ตามหาหัวใจ เจ้า ชาย หลงยุค

โสทิตาสาวสวยผู้ผ่านการสู้ชีวิตทุกรูปแบบเธอทำงานที่ต่างประเทศเป็นทหารรับลับหลังจากที่ทำงานมานานหลายปีรู้สึกเบื่อจึงลาออกจากงานและจะบินกลับที่เมืองไทยไปดูแลผืนนามรดกตกทอดที่ตายายทิ้งไว้ให้หลายร้อยไร่

'แต่พี่ไม่ได้ชอบเธอ' ‘เธอต้องรู้สึก-แบบนี้-แค่กับพี่คนเดียว’ NC 20++ | แนะนำผู้อ่านอายุ 20 ปีขึ้นไป

ค่ำคืนหนึ่งที่แสนเหงาเธอถูกเพื่อนผลักให้รู้จักกับหนุ่มหล่อร้ายวัยมหาลัย เผลอใจไปสร้างความสัมพันธ์ชั่วข้ามคืนกับ ‘พันไมล์’ เจ้าของฉายา เสือร้ายแห่งวิศวะ

อยากก็แค่โทรมา ค่าโรงแรมหารกันคนละครึ่ง ******** "เป็นได้แค่คู่นอนนะ เอากันขำ ๆ รับได้ก็ขึ้นรถ รับไม่ได้ก็แค่นี้ไม่ต้องคุยกันอีก" "อืม" เธอก้าวขึ้นรถผมอย่างไม่ลังเล ผมเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าสิ่งที่กำลังทำอยู่มันถูกหรือแม่งผิดตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม "ทำไม อยากมากขนาดนั้นเลย แฟนเธอไปไหน" ถึงจะเอากันขำ ๆ ผมก็ไม่อยากเป็นชู้กับใคร "เลิกกันแล้ว" ใช่สินะ ไอ้นั่นมันไปเรียนต่อเมืองนอกตั้งสี่เดือนแล้วนี่นา แม่งแล้วกูดันรู้ทุกเรื่องของเธอ "ของขาด" ผมถามและเคาะพวงมาลัยในตอนที่ติดไฟแดง "อืม" เธอตอบง่าย ๆ เรียบ ๆ ไม่สะทกสะท้าน "ดี เราก็ของขาด ของขาดกันทั้งคู่ คงมันดี หึ" ************** #ไม่มีนอกกาย

"ผมรักพลอยใสเหมือนน้องสาวเท่านั้นครับไม่ได้คิดเป็นอย่างอื่น" ธารารีบบอกคนเป็นนายออกไปทันที “ก็ดี ต่อไปจะได้ไม่เสียการปกครอง” “ครับ สมภารย่อมไม่กินไก่วัด..เดี๋ยวจะเสียการปกครอง” เข้าถ้ำเสือในฐานะเหยื่อก็ต้องยอมเป็นผู้ถูกล่า คิดจะเป็นเสืออย่าใจดีกับเหยื่อจนเกินไป

หนึ่งชีวิต หนึ่งหัวใจที่สูญเสียไปให้กับคนที่ไร้หัวใจ ชาตินี้ข้าไม่ขอร่วมทางเดินกับเขาอีก... แต่ทำไมมันไม่ง่ายเช่นนั้น เหตุใดเรื่องราวจึงได้แตกต่างไปจากเดิมเช่นนี้ แล้วข้าจะหนีหัวใจตัวเองพ้นได้เช่นไร