ตอนที่ 7 ผลของการกระทำ

ฉันเลือกทิ้งรถไว้ ขึ้นรถไปทานข้าวกับปัทม์ข้างนอกเพื่อไม่ให้เป็นเป้าสายตา

“เรามีเรียนบ่ายสองนะ กลับมาส่งให้ทันด้วย” ฉันบอกปัทม์ที่ยิ้มไม่หุบ

“ที่มาทานข้าวด้วยเพราะอยากหนีจากเพื่อนๆ ที่จะมารุมเราหรอกนะ ขี้เกียจตอบคำถาม อย่าคิดว่าเราจะหลงเชื่อปัทม์ง่ายๆ” ฉันบอกปัทม์ แต่ในใจรู้แก่ใจว่าใจอ่อนบ้างแล้ว เป็นใครจะไม่ใจอ่อน เดือนมหา’ลัยที่ทั้งหล่อรวย มาจีบต่อหน้าเพื่อนๆ แบบนี้ ต้องเกิดกี่ชาติถึงจะมีโอกาสแบบนี้เกิดขึ้นอีก

“มีเวลาเกือบสองชั่วโมง งั้นเราจะพาไปทานอาหารที่อร่อยที่สุด” ปัทม์บอกแล้วขับรถไปเรื่อยๆ และเลี้ยวจอดรถที่ร้านหรูแห่งหนึ่ง

“ไม่เอาร้านนี้” ฉันพูด

“ไม่ต้องเกรงใจ เราเลี้ยงเอง”

“ไหนบอกจะไม่ใช้เงินแก้ปัญหา” ฉันเอาคำพูดของปัทม์มาพูด

“งั้นเหมือนดาวเลือกร้านมาเลย” ปัทม์ให้ฉันตัดสินใจ เข้าทางสิทีนี้

“กลับไปกินร้านลาบแถวหน้ามอ อยากกินลาบ กับต้มแซ่บ”

“ห๊ะ!!”

“กินไม่เป็นเหรอ?”

“กินได้หมดแหละ” ปัทม์พูดแล้วขับรถไปตามทางที่ฉันบอกจนถึงร้านอาหารอีสานชื่อดัง

ฉันเดินเข้าไปเลือกที่นั่ง ตอนนี้คนกำลังเยอะ ส่วนใหญ่จะเป็นวัยทำงานมากกว่า

“เอาต้มแซ่บ ก้อยน้ำตก ข้าวเหนียวสอง น้ำเปล่าสอง” ฉันสั่งเมนูเหล่านี้โดยไม่ได้อ่านเมนู ปัทม์นั่งมองตาปริบๆ

‘หึหึ ไม่เคยมาละสิ’ ฉันยิ้มอยู่ในใจ

สักพักเด็กในร้านก็เอาเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ ตามด้วยอาหารที่สั่งไป ปัทม์มองอาหารกับฉันสลับไปมา ดูวิธีที่ฉันกิน แล้วตัดสินใจกินตามอย่างเงียบๆ สักพักก็ดื่มน้ำ สลับกับกินอาหาร คงจะไม่คุ้นกับอาหารรสจัด

“กินข้าวคำน้ำคำแบบนี้ เดี๋ยวก็อิ่มน้ำก่อนพอดี” ฉันพูดแล้วสั่งเนื้อแดดเดียวทอดให้ปัทม์อีกหนึ่งเมนู

“ขอบใจนะ ที่เป็นห่วงเรา” ปัทม์พูดยิ้มๆ

“ไม่ได้ห่วง กลัวท้องเสียแล้วพาเรากลับไปเรียนไม่ทัน” ฉันพูดแล้วก้มหน้าก้มตากินต่อ

‘เผ็ดฉิบหาย ลืมสั่งว่าไม่เผ็ด’

“หน้าแดงหมดแล้วเหมือนดาว เขินเราเหรอ”

“กินเผ็ดก็ต้องหน้าแดงป่ะ!” ฉันตอบแล้วหยิบน้ำมาดื่ม

พอทานเสร็จฉันก็เดินไปจ่ายเงิน ปัทม์จะจ่ายให้แต่ฉันส่งสายตาห้ามไว้ ปัทม์มองดูฉันจ่ายเงิน แล้วทำหน้าแปลกใจ พอขึ้นรถปัทม์ก็ถามทันที

“ทำไมไม่ให้เราจ่าย”

