All Chapters of มนต์ดำร่ายรักเสน่หา: Chapter 21 - Chapter 24

เมื่อไอ้ชาติและไอ้แหลมช่วยกันยกแคร่ไม้ไผ่สานอย่างประณีตมาวางไว้กลางหน้าเรือนไทยอย่างมั่นคงแล้ว ขุนศึกก็ค่อยๆ อุ้มร่างอันบอบบางและไร้สติของไหมมาวางลงบนแคร่อย่างทะนุถนอม ราวกับกลัวว่าร่างนั้นจะบอบซ้ำ จากนั้นไอ้ชาติก็รีบนำด้ายสายสิญจน์สีขาวบริสุทธิ์มาคลี่ออก ล้อมรอบบริเวณแคร่เป็นวงกลมหลายชั้น คล้ายเป็นการสร้างเขตศักดิ์สิทธิ์เพื่อป้องกันอันตรายจากสิ่งชั่วร้าย ขุนศึกนั่งขัดสมาธิลงบนพื้นเบื้องหน้าแคร่ หลับตาลงอย่างช้าๆ ราวกับกำลังรวบรวมพลังแห่งจักรวาล เสียงสวดภาวนาบทคาถาโบราณก็ค่อยๆ เล็ดลอดออกมาจากริมฝีปากของเขา ทีละคำ ทีละวลี เสียงนั้นทุ้มต่ำแต่ก้องกังวาน ราวกับเสียงกระซิบจากโลกแห่งวิญญาณ ผสานกับพลังอำนาจที่แฝงอยู่ในทุกตัวอักษร ทำให้บรรยากาศโดยรอบขลังและศักดิ์สิทธิ์ขึ้นอย่างน่าประหลาด แสงตะเกียงที่ส่องสว่างอยู่โดยรอบพลันสั่นไหวเล็กน้อย ราวกับรับรู้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ที่กำลังถูกปลดปล่อยออกมา เสียงสวดภาวนานั้นดังกระหึ่มก้องกังวานไปทั่วเรือนไทย ราวกับเสียงเรียกจากห้วงลึกของจิตวิญญาณ สะกดให้ผู้ที่อยู่ในบริเวณนั้นรู้สึกสงบและเกรงขามอย่างบอกไม่ถูก พลังอำนาจที่แผ่ออกมาจากร่างของขุนศึกนั้น

ในขณะที่ทุกคนกำลังสนทนากันอยู่นั้นเอง ขุนศึกก็เดินลงมาจากเรือนไทยด้วยท่าทางสงบนิ่ง แต่แววตาคมกริบกลับฉายความหนักแน่น "ทุกคนสามารถไปพักผ่อนที่อื่นได้ตามสะดวกนะครับ... แต่ยกเว้นคุณไหม" เสียงทุ้มต่ำของขุนศึกเอ่ยขึ้นอย่างชัดเจน "เพราะอะไรหรือจ๊ะ พ่อครู?" แพรเอ่ยถามด้วยความสงสัยและเป็นห่วงเพื่อน "เพราะดวงจิตของเธอยังอ่อนแอมาก... หากออกไปจากเขตคุ้มครองของที่นี่... อาจจะถูกครอบงำจากผู้ที่คิดร้ายต่อเธอได้ง่าย" ขุนศึกอธิบายด้วยน้ำเสียงจริงจัง ในขณะที่ทุกคนกำลังตั้งใจฟังคำอธิบายของขุนศึกอยู่นั้นเอง จู่ๆ ก็ปรากฏร่างของเด็กชายคนหนึ่ง รูปร่างเล็ก ผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโตเป็นประกาย ผมจุก ดวงหน้ายิ้มแย้ม แต่กลับแฝงไว้ด้วยความน่าพิศวง เด็กชายคนนี้ยืนอยู่ข้างกายขุนศึกอย่างเงียบเชียบ ทำให้ทุกคนในบริเวณนั้นถึงกับตกตะลึงและประหลาดใจกับกุมารน้อยที่ปรากฏตัวขึ้นอย่างกะทันหันตรงหน้า... ไอ้ชาติและไอ้แหลมถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ส่วนพ่อและแม่ของไหมก็มองเด็กชายด้วยความสงสัยและประหลาดใจระคนหวาดหวั่น... แพรเองก็ตกใจไม่น้อย แต่ก็พยายามตั้งสติมองเด็กชายอย่างพิจารณา... เด็กคนนี้เป็นใครกัน?... และมาปรา