All Chapters of เมียอ้วนในความลับ: Chapter 41 - Chapter 50

ท่ามกลางความเงียบของค่ำคืนนั้น เสียงกดออดดังขึ้นติด ๆ ฟาริศาที่กำลังหลับสนิทสะดุ้งตื่น ลุกจากเตียงพลางหยิบเสื้อคลุมมาสวม เดินลงบันไดช้า ๆ หัวใจเธอเริ่มเต้นแรง ความสงสัยปนระแวงว่ามีใครมากดออดในเวลานี้เสียงฝีเท้าอีกครู่ดังตามมาจากด้านหลัง ซาริตาเองก็ตื่นขึ้นมาเช่นกัน “ใครมาดึก ๆ ดื่น ๆ กันนะพี่ฟา...”ใบหน้าอวบอิ่มเม้มริมฝีปากแน่น พลางส่ายหน้าแทนคำตอบว่าไม่รู้ แล้วให้เธอเดินอยู่ห่าง ๆ ก่อนจะเดินตรงไปยังประตู เมื่อเธอเปิดไฟตรงหน้าระเบียงทางเข้าบ้าน ภาพที่ปรากฏตรงหน้าทำให้คนเจ้าเนื้อนิ่งชะงักธีรณัฐยืนโซเซอยู่ตรงนั้น ใบหน้าหล่อเหลาที่เคยสุขุมกลับซีดเซียวและแดงเรื่อจากฤทธิ์สุรา เสื้อเชิ้ตยับยู่ยี่จนดูไม่เป็นผู้บริหารที่เธอคุ้นตาอีกต่อไป“ท่านประธาน...”ฟาริศาพึมพำออกมาเบา ๆ ดวงตาสั่นระริก ไม่รู้ว่าควรจะรีบเปิดประตูรับ หรือปล่อยให้เขายืนพิงรั้วอยู่อย่างนั้นซาริตาเดินเข้ามาชะโงกมองแล้วเบิกตากว้าง “นั้นเจ้านายพี่นี่ เขามาทำอะไรที่นี่คะ แถมยังเมามาอีกต่างหาก”เสียงออดยังคงดังต่อเนื่องราวกับเขาพยายามกดซ้ำ ๆ แม้สติจะเลือนราง ร่างสูงพึมพำชื่อเธอออกมา“ฟาริศา... เปิดประตู”หญิงสาวย่นคิ้วเข้าหากัน

หลายวันผ่านไปอาการของอินตาดีขึ้นเรื่อย ๆ ไม่มีผลข้างเคียงจากการผ่าตัด จนคุณหมอให้ออกจากโรงพยาบาลได้ ส่วนเรื่องแต่งงานก็ยังคงเป็นลับที่ไม่มีใครเอ่ยถึง แม้แต่ธนภพก็ยังไม่กล้าพูดกับแม่ของตัวเอง ช่วงนี้ซาริตาไม่ค่อยมีเรียนเพราะว่าใกล้ปิดเทอมแล้ว จึงอยู่ดูแลแม่ได้อย่างเต็มที่ ส่วนฟาริศาก็กลับไปทำงานตามปกติ ทว่าใจเธอก็ยังไม่สงบสุขเหมือนเดิมเพราะยังต้องเจอหน้าว่าที่สามีอยู่บ้างเป็นครั้งคราว“นี่น้องฟา ฝ่ายกราฟิกเขาส่งดีไซน์หน้ากล่องกะเพราส่งออกมาให้ดูแล้วนะ ดูให้พี่หน่อยได้ไหม”“ได้ค่ะพี่สุริ” เธอยิ้มหวานรับคำก่อนหันกลับไปทำงานเหมือนเดิม“เออ วันนี้ช่วงบ่ายเห็นว่าบอร์ดบริหารเรียกประชุมพนักงานทุกคนที่ห้องรับรองใหญ่ ชั้น13นะ”“ประชุมเรื่องอะไรอีกล่ะพี่สุริ” แพรพายถามด้วยความสงสัย“เห็นว่าเรื่องงานเลี้ยงปีใหม่น่ะ”“ฮะ แต่นี่มันเพิ่งเดือนตุลาคมเอง ทำไมบริษัทเขาเรียกประชุมไวจัง” พี่อีกคนในแผนก หมุนเก้าอี้มาเอ่ยถามสำทับ“เห็นว่าจะให้พนักงานโหวตน่ะ ว่าอยากไปจัดงานเลี้ยงที่ไหน ระหว่างในกรุงเทพฯ กับต่างจังหวัด เพราะถ้าผลโหวตออกมาเป็นต่างจังหวัดจะได้จองที่พักได้ทันมั่ง อย่าลืมเอาโทรศัพท์ไปด้วยล่ะ ต้อง

