คนที่เป็นดวงตา

มือใหญ่ประคองหน้าเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าขึ้นมาสบตา แววตาสั่นไหวภายในน้ำตาคลอไม่ต้องเอ่ยอะไรออกมาก็เข้าใจได้

"ก็... คือ ..ครับ ก็แค่ช่วยเท่าที่ช่วยได้"

"ช่วยอะไรไม่ทราบช่วยตัวเองให้ก่อนจ้า ใสซื่อมาก ซื่อสุดๆ ซื่อจนอยากหยุมหัวคิดว่าเป็นนางเอกหรือไงจ๊ะ สติค่า!"

"ผมดูโง่มากเลยใช่ไหมครับในสายตาคนเมือง"

แววตาเศร้าสร้อยเอ่อคลอน้ำใสทำเอาช่างตัวโตคว้าร่างมากอดแนบอกลูบหลังปลอบเบาๆ

"เห้อออ~ หมาน้อยไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นรออีกนิดเดียวฉันจะแปลงโฉมเธอให้กลายเป็นแอปเปิลอาบยาพิษเอง"

"สโนว์ไวท์หรือเปล่าครับ?"

"ไม่ใช่จ่ะ~ สโนว์ไวท์น่ะมันนางเอกเธอไม่ควรจะเป็นนางเอกอีกต่อไป โดนกระทำขนาดนี้เธอต้องเป็นของอร่อยที่สวยและมีพิษเท่านั้น! ฉันจะแนะนำอะไรให้นะ"

"อะไรเหรอครับ?"

"จับร็อคทำผัวแล้วทิ้งผัวเก่าทุเรศๆ นั่นไปซะ!"

"ไม่ๆๆๆ ไม่เอาครับผมไม่ชอบคุณร็อคผมกลัว"

"กลัวทำไมคนที่ร็อคให้เข้าใกล้ได้ขนาดนี้ไม่มีหรอกนะแสดงว่าเธอคือคนพิเศษ! อย่างร็อคน่ะซื่อๆ ใสๆ ใจเย็นเป็นที่รองรับอารมณ์ไม่ใช่ทางคนอย่างคุณชายหรอกนะ ต้องเปรี้ยว ซ่า แสบทรวง มันเร้าใจดีเชื่อพี่สิ ร็อคไม่ใช่คนเลวร้ายแค่ขาดความรักนิดหน่อยเธอต้องช่วยเขา!"

"ผมไม่.."

..

นี่มันใครกันเนี่ย..

ชายร่างบางเอวคอดกิ่วสวมเชิ้ตตัวบางเบาปลดกระดุมแหวกลึกเห็นยอดอกชมพูวับๆ แวมๆ ชายเสื้อสอดทับด้วยกางเกงเดนิมสีดำรัดเนินสะโพกเเละเรียวขาสวย

ใบหน้าเล็กเนียนใสถูกแต่งแต้มมิติด้วยเครื่องสำอางเนื้อดี อายไลน์เนอร์เส้นคมเน้นกรอบตาโตเฉี่ยวเปรี้ยอมหวาน

ผมฟูฟ่องหยักยุ่งเหยิงบดบังใบหน้าถูกยืดตรงทำสีผมขาวสว่างตัดแต่งเข้ารูปหน้า ซอยหน้าม้าเปิดเปลือยผิวหน้าเนียนละเอียด

ริมฝีปากเล็กเติมสีกลอสชมพูวาวอิ่มน่า..จูบ

"เป็นไงร็อคมองจนตาค้างเลยเหรอน้องหมาตัวเก่าในลุคใหม่ แซ่บ พอไหมจ๊ะ~"

ดีดี้เอียงหัวซบบ่ากว้างของเพื่อนกระซิบเสียงพร่าใส่คนโหดที่ยืนตาค้างตะลึงกับภาพลักษณ์ใหม่ของสตาร์ลูกนี้ตัวน้อย

ร่างขาวอมชมพู เอวคอดขาเรียวเล็กภายในกางเกงรัดรูปดูเซ็กซี่กว่าสาวนุ่งสั้นเป็นไหนๆ เส้นผมเรียบสไลด์ปลายสลวย ดวงตากลมโตสีสวยเงยหน้ามองสบตาเจ้าหนี้ที่วันนี้สวมคอนแทคเลนส์มาคงมองชัดไปถึงไส้ติ่ง

นี่มันนางซินในนิยายหรือเปล่า?

