Lahat ng Kabanata ng เกมรักโคตรร้าย วิศวะโคตรเลว: Kabanata 31 - Kabanata 40

ร่างสูงยังคงนั่งนิ่งอยู่บนเตียงในห้องพักผู้ป่วยวีไอพี วินเนอร์ก้มมองสายน้ำเกลือบนหลังมือตัวเอง แล้วมองเลยไปยังเสื้อแจ็คเก็ตสีดำตัวใหญ่ที่พับวางอยู่บนโต๊ะมุมห้อง เป็นเสื้อของเดย์ที่ลืมทิ้งไว้ตอนมาเยี่ยมเมื่อวาน ทิ้งสายตาไว้สักพักก็หันหน้าไปอีกทาง วินเนอร์มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างของตึกสูง สายฝนเริ่มโปรยลงมาช้าๆ ทันใดนั้นเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น เมื่อหันไปมองจึงรู้ว่าเป็นลูกน้องของตนที่ชื่อโย“วันนี้นายท่านจะมาช่วงดึกนะครับ ท่านโทรมาบอกว่าถ้าง่วงก็นอนก่อนได้เลย ไม่ต้องรอ”“อืม”“ต้องการอะไรเพิ่มเติมไหมครับ”เขานิ่งคิดเล็กน้อย มองตรงไปยังเสื้อสีดำที่พับทิ้งไว้อีกครั้งก่อนจะหันไปสั่งสิ่งที่ต้องลูกน้อง“กูกินมื้อเย็นไปแค่นิดเดียว ตอนนี้ชักจะหิวขึ้นมาเหมือนกัน”“งั้นเดี๋ยวผมเตรียมอาหารให้ครับ”“ไม่เอา ไปซื้อสายไหมให้กูหน่อย”“ซื้ออะไรนะครับคุณวิน?”โยคิดว่าตัวเองหูฝาดเลยถามออกไปอีกครั้ง เท่าที่จำได้เจ้านายของตนไม่กินของหวาน งั้นแปลว่าเขาคงได้ยินผิดไปจริงๆ“สายไหม สายไหมงานวัดที่มันฟูๆ หวาน ๆ”ที่ไหนกันล่ะ นี่เจ้านายของเขาอยากกินสายไหมจริงเหรอ? ร้อยวันพันปีไม่เคยจะแตะของหวานเลยแท้ๆ ถึงแม้โยจะไ

วินเนอร์แบกเธอด้วยแขนข้างเดียวเข้าลิฟต์ โชคดีที่มีคนจะเข้าลิฟต์พร้อมกันพอดี จึงรบกวนให้กดชั้นที่กำลังจะขึ้นไป ดวงตาคมปราบกวาดมองไปยังประตูห้องซ้ายขวาที่อยู่ตรงข้ามกัน ก่อนจะตัดสินใจเข้าห้องตัวเอง คีย์การ์ดถูกทาบและกดรหัสอย่างทุลักทุเล เพราะลูกพีชไม่ยอมผละออกจากอ้อมกอดเขาเลยสักวินาที“งืมม ร้อน”“เฮ้ยๆ ใจเย็นอย่าเพิ่งถอด”“ร้อน บอกว่าร้อนไง”“โอเคๆ กูเปิดแอร์ให้ รอกูแป๊ปเดียว”วินเนอร์วิ่งไปเปิดแอร์ให้อย่างรวดเร็ว คนที่นั่งมึนบนเตียงคล้ายจะพอใจ ยอมล้มตัวลงนอนไปอีกครั้ง ชายหนุ่มเดินไปชำระร่างกายและเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะกลับมาพร้อมน้ำในกะละมังและผ้าขนหนูผืนเล็ก เขาวางมันลงบนโต๊ะข้างเตียงมองชุดเธอแล้วกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคอ มือหนาดึงซิบด้านหลังของคนที่นอนไม่รู้สึกตัว ขยับมือช้าๆ ให้ลงมาจนสุด แผ่นหลังขาวเนียนทำเอาเขาหายใจผิดจังหวะ“ใจเย็นไว้ตัวกู หายใจเข้าพุทธ หายใจออกโธ”เอ่ยบอกตัวเองแล้วค่อยๆ พลิกตัวเธอนอนหงาย เพราะเหลือมืออยู่ข้างเดียวเลยค่อนข้างทุลักทุเล แต่ถ้าให้เปลื้องผ้าสาว ต่อให้เหลือแค่ปากเขาก็ทำได้ ไม่นานนักเรือนร่างขาวผ่องก็ปรากฏสู่สายตาเขาพยายามไม่มอง ไม่ใช่ว่าตัวเองจะมาเป็นสุ