“ฮะ! เดือนหน้า”ร่างอวบที่กำลังยกน้ำขึ้นดื่มถึงกับต้องรีบวางแก้วลง เมื่อได้ยินแม่พูดว่างานแต่งงานของตัวเองกับธีรณัฐจะถูกจัดขึ้นในเดือนหน้า ซึ่งมันเหลือเวลาอีกแค่สิบวันเท่านั้นเอง“แม่เองก็เพิ่งรู้ เห็นคุณธีรนัยมาหาแม่เมื่อวานแล้วแจ้งเรื่องนี้ แม่ก็ทักท้วงไปแล้วนะว่ามันไวเกินไปไหม แต่แกบอกว่าไม่ไวหรอกเพราะทุกอย่างถูกเตรียมเอาไว้ตั้งแต่แม่ยังนอนอยู่ในโรงพยาบาล”ฟาริศานิ่งอึ้งไปหลายอึดใจ รู้สึกเหมือนลมหายใจติดขัด ไม่คิดว่าวันนั้นจะมาถึงเร็วขนาดนี้อินตานั่งมองลูกสาวด้วยแววตาหนักใจ เธอเองก็ไม่อยากให้เป็นเช่นนี้ แต่เมื่อทุกอย่างถูกกำหนดไว้ตั้งแต่ต้น นับตั้งแต่วันที่รับปากกับธีรนัย เรื่องแต่งงาน ก็เหมือนเส้นทางจะไม่มีสิทธิ์หวนกลับไปเลือกทางอื่นได้อีก“บ่ายนี้เลื่อนนัดทุกอย่างให้ผมด้วยนะ” ธีรณัฐหันไปบอกเลขาฯ สาวหลังจากประชุมกับบอร์ดบริหารเสร็จ“แต่ว่าตอนบ่าย มีนัดคุยกับลูกค้าเรื่องเอาสินค้าตัวใหม่เข้าร้านสะดวกซื้อนะคะ”“นั่นแหละ เลื่อนไปก่อนผมมีเรื่องสำคัญต้องไปทำ”“มันสำคัญกว่าลูกค้ารายใหญ่เหรอคะ ไม่เห็นท่านประธานแจ้งนี้ในตารางงานดิฉันเลยนะคะ” เลขาฯ ที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตาเดินตามหลัง โดยเผลอพ

