บททั้งหมดของ So bad พี่ชายข้างบ้าน: บทที่ 11 - บทที่ 20

เราสองคนแวะร้านบิงซูด้วยกัน ร้านนี้เปิดนานแล้วฉันมากับเฮียไฟบ่อย เรียกได้ว่าแทบทุกครั้งที่กลับมาบ้าน ก็อย่างที่รู้กันดีเฮียไฟชอบเอาของกินมาล่อฉัน วันนี้พิเศษหน่อยตรงที่เข้ามาในร้านแล้วเจอกิ๊บกับเฮียฌอห์ณ“ดาว นั่งด้วยกันไหม” กิ๊บกรีดยิ้มและโบกมือเรียกฉันหันไปถามเฮีย “เรานั่งกับพวกเขาไหมคะ”“เอาสิ” เมื่อเฮียอนุญาตฉันจึงเดินมาที่โต๊ะของกิ๊บ กิ๊บรีบลุกเดินไปนั่งข้างเฮียฌอห์ณ ฉันกับเฮียไฟจึงนั่งข้างกัน“มึงไปไหนมา” เฮียทั้งสองเอ่ยทักกัน ฉันนั่งดูเมนู“เฮียกินกับดาวหรือเปล่าคะ” เพราะปกติเขาชอบให้ฉันเลือกและกินกับฉัน เคยสั่งมาคนละอย่าง กินไม่หมด ตั้งแต่นั้นมาเฮียไฟจึงให้ฉันเป็นคนสั่ง“อืม หนูสั่งเลย เฮียกินกับหนู”“แต่หนูเลือกไม่ถูกระหว่างช็อกโกแลตกับสตรอว์เบอร์รี”“เมื่อคืนหนูกินช็อกโกแลตไปแล้วไม่ใช่เหรอ” หมายถึงเค้กที่ฉันกินสินะ แซวไม่เลิกเลย น่าตีจริง ๆ“งั้นเอาสตรอว์เบอร์รีนะคะ”“ครับ” ได้คำตอบแล้วฉันก็จดและไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์กลับมานั่งคุยเล่นกับกิ๊บไปพลาง ๆ กิ๊บดูมีความสุขดีจัง ได้คบกับเฮียฌอห์ณด้วย เมื่อไหร่ฉันกับเฮียไฟจะได้ควงกันในฐานะอื่นบ้างนะ เฮ้อ อิจฉาคนรักกันจังเลย“ถ่ายรู

ผับดีเอ็นวายเวลา 22:50 น.“โย่ โย่ วู้ วู้ ไปค่า สุดไปค่าพี่แคล วู้ วู้ โว้ ขอเสียงกรี๊ดหน่อยค่า” แคลมองน้องสาวข้างบ้านด้วยสายตาเอือมระอา ใคร ใครที่บอกตอนนั่งอยู่ในรถว่าจะไม่เมาเป็นอันขาด ขอนั่งดื่มด่ำเสพบรรยากาศ แล้วตอนนี้มันอะไรกันวะ นี่ไอ้แคลคิดผิดหรือคิดถูกที่ชวนน้องดาวมาเที่ยว“น้องสาวมึงนี่น่ารักมากแคล” ส้มเพื่อนของแคลมองสาวน้อยที่กำลังเต้นสุดเหวี่ยงร่วมกับเพื่อนอีกคนในกลุ่ม ซึ่งดาวเหนือเข้าใจว่าเป็นพี่แคลของเธอเมาขนาดที่จำหน้าคนไม่ได้แล้ว“อื้ม ดาวเหนือเป็นเด็กน่ารัก แต่ตอนเมาเหมือนจะหนักไปหน่อยเนอะ” แคลพูดด้วยน้ำเสียงเนือย ๆ นี่นับเป็นครั้งแรกที่เห็นดาวเหนือเมาขนาดนี้“มึงเลยทิม มึงนั่นแหละมอมน้องกู เห็นว่าดาวเหนือปฏิเสธคนไม่เก่งมึงก็ฉวยโอกาสนี้เลยนะ” เห็นตัวการที่มอมน้องแล้วก็หงุดหงิดเลย ไอ้น้องเราก็นะ แทนที่จะค่อย ๆ ดื่มกลับกระดกรัว ๆ แล้วดูผลที่ได้สิ เฮ้อ“ก็น้องดาวน่ารักไง ยิ่งเมายิ่งน่ารัก หรือพวกมึงว่าไม่จริง” ทิมเพื่อนอีกคนในกลุ่มมองดาวเหนือแล้วยิ้มให้กับท่าเต้นสุดเหวี่ยงของน้อง ตอนแรกก็บอกคออ่อน ไม่เอาค่ะ ดาวไม่ดื่ม ไม่ถึงสิบนาทีดาวเหนือชงเองดื่มเอง เต้นเอง ไม่มีใครบ

