Tous les chapitres de : Chapitre 11 - Chapitre 20

วีรตากระโดดขึ้นไปบนแท็กซี่แล้วรีบบอกที่อยู่ หันไปดูด้านหลังเห็นบอดี้การ์ดของไอ้คนบ้ากามวิ่งตามมา เขาหันมองไปรอบๆ เพื่อหาหล่อน ไอ้บ้ามาเฟียนั่นต้องการอะไรจากหล่อนกันแน่ ทำไมต้องทำแบบนี้ วีรตาหัวใจเต้นระส่ำอย่างรุนแรงยกหลังมือขึ้นถูริมฝีปากแทบรอให้ถึงบ้านไม่ไหวเพื่อที่จะแปรงฟันล้างลบรอยจูบน่าขนลุกของไอ้เจ้าพ่อบ้านั่นให้เร็วที่สุดสเตฟานเดินเข้าไปในเพนท์เฮ้าส์ด้วยความหงุดหงิดหัวเสีย ร่างสูงตรงไปยังบาร์เครื่องดื่มเทวิสกี้ใส่แก้วแล้วยกกระดกลงคอ“ผู้หญิงตัวเล็กๆ ทำไมหาไม่เจอ แกสองคนเห็นหน้าชัดแล้วตอนนี้ หาให้พบและเอาตัวมาให้ฉันให้ได้ เข้าใจไหม”เสียงดุดันสั่งลูกน้องคนสนิทที่เดินตามมายืนกุมเป้าฟังคำสั่งอย่างรู้หน้าที่ สเตฟานยกมือขึ้นบีบคางที่ยังคงรู้สึกปวดหนึบ หล่อนหมัดหนักไม่ใช่เล่นเห็นตัวเพรียวบางแบบนั้น ใครจะไปคิดว่าหน้าหวานๆ ปากแดงจิ้มลิ้ม จะซ่อนเขี้ยวเล็บไว้รอบตัว เช่นนี้ สเตฟานกัดฟันกรอด“ที่ร้านบอกว่าไม่มีผู้หญิงชื่อไวโอเล็ตครับ ผมว่าเธออาจจะบังเอิญเดินผ่านแถวนั้นมากกว่า”เจมส์กล่าวตามความคิด สเตฟานเดินไปนั่งบนโซฟาหนังแท้ตัวใหญ่ยกมือขึ้นลูบคางอีกครั้ง“เอ่อ...เอายาแก้ระบมมั้ยครับนาย”

มือบางรีบดึงหมวกแก๊ปลงมาปิดครึ่งหน้า รีบเคาะประตูห้องรัวๆ ภาวนาให้เจ้าของห้องรีบเปิดประตูโดยเร็ว หรือไม่ก็ไอ้คนบ้ากามนั่นรีบๆ เดินผ่านไป หากคำภาวนาของวีรตาดูเหมือนจะไม่ได้ผล เพราะนอกจากร่างสูงจะไม่ได้เดินผ่านไปแล้ว กลับเดินตรงมาหยุดอยู่ข้างๆ หน้าประตูห้องเดียวกันกับหล่อน!สเตฟานสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงยีน ชำเลืองมองดูเด็กส่งอาหารที่ยืนข้างเขา หมวกแก๊ปของหล่อนปิดต่ำมาครึ่งหน้าเรียวเล็ก ผมมัดหางม้าสอดรอดรูหมวกห้อยเป็นพวงประตูห้องเปิดกว้างออกด้วยมือของแซม“เดลิเวอรี่ค่ะ”วีรตาเอ่ยขึ้นก่อนจะทำตาเบิกกว้างยิ่งกว่าเก่าเมื่อเห็นว่าเป็นใคร ร่างเพรียวรีบโผเข้ากอดเพื่อนแล้วผลักเข้าไปในห้องดันประตูปิดโครมเกือบกระแทกหน้าของสเตฟาน“แซม...ช่วยด้วย” วีรตารีบกระซิบบอกชายหนุ่ม“เฮ้ย เป็นอะไรไวน์ ทำไมหน้าซีดแบบนี้”“อย่าเพิ่งพูดแซม...ฟังอย่างเดียว ไอ้มาเฟียข้างนอกนั่นมันจะทำร้ายไวน์”น้ำเสียงร้อนรนเอ่ยเล่า แซมขมวดคิ้วทันที“มาเฟียไหน?”“ก็ไอ้คนที่มันยืนอยู่ตรงหน้าห้องนั่นน่ะ”“เฮ้ย...บ้าแล้วไวน์ นั่นสเตฟาน พี่ชายแซมเอง”ชายหนุ่มเอ่ยบอกเพื่อน วีรตาอ้าปากค้าง เบิกตากว้าง“ห๊า...ไอ้...ผู้ชายคนนั้นน่ะเหรอ