เมื่อถึงช่วงรดน้ำสังข์ ญาติผู้ใหญ่ทยอยเดินเข้ามาอวยพรทีละคนฟาริศายิ้มรับทุกคำพูดด้วยความนอบน้อม จนกระทั่งอมราผู้เป็นแม่เลี้ยงสามีเดินเข้ามา เธอก้มหน้าลงตามธรรมเนียม แต่กลับสัมผัสได้ถึงน้ำเสียงจิกกัดมาแทนคำอวยพร“สมใจเธอแล้วสินะ ที่ได้แต่งงานเข้าบ้านคนรวย ช่วงเวลานี้ก็รีบกอบโกยล่ะ ก่อนจะทนไม่ได้แล้วเผ่นแนบเพราะสามีไม่รัก แถมยังมีหญิงอื่นอยู่ในใจ”ฟาริศาเงยหน้าขึ้นสบตาหญิงสูงวัย ยิ้มบาง ๆ แทนคำตอบ ไม่คิดจะโต้เถียง เพราะเธอรู้ว่าการแต่งงานครั้งนี้ไม่ใช่สนามให้เธอเอาชนะใคร แต่เป็นบททดสอบที่เธอต้องอดทนให้ได้“ยังไงก็ฝากยัยฟาด้วยนะคะคุณธี หากน้องทำอะไรผิดไปก็ช่วยตักช่วยเตือน หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กัน หากวันใดไม่รัก อย่าทำร้ายน้องให้ส่งน้องคืนให้น้านะ”ปลายหอยสังข์จรดลงปลายมือของธีรณัฐ เขาได้ยินอย่างนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองแม่ยาย ความลำบากใจแล่นขึ้นมาบนอก แต่ก็ทำได้เพียงแค่พยักหน้าพอขยับเท้าเดินมาตรงหน้าลูกสาว น้ำตาที่กลั้นไว้ก็เริ่มคลอเบ้า“แม่ขอให้ชีวิตหลังแต่งงานของลูก พบเจอแต่ความสุขนะ ให้สมกับที่ลูกเฝ้ารอผู้ชายที่รักมานานนะลูก”ฟาริศามองหน้าแม่แล้วได้แต่ปล่อยให้น้ำตาไหลริน เขาที่หันมา

“ถ้าอย่างนั้น ฟาจะทำมื้อเช้าให้นะคะ จะเอาเป็นข้าวต้ม หรือว่าเบรกฟัสดีคะ” ส่วนใหญ่คนรวยเขาก็กินมื้อเช้าอยู่แค่นี้“ขอเป็นอย่างอื่นที่ไม่ใช่สองอย่างที่เธอพูดมาได้ไหม เบื่อแล้วอ่า”“ถ้าอย่างนั้น ข้าวเหนียวหมูปิ้งสูตรโบราณดีไหมคะ ฟาเตรียมเอาไว้แล้วเหลือแค่ย่างในเตาไฟ้ฟ้า ส่วนข้าวเหนียวนึ่งเสร็จเมื่อกี้เลย”ชายหนุ่มย่นคิ้วเข้าหากัน ใบหน้ามีความสงสัยเล็กน้อย จนสังเกตเห็นได้อย่างชัดเจน"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะ มีอะไรหรือเปล่า หรือว่าคุณธีทานไม่เป็น ฟาหาอย่างอื่นให้ทานได้นะคะ”“ไม่ต้อง กินเป็นสิ ข้าวเหนียวหมูปิ้งของโปรดฉันเลยนะ แค่สงสัยว่าเธอทำมันเป็นด้วยเหรอ”“ทำเป็นสิคะ แค่นี้เองมันเป็นพื้นฐานที่แม่สอนฉันมาตั้งแต่เด็ก ๆ เลย “ลูกหลานต่างจังหวัด โดยเฉพาะทางภาคอีสานแบบแม่เธอ มักจะสอนลูกสาวให้ตื่นมาตั้งแต่ตีห้า เพื่อหุงข้าวทำกับข้าวไว้ให้เสร็จก่อนที่พระจะออกมาบินฑบาต จะได้ตักบาตรยามเช้าได้ทุกวัน“ถ้าอย่างนั้นขอเข้าไปช่วยได้ไหม” เขาถามเสียงนุ่ม ไม่แข็งกระด้างเหมือนตอนที่รู้ว่าจะได้แต่งงานกันหญิงสาวพยักหน้าน้อย ๆ แล้วเดินนำหน้าเข้าไปในห้องครัวหลังบ้าน เขากวาดตามองห้องครัวที่เรียบง่าย และดูสะอา