ฉบับนิยายของ Fated To Be Loved By Villains แตกต่างจากเวอร์ชันอื่นอย่างไร

ฉันอยากเริ่มจาก 'One Piece' เพราะความรู้สึกของการเป็นครอบครัวที่เลือกเองถูกถ่ายทอดหนักแน่นและต่อเนื่องในเรื่องนี้ เสน่ห์ของการดู 'One Piece' ไม่ได้อยู่ที่การผจญภัยอย่างเดียว แต่คือการเห็นคนแปลกหน้าที่มีอดีตเจ็บปวดแต่เลือกยืนข้างกันอยู่เสมอ ลูฟี่ไม่ได้เรียกพวกเขาว่าแค่ลูกเรือ แต่เรียกเป็น 'นามะกะ' ซึ่งแปลความหมายได้ใกล้เคียงกับครอบครัวที่เลือกเอง ทุกครั้งที่มีคนได้รับการช่วยเหลือหรือยอมเสียสละเพื่อเพื่อน ก็ยิ่งทำให้ความสัมพันธ์นั้นลึกขึ้น ฉากที่นิทรรศการอดีตของโรบิน หรือตอนที่บรู๊คกลับมาร้องเพลงให้เพื่อน ๆ ฟัง เป็นตัวอย่างหนึ่งที่ชัดเจนว่าพวกเขาเติมเต็มช่องว่างให้กันอย่างไร การที่แต่ละคนมีภูมิหลังต่างกัน—โจรสลัด, นักดาบ, นักสำรวจ, นักฆ่า—แต่พวกเขาเลือกจะอยู่ด้วยกัน นั่นคือแก่นของ 'family by choice' ในเชิงอารมณ์และการกระทำ ถ้าต้องการเข้าใจแนวคิดนี้แบบเข้มข้นและอบอุ่นไปพร้อมกัน ลองดูเน้น ๆ จากอาร์คอย่าง 'อาร์ลองพาร์ค' 'วอเตอร์ 7/เอนิสล็อบบี' และ 'ทะเลสาบแห่งความมืด' จะเห็นการทดสอบความเชื่อใจและการสร้างครอบครัวที่แท้จริงได้ชัดเจน การเริ่มที่นี่ทำให้เข้าใจว่าครอบครัวบางครั้งถูกสร้างด้วยการตัดสินใจ ไม่ใช่แค่สายเลือด ซึ่งเป็นบทเรียนที่คงอยู่กับคนดูได้นาน

ครั้งแรกที่ได้ดู 'Family by Choice' ฉากที่เปิดเรื่องด้วยมื้อเย็นชวนให้ติดตามทันที — มันพาฉันเข้าไปในโลกของครอบครัวที่เลือกกันเองอย่างไม่ต้องอายเลยว่ามีความซับซ้อนแค่ไหน ฉันอยากเล่าถึงตัวละครหลักแบบเป็นภาพรวมก่อน แล้วค่อยขยายความทีละคน: Maya หญิงสาวที่กลายเป็นศูนย์กลางของกลุ่ม เป็นคนที่พยายามบาลานซ์งานและการดูแลลูกๆ ทางอารมณ์; Jonah เพื่อนสนิทที่ทำหน้าที่เป็นที่พึ่งและมักมีมุขตลกคอยเบรกความเครียด; Ari เด็กวัยรุ่นที่เพิ่งเข้ามาในครอบครัว ต้องปรับตัวและค้นหาตัวเอง; Rosa คุณยายหรือผู้ใหญ่ที่ให้คติสอนใจและมีปมอดีต; และ Nate คนรักหรือพันธมิตรทางธุรกิจที่มักขัดแย้งกับ Maya แต่จริงๆ แล้วอยากให้ทุกอย่างลงตัว มุมมองของฉันต่อความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครคือความเทาๆ ของพล็อต — ไม่มีใครดีหรือเลวสุดขั้ว ทุกอย่างเคลื่อนไหวด้วยแรงจูงใจของตัวละคร เช่น ตอนที่ Jonah เลือกปกป้อง Ari จากปัญหาที่โรงเรียน ฉากนั้นทำให้เห็นว่าความเป็นพ่อแม่ที่เลือกกันเองไม่ได้ต้องมีสายเลือด ความอบอุ่นและความซับซ้อนฉาบอยู่ในทุกการกระทำ ซึ่งทำให้เรื่องดูมีชีวิตและน่าสนใจ นี่เป็นรายการที่ชวนให้คิดว่าครอบครัวไม่ได้ถูกนิยามแค่สายเลือด แถมยังทิ้งท้ายด้วยความอบอุ่นแบบที่ยิ้มได้ก่อนปิดตอน

