All Chapters of พ่อเลี้ยงภูตะวัน: Chapter 11 - Chapter 20

#พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 11"กรี๊ดด อืมมม" คนตัวเล็กที่กระโดดน้ำลงมา ตะเกียกตะกายกรีดร้องออกมาเสียงดังเหมือนจะจม"ยืน" เสียงทุ้มออกจากปากชายหนุ่มที่ยืนมองอยู่โดยที่ไม่ได้เข้าไปช่วยพอได้ยินเขาบอกว่าให้ยืนขาเรียวก็ยื่นลงไปแตะพื้นดูว่ามันอยู่ลึกไหม จากนั้นเธอก็ดันตัวลุกขึ้นยืน "ไอ้บ้า!""เอ้าา""ทำไมนายถึงไม่บอกว่ามันไม่ลึกล่ะ""จะเอาเวลาไหนไปบอกแหกปากร้องขนาดนั้น""พูดดีๆ กับคนอื่นเป็นไหม""จะล้วงจะล้างส่วนไหนก็รีบล้างเดี๋ยวจะพาขึ้นแล้ว""ไอ้!" อยากจะด่าให้เสียหมาไปเลยแต่ถ้าด่าตอนนี้คนที่เสียเปรียบก็คือเธอแน่ หญิงสาวกัดฟันไว้แล้วก็ค่อยๆ ทิ้งตัวลงในน้ำอีกทีเพื่อให้น้ำชำระร่างกายจังหวะนั้นชายหนุ่มก็วิดน้ำมาพรมร่างกายตัวเอง แล้วก็ถูๆ ไถๆ ก่อนที่จะก้าวเท้าขึ้นไป"เดี๋ยวนะนั่นนายจะไปไหน""ก็ขึ้นไง""แล้วฉันล่ะ""รีบอาบแล้วรีบตามขึ้นมาสิ""นายรอฉันก่อนสิ""ก็จะขึ้นไปรอข้างบนอยู่นี่ไง""รอในน้ำนี่แหละ" หญิงสาวรีบวิดน้ำใส่ตัวเองแล้วก็ค่อยๆ ดันกายเดินมาหาเขาที่ริมฝั่ง"ล้างดีหรือยังเนี่ย""ไม่ต้องมายุ่งกับร่างกายของฉัน"ชายหนุ่มส่ายหน้าแบบเอือมระอา​ ก่อนที่จะก้าวเท้าขึ้นไปเหยียบริมตลิ่งที่มันสู

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 13"แล้วนั่นคุณจะไปไหน" เธออนุญาตให้เขาเข้ามานอนในห้องด้วยได้แล้ว แต่อีกฝ่ายยังจะเดินเข้าไปในห้องของตัวเองอยู่"ไม่เห็นหรือไงว่าตัวเปียกต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้า""นายอย่าปิดประตูห้องนะ""ไม่ปิดเธอก็แอบดูน่ะสิ""บ้าใครจะไปแอบดู"ภูตะวันก้าวเข้าไปในห้องที่บอกเธอว่าเป็นห้องของตัวเอง แต่ที่จริงห้องนี้ไม่ใช่หรอก และในห้องนี้ก็ไม่มีข้าวของอะไรด้วย พอเข้ามาในห้องเขาก็เปิดหน้าต่างด้านหลัง แล้วรับเอาของจากคนที่รออยู่นอกหน้าต่าง"นาย..นาย..""อะไร!" ทีแรกถึงกับสะดุ้ง เพราะไม่ได้ล็อกประตูห้องกลัวว่าเธอจะเปิดพรวดพราดเข้ามาเห็นลูกน้องที่ยืนอยู่นอกหน้าต่าง"เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จหรือยัง""อยากรู้ก็เข้ามาดูเองสิ" มือหนาเอื้อมไปปิดหน้าต่างและล็อกไว้"จะบ้าเหรอ รีบเปลี่ยนรีบมาหน่อย""ขี้กลัวขนาดนี้ไปเรียนต่อต่างประเทศได้ยังไงเนี่ย" เขาพึมพำในขณะที่เปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จภูตะวันก็ออกมา และเห็นว่าเธอถือเทียนยืนรออยู่หน้าห้อง"แล้วนี่ไม่เปลี่ยนเสื้อผ้าเหรอ""เปลี่ยนสิแต่นายมายืนรออยู่หน้าห้องได้ไหม""อืม!""อย่าไปไหนนะ และก็อย่าเพิ่งเข้ามาในห้องด้วย" ไม่รู้ตัวว่าไปไว้ใจ