“เอามาสิหนึ่งร้อย” ฉันยื่นมือไปขอเงินปัทม์ ที่กำลังทำหน้างงๆ

“ค่าอาหารร้อยแปดสิบ เราออกแปดสิบ ปัทม์ออกหนึ่งร้อย” ฉันบอก ปัทม์หยิบเงินมาจ่ายให้ฉันแบบงงๆ

“ต่อไปถ้าจะกินข้าวด้วยกันต้องหารกันนะ” ฉันบอกปัทม์ที่กำลังขับรถไปยิ้มไป

“ยิ้มอะไร?” ฉันถาม

“เหมือนดาวบอกว่าเราจะมีครั้งต่อไป” ปัทม์บอก

“....” (*////*)

*********************

ปัทม์ขับรถไปส่งฉันที่ตึกคณะ แล้วเดินขึ้นตึกไปด้วยกัน ตอนนี้มีสายตาหลายคู่จ้องมาที่เรา เขินยังไงบอกไม่ถูก ปัทม์เดินมาส่งฉันที่หน้าห้องเรียน

“ตั้งใจเรียนนะ” ปัทม์บอกฉัน

“คำนี้เราต้องบอกปัทม์มากกว่านะ”

“งั้นเราไปเรียนแล้วนะ จะตั้งใจเรียนเลยคอยดู” ปัทม์บอกแล้วเดินถอยออกไป สะดุดขาเดินเซเล็กน้อย แล้วยิ้มเขินๆ มาทีหนึ่งพร้อมโบกมือให้

‘น่ารักโคตรๆ’

‘สติดาว สติ’

ฉันเดินเข้าไปนั่งท่ามกลางสายตาที่เพื่อนๆ มองมาซุบซิบกันอย่างเห็นได้ชัด คราวนี้ไม่มีใครมารุมถามฉัน แต่เดินมาล้อมที่เก้าอี้ ส่งตัวแทนออกมาถามหนึ่งคน

“แกไปกินข้าวกับปัทม์มาเหรอ?” นัทเพื่อนสาวในห้องเป็นคนถาม

“อืม” ฉันตอบความจริง

“แกเป็นแฟนกับปัทม์เหรอ?”

“เปล่า เพื่อนกันเฉยๆ”

“แต่ปัทม์ออกตัวว่าจะจีบแก”

“ล้อเล่นมั้ง แกเชื่อเหรอ ฉันยังไม่เชื่อเลย” ฉันตอบ เอามือสองข้างค้ำคางไว้

“เห็นไหมพวกมึง กูว่าล่ะ อีดาวมันฉลาด ไม่โง่ให้ไอ้ปัทม์มาหลอกฟันหรอก” นัทหันไปพูดกับพวกเพื่อนๆ ที่ฟังอยู่

‘จึ๊ก!!! แทงใจดำสุดๆ’

‘เออ เรามันโง่เอง’ (T-T)

“แล้วเรื่องนวพล ได้ยินปัทม์ว่า มันนอกใจแกจริงเหรอ?” นัทยิงคำถามต่อ ฉันมองหน้าเพื่อนๆ ที่รอฟังคำตอบ ก่อนจะตัดสินใจพยักหน้า

“กับใครว่ะ?”

“ไม่ขอตอบละกันนะแก”

นัทหันไปพยักพเยิดกับเพื่อนๆ ประมาณว่ารู้คำตอบกันอยู่แล้วว่าน่าจะเป็นใคร แล้วทยอยกันไปนั่งที่เพราะอาจารย์กำลังจะเข้ามา ส่วนนวพลและอีฟไม่ได้เข้าเรียนในคลาสนี้

*********************

ผมพาอีฟกลับมาที่ห้อง ผลักลงที่เตียงแล้วลงมือถอดเสื้อผ้าเธอและของผมออกอย่างบ้าคลั่ง ผมรู้ว่าเป็นคนมีความต้องการเหมือนผู้ชายทั่วไป แต่เหมือนดาวไม่อยากชิงสุกก่อนห่าม ผมเลยต้องหาที่ระบาย

