โรคขาดผู้ชายไม่ได้

ก๊อก ก๊อก "บอสคะ" "เข้ามา" สิ้นเสียงอนุญาตประตูของห้องทำงานก็ได้ถูกเปิดเข้ามา "เอกสารที่บอสต้องการค่ะ" "เอามาให้ผมเลย" ชายหนุ่มสั่งเลขาที่ไม่กล้าเอาเอกสารเดินเข้ามาใกล้ เพราะคงเกรงใจที่เห็นเขากำลังคุยกับแม่อยู่ หญิงสาวร่างระหง ก้าวเดินเข้ามาแล้วยื่นเอกสารส่งไปให้กับท่านประธานที่นั่งอยู่เก้าอี้ประจำตำแหน่ง แต่แทนที่เขาจะรับแฟ้มเอกสารที่เธอยื่นมาให้ ชายหนุ่มกลับคว้ามือของเธอให้นั่งลงไปที่ตัก "??" หญิงสาวตกใจตัวแข็งทื่อ แต่ก็ไม่กล้าเอ่ยปากพูดอะไรออกมา "คฑาลูกทำอะไร!!" ผู้เป็นแม่ถึงกับตกใจลุกขึ้นจากเก้าอี้แบบลืมตัว "ต่อไปนี้คุณไม่ต้องกินยาคุมแล้วนะ แม่ผมอยากจะอุ้มหลาน" "????"

เมื่อนางแบบชื่อดัง ต้องมาอยู่ในร่างของ ท่านหญิงผู้อ่อนโยน ที่ถูกสามีมองข้าม เมื่อเขาว่านางร้ายกาจ เช่นนั้นนางจะแสดงให้เขาได้เห็น ว่าสตรีร้ายกาจที่แท้จริงเป็นเช่นไร

(กักตุนสินค้าในมิติวิเศษ+หญิงแกร่ง+นิยายที่นางเอกทันคน+แก้แค้นคนชั่ว+ทั้งครอบครัวถูกเนรเทศ+คืนแต่งงาน+สร้างความร่ำรวย) หลุดเข้ามาในหนังสือ กู้หว่านเยว่พบว่าเธอกลายเป็นนางร้ายตัวประกอบ ถูกยึดทรัพย์เนรเทศ? ไม่เป็นไร เธอมีมิติวิเศษ เสบียงในท้องพระคลังล้วนเก็บเข้ามิติวิเศษ มิหนำซ้ำยังย้ายของออกจากบ้านมารดาและจวนอ๋องจนหมด ทำให้คนยึดทรัพย์ไม่ได้ไปแม้แต่เหมาเดียว ระหว่างถูกเนรเทศ ต้องตกระกำลำบาก แต่ไม่เป็นไร ในน้ำเธอสามารถจับปลา บนบกสามารถล่ากระต่ายป่า ชีวิตธรรมดาผ่านไปอย่างงดงามสงบสุข

เขาให้เธอเป็นได้แค่เพื่อนบนเตียง สถานะFWB "แบบฉันนี่พอเป็นผู้หญิงของนายได้ไหม” “ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ” “…..” “เสียชื่อคาสโนว่าคณะบริหารหมด” “รู้หรือเปล่าว่าที่พูดออกมาหมายถึงอะไร” “ฉันไม่ได้โง่” “รู้ว่าเธอไม่ได้โง่ แต่เธอกำลังเล่นกับไฟรู้ตัวหรือเปล่า” “ฉันเองก็อยากจะลองเหมือนกัน ว่าไฟที่เขาว่าร้อน มันจะขนาดไหนกันเชียว” เรื่องนี้เป็นเรื่องของลูกสาวคนสวยของ พายุ&ลินดา จากเรื่องเล่ห์รักพายุร้าย รุ่นลูกวิศวะร้ายเรื่องที่สองนะคะ อ่านแยกกันได้ค่ะ แต่อ่านเรียงกันสนุกกว่า 1.กลลวงรักวิศวะร้าย(ยีนส์&มิลลิ) 2.หลงกลรักคาสโนว่า(ธาม&ปลายฝน)

อี้หมิง พยายามเอาชนะชะตาชีวิตในยุคที่เธอทะลุมิติมา ด้วยวิชาความรู้ของโลกยุคปัจจุบันเธอก่อร่างสร้างตัวในยุค จีนโบราณจนมีฐานะอู้ฟู่ร่ำรวย สร้างงาน สร้างอาชีพคนเร่ร่อน จนที่เล่าขานไปทั่วทั้งแคว้น

“หย่ากันเถอะ เธอกลับมาแล้ว” ในวันครบรอบแต่งงานปีที่สอง เฉินหยุนอู้กลับถูกฉินเย่ทอดทิ้งอย่างไร้ซึ่งความปราณี เธอกำผลตรวจการตั้งครรภ์เอาไว้เงียบ ๆ นับตั้งแต่นั้นก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย แต่แล้วใครจะไปคิดล่ะว่า นับตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา ฉินเย่ก็เกิดอาการบ้าคลั่ง ออกตามหาเธอไปทั่วทุกหนทุกแห่ง มีอยู่วันหนึ่ง เขาเห็นผู้หญิงที่เขาตามหามานานเดินจูงมือเด็กน้อยผ่านไปอย่างมีความสุข “เด็กคนนี้เป็นลูกของใครกัน?” ดวงตาของฉินซ่าวแดงก่ำ เขาตะโกนคำรามขึ้นมา