Wistoria Wand And Sword มังงะ แตกต่างจากไลท์โนเวลอย่างไร

ไป๋เยว่หลิง เบื้องหน้า เขาคือคุณชายตระกูลใหญ่ สูง ขาว ผิวเนียน ดวงตาเรียวยาวราวภาพเขียน หล่อ ชุดขาวบริสุทธิ์(แซ่ไป๋(ขาว)) เป็นนักกระบี่อัจฉริยะในรอบร้อยปี แต่...หลังฉาก เขาเป็นลูกเลี้ยงที่ถูกกดขี่ดูถูกทุกอย่าง ถูกซ้อม วางยา ด่า เฆี่ยน และโดนขืนใจแบบวิปริต เขาจึงเป็นคนเก็บกด ไม่พูด แววตาเย็นชา และโดดเดี่ยว ....วันหนึ่งครอบครัวพ่อแม่เลี้ยงเขาถูกฆ่าล้างตระกูล แต่เขากลับหลงรักนักฆ่าคนนั้น....

ในอาณาจักรที่ความมืดและแสงสว่างต่างต่อสู้กันเพื่อครองอำนาจ ไรอัน อีวานส์ ชายหนุ่มผู้มีพลังควบคุมธาตุน้ำ ได้ละทิ้งหน้าที่นักรบของตระกูลเพื่อค้นหาความจริงเกี่ยวกับอดีตและพลังที่เขามี ในขณะที่เขาพยายามวิ่งหนีจากความรู้สึกผิดที่ละทิ้งหน้าที่ ไรอันได้พบกับลีอา เซเรน่า หญิงสาวผู้มีพลังสื่อสารกับธรรมชาติที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นและความหวัง ความรักที่เกิดขึ้นระหว่างไรอันและลีอาไม่ได้เกิดขึ้นง่ายดาย ทั้งสองต้องเผชิญกับอุปสรรคจากลูเซียส ไนท์ฟอล อดีตเพื่อนสนิทของไรอันที่ตอนนี้กลายเป็นศัตรูผู้ทรงพลัง ลูเซียสมีพลังเงามืดที่สามารถทำลายล้างทุกสิ่ง และความแค้นที่เก็บซ่อนไว้ในใจทำให้เขามุ่งมั่นที่จะใช้พลังนี้ในทางที่ชั่วร้าย เมื่อหมู่บ้านของลีอาถูกทำลาย ไรอันและลีอาตัดสินใจร่วมเดินทางด้วยกันเพื่อหยุดยั้งลูเซียสและค้นหาความหมายที่แท้จริงของพลังที่พวกเขามี ระหว่างการเดินทาง ไรอันต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกผิดในอดีตและความกลัวที่จะสูญเสียคนที่เขารัก ขณะที่ลีอาพยายามดิ้นรนเพื่อค้นพบความจริงเกี่ยวกับพลังของเธอและแก้แค้นให้กับครอบครัว แต่เมื่อไรอันได้เผชิญหน้ากับลูเซียส เขากลับพบว่าความมืดที่ลูเซียสได้รับนั้นเกิดจากการทรยศและความเจ็บปวดในอดีต ไรอันเริ่มตระหนักว่าเป้าหมายของเขาไม่ควรเป็นการล้างแค้นเพียงอย่างเดียว แต่ควรเป็นการเยียวยาและนำพาความสงบสุขกลับคืนสู่จิตใจของตัวเองและผู้อื่น ไรอันและลีอาจะสามารถเอาชนะความมืดและนำทางลูเซียสกลับสู่แสงสว่างได้หรือไม่? ความรักของพวกเขาจะสามารถผ่านพ้นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดนี้ไปได้หรือเปล่า? เรื่องราวของความรัก การเสียสละ และการค้นหาความหมายที่แท้จริงในชีวิตกำลังจะเริ่มต้นขึ้นใน "The Light and Shadow : เงาทมิฬ"

ความรู้สึกทั้งรัก และ เกลียดน่ะ มันมีอยู่จริงๆนะ ตัวฉันน่ะ ทั้งรัก และทั้งเกลียดเขาในเวลาเดียวกันเลยล่ะ ฉันเกลียดเขา แต่ทว่า….ก็เลิกรักเขาไม่ได้เหมือนกัน