“ดึกขนาดนี้ใครไลน์มา” อืม ใช่ เพิ่งคิดขึ้นได้เหมือนกัน เหมือนจะไม่ใช่ไลน์ช่วยชีวิตละ เหมือนฟืนที่มาสุมไฟมากกว่า“ดาวไม่รู้เหมือนกัน” ฉันพูดเสียงแผ่ว จากที่ว่าจะเอามากดเปิดอ่านเพื่อเลี่ยงคำถามของเฮียไฟ ฉันก็เลยเฉย นั่งเป่าเส้นมาม่าแล้วเอาเข้าปาก รสต้มยำน้ำข้นซดร้อน ๆ ถือว่าโล่งมาก สองห่อเหมือนจะไม่อิ่ม“เฮียขอดูหน่อย” พูดว่าเฮียขอดูหน่อย แต่มือคว้าโทรศัพท์ฉันไปถือไว้แล้วนั่งลงข้าง ๆจากนั้นเฮียก็กดเข้าไลน์ ไลน์ที่มีข้อความที่ยังไม่ได้อ่านพันกว่าข้อความ ขยันส่งกันมาก ยอมใจผู้ชายกลางคืน ระหว่างที่เฮียไฟยุ่งกับโทรศัพท์นั้น ฉันรีบจัดการตักมาม่าเข้าปาก รีบกินรีบหนีดีกว่า สถานการณ์ไม่สู้ดีนักและไม่นานนัก ไม่นานเลย คือฉันยังกินมาม่าไม่หมดด้วยซ้ำเสียงคลิปที่พี่ส้มส่งมาให้เมื่อตอนบ่ายดังขึ้น ในคลิปนั้นเป็นคลิปที่ฉันเต้นและเป็นช่วงที่ฉันแจกไลน์ผู้ชายทุกคนที่เข้ามาขอ ทั้งยังพูดอะไรที่เยอะแยะดี สภาพก็เละเทะมากกลืนมาม่าไม่ลงแล้วสิไม่กี่นาทีต่อมาโทรศัพท์ฉันถูกวางลงที่โต๊ะค่อนข้างแรง เสียงเฮียไฟดังขึ้น “ไปเที่ยวมา?”“ค่ะ” ขนาดนี้แล้วก็พูด ๆ ไปเถอะ หลักฐานมัดตัวดิ้นไม่หลุดแล้ว“ใครให้ไป” เขาพูดด้วย