วันนี้ดาวบอกเลิกผมสาเหตุมาจากอีฟ ผมเลยต้องลากเธอมาระบายอารมณ์โกรธของผม

“พลใจเย็นๆ อย่ารีบร้อน” อีฟบอก เพราะปกติผมจะเบามือกับเธอเสมอ

ผมจูบปากอีพไม่ให้พูดออกมา ใช้ลิ้นตวัดแล้วดูดอย่างรุนแรง เลื่อนมาดูดคอขบกัดให้เกิดรอย อีฟผลักผมออกไม่อยากให้เป็นรอย แต่มันสายไปแล้วตอนนี้ ผมไม่รอให้อีฟเกิดอารมณ์ร่วม จับเธอกางขาแล้วเสียบแท่งนั้นลงไปจนมิดด้าม อีฟเกร็งผลักผมออกแล้วร้องห้ามเพราะมันยังไม่มีน้ำหล่อลื่น ผมไม่สนใจโยกสะโพกกดเข้าไปแรงๆ กระแทกอย่างบ้าคลั่งจนอีฟครางออกมาด้วยความสุข

ผมจับขาอีฟกางออกอีกแล้วนอนทับร่างเธอไว้ กดมือสองข้างลงข้างๆ ตัวไม่ให้เธอขัดขืน แล้วดูดปาก ดูดคอ แล้วเลื่อนมาดูดนมสลับไปมาอย่างหื่นกระหาย เอาตอหนวดที่คางถูไปมาที่นม พร้อมๆ กระแทกที่รูสวาทนั้นไม่ยั้ง ผมใช้ปากทำรอยไว้ทั่วตัวอีฟเป็นการระบายอารมณ์ แรกๆ อีฟดิ้น หลังๆ แอ่นหน้าอกรับการดูดเม้มจากปากผมแล้วครางซู๊ดปากออกมาดังๆ ในจังหวะที่โดนกระแทกพร้อมๆ กับที่ดูดเม้มไปด้วย

ผมกระแทกแรงๆ อีกสักพัก อีฟก็เกร็งตัวร้องเสียงหลง น้ำไหลออกมาเต็ม แท่งมนปลายเรียวโคนใหญ่ยาวพอเหมาะมีคราบน้ำของของอีฟติดอยู่ ผมไม่ให้อีฟได้นอนพัก จับอีฟนอนคว่ำ แล้วแทงเข้ารูเดิมอีกรอบ ผมตีก้นอีฟไปกระแทกไปอย่างบ้าคลั่ง อีฟที่โดนลงโทษครางลั่นอย่างพอใจ ผมได้ยินเสียงครางก็ยิ่งกระแทกแรงและเร็วขึ้น อีฟเกร็งตัวเสร็จอีกรอบ ผมกระแทกอีกสองสามทีแล้วก็ปล่อยน้ำขุ่นนั่นใส่ในรูที่กำลังตอดรัดแท่งเอ็นจนหมด เสร็จกิจแล้วผมก็นั่งเครียดอยู่ปลายเตียง

อีฟอาบน้ำแล้วใส่เสื้อผ้า นั่งลงข้างๆ ผม

“เราไม่น่าพลาดให้ดาวจับได้เลย” ผมกุมหัว รู้สึกเครียดและเสียใจที่โดนเหมือนดาวตัดสัมพันธ์ต่อหน้าเพื่อนๆ ในเอก นั่นหมายถึงเป็นการประกาศชัดว่าจะไม่มีทางกลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้ว

ตอนแรกผมแค่อยากจีบไว้ช่วยทำรายงาน ช่วยเรื่องงานกลุ่มและทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเรื่องเรียน เพราะเหมือนดาวหัวดี แต่พอได้ลองคบจริงๆ ก็รู้ว่า เหมือนดาวใจดีกับเพื่อนทุกคน ไม่เคยหวงความรู้ ไม่เคยหวงเลกเชอร์ มารู้ตัวอีกทีก็รักเธอไปจริงๆ แล้ว

เมื่อเช้าตอนที่ไอ้หน้าหล่อพ่อรวยโคตรเจ้าชู้นั่น เอากุญแจห้องคืนเหมือนดาวต่อหน้าผม ผมเจ็บชาไปทั้งใจจนต้องกลับมาตั้งหลักและตัดสินใจซื้อดอกไม้ไปง้อต่อหน้าเพื่อนๆ แต่ก็ผิดหวังกลับมา

“นนท์ก็เริ่มระแวงเรื่องของเราแล้วนะพล พลไม่น่าทำรอยไว้ที่เราเลย” อีฟบอกเสียงเครียดพอๆ กัน เพราะคงไม่อยากเลิกกับชานนท์ ยิ่งช่วงนี้ทะเลาะบ่อยจนคนลือว่าเลิกกันก็มี