“ทำไมเขาถึงอยู่ที่อพาร์ตเม้นต์พี่ไม่ได้ล่ะฟาน”แซมเอ่ยถาม ยังไม่รู้สาเหตุชัดเจนว่าทำไมจู่ๆ วีรตาจึงต้องย้ายออก สเตฟานถอนหายใจ“เอาเป็นว่า ตอนนี้อพาร์ตเม้นต์นั้นว่าง ถ้าหากแฟนนายเขาอยากอยู่ก็อยู่ได้ พี่อนุญาต”เสียงห้าวเอ่ยบอกน้องชาย แซมพยักหน้ารับรู้“เดี๋ยวผมจะลองถามเขาดู”หลังจากทานข้าวอยู่คุยกับน้องชายสักพัก สเตฟานก็กลับขึ้นไปบนเพนท์เฮ้าส์ เทวิสกี้สาดเข้าคอ ใบหน้าหล่อร้ายนิ่งเรียบก่อนจะปาแก้ววิสกี้ไปกระทบผนังแตกละเอียด อารมณ์ขุ่นมัวที่เขาบอกตัวเองว่าเป็นเพราะถูกเด็กสาวคนนั้นลูบคมแล้วไม่ได้เอาคืนนั่นเองวีรตารับรู้จากแซมว่า พี่ชายเขายอมให้หล่อนอยู่อพาร์ตเม้นต์ของเขาต่อไปฟรีๆ แต่หญิงสาวปฏิเสธ วีรตาไม่ได้บอกแซมว่าพี่ชายสารเลวของเขาจูบหล่อนและดูถูกหล่อนโดยการเสนอให้ขึ้นเตียงกับเขา หญิงสาวเห็นว่ามันไม่จำเป็นแล้ว ดูเหมือนผู้ชายคนนั้นจะรามือไม่มายุ่งเมื่อรู้ว่าหล่อนเป็นคนรักของแซมวีรตาหาที่อยู่ได้แล้ว เป็นอพาร์ตเม้นต์ห้องตรงกันข้ามกับอพาร์ตเม้นต์เดิมนั่นเอง เจ้าของปล่อยให้เช่าทำสัญญาระยะยาวเป็นรายปี ลักษณะเป็นอพาร์ตเม้นต์สองห้องนอน ซึ่งหญิงสาวอยู่คนเดียวก็ถือว่ากว้างพอ ถึงแม้จะไม่ใหญ่เท่