เราอยากเริ่มด้วยเล่มที่ทำให้หัวใจอุ่นจนยิ้มออกทุกครั้งที่นึกถึงนั่นคือ 'Amaama to Inazuma' หรือที่หลายคนเรียกสั้น ๆ ว่า 'Sweetness and Lightning' การเล่าเรื่องของมันเรียบง่ายแต่เปี่ยมด้วยรายละเอียดชีวิตประจำวันที่เชื่อมความสัมพันธ์ได้ชัดเจน พ่อเลี้ยงเดี่ยวต้องปรับตัวเพื่อเลี้ยงลูกสาว และการที่เขาเปิดบ้านให้เพื่อนสาวจากโรงเรียนมาช่วยทำอาหารไม่เพียงเติมเต็มมื้ออาหาร แต่ยังสร้างเครือข่ายความผูกพันที่เป็นครอบครัวโดยเลือกเอง เรื่องนี้ทำให้เราเห็นว่าครอบครัวไม่ได้จำกัดแค่สายเลือด ความเอาใจใส่ เลือกที่จะใช้เวลาร่วมกัน และการดูแลซึ่งกันและกันสามารถเปลี่ยนคนแปลกหน้าให้กลายเป็นบ้านได้ ฉากที่ชอบที่สุดคือตอนที่ทุกคนกินข้าวและล้วงความทรงจำเล็ก ๆ ร่วมกัน—มันไม่ตื่นเต้นแบบฉากโชว์พลัง แต่กลับหนักแน่นและกระแทกใจด้วยความจริงใจ เหมาะกับวันที่อยากอ่านอะไรที่อบอุ่นและปลอบโยน เหมือนมีมื้ออาหารและคนที่เข้าใจคอยรออยู่ข้าง ๆ

ฉันแนะนำให้เริ่มอ่านบทที่ 3 ของ 'My Journey to You' ถาคที่มีเหตุการณ์เปิดตัวสำคัญ เพราะบทนี้ทำหน้าที่เหมือนสปริงบอร์ดที่ผลักให้เรื่องวิ่งเร็วขึ้นและไม่ทิ้งคนอ่านไว้กับการปูพื้นช้า ๆ บทที่ 3 มักมีการปะทะทางอารมณ์ครั้งแรก ระหว่างสองตัวละครหลักที่เคยแค่ผ่านตากันเท่านั้น — ฉากนี้ทำให้เห็นเคมีที่แท้จริง ทั้งบาดแผลจากอดีตที่โผล่มาและการสื่อสารที่ไม่ลงตัว ซึ่งเป็นจุดที่ผูกปมหลักของเรื่องไว้ได้อย่างแน่นหนา ฉากบรรยากาศเล็ก ๆ เช่นการเดินใต้ฝนหรือบทสนทนาสั้น ๆ หลังเหตุการณ์สำคัญในบทนี้มักติดหัวคนอ่านได้นาน ถ้าชอบความเข้มข้นตั้งแต่ต้นและไม่อยากรอจนถึงกลางเรื่อง บทที่ 3 จะให้รสชาตินั้นทันที โดยยังพอมีความลับจากบทก่อนหน้าเป็นฉากเปิดให้รู้สึกอยากย้อนกลับไปอ่านโปรตอนหรือฉากเปิดเมื่อจบแล้ว ซึ่งก็เป็นความสนุกอีกแบบหนึ่งที่จะได้ค่อย ๆ เติมชิ้นส่วนของเรื่องเข้าด้วยกัน

