต่างหูเงินหันมองมาหน้านิ่งแล้วหรี่ตามองมาตามเสียงดังก้องร้าน ทั้งแดงทั้งดังมีอยู่คนเดียว "อุ๊ย~ ร็อควันนี้ก็หล่อลากไส้อีกแล้วนะคะคิดถึงจังขอกอดทีน้า~" เกย์ล่ำถลาเซแถ่ดๆ ไปหาร่างสูงใหญ่พอๆ กันช่างเสริมสวยจริตสาวแตกทันทีที่เห็นหนุ่มหล่อดิบเถื่อนยังไม่ทันถึงร่างสูงรองเท้าหนังพื้นสีแดงยี่ห้อดังก็ยกขึ้นประทับที่อกซ้ายกล้ามอกนูนแน่นเต็มเปา ปั่กกก!!! ขายาวของไฮโซเถื่อนยกขึ้นยันอกเพื่อนล่ำจริตสาวเต็มตีน? คนชนชั้นสูง เขาทักกันแบบนี้นี่เอง? "ให้ลากไส้มึงมะกูจะกระซวกให้" เจ้าของบริษัทรถหน้าโหดเดินเฉียดร่างเล็กของลูกหนี้ปรายหางตามามองเล็กน้อยวันนี้ใส่คอนแทคเลนส์มางานที่มีร้านเพื่อนเปิดในห้า

มือใหญ่ประคองหน้าเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าขึ้นมาสบตา แววตาสั่นไหวภายในน้ำตาคลอไม่ต้องเอ่ยอะไรออกมาก็เข้าใจได้ "ก็... คือ ..ครับ ก็แค่ช่วยเท่าที่ช่วยได้" "ช่วยอะไรไม่ทราบช่วยตัวเองให้ก่อนจ้า ใสซื่อมาก ซื่อสุดๆ ซื่อจนอยากหยุมหัวคิดว่าเป็นนางเอกหรือไงจ๊ะ สติค่า!" "ผมดูโง่มากเลยใช่ไหมครับในสายตาคนเมือง" แววตาเศร้าสร้อยเอ่อคลอน้ำใสทำเอาช่างตัวโตคว้าร่างมากอดแนบอกลูบหลังปลอบเบาๆ "เห้อออ~ หมาน้อยไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นรออีกนิดเดียวฉันจะแปลงโฉมเธอให้กลายเป็นแอปเปิลอาบยาพิษเอง" "สโนว์ไวท์หรือเปล่าครับ?" "ไม่ใช่จ่ะ~ สโนว์ไวท์น่ะมันนางเอกเธอไม่ควรจะเป็นนางเอกอีกต่อไป โดนกระทำขนาดนี้เธอต้องเป็นของอร่อยที่สวยและมีพิษเท่านั้น! ฉันจะแนะนำอะไรให้นะ" "อะไรเหรอครับ?" "จับร็อคทำผัวแล้วทิ้งผัวเก่าทุเรศๆ นั่นไปซะ!" "ไม่ๆๆๆ ไม่เอาครับผมไม่ชอบคุณร็อคผมกลัว" "กลัวทำไมคนที่ร็อคให้เข้าใกล้ได้ขนาดนี้ไม่มีหรอกนะแสดงว่าเธอคือคนพิเศษ! อย่างร็อคน่ะซื่อๆ ใสๆ ใจเย็นเป็นที่รองรับอารมณ์ไม่ใช่ทางคนอย่างคุณชายหรอกนะ ต้องเปรี้ยว ซ่า แสบทรวง มันเร้าใจดีเชื่อพี่สิ ร็อคไม่ใช่คนเลวร้ายแค่ขาดความรักนิดหน่อยเธอต