เมื่อเพื่อนสนิทในวัยเด็กของสามีติดอยู่ในช่องลิฟต์นานกว่าครึ่งชั่วโมง เขาจึงระเบิดโทสะอย่างรุนแรง แล้วจับฉันยัดใส่กระเป๋าเดินทาง ก่อนจะรูดซิปล็อกอย่างแน่นหนา “ความทรมานที่เอินเอินต้องเผชิญ เธอจะต้องชดใช้เป็นสองเท่า” ฉันนั่งขดตัว หายใจลำบาก น้ำตาไหลพรากพลางยอมรับผิด แต่สิ่งที่ได้รับกลับมามีเพียงคำตำหนิที่เย็นชาจากสามี “รับโทษเสียให้สาสม พอเรียนรู้บทเรียนนี้แล้ว เธอจะได้รู้จักเชื่อฟัง” เขาเอากระเป๋าเดินทางที่มีฉันอยู่ข้างในไปล็อกเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้า ฉันกรีดร้องอย่างสิ้นหวัง ดิ้นรนอย่างหนัก เลือดค่อย ๆ ไหลซึมออกจากกระเป๋า จนเปียกชุ่มทั่วพื้น ห้าวันต่อมา เขาเกิดใจอ่อนขึ้นมาชั่วครู่ จึงตัดสินใจยุติการลงโทษ “ลงโทษเล็กน้อยเพื่อเตือนใจ ครั้งนี้ฉันจะปล่อยเธอไปก่อน” แต่เขาไม่รู้เลยว่า ร่างของฉันได้เน่าเปื่อยจนแทบไม่เหลือเค้าเดิมแล้ว

อี้หมิง พยายามเอาชนะชะตาชีวิตในยุคที่เธอทะลุมิติมา ด้วยวิชาความรู้ของโลกยุคปัจจุบันเธอก่อร่างสร้างตัวในยุค จีนโบราณจนมีฐานะอู้ฟู่ร่ำรวย สร้างงาน สร้างอาชีพคนเร่ร่อน จนที่เล่าขานไปทั่วทั้งแคว้น

มโนราห์ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากทำตามสิ่งที่แม่ต้องการ คือเป็นเมียสวมรอยของผู้พันกองทัพ ที่จริงแล้วผู้หญิงที่เขาจะแต่งงานด้วยไม่ใช่เธอ แต่เป็นพี่สาวต่างมารดา ___________ ตุ๊บ! กำปั้นเล็กทุบลงแผ่นหลังของคนที่นั่งหันหลังให้ แบบโมโหจนลืมตัว "ออกไป" "เธอจะโมโหให้ฉันทำไม เรากำลังคุยกันด้วยเหตุผล อยากให้ท่านนายพลได้ยินนักหรือไง" "เหตุผลบ้าบออะไรของคุณ ใครเขาจะบ้าไปมั่วเหมือนที่คุณทำล่ะ" "เธอไม่รู้เหรอว่าเรื่องแบบนี้มันโกหกกันไม่ได้" "ฉันไม่ได้โกหก ฉันไม่เป็นเหมือนคุณแล้วกัน" เอาสิ! ขนาดเขายังคิดว่าเราไม่บริสุทธิ์เราก็มีสิทธิ์คิดว่าเขาไม่บริสุทธิ์เหมือนกัน แต่ดูแล้วเขาก็คงเป็นแบบที่เธอคิด คนร่างสูงยืนขึ้นจากที่นั่งอยู่ แล้วถอดกางเกงชั้นในที่มีติดตัวอยู่แค่ตัวเดียวออก "คุณจะทำอะไร" กำลังทะเลาะกันอยู่แท้ๆ อยู่ดีๆ ก็ลุกถอดกางเกงใครจะไม่สงสัยล่ะ "ก็จะพิสูจน์สิ่งที่เธอพูดไง" "พิสูจน์? พิสูจน์ยังไง??" "ก็บอกแล้วไงว่าเรื่องนี้ผู้ชายพิสูจน์ได้" มโนราห์รีบขยับไปจนชิดผนังห้องอีกฝั่งหนึ่ง จะบ้าแล้วหรือไง จะเสียตัวทั้งทีต้องมาเสียเพราะเรื่องบ้าๆ ที่จะพิสูจน์เนี่ยนะ "กลับมา" "ไม่" ชายหนุ่มที่ร่างกายไม่มีอะไรปิดบัง คลานเข่าขึ้นบนเตียงเพื่อเข้าไปใกล้เธอ "กรี๊ด อืมมม" ขณะที่มโนราห์กำลังจะกรีดร้อง แต่ถูกเขาปิดปากด้วยมือ "จะร้องทำไมเดี๋ยวพ่อเธอก็ได้ยิน" "อือ อืม!" หญิงสาวพยายามจะแกะมือเขาออก "กลัวฉันจะรู้ความจริงเหรอ" "ไม่กลัว" "ไม่กลัวก็ให้พิสูจน์สิ" "คุณจำคำที่ดูถูกฉันไว้ให้มาก คุณจำไว้ให้ดี" เธอทำตัวไม่ดีตรงไหน ทำไมทุกคนถึงคิดว่าเธอต้องสำส่อนด้วย แม้แต่แม่แท้ๆ ก็ยังคิดเหมือนผู้ชายคนนี้เลย