"อะ..เออ ก็..พอดูได้ ค่าเสียหายเท่าไหร่ส่งมาทางแชทจะโอนให้ "

กว่าจะหาเสียงเจอคนที่มองได้ชัดกว่าปกติก็จ้องร่างเล็กของสตาร์คล้ายอยากฝังดวงตาเข้าไปในตัวลูกหนี้ตัวน้อย

"จ้า~พอใช้ได้ เอ้อร็อค~ ดีดี้ว่าเนื้อตัวขาวๆ ของสตาร์มันโล่งเกินไปน้า เตงน่าจะหาปลอกคอปลอกแขนระยิบระยับวาววับสวมให้สักหน่อยให้สมกับตำแหน่งดวงตาของท่านว่าที่ผู้บริหารนะค๊า~"

ดวงตาคู่คมตวัดมองร่างยักษ์ของเพื่อนทหารขบกรามขมวดคิ้วให้ความเจ้ากี้เจ้าการแม้จะรู้ดีว่าชายร่างยักษ์เก่งกาจเรื่องพวกนี้มากเพียงใด

"ไป!"

คำสั่งสั้นห้วนเอ่ยกับคนตัวเล็กไกลๆ ใบหน้านวลยกยิ้มให้เจ้าหนี้เล็กน้อย

รอยยิ้มของคนที่ใช้ขัดส้วมล้างรถทุกวันสวยหวานเต็มสองตาได้ถึงเพียงนี้เชียว?

ร่างหนาตาถลนกับรอยยิ้มของสตาร์รีบหันหลังกลับก้าวยาวถึงประตูจึงชนผนังกระจกเข้าอย่างจัง

ปึ้งงงงง!!

อุ๊ปส~

ดีดี้ยกมือขึ้นปิดปากกลั้นยิ้มส่งเสียงอุทานอย่างหยอกล้อ เพื่อนตัวโตกระชากประตูออกจากร้านไปโดยไม่หันมามอง

"ขอบคุณนะครับพี่ดีดี้เบาหัวขึ้นเยอะเลย"

"จะไปแล้วเหรอจ๊ะ บ๊ายบายหมาน้อยมาอาบน้ำตัดขนอีกน้า~"

ช่างแต่งหน้าทำผมตัวโตโบกมือให้คนทั้งคู่ที่ดูเหมาะสมกันอย่างเหลือเชื่อ ร่างสูงใหญ่สวมสูทสีดำทับเสื้อเชิ้ตสีแดงสีโปรด เดินช้าลงเคียงข้างคนผมสีขาวเหลือบมองร่างเล็กเป็นระยะหวิดชนชาวบ้านหลายครั้ง

เพราะสายตาดีทำคุณร็อคผู้โหดห่ามเสียอาการได้ไม่ธรรมดาเลย คนที่ถูกมองข้ามตั้งแต่แรกไม่ว่าจะเป็นเพราะความพร่าเบลอของดวงตาหรือเป็นเพราะไม่เคยสนใจใครของร็อคแต่ในตอนนี้คุณชายนิสัยแย่กลับลดสายตาลงมายังเบื้องล่างที่มีบางคนเดินสาวเท้าก้าวมาเดินข้างกันบ่อยครั้งจนคอแทบเคล็ด

ครั้งหนึ่งสตาร์ตัวน้อยเหมือนหมาถูกทิ้งทั้งหม่นและหมองผมยาวหยักยุ่งเหยิงปิดหน้าปิดตาบดบังความสดใสในดวงตาคู่สวยเสียสนิท เสื้อผ้ายับย่นยานย้วยไร้สง่าราศรี จิตวิญญาณอ่อนล้าไร้พลังงานบวกให้ชีวิต แต่ตอนนี้สว่างไสวเจิดจ้าเสียจนทุกคนต้องหันมองเหลียวหลัง

ก็สตาร์หมายถึงดาว...เป็นดาวต้องสว่างสดใสสวยงามถึงจะถูก

..

.

"คุณร็อคเจ็บตาไหมครับหยอดตาไหม?"

สตาร์แตะแขนแกร่งเบาๆ แต่ร่างหนากลับสะดุ้งถอยฉากห่างกันไกล

"อะ เออ เออ แห้งนิดหน่อย"

คนหน้าขรึมอึกอักตอบไม่ฉะฉานเช่นทุกที เสียงห้าวทุ้มเปล่งไม่เต็มเสียง

"ถ้าแบบนั้นหาที่นั่งหยอดตาไหมครับ?"

"นี่มึงพกยาหยอดตากุใส่ในกระเป๋าง่อยๆ ของมึงเนี่ยนะ?"

"เอ่อ..ผมไม่เงิน" คนหัวขาวก้มหน้าพูดเสียงเบา

"ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้มองกู ..ไป!" ร็อคลืมวิธีใช้แขนขาชั่วขณะเดินนำหน้าร่างเล็กด้วยท่าทีแปลกๆ แขนกับขาแก่วงข้างเดียวกันคอตั้งมองตรงแต่เหล่สายตามองร่างเล็กที่วิ่งตามต้อยๆ

''ไปไหนครับ?"

''ซื้อกระเป๋า!"