“พลก็รู้ว่านนท์โหดแค่ไหน ถ้าจับได้เรากับพลโดนหนักแน่ๆ แล้วจะยังมาทำรอยไว้แบบนี้อีก” อีฟร้องไห้ออกมา ผมเพิ่งนึกได้ว่าแฟนของอีฟเป็นน้องชายเจ้าของไนต์คลับ มีพรรคพวกมากพอสมควร

“เราขอโทษแล้วกัน เราโมโหจนลืมนึกไป” ผมพูดแล้วสำรวจรอยที่ตัวอีฟ ที่คอมีสองจุด และตามหน้าอกจะมีเยอะหน่อยสักหกจุดได้

“งั้นที่คออีฟก็ใช้รองพื้นปิดไปก่อนแล้วกัน ส่วนตรงหน้าอกก็อย่าเพิ่งนอนกับนนท์ ให้รอยมันจางก่อน” ผมเสนอไป อีฟร้องไห้ส่ายหน้า ท่าจะกลัวแฟนจับได้มาก

“เราจะขออยู่ห้องพลจนกว่ารอยจะจาง เรามีวิธีให้มันหายในสองสามวัน แล้วจะบอกนนท์ว่ากลับบ้านต่างจังหวัด เราไม่อยากเสี่ยง”

“อืมก็แล้วแต่”

ผมกุมหัวเครียดหนักกว่าเดิม มันคือผลของการที่ผมทำอะไรอย่างขาดสติ นอกใจแฟน นอนกับคนที่มีเจ้าของ ทั้งเสียแฟนดีๆ ไป และต้องมานั่งเครียดกับสิ่งที่เพิ่งทำลงไปเพราะกลัวแฟนอีฟรู้

‘ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ กูคงไม่ทำแบบนี้’

‘จะรักษาดาวให้ดีกว่านี้’

*********************

พอเลิกคลาสฉันก็เตรียมเก็บของออกจากห้องเรียน เดินออกมาก็เจอชานนท์แฟนของอีฟนั่งอยู่ตรงระเบียง เรายิ้มทักทายกันเล็กน้อย แล้วฉันก็กำลังจะเดินผ่านไป ฉันคิดว่าชานนท์อาจมารอเจออีฟ แต่ฉันไม่ได้ถามเขาและไม่ได้บอกด้วยว่าอีฟไม่ได้เข้าเรียนตอนบ่าย

“ดาว!” ชานนท์เรียกฉันไว้ ฉันชะงักเท้าแล้วหันกลับมา

“อืม”

“อีฟล่ะ?”

“ไม่ได้เข้าเรียน”

“ช่วงนี้ไม่ค่อยเห็นไปไหนมาไหนด้วยกัน ทะเลาะกันรึเปล่า” ชานนท์ถามตรงๆ

“เปล่าหรอก” ฉันโกหก

“เราคิดว่าอีฟมีคนอื่น ดาวพอจะรู้ไหม? รึเราคิดไปเอง? ” ชานนท์ยิงคำถามมา ฉันพูดไม่ออก ชานนท์เห็นฉันอึกอัก เขาคงรู้แล้วว่าฉันรู้อะไรบางอย่างแต่ไม่อยากพูด

“เราเข้าใจล่ะ...ขอตัวนะ” ชานนท์พูดแล้วเดินกลับไปอีกทาง ฉันถอนหายใจด้วยความโล่งใจ หันหลังกลับไปก็เจอพ่อเดือนมหา’ลัยตัวดี ยืนมองด้วยสายตาไม่พอใจ

ฉันเลี่ยงที่จะเดินไปทางนั้น เลยตัดสินใจเดินไปทางเดียวกับชานนท์เพื่อไปลงบันไดอีกฝั่งแทน แล้วปัทม์ก็สาวเท้ายาวๆ ตามมา

“เมื่อกี้คุยกับใคร?”

“นนท์เอกคอมฯแฟนของอีฟ” ฉันตอบไปเดินไป

“มันมาคุยอะไร”

“เขามาถามหาอีฟ”

“แล้ว....”

