All Chapters of ก็เด็กมันร้าย: Chapter 1 - Chapter 10

“ว้ายยยย!” หญิงร่างบางชนเข้ากับคนตัวโตที่สูงราวเกือบสองเมตรเข้าอย่างจัง แฟ้มเอกสารร่วงกราวจากมือเล็กเกลื่อนพื้นตรงหน้าลิฟต์ ปารียาก้มหน้าก้มตาเก็บเอกสารเพราะต้องเอาไปให้เลขาของท่านรองประธานตรวจ โดยไม่ได้มองคนที่เธอเดินชนเพราะมัวแต่มองการแต่งกายของตัวเอง“โอย...ซุ่มซามจังปารียาเอ๊ย” บ่นพึมพำกับตัวเองมือก็เก็บเอกสารไปด้วย“คุณเป็นอะไรมากไหมครับ” เสียงนุ่มทุ้มน่าฟังเอ่ยถามพร้อมยื่นเอกสารให้กับหญิงสาว ปารียายืนขึ้นเต็มตัวช้อนตามองคนที่ยืนจ้องเธออยู่ก่อนแล้วถึงกับอึ้ง ใบหน้าคมเข้มหล่อเหลาของหนุ่มลูกครึ่งดวงตาสีนิลที่อาจจะทำให้สาว ๆ ยอมสยบต่อเขาได้ ทั้งสองจ้องตากันอยู่เกือบนาที ก่อนที่ปารียาจะหลบสายตาคมกริบคู่นั้น“มะ ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมากนะคะ” ปารียาพูดตะกุกตะกักก่อนจะรับเอกสารและยิ้มแหย ๆ ให้กับคนตรงหน้าแล้วเคลื่อนตัวข้าไปในลิฟต์โดยเร็ว เธอยังตัวสั่นไม่หาย รู้สึกคุ้น ๆ ว่าเคยเห็นผู้ชายคนนี้จากที่ไหนมาก่อนแต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก‘ช่างเถอะ คิดไปก็ปวดหัว’“คุณชลิตาคะ ฉันเอาเอกสารมาให้ท่านรองค่ะ” ปารียาพูดพร้อมกับยิ้มบางให้กับเลขาสาว“อ้อ คุณปารียาวางไว้บนโต๊ะได้เลยค่ะ พอดีท่านรองเพิ่งจะออก

เช้าวันศุกร์ในห้องประชุมใหญ่ ชานนท์ได้แนะนำตัวให้ทุกคนได้รู้จักอย่างเป็นทางการอีกครั้งหลังจากเข้ามาทำงานได้เพียงสามวัน ปารียาจึงได้รู้ว่าชายหนุ่มรูปงามวันนั้นที่เธอเดินชนก็คือเขานั่นเอง และเธอจำได้แล้วว่าเคยเห็นผู้ชายคนนี้ในบอร์ดผู้บริหารของบริษัท สายตาคมกริบที่ปารียาเผลอไปสบตาเข้านั้นทำเอาใจเธอเต้นไม่เป็นจังหวะ แต่ตัวเขาเองนั้นไม่มีทีท่าว่าจะจำเธอได้เลยสักนิดเขาดูดีมากดูดีกว่าพาทิศแฟนของเธอหลายเท่าซึ่งวันนี้พาทิศส่งผู้ช่วยเข้ามาร่วมประชุมแทนเนื่องจากต้องออกไปพบลูกค้าข้างนอก หรืออาจเป็นเพราะเขากำลังหลบหน้าเธออยู่ก็เป็นได้ “นุชรู้ไหมท่านรองหล่อม้ากกก ก ไก่ล้านตัว” แวววิไลเอ่ยอย่างกระตือรือร้นกับนุชจรีหลังจากลงมาจากห้องประชุม “เห็นว่าอายุเพิ่งจะยี่สิบหกเองนะ จบจากนอกด้วย” แวววิไลยังคงสาธยายต่อ “จริงเหรอ ใครน้าจะเป็นผู้หญิงที่โชคดีคนนั้น นุชอยากเจอท่านรองบ้างจัง คงฟินน่าดูจะนั่งจ้องหน้าทั้งวันเลยเชียว” “เขาไม่มาสนใจเธอหรอก ถึงสนใจก็น่าจะต่อแถวยาวอยู่เหมือนกัน รอไหวไหมล่ะ” ธเนศผู้จัดการฝ่ายบุคคลแกล้งกระเซ้าเย้าแหย่นุชจรีจนปารียา