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 15ก๊อก ก๊อก หลังจากที่ถูกเธอไล่ออกจากห้องก็หลายชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นเธอออกมาจากห้องเลย เขาก็เลยมาเรียกดู"ออกมากินข้าว""ไม่หิว!""สายขนาดนี้จะไม่หิวได้ยังไง วันนี้ผมทำกับข้าวให้ออกมาสิ""ไป!" เธอจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเห็นขนาดนั้น คิดแล้วก็อยากร้องไห้"ถ้าไม่ออกมาจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ""จะไปไหนก็ไป!""ผมยังไม่เห็นหรอก""ไม่ต้องมาโกหก""จะออกมาดีๆ หรือจะให้พังประตูเข้าไป""ไม่ออก!" จบคำพูดพลอยไพลินก็ดึงหมอนขึ้นมาปิดหูตัวเองไว้แกร็ก!"........." หญิงสาวได้ยินเสียงคนข้างนอกใช้กุญแจเปิดเข้ามาก็รีบขยับหมอนออกเพื่อมองไปดู "ออกไปนะ!" เธอไม่พูดเปล่ายังจับหมอนที่ปิดหูอยู่เมื่อสักครู่เขวี้ยงใส่คนที่ยืนอยู่หน้าประตู ..แต่เขาก็รับมันได้ทัน"ไม่เห็นมันน่าอายตรงไหนเลย น่ามองจะตาย""ไอ้บ้า! ไอ้เลว!""ก็ตัวเองอยากนอนดิ้นเองทำไมล่ะ ทีหลังก็ระวังหน่อยสิ""งื้ออออ" คนตัวเล็กคว่ำหน้าลงกับที่นอนก่อนจะเอาผ้าห่มขึ้นมาปิดคลุมทั้งตัว"เดี๋ยวจะไปตักน้ำมาไว้ให้ใช้ หิวก็ออกไปทานแล้วกัน​ อาหารทำไว้ให้เสร็จแล้ว" วันนี้ที่จริงจะใช้งานเธอหน่อย แต่พอเห็นสภาพนี้แล้ว..คงต้องได้ทำเองอีกหลังจากที

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 17🔞"โอ๊ย นายตะวันนายจะทำอะไร" ถ้าเขาสัมผัสได้จะรู้ว่าทั้งร่างกายและน้ำเสียงของเธอตอนนี้สั่นกลัว ถึงแม้เธอจะคิดว่าเขาเป็นคนดี แต่เพิ่งรู้จักกันแค่ไม่กี่วันมันก็การันตีไม่ได้ว่าเขาจะเป็นแบบที่คิดไหมแต่อีกฝ่ายเหมือนโกรธมาก แล้วทำไมเขาต้องโกรธเธอขนาดนี้ด้วยแค่เรื่องประจำเดือน และเรื่องนี้มันก็เป็นเรื่องของเธอไม่ใช่เรื่องของเขาสักหน่อย"ถอยไปนะ!" มือเรียวพยายามดันอีกฝ่ายออกเพื่อปกป้องตัวเอง แต่ยิ่งดันร่างของเธอก็ยิ่งถูกเขากอดรัดแน่นขึ้นใบหน้าคมฝังจูบลงตามผิวกาย จนทำให้เลือดในกายของผู้ชายทั้งแท่งแบบเขาร้อนผ่าว จนควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้"ฉันเจ็บนะ!" ที่เจ็บเพราะเธอพยายามผลักเขาออกแต่อีกฝ่ายก็ยังคงดื้อดึงกอดรัดแถมจูบตามเนื้อตัว "ไอ้อืมมม" กำลังจะด่าแต่ปากถูกปิดก่อนโดยริมฝีปากของเขาเองลิ้นหนาแหย่ผ่านเข้าไปเพื่อจะสัมผัสในโพรงปาก แต่ก็ไม่ง่ายเลยเพราะเธอกัดฟันไว้"อืมม" พอแทรกเรียวลิ้นเข้าไปไม่ได้เขาก็เปลี่ยนเป็นดูด จนเธอยอมเผยอปากออกเพราะความเจ็บจากแรงดูดนั้นผ้าถุงที่เธอใส่อยู่ไม่รู้ว่าเขาดึงมันหลุดออกไปตั้งแต่ตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็รู้สึกว่าอะไรแข็งๆ ถูกดันผ่านเข

พ่อเลี้ยงภูตะวัน บทที่ 19[โรงแรมม่านฟ้า]"สวัสดีค่ะ ต้องการจะมาใช้บริการอะไรของทางโรงแรมคะ""ห้องอาหาร""เชิญทางนี้เลยค่ะ" พนักงานต้อนรับเชิญพ่อเลี้ยงภูตะวันให้เดินตามมาที่ห้องอาหาร"จองโต๊ะไว้หรือยังคะ""เดี๋ยวผมจัดการเอง" ชายหนุ่มยืนมองอยู่ว่าแม่นั่งอยู่โต๊ะไหน และเขาก็มองไปเห็นโต๊ะที่แม่นั่งแต่ท่านไม่ได้อยู่คนเดียว"ตาภูมานั่นแล้วค่ะ""แม่ให้ผมมามีธุระอะไร" แค่มองก็เห็นแล้วว่าท่านยังสบายดี"มารู้จักกับคุณนายสมรสิลูก""นี่หรือตาภูโตขึ้นหล่อเป็นกองเลย""สวัสดีครับ""ถ้ามีนาเห็นจะจำพี่ได้ไหมเนี่ยขนาดป้ายังจำไม่ได้""มีนา?""ลูกจำคุณป้าสมรแม่ของน้องมีนาได้ไหมล่ะลูก""จำไม่ได้หรอกครับ แม่เรียกผมมาทำไม""นั่งก่อนสิเดี๋ยวน้องก็จะมาถึงแล้ว""อย่าบอกนะครับว่า?""ตาภูนั่นลูกจะไปไหน!" ช่อมาลาตะโกนตามหลังลูกชายที่เดินออกไปแล้ว "ลูกคนนี้นิสัยไม่ดีเลย""แกคงมีธุระด่วน""ต้องขอโทษคุณสมรด้วยนะ""ไม่เป็นไรหรอก ค่อยหาโอกาสให้เด็กเจอกันใหม่"ลานจอดรถของโรงแรม.."ทำไมออกมาเร็วจังเลยล่ะครับ" เวทมนต์ที่นั่งรออยู่ลานจอดรถเห็นว่าเจ้านายเดินออกมาแล้ว"ไปบ่อนหน่อย" ภูตะวันเป็นคนแบบนี้ถ้าไม่อยากพูดถึงอะไรเข