“ปากร้ายแบบนี้ไม่เคยมีใครสั่งสอนเธอหรือไง ต้องถึงมือฉันสินะ”กล่าวเสร็จปากได้รูปก็ก้มมาประกบกลีบปากอิ่มแล้วบดขยี้ระบายอารมณ์กรุ่นโมโห เขาบดขยี้ แขนล่ำสันรัดร่างบางไว้แน่น วีรตาพยายามเกร็งเม้มปากไว้แน่นไม่ยอมให้เขาส่งลิ้นเข้าไปในโพรงปาก หากมือหนาบีบคางหล่อนอย่างแรงจนหญิงสาวเผลอเปิดปากออก เขาได้โอกาสรีบฉกลิ้นเข้าไปกระหวัดพันลิ้นเล็ก ควานไชชิมรสหวานจากปากอิ่มวีรตาพยายามดิ้น หากดูเหมือนร่างสูงจะรู้ทันผลักร่างบางไปติดกับโต๊ะใหญ่แล้วยกเอวให้นั่งไปบนโต๊ะ ร่างหนายืนชิดกดขาหล่อนไปกับขอบโต๊ะจนหญิงสาวไม่อาจดิ้นได้ วีรตาพยายามจะกัดลิ้นเขาหากสเตฟานได้เรียนรู้มานานแล้วว่าหล่อนพิษสงรอบตัวเพียงใด มือหนักจึงบีบคางเล็กไว้จนหล่อนต้องเปิดปากให้ลิ้นหนาลิ้มรสหอมหวานอยู่ครู่ใหญ่จนอิ่มเอมพอใจ“ปากดีนักต้องโดนแบบนี้ จำเอาไว้วีรตา อย่าท้าทายอำนาจฉัน!”เข้มเสียงกดต่ำให้รู้ว่าเอาจริงดวงตาคมกริบมองใบหน้างามที่แดงก่ำ ปากหล่อนเริ่มบวมแดงทันตาเห็น สเตฟานกระตุกมุมปากขึ้นยิ้มสะใจ ร่างสูงผละห่างปล่อยร่างบาง วีรตาขยับลงจากโต๊ะ มือบางตวัดไปบนใบหน้าที่กำลังจุดยิ้มเยาะหยันเสียงดังฉาดใหญ่เพี๊ยะ!สเตฟานหน้าหันไปตามแรงตบ ใบ

“กูว่า Best Wine นี่จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...จุดจุดจุด”เบนไม่เอ่ยชื่อเสียงดังกลัวนายได้ยิน“ฟังดูแปลกๆ ว่ะกูว่า เหมือนนายน้อยกับคุณโซเฟียจะมีอะไรในกอไผ่ยังไงไม่รู้ แล้วทำไม จุดจุดจุด ถึงไม่หึงเลยวะ”เจมส์พึมพำพร้อมกับเอามือลูบคางเลียนแบบนาย ซึ่งดูเหมือนมันจะเป็นท่าประจำตัวของนายเวลาเผลอ...ต้องนั่งลูบคางตัวเองเล่นแล้วทำตาเหม่อแปลกๆ“หรือว่า...นายน้อยกับจุดจุดจุด...”“เอ่อ...ไม่ทราบว่ามึงสองคนจะกระซิบกระซาบจุดจุดจุดกันอีกนานไหม เพราะกูได้ยินทุกคำ ไม่รู้มึงจะกระซิบทำซากไปทำไม”เสียงห้าวตะโกนดังมาจากห้องด้านใน ทำเอาสองบอดี้การ์ดสะดุ้ง“กูว่าบอกนายดีมั้ยวะ” เบนก้มมากระซิบกัดหูกับเจมส์“กูว่าสืบต่ออีกนิดดีกว่าว่ะเพื่อความชัวร์”“มึงสองคนเข้ามานี่ แล้วก็บอกกูมาว่ามึงจุดจุดจุดอะไรกัน ก่อนที่กูจะหมดความอดทน”เสียงเข้มดังสวนออกมาอีกครั้ง ทำให้สองหนุ่มสะดุ้งแล้วรีบลุกขึ้นเดินข้ามห้องไปหาผู้เป็นนาย“เอ่อ...ไม่มีอะไรครับนาย เพียงแต่เห็นนายน้อยโพสต์รูปไม่สบาย”เจมส์เป็นคนรายงาน สเตฟานขมวดคิ้วทันที“แซมเป็นอะไร”เสียงห้าวถามลูกน้อง เขารักน้องชายมาก อยู่ถึงอังกฤษไม่รู้ว่าจะถูกใครรังแกหรือเปล่า คิดต