Semua Bab ยัยหมูอ้วนของผม: Bab 1 - Bab 5

ผมชื่อ ปัทม์ อายุ20ปี ซิ่วมาจากมหาวิทยาลัยอื่น เป็นเดือนมหาวิทยาลัยที่ฮอตที่สุดในปีนี้ เกิดมาหล่อและรวยโดยกำเนิด ผู้หญิงมีให้เลือกมากมาย ชอบใช้เงินแก้ปัญหา ตามประสาลูกคนเดียวที่พ่อแม่โคตรรักและเอาใจเพราะการโดนพ่อแม่สปอยล์นี่แหละครับ ผมเลยได้ย้ายมาอยู่คอนโดเล็กๆ เพียงเพราะย่าไม่อยากให้ผมฟุ่มเฟือยเกินเหตุ แต่ท่านก็ไม่ได้ใจร้ายขนาดที่ว่าจะให้ผมลำบากท่านยกคอนโดเล็กๆ ใกล้มหาวิทยาลัยให้ผมอยู่ ยกรถให้ผมหนึ่งคัน จ่ายค่าเทอมให้ จ่ายค่าน้ำค่าไฟให้และมีเงินค่าใช้จ่ายให้ผมบริหารด้วยตนเองเดือนละสามหมื่น ให้ตายเถอะเงินสามหมื่นผมเคยใช้หมดช้าสุดก็ภายใน10วัน แต่ผมต้องมานั่งบริหารเงินสามหมื่นให้อยู่ถึงเดือนคอนโดผมมีห้องนอนแยกเป็นสัดส่วนจากห้องโถง ที่มีทั้งห้องรับแขก ห้องครัว รวมกัน ห้องน้ำก็อยู่นอกห้องนอน ไม่ค่อยสะดวกเหมือนตอนอยู่บ้านเพื่อนบ้านข้างห้องก็ไม่ค่อยน่าอภิรมย์ เพราะด้านซ้ายก็ผู้ชายวัยทำงาน ด้านขวาก็ผู้หญิงอ้วนๆ คนหนึ่งที่อยู่วิทยาลัยเดียวกันกับผม เจอกันบ่อยสุดเพราะดันอยู่คณะเดียวกันกับผมคือคณะบริหารธุรกิจ แต่เรียนคนละเอกกับผมผมเรียนการตลาดเพราะคิดว่าง่ายที่สุด (แต่คิดผิด ทฤษฎีเยอะโคตร)

ฉันรู้สึกว่าหมอนข้างมันแข็งกว่าทุกวัน แต่ลองเอามือคลำๆ แล้วมันไม่ใช่หมอนข้าง ฉันตัวเกร็ง ค่อยๆ ลืมตาขึ้น‘ไอ้คาสโนว่าข้างห้อง’‘แล้วเรามานอนกอดปัทม์ได้ไงว่ะ’ฉันรู้สึกเย็นวาบ คลำดูไม่มีเสื้อผ้า อยากกรี๊ดออกมาแล้วทุบไอ้คนที่นอนข้างๆ ความสาวของฉันที่อุตส่าห์ถนอมกว่า20ปี แต่ต้องมาเสียให้ไอ้ผู้ชายสำส่อนข้างห้อง พอยกมือขึ้นจะทุบปัทม์ที่กำลังนอนหลับอยู่ ก็มีเหตุการณ์แวบเข้ามาในความคิด‘รู้สึกเหมือนเราเริ่มก่อน?’‘แต่เหมือนเราผลักออกแล้ว’ฉันเริ่มสับสน อีกทั้งยังปวดหัวจากฤทธิ์เหล้า ไม่อยากคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา‘เสียแล้วก็เสียไป’‘อย่างที่นวพลบอก สมัยนี้ไม่มีใครสนครั้งแรกของผู้หญิงหรอก’‘คนอย่างปัทม์คงไม่สำนึกอะไรเรื่องพวกนี้หรอก’ฉันค่อยๆ ย่องลงจากเตียง หาเสื้อผ้ามาสวมใส่ แล้วหยิบกระเป๋าออกจากห้องปัทม์ไปยังห้องของตัวเองพอถึงห้องฉันก็รีบอาบน้ำ สำรวจความผิดปกติ ดีที่ไม่มีรอยจ้ำตามคอเหมือนที่เคยเห็นเพื่อนบางคนเป็น แต่มีรอยดูดเล็กๆ ตรงเนินอกแทนฉันแต่งตัวขึ้นนอนหลับตาบนเตียง ตอนนี้ตีสี่แล้ว พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเช้า นอนตื่นสายสักหน่อยคงไม่เป็นไร ส่วนยาคุมฉุกเฉินค่อยกินก่อนไปเรียนแล้วกัน ฉันคิด

“เราก็ไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับเหมือนดาวอยู่แล้ว!!” ผมพูดแล้วผลักประตูเดินตามเหมือนดาวเข้าไปในห้องก่อนจะปิดประตูและล็อกไว้“ถ้าคิดจะทำอะไรบ้าๆ หยุดความคิดไว้เลยนะ” เหมือนดาวหน้าแดง คงเพราะทั้งเมาและโกรธ“เราก็แค่จะคุยกับเหมือนดาว ว่าเราไม่ได้ต้องการผลประโยชน์จากเธอจริงๆ เราชอบเธอ ไม่รู้ตั้งแต่ตอนไหน ไม่ได้คิดให้เธอมาเป็นของเล่นของเรา” ผมพูดกับเหมือนดาวท่ามกลางแสงสลัวจากไฟที่สาดมาจากระเบียง“แต่ปัทม์ควงผู้หญิงขึ้นคอนโดไม่ซ้ำหน้า บางคนมาเคาะประตูร้องไห้ฟูมฟาย ขนาดสวยๆ แบบพวกนั้นยังต้องโดนนายหลอก แล้วเราล่ะ อ้วนๆ หน้าตาไม่ดี คิดเหรอว่าเราจะไม่ตกอยู่ในสภาพแบบนั้นในสักวัน อย่ามาดึงเราไปอยู่ในวงจรนั้นเลย แค่โดนแฟนสวมเขาแล้วต้องมาเสียความบริสุทธิ์ให้นาย แค่นี้เราก็รู้สึกแย่จะตายอยู่แล้ว ยังต้องมาฝืนทำตัวเข้มแข็ง ทำทุกอย่างให้ปกติ ทั้งๆ ที่ในใจแม่งโคตรเจ็บ อยากร้องไห้เหมือนนางเอกในละคร แต่เรามันแค่ตัวประกอบ เราต้องเข้มแข็ง เพราะยังไงตัวประกอบมันก็ไม่มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยปลอบเหมือนนางเอกหรอกนะ”เหมือนดาวร้องไห้ต่อหน้าผม พูดความในใจออกมาจนหมด เดินถอยหลังไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟา เอามือกุมหน้าร้องไห้