ย้อนกลับไปตอนที่ผมได้เห็นภาพปกแรกของ 'Konjiki no Gash!!' ผมรู้สึกว่ามันไม่น่าใช่แค่การ์ตูนต่อสู้ธรรมดา — มันมีหัวใจแบบเด็ก ๆ ผสมกับความดาร์กที่ค่อย ๆ เปิดโปง
เรื่องนี้เริ่มจากมังงะชื่อ 'Konjiki no Gash!!' ของ มะโคโตะ ไรคุ ซึ่งต่อมาถูกดัดแปลงเป็นอนิเมะในชื่อ 'Zatch Bell!' พล็อตหลักคือการที่มาโมโด (เด็ก
ปีศาจจากโลกอื่น) ร้อยชีวิตถูกส่งมายังโลกมนุษย์เพื่อชิงบัลลังก์ราชามาโมโด แต่ละตัวต้องมีคู่หูเป็นมนุษย์ที่ถือคัมภีร์เวทมนตร์เพื่ออ่านคำสั่งให้พวกเขาโจมตีหรือใช้สกิลต่าง ๆ
สิ่งที่ทำให้ผมติดจริง ๆ คือพลวัตของความสัมพันธ์ระหว่างคู่หูแบบไม่ลงรอยแต่ค่อย ๆ กลายเป็นพันธะที่ลึกซึ้ง นอกจากการเดินเรื่องแบบทัวร์นาเมนต์ ก็มีฉากที่พลิกอารมณ์หนัก ๆ แฝงด้วยการถามว่า “การเป็นราชามีความหมายอย่างไร” ฉากสุดท้ายในมังงะและหลายช่วงต่อสู้ใหญ่ ๆ ทำให้ผมมองว่ามันเป็นงานที่เติบโตไปพร้อมกับตัวละคร ไม่ใช่แค่การ์ตูนนัวร์บู๊ปกติ