ภายในโรงแรมหรู หลังจากชานนท์ขึ้นกล่าวทักทายแขกภายในงานเรียบร้อยแล้ว ญาดาเดินควงแขนลูกชายไปทักทายกับแขกผู้มีเกียรติในงานตามโต๊ะต่าง ๆ โดยเฉพาะนางแบบอย่างโยษิตาที่มาพร้อมกับมารดาของเธอ“สวัสดีค่ะคุณป้า” โยษิตากล่าวทักทายพร้อมยกมือไหว้ ญาดารับไหว้แล้วยิ้มให้อย่างอ่อนโยน“นี่คุณชลินทร์ทิพย์ แม่ของหนูโย ส่วนนี่ชาร์ลลูกชายฉันค่ะ”“สวัสดีครับ” ชานนท์ยกมือไหว้ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย ชลินทร์ทิพย์รับไหว้ส่งสายตาสื่อกับลูกสาวที่รู้กันเพียงสองคนแล้วยิ้มกรุ่มกริ่ม ภายในงานทุกคนต่างกล่าวชมท่านรองประธานหนุ่มไม่ขาดปาก บรรดาสาวน้อยใหญ่ต่างมองตามตาไม่กะพริบ แต่ไม่มีใครที่ทำให้ชานนท์รู้สึกตื่นเต้นและน่าสนใจได้สักคน เว้นเสียแต่สาวสวยร่างเล็กคนนั้น…วันนี้ปารียาสวมเดรสสีขาวความยาวเหนือเข่า รูปร่างบอบบางสัดส่วนที่ได้รูปสวยงาม ปล่อยผมดำขลับเงางามยาวสลวยติดกิ๊บสีขาวมีมุกเรียงกันสวยงามเข้ากับชุด ผมยาวปิดเนื้อหนังขาวเนียนลออด้านหลังไว้อย่างหมิ่นเหม่ สายตาหนุ่ม ๆ ในงานต่างจับจ้องมาที่เธอ ปารียานั่งอยู่กับแวววิไลและธเนศ ส่วนนุชจรีวันนี้ติดธุระด่วนเลยพลาดโอกาสที่จะได้เจอกับท่านรองประธานสุดปลื้มของเธอ“แบมเป็นอะไรว

กลิ่นหอมกรุ่นจากกายสาวสัญชาตญาณดิบบอกให้เขาทำในสิ่งที่เขาต้องการ มือข้างหนึ่งเริ่มลูบไล้สะโพกที่มีเดรสขาวนุ่มลื่นพรางอยู่ แล้วเลื่อนไล้ขึ้นมาตามไหล่และใบหน้าโดยที่ทั้งสองยังคงหลับตา ปลายนิ้วร้อนไล้ไปตามริมฝีปากอิ่มนุ่มที่กำลังเผยอขึ้นเมื่อได้รับการสัมผัส ชานนท์ไม่รอช้าเคลื่อนใบหน้าเข้ามาทาบทับริมฝีปากร้อนลงบนปากนุ่มอย่างอ่อนโยนในคราแรก ปารียาได้รับสัมผัสวาบหวิวราวกับอยู่ในห้วงแห่งความฝัน มันเป็นฝันที่หวานมากเชียวล่ะ เป็นครั้งแรกที่เธอฝันว่าได้จูบกับผู้ชายที่หล่อเหลาและกลิ่นกายหอม กึ่งกลางกายชายเริ่มขยายตัวแข็งขึงขึ้นมา “อื้อ” ปารียาครางเสียงเล็ดลอดออกมา ชานนท์บดขยี้ดูดดึงริมฝีปากหนักหน่วงขึ้น เธอเผยอกลีบปากรับเรียวลิ้นสากที่สอดแทรกเข้าไปเกี่ยวรัดเรียวลิ้นอุ่นในโพรงปากนุ่ม ความหอมหวานของกลิ่นไวน์บวกกับความหวานของเรียวลิ้นอ่อนนุ่มทำให้ชานนท์พึงพอใจเป็นอย่างมาก ปารียาหายใจแรงถี่จนแทบขาดใจ เธอผลักใบหน้าหล่อเหลานั้นออกเพื่อสูดเอาอากาศหายใจโดยไม่ลืมตา แต่ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะได้สติ ชานนท์ก็ประกบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง คราวนี้ทั้งร้อนแรงและโหยหาราวกับคนจูบอดอยากมาจากไหนไม่รู้ว่าอะไร

ปารียามองดูรอยช้ำที่เกิดจากชายร่างกำยำคนนั้นด้วยความเวทนาตัวเอง หน้าอกทั้งสองข้าง ไหนจะหน้าท้องและแผ่นหลังของเธออีก ผิวขาวเนียนแถมยังบอบบางเวลาโดนอะไรนิดอะไรหน่อยก็จะเป็นรอยแดงขึ้นมา แต่เมื่อคืนนี้มันไม่ใช่แค่นิดหน่อย มันเต็มไปด้วยความเร่าร้อนของไฟปรารถนาที่เธอไม่เคยได้รับจากใครมาก่อน แม้กระทั่งพาทิศเองปารียาก็ไม่เคยมอบให้แม้แต่การจูบด้วยช้ำแต่เมื่อคืนปารียากลับมอบร่างกายให้เจ้านายหนุ่มที่เจอหน้ากันเพียงไม่กี่ครั้ง ปล่อยให้เขาทำกับเธอทุกท่วงท่า จนตอนนี้เธอก็ยังรู้สึกระบมไปทั้งตัวจนต้องพึ่งยาแก้ปวด รวมถึงจุดอ่อนไหวของเธอด้วย ตอนที่เธออาบน้ำมันรู้สึกแสบและบวมแดงจนต้องนิ่วหน้า เธอไม่รู้ว่าเมื่อคืนเธอกับเขาผ่านศึกด้วยกันไปทั้งหมดกี่ครั้ง แต่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งหมดเธอไม่ได้ขัดขืนหรือต่อต้านเขาแม้แต่น้อย มิหนำซ้ำยังให้ความร่วมมือเขาเป็นอย่างดีด้วยสิจะด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์หรือความต้องการภายในของเธอก็ไม่อาจรู้ได้ แต่การที่เขาพรากสิ่งที่เธอเฝ้ารักษามันมาเป็นเวลาตั้งสามสิบปีเพื่อมอบให้กับชายอันเป็นที่รักของเธอเพียงคนเดียวมันก็ทำให้เธอรู้สึกเสียใจอยู่ไม่น้อย ปารียาต้องมาเจอชายคนรักที่สวมเขาให้