เวลา 22:45 น.จะห้าทุ่มละฉันเพิ่งจะอาบน้ำเสร็จ เพื่อนทั้งสามคนพากันไปเที่ยวทะเลและลากฉันไปด้วยจนได้ บอกว่าไม่ไปก็ไม่ฟัง จับฉันโยนลงทะเลด้วย สุดเหวี่ยงมาก ไปทะเลครั้งนี้เจอกลุ่มพี่ชายเบนซ์พี่ชายของเบล จึงได้รวมกลุ่มกัน สังสรรค์กันยาวเลยค่ะ ยาวขนาดที่เพิ่งกลับมาถึงห้องตอนนี้ฉันรู้สึกเกร็งมาก ๆ ไม่อยากออกจากห้องน้ำเลย“ดาวเหนือเสร็จหรือยัง” เสียงดังมาจากด้านนอก น้ำเสียงไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร่นัก นี่แหละสาเหตุที่ฉันไม่อยากออกจากห้องน้ำ“เสร็จแล้วค่า” อาบเสร็จแต่งตัวเสร็จสิบนาทีแล้ว แต่ไม่อยากจะออกไปเผชิญหน้าเขาจึงขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำทว่าใครจะขังตัวเองอยู่ในห้องน้ำได้ตลอด“เฮียนึกว่าดาวจะนอนในห้องน้ำ” พูดประชดเมื่อเห็นฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ“เปล่าค่ะ” ฉันเดินหลบเฮียไฟมานั่งที่เตียงนอนใช่ค่ะ เขาคือเฮียไฟนั่นแหละ เขาบอกว่าวันนี้จะค้างที่หอกับฉันเพราะว่าเขาเอารถมาทำ ขี้เกียจจะเปิดโรงแรมนอน เขามารอฉันตั้งแต่หนึ่งทุ่ม โทรหาฉันไม่ติดเพราะว่าแบตฉันหมด เมื่อฉันกลับมาด้วยสภาพเปียกปอนพร้อมเสียงหัวเราะสนุกสนานกับเพื่อนก็เจอสายตาไม่พอใจเพ่งมองมาบอกตามตรงว่าฉันไม่คิดว่าเฮียไฟจะมารอที่หอ ไม่คิดว

หลังจากกินโจ๊กเรียบร้อยเพื่อนก็แยกกันอยู่คนละมุมมีฉันอยู่บนเตียงเปิดโน้ตบุ๊กทำรายงานที่เหลือ ใจก็ไม่ค่อยจะอยู่กับรายงานสักเท่าไหร่ ในหัวฉันกำลังกลัว กลัวว่าเฮียไฟจะไม่โสด กลัวว่าเขาจะคบกับช่างเสริมสวยการที่เขาไม่โสดมันคือเรื่องใหญ่เลยนะ เมื่อไหร่ที่เขาไม่โสดแปลว่าฉันหมดหวังถึงวันนั้นขึ้นมาฉันจะทำยังไงดีนะ ทุกอย่างระหว่างฉันกับเฮียไฟต้องเปลี่ยนแน่ ๆตริ๊ง ตริ๊งเสียงแจ้งเตือนดังไม่พ้นเพื่อนทักมาถามเรื่องรายงานอีกแน่ ๆ ฉันหยิบมาเปิดอ่าน ไม่ใช่อะ ผิดคาด คนที่ทักมาคือเฮียไฟ โดยปกติแล้วถ้าเราแยกกันเขาจะไม่ค่อยทักมา จะมีแบบนาน ๆ ครั้งจะทักมาถามความเป็นอยู่กับเงินที่พอใช้ไหม อันนี้เพิ่งแยกกันเมื่อคืนทำไมทักมาไวจัง(เฮียไฟ: ตื่นยัง)(ดาวเหนือ: ตื่นแล้วค่ะ กำลังทำรายงาน)(เฮียไฟ: เดี๋ยวเที่ยงเฮียแวะไปรับนะ)(ดาวเหนือ: ไปทำอะไรคะ ดาวต้องทำรายงาน)(เฮียไฟ: กินข้าวไง)(ดาวเหนือ: ว่างเหรอคะ)(เฮียไฟ: ไม่ว่าง แต่ว่างได้ เที่ยงเจอกันนะ เฮียไปรับหน้าหอ)(ดาวเหนือ: พาใครมาด้วยไหม)(เฮียไฟ : แค่เรา)(เฮียไฟ: ส่งสติ๊กเกอร์)ตาย ชอตนี้อีดาวตายค่า เขาเป็นอะไรของเขาเนี่ย มาแค่รงแค่เราอะไรกัน มาแบบนี้ก็ตอ