บททั้งหมดของ พิศวาสรักมาเฟียร้าย (ดวงใจมาเฟีย): บทที่ 11 - บทที่ 20

“ ฮือๆๆ ” เสียงหญิงสาวผวากลางดึกทำให้ภวิชไม่สามารถหลับลงได้เขาคว้าคนที่นอนหลับขึ้นมากอดปลอบประโลมมือลูบตามไหล่บางเบาๆ “ มินครับไม่เป็นอะไรแล้ว พี่วิชทำตามสัญญาแล้วไงครับมิน นิ่งซะนะคนดีของผม ” เขากระซิบหวังให้หล่อนได้ยินสงสารเธอจับใจ ร่างบางกระชับเข้าหาอ้อมอกมากขึ้นเธอเหลือทิ้งไว้แค่เสียงสะอื้นเบ

“ คุณได้แผลมาได้ยังไงค่ะ ” มินตราเอามือลูบที่แผลนั่นเบาๆแล้วเอ่ยเสียงหวานขอโทษเขาภวิชไม่รอช้าที่จะก้มลงจูบปากเธออย่างอ่อนโยน อ่อนหวาน โหยหาและเรียกร้องในคราวเดียวกันเวลานี้ไม่ใช่เวลาตอบคำถาม เขาต้องสร้างอารมณ์ให้หญิงสาวอีกครั้งเมื่อเธอกำลังจะลืมความแปรปรวนในความต้องการที่เขาเพิ่งสร้างไปเวลานี้เขาต้อ

“ ไม่ได้!! ” เสียงภวิชตะคอกออกมาเมื่อรู้สิ่งที่น้องสาวของเขาต้องการทำเอาภัสสรถึงกับสะดุ้งเวลาพี่ชายเธอโมโหเด็กเอาแต่ใจอย่างเธอถึงกับสยบและเป็นเด็กดีเลยทีเดียว “ คราวก่อนน้องโดนทำร้าย พี่วิชไปอยู่ไหน ” เธอถามอย่างงอนๆ “ หยุดเลยไม่ต้องมาย้อนพี่เลยนะ...ใยวาว ” ภวิชเตือนน้องสาวที่กำลังจะเอาแต่ใจในเร

เกือบตลอดทั้งคืนภวิชรังแกแมวน้อยไม่ยอมให้ห่างกายเขาอิ่มเอมแต่ไม่อิ่มหนำ คำอ้อนวอนขอร้องของเขามันทำให้มินตราใจอ่อนและเผลอไผลอารมณ์ตามเขา ภวิชมองหญิงสาวที่นอนคว่ำหันหน้ามาทางเขาด้วยเห็นว่าเธอเพลียมากแล้วและรับอารมณ์ความต้องการของเขา เขาจึงยอมให้เธอหลับภวิชยกมือเท้ากับเตียง เกลี่ยผมที่ปรกหน้าเธอให้พ้

“ อะไรนะ! พี่จะให้ผมไปทำอะไรนะ ” รณภพร้องเสียงหลงพร้อมค่อยๆขยับเนคไทหูกระต่ายของตัวเองออกเล็กน้อย “ อย่างที่นายได้ยินนั่นแหล่ะ ฉันอยากให้นายไปเป็นบอดี้การ์ด คุณหนู น้องสาวของเจ้าของไนท์คลับ ” “ ไม่เอาด้วยหรอก ทำไมต้องเป็นผม ไอ้เปรี้ยวก็ยังว่างมันแค่เล่นดนตรีมีเวลายิ่งกว่าผมซะอีก ” รณภพพูดเขายังไ