แต่นั่นก็ช่างมันเถอะ นี่คือโอกาส โอกาสเดียวที่เธอโยนเศษเสี้ยวของความรู้สึกที่ยังเหลือทิ้งไว้ให้ เขาจะคว้ามันไว้... จะยอมทุกอย่าง ยอมเป็นแค่ของเล่นที่เธอเรียกใช้เมื่อต้องการ จะใช้ทุกวินาทีในห้องแคบ ๆ เพื่อพิสูจน์ตัวเอง เพื่อทำลายกำแพงน้ำแข็งที่เธอสร้างขึ้น และทำให้เธอกลับมารัก... รักเขาจนหมดหัวใจอีกครั้งให้ได้ไม่ว่าจะสถานะอะไร... เขาก็จะกลับไปอยู่ข้างเธอให้ได้“แค่กูใช่ไหมพีช?”“อืม แค่มึง แต่คนคุยไม่นับ”“ไอ้กัสกับคนที่เป็นคู่หมั้นมึงล่ะ”“ไม่มีปัญหาหรอก เชื่อใจกูเถอะ”“ก็ได้ ตกลง กูมึงทางเลือกหรือไง”“ระยะเวลาคือจนกว่าจะจบปีสี่ หลังจากนั้นค่อยว่ากันอีกที”“งั้นกูเริ่มตอนนี้เลยได้ไหม?”ทันใดนั้นคนนอนเจ็บก็ลุกพรวดขึ้นมานั่งราวกับที่โอดโอยเมื่อสิบนาทีก่อนเป็นเรื่องโกหก วินเนอร์คว้าดึงข้อมือเธอให้เข้ามาใกล้ จนร่างเล็กเอนเอียงไปทางคนเจ้าเล่ห์ ลมหายใจอุ่นร้อนปะทะเข้ากับใบหน้าเธอ ลูกพีชหรี่ตาลงมองคนฉวยโอกาส ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ได้คืบจะเอาศอกนะวิน เอาหน้าออกไป”“อ้าว ไม่ให้รางวัลวินหน่อยเหรอ วินเช็ดตัวให้ด้วยนะเมื่อคืนอะ”สรรพนามที่ชวนใจเต้นหลุดออกมาจากปากร่างสูง ลูกพีชเม้มปากแ

หลายวันต่อมาวินเนอร์มองคนที่เล่นเกมจากเครื่องนินเทนโด้ของเขาอย่างตั้งอกตั้งใจ ตอนนี้เลิกเรียนได้สักพักแล้ว ร่างบางที่ยังอยู่ในชุดนักศึกษากลิ้งเกลือกไปมาทั่วเตียงกว้าง ห้องตรงข้ามของเธอที่วินเนอร์ซื้อไว้กลายเป็นที่กบดานชั่วคราวของทั้งสองคน พื้นที่เล็กๆ ที่ทั้งสองจะอยู่ด้วยกันได้ตลอดเวลาที่ต้องการโดยไม่ต้องสนใจสายตาใคร“ตอนค่ำเราไปผับกับอาชินะ แซ็คกับกัสด้วย”“ขอไปด้วยดิ”“เชิญ แต่ไปในฐานะเพื่อนกัสนะ กัสไปด้วย แล้วก็ห้ามตีกันเด็ดขาด อยู่แค่ในที่ตัวเองก็พอ”“ก็ได้”วินเนอร์ตอบกลับอย่างหงอยเหงา เลื้อยตัวไปกอดซุกเอวเธอไว้ กดพิมพ์แชตสั่งงานลูกน้องให้ไปรอที่ผับล่วงหน้า ช่วงนี้เขาระวังตัวขึ้นมาก เพราะแม้เรื่องราวครั้งนั้นจะจบลงแล้ว พริ้งแม้จะไม่ได้ถูกดำเนินคดี แต่ก็อยู่ไม่ได้ต้องไปเรียนต่อต่างประเทศ อย่างไรก้ประมาทไม่ได้ต้องปลอดภัยไว้ก่อน ทั้งเขาและลูกพีชจึงมีคนติดตามอยู่ตลอด แน่นอนว่าลูกพีชไม่รู้เรื่องนี้ตกค่ำยัยตัวแสบก็ลุกขึ้นไปแต่งตัวสวย อย่างน้อยวันนี้เธอก็ใส่กางเกงยีนส์ขายาว แม้เสื้อสีแดงสดที่ใส่วันนี้จะตัวจิ๋วไปหน่อยก็เถอะ แถมยังมีชายเสื้อรุงรัง เธอบอกว่านี่คือเสื้อแมงกระพรุน จะแมงอะไ

สนามแข่งรถ Dark Zone คราคร่ำไปด้วยผู้คนหลายร้อยในคืนนี้ เพราะมีแมตช์ที่น่าจับตามองหลายคู่ นักพนันรวมถึงเหล่าคนที่ชื่นชอบความสนุกสะใจจึงมารวมกลุ่มกัน ลูกพีชมองภาพนั้นแล้วยิ้มจางๆ ธุรกิจสนามแข่งของเธอไม่เคยซบเซาเลย ที่นี่รุ่งเรืองขึ้นทุกปีจนน่าตกใจ ยิ่งช่วงหลังๆ มีนักแข่งสนามใหญ่บางทีมมาขอเช่าพื้นที่เพื่อฝึกซ้อม ชื่อเสียงของ Dark Zone ก็ยิ่งโด่งดังขึ้นไปอีกวินเนอร์เช็กรถเป็นครั้งสุดท้ายก่อนลงแข่ง ใบหน้าคมคายชื้นเหงื่อเมื่อไอร้อนของเครื่องยนต์ปะทะตัวเป็นเวลานาน เขาติดนิสัยเช็กทุกอย่างเองมาตลอด เรียนวิศวะยานยนต์มาก็ต้องใช้ให้คุ้มหน่อยร่างสูงเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนที่พูดคุยกันเรื่องการแข่ง ก่อนจะเหลือบไปเห็นร่างบางของลูกพีชยืนคุยกับทีมงานอยู่ไม่ไกล มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความทันที ไม่นานนักเขาก็เห็นลูกพีชก้มมองมือถือ แล้วมองมาทางเขา“ลูกพีช”“วินต้องการกำลังใจว่ะ”“มาให้หอมทีนึงดิ๊”“บ้าเหรอวิน”“คนเยอะจะตาย”“ในห้องรับรองได้ไหม”“ห้องที่วินเข้าไปเอากับยัยนั่นเมื่อหลายเดือนก่อนอะเหรอ”“โห เธอครับวินบอกแล้วว่าไม่ได้ทำ วันนั้นxxxวินหดเพราะคิดถึงเธอ เห็นคนอื่นแล้วทำไม่ลง”“บ้า! ก็ได้