ว่ากันว่าดวงตาเป็นหน้าต่างของหัวใจการเป็นคนสายตาสั้นมาตั้งแต่เกิดเป็นข้อบกพร่องที่หลายคนไม่อยากมีมัน แต่กับคนที่ชอบอยู่กับภาพเลือนลางมากกว่าการเห็นอะไรชัดเจนเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ยาก ..ภาพของครอบครัวภายในบ้านที่พ่อกับแม่เดินแยกคนละฝั่งของบ้าน ทั้งที่ต่อหน้าสื่อทำเป็นรักกันนักหนา ภาพที่เห็นทำให้ไม่รู้สึกได้ถึงคำว่าครอบครัวไม่เคยสัมผัสได้ถึงความรักใดๆ ผ่านการมองเห็นสักครั้ง ไม่เคยเข้าใจว่าถ้าไม่รักกันถึงขนาดนั้นจะมีลูกด้วยกันทำไม จะมาทำเหมือนรักลูกมากมายทำไม! นับวันความรู้สึกว่าความรักที่พ่อแม่ให้ไม่ใช่เรื่องจริงการต่อต้านทวีความรุนแรงขึ้นจนไม่รู้ว่าตัวเองกลายเป็นตัวอะไรในสายตาคนอื่น สิ่งที่อยากมองให้ชัดสิ่งเดียวกลายเป็นโมเดลรถหรูในวันเกิดปีแรกและปีเดียวที่ทั้งคู่บอกว่าตั้งใจเลือกด้วยกัน พ่อบรรยายถึงคุณลักษณะพิเศษของมัน 'ถ้าลูกใช้รถที่ผลิตจากวัสดุดีๆ ต่อให้ลูกสายตาสั้นพ่อก็จะกังวลเรื่องความปลอดภัยน้อยลง' แม่พูดถึงความโดดเด่นและรูปลักษณ์ภายนอกของมัน 'สีแดงคือสีประจำวันเกิดของร็อค รถคันนี้เหมือนพ่อกับแม่ที่จะทำให้ลูกโดดเด่นไม่เป็นรองใครและปลอดภัยเมื่อเจอกับปัญหา' เพราะแบบนั้นสิ่ง

สองหนุ่มออฟฟิศหน้าตาสะอาดสะอ้านเดินชมรถมากมายหลายค่ายจากบริษัทนำเข้ารถหรูอวดแสนยานุภาพขนทัพอวดความมั่งคั่งว่าจ้าวไหนสามารถนำรถราคาแพงที่สุดสวยที่สุดดีที่สุดจากทั่วมุมโลกมาเป็นหน้าเป็นตาให้บริษัทได้หลายบริษัทใช้พริตตี้ผู้หญิงบางบริษัทใช้ผู้ชายหลายคนโดดเด่นด้วยภาพลักษณ์หล่อเท่ปราดเปรียวแต่คนที่โดดเด่นเปล่งประกายอยู่กลางงานกลับเป็นชายร่างเล็กผมขาวตาโตแต่งเครื่องสำอางประกายระยิบระยับแฟนตาซีสวมเสื้อคร๊อปเอวลอยผ้าซีทรูผูกโบว์ที่คอและสวมปีกสีขาวราวกับเทวดาตัวน้อย ปากอิ่มวาวเซ็กซี่ผสมน่ารักยืนยิ้มต้อนรับผู้คนที่เข้ามาดูรถที่แพงสุดในงานได้อย่างลงตัว "แม่ง...แซ่บสะบัดเลยผู้ชายจริงๆ เหรอเนี่ย?"ชายหนุ่มเอ่ยชมเปาะมองตามร่างเล็กไม่วางตา"เอ๊ะนั่นเดินประกบไอ้ร็อคตลอดเลยอย่าบอกนะว่าเด็กมัน!""ใครวะร็อค?""ไอ้คนบ้านนอกที่บังเอิญรวยจากมรดกปู่ย่าตายายไงมันเป็นคนเชียงรายแต่เสร่อมาค้ารถนอกแข่งกับคนกรุงเทพฯ ดูหน้าดูการแต่งตัวมันสิ ผิวก็ดำชอบใส่เสื้อแดงไถผมครึ่งหัวสักลายรกเลอะเต็มตัว นิสัยสถุนสุดๆ วงในเม้าถึงมันฉ่ำว่าไม่คูควรกับวงการรถหรู""แต่เด็กมัน...กูคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน"ดวงตาคู่คมมองเขม็งร่