Semua Bab ข้านี่แหละคุณหนูผู้ร้ายกาจ: Bab 81 - Bab 90

ความอบอุ่นภายในห้องที่ไป๋เสวี่ยทำรางชักน้ำจากบ่อน้ำพุร้อนเข้ามาถึงภายในตัวเรือนของตึกทำให้เด็กชายตัวน้อยที่ถูกไป๋เสวี่ยพามานอนหลับอย่างสบาย ก่อนที่ดวงตาของเขาจะเปิดขึ้นอย่างตื่นตระหนก “ข้าอยู่ที่ไหน” เด็กอายุเพียงห้าปีทว่ากลับมีความหวาดระแวงถึงเพียงนี้ไม่รู้ว่าเจ้าตัวถูกเลี้ยงมาอย่างไรแต

เสียงหอบหายใจของคนกลุ่มหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางป่าดงดิบที่เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่หนาทึบผิดจากฤดูเหมันต์ “เหนื่อยจะตายแล้ว!!” ไป๋เสวี่ยกู่ก้องตะโกนขึ้นฟ้าอย่างเหลืออดโดยไม่สนว่าเหล่านกน้อยต่างพากันตกใจกับเสียงของนางพวกมันจึงได้พากันแตกฮือบินขึ้นฟ้า “เจ้าเบาเสียงลงหน่อยเถอะเดี๋ยวสัตว์

ในระหว่างที่เด็ก ๆ ต่างยุ่งวุ่นวายกับการงานที่ทำ สามสัตว์ภูตก็หาได้อยู่เฉยพวกมันต่างพากันวิ่งเข้าไปในป่าอันห่างไกลติดเชิงเขา พ้นหลังสัตว์ทั้งสามไปไม่นานเหล่านกกาภายในป่าก็พากันโผบินขึ้นสู่ท้องฟ้า “พวกเจ้านี่ไม่เสียชื่อนักล่า เดี๋ยวข้าเอาไก่ไปจัดการเอง” ไป๋ตงกล่าวชมสัตว์ทั้งสา

“เหอะ! ของกระจอกแบบนี้คิดว่าจะทำอันใดข้าได้อย่างนั้นหรือช่างเพ้อฝันเกินไปหรือไม่” ร่างของหมาป่าตัวนั้นเมื่อลุกขึ้นได้ก็อ้าปากพ่นลมไปทางตัวอักษรต้าจวนจำนวนมากอย่างไม่ใยดี ทั้งผีซิวกับไป๋เสวี่ยต่างมองหน้ากันมันกลายเป็นปีศาจไปแล้ว ข้ารู้ ถ้าอย่างนั้นครั้งนี้เห็นทีคงต้องทุ่มสุดตัว ไป๋เสวี่ยกล

เมื่อเห็นว่าคนในหมู่บ้านเริ่มมีอาการแสดงความยินดีชายหนุ่มคนเดิมก็เอ่ยปากกับไป๋ตงขึ้นอีก“ท่านกล้าสาบานหรือไม่ว่าสิ่งที่ท่านพูดมานั้นเป็นความจริงทุกประการ หากท่านกล้าข้าผู้น้อยแซ่ผิงนามผิงเจ๋อยินดีรับใช้ครอบครัวท่านด้วยความสัตย์ซื่อตลอดจนกว่าชีวิตจะหาไม่” เมื่อชายหนุ่มคนนี้พูดจบชาวบ้านจำนวนมากก็ย้ายส