Semua Bab ข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ: Bab 91 - Bab 100

ต้นไม้ใหญ่รอบบริเวณที่ไป๋เสวี่ยกำหนดให้ผู้มาใหม่สร้างบ้านในตอนนี้ได้ถูกโค่นลงต้นแล้วต้นเล่า เสียงดังเวลาไม้ล้มทำให้เหล่าปักษาหรือแม้แต่สัตว์ตัวเล็กตัวน้อยพากันตื่นตระหนก “พี่รอง ข้าเจอเจ้าตัวนี้” ไป๋เทียนกับเด็กในบ้านไร่พากันซุกซนวิ่งไล่จับสัตว์น้อยใหญ่ได้นำนกตัวหนึ่งวิ่งมาทางคนเป็นพี่

“คุณหนูท่านเป็นเทพแน่แล้ว” เด็กหนุ่มคนหนึ่งอายุรุ่นราวคราวเดียวกับไป๋ตงแทบจะก้มกราบไป๋เสวี่ยหากว่านางไม่รีบห้ามเขาเอาไว้ “เจ้าจะทำอะไร” ไป๋เสวี่ยถามขึ้นทันควันด้วยความตกใจ “ข้าก็จะโขกศีรษะทำความเคารพท่านนะสิขอรับ” ใบหน้าของเด็กหนุ่มเหลอหลา หรือว่าข้าทำสิ่งใดผิด ท่าทางหวาดวิตก

เมื่อไป๋เสวี่ยเห็นว่าชายร่างใหญ่กลุ่มนี้พร้อมจะรับฟังที่ตนจะกล่าว ดังนั้นนางจึงไม่คิดอ้อมค้อมอีก “ท่านลุงเกลือจำนวนมากเหล่านี้ท่านต้องการสิ่งแลกเปลี่ยนใด” ซาอิดมองใบหน้าของผู้ถามด้วยสีหน้าค่อนข้างประหลาดใจ “คุณหนู เรื่องนี้ไม่ใช่ว่าท่านจะต้องถามผู้ใหญ่ในครอบครัวก่อนหรอกหรือจึ

“พี่ชายผิงเจ๋อ ท่านช่วยจัดคนดูแลแขกเหล่านี้ให้ดีอย่าให้พวกเขาแข็งตายภายในไร่ของเราล่ะเจ้าคะ คนเมานี่พอหมดสติก็นอนกันไม่รู้สึกตัวทีเดียว” ไป๋เสวี่ยพูดพลางส่ายศีรษะยามเมื่อเห็นชายร่างใหญ่จำนวนมากนอนกอดก่ายกัน “คุณหนูไม่ต้องห่วง ข้าน้อยจะจัดการดูแลพวกเขาอย่างดีขอรับ” ผิงเจ๋อประสานมือค้อมเอว

ผีซิว เจ้าเคยบอกข้าว่าห่างจากบ้านของพวกเราไปทางทิศใต้เจอถ้ำแห่งหนึ่งซึ่งบริเวณนั้นพืชพรรณเหี่ยวเฉาและไม่มีสัตว์ชนิดใดกล้าเข้าใกล้ใช่หรือไม่ อืม ว่าแต่เจ้าถามทำไม ข้าเคยเฉียดเข้าไปใกล้ยังรู้สึกเหม็นสุดจะทานทน แม้ว่าผีซิวจะรู้สึกประหลาดใจในคำถามของสหายกระนั้นเจ้าตัวก็ยังตอบออกมา