ฟาริศาเดินเร็ว ๆ มาจนถึงหน้าบ้าน กวาดสายตามองไปรอบ ๆ บริเวณที่เคยเห็นรถของธีรณัฐจอดอยู่ แต่ตอนนี้กลับว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาของรถหรู หรือแม้แต่เงาของเจ้าของรถ หัวใจของเธอกระตุกวูบลงไปกองอยู่ที่ตาตุ่ม ความรู้สึกเบาโหวงเข้ามาแทนที่อย่างรวดเร็ว“นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็ขี้ขลาดตาข่าย แค่นี้ก็ถอดใจหนีกลับไปแล้วเหรอ”เธอบ่นพึมพำกับตัวเองด้วยวความหงุดหงิดปนผิดหวัง ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าทุกคำพูดนั้นมีใครบางคนได้ยินเต็มสองหู“ใครหนีกลับเหรอครับ”เสียงทุ้มที่ดังขึ้นจากด้านหลัง ทำเอาร่างอวบถึงกับสะดุ้งสุดตัวจนเกือบจะเสียหลักล้ม เธอหันขวับไปมองทันที และก็เป็นไปตามคาด ธีรณัฐยืนอยู่ตรงนั้น ในมือของเขาหอบข้าวของพะรุงพะรัง“คุณ!”"ผมแค่เดินไปร้านค้าตรงหัวมุมมาน่ะ" เขาอธิบายพลางชูถุงในมือให้เธอดู "ไปหาซื้อเปลเอาไว้ผูกนอนที่ศาลา กับพวกสบู่ยาสีฟัน"เขาขยับเข้ามาใกล้ ยื่นหน้าหล่อ ๆ ลงมากระซิบที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า"นี่กลัวผมหนีกลับไปจริง ๆ เหรอ หืม?"“เปล่าสักหน่อย แล้วนี่อะไรคะ คุณจะมาตั้งรกรากที่นี่เหรอ”“ก็ฟาบอกผมเองนะว่าอยากอยู่ก็อยู่ไป แต่ได้เรื่องไม่ให้ยุ่งกับคุณผมไม่ทำนะ มาง้อเมียทั้งทีจะไม่เข้าใก
Last Updated : 2025-12-25 Read more