“จะถามอะไรนักหนา” ฉันหยุดเดินแล้วหันไปถามปัทม์

“ก็เราหวงเธออ่ะ” ปัทม์หยุดเดิน ยืนหันหน้ามาทางฉันที่กำลังกอดอกมองด้วยท่าทางรำคาญ

“ป่ะกลับคอนโด” ปัทม์เปลี่ยนเรื่องชวน เมื่อเห็นฉันอารมณ์ไม่ดี ฉันเดินไปที่รถแล้วขับออกไป ขับไปได้สักพักรถปัทม์ที่ขับตามมาก็เลี้ยวไปที่อื่น ฉันมองผ่านกระจกมองหลังแล้วเห็นตอนเลี้ยวพอดี รู้สึกโล่งใจที่ไม่ได้ขับตามมา ตอนแรกก็ดีใจอยู่หรอกที่เขาทำแบบนี้ด้วย แต่ตอนนี้เริ่มสร้างกำแพงขึ้นอีกครั้ง เพราะกำลังคิดมากในสิ่งที่พวกนัทพูดกันวันนี้ว่าห่วงฉันกลัวจะโดนหลอก

‘โทษทีนะปัทม์ เราไม่อยากเป็นของเล่นชิ้นใหม่ของนาย’

พอถึงคอนโดฉันก็ขึ้นลิฟต์พร้อมสาวสวยคนหนึ่ง แต่งชุดนักศึกษารัดรูป คนนี้เคยควงกับปัทม์เมื่อสองเดือนที่แล้ว เธอมองมาที่ฉันยิ้มๆ แล้วเดินออกจากลิฟต์พร้อมๆ กันกับฉัน ฉันหากุญแจจะเปิดห้อง เธอก็เดินเข้ามาหาฉัน

“ขอโทษนะคะ รู้ไหมว่าวันนี้ปัทม์จะกลับกี่โมง?”

“ไม่รู้สิ แต่อีกเดี๋ยวคงกลับ”

“อืม ขอบใจนะ” เธอเดินกลับไปยืนพิงประตูหน้าห้องปัทม์ สักพักปัทม์ก็ออกจากลิฟต์มา มองหน้าฉันกับผู้หญิงคนนั้นสลับไปมาหน้าตาตื่นๆ

‘หึหึ มีคนสวยมายืนตรงหน้า คงเลิกเล่นบ้าๆ กับความรู้สึกเราสักที’

“เหมือนดาว เราแวะซื้อบะหมี่มาให้ด้วย ร้านนี้อร่อยมากนะ” ปัทม์เดินผ่านผู้หญิงคนนั้นมาหาฉัน ฉันอึ้งที่เขาตามแบบนี้ต่อหน้าสาวสวยคนนั้น

“ปัทม์ เรามีเรื่องจะคุย” เธอคนนั้นพูดขึ้นมาน้ำเสียงน้อยใจ

“ผมว่าเราคุยจบกันนานแล้วนะแป๋ว” ปัทม์หันไปพูดกับเธอคนนั้นเสียงแข็ง

ฉันสังเกตว่าเขาใช้สรรพนามแทนตัวเองว่า ‘ผม’ คุยกับสาวๆ ในสต็อกทุกคน ท่าทางไม่แคร์ความรู้สึกของอีกฝ่าย

‘ถ้าเราใจอ่อน สักวันเราคงโดนแบบนี้เหมือนกัน’ ฉันเปิดประตูจะเข้าห้องแต่ปัทม์ดึงแขนฉันไว้ก่อน

“เราแค่จะมาตกลงกับปัทม์เรื่องเด็กในท้องเรา” แป๋วพูดขึ้น ปัทม์อึ้ง ฉันสะบัดแขนออก แต่ปัทม์จับไว้แน่น

“ปล่อยเรา แล้วไปจัดการเรื่องลูกเมียนายซะ” ฉันบอกแล้วแกะมือปัทม์ออก

“ทำอะไรไว้ก็ควรรู้จักรับผิดชอบ และยอมรับผลที่ตัวเองทำลงไป ให้สมกับเป็นลูกผู้ชายด้วยนะปัทม์” ฉันบอกแล้วปิดประตูลง ได้เวลาสร้างกำแพงชั้นที่สองไม่ให้ต้อนรับคนแย่ๆ เข้ามาในชีวิต

‘เห็นไหมดาว แกเกือบไปอยู่ในวงจรนั่นแล้ว’

‘ดีที่ยังไม่ก้าวเข้าไป’

‘แต่รู้สึกเสียใจยังไงบอกไม่ถูก’

‘ไอ้คนเฮงซวย!!!’

*********************