ยิ่งคิดยิ่งนึกถึงฉากปิดที่ทำให้ใจหายวาบ—ฉากที่หน้าจอสลัวลงแล้วมีคำว่า 'to be continued' โผล่ขึ้นมาพร้อมเพลงทุ้มๆ นั่นคือเทคนิคที่ 'Attack on Titan' เล่นกับคนดูบ่อย ๆ ฉันจำความรู้สึกตอนดูพาร์ทต่างๆ ของ 'Attack on Titan' แล้วเจอการตัดจบแบบค้างคาได้ดี ทุกครั้งที่มีการประกาศว่าซีซันต่อไปหรือพาร์ทต่อไปกำลังจะมา มันทำให้การรอคอยมีแรงกดดันมากขึ้น ทั้งในแง่เนื้อเรื่องและอารมณ์ของตัวละคร บางตอนจงใจวางจุดเลิกให้คนดูต้องตั้งสมมติฐานเยอะ ๆ แล้วก็ให้เครดิตกับการประกาศพาร์ทต่อของสตูดิโอว่าทำให้แฟนๆ ถกเถียงกันทั้งกลางโซเชียลและในกลุ่มคุยการ์ตูนของฉันเอง มุมมองของฉันคือนี่เป็นวิธีเล่าเรื่องแบบหนึ่งที่ได้ผลถ้าทำอย่างตั้งใจ: มันสร้างแรงจูงใจให้ผู้ชมติดตามต่อและทำให้การประกาศซีซันใหม่รู้สึกมีน้ำหนัก ไม่ใช่แค่คำว่า 'มีต่อ' แต่เป็นการสื่อสารว่าตอนหน้าจะมีสิ่งที่สำคัญรออยู่ ฉะนั้นถ้าคุณชอบตอนจบที่ค้างคาแล้วมีความหวังว่าเรื่องจะต่อยอด ก็ลองย้อนกลับไปดูฉากปิดของ 'Attack on Titan' แล้วจะเข้าใจว่าทำไมการรอคอยถึงสนุกแบบนี้

เรื่องนี้เป็นนิยายภาพแฟนตาซีที่วางโครงเรื่องเอาไว้ชวนให้ติดตามตั้งแต่หน้าแรก ชื่อเรื่อง 'tsue to tsurugi no wistoria' แปลตรงตัวได้ประมาณว่าไม้เท้ากับดาบในโลกของวิสทอเรีย ซึ่งสิ่งที่ชอบมากคือการเล่นกับคู่ตรงกันข้าม: ไม้เท้าแทนพลังการเยียวยาและความรู้ ส่วนดาบแทนการตัดสินใจและการต่อสู้ ความขัดแย้งระหว่างสองขั้วนี้ขับเคลื่อนพล็อตอย่างมีจังหวะ ตัวเอกเป็นคนธรรมดาที่ถูกผูกพันกับวัตถุทั้งสองโดยไม่ตั้งใจ ทำให้ต้องเลือกและเรียนรู้ความหมายของความรับผิดชอบ ในส่วนโครงเรื่องจะมีเส้นเรื่องหลักเกี่ยวกับการฟื้นฟูสิ่งที่สูญหายและการเปิดเผยความจริงเกี่ยวกับอดีตของโลก แต่ละตอนจะโยงเข้ากับตัวละครรองที่มีบาดแผลเฉพาะตัว ทำให้ฉากเล็ก ๆ มีความหมาย นิสัยการเล่าเรื่องชวนให้คิดถึงความเทา ๆ ระหว่างดีและชั่ว ฉันชอบวิธีที่ผู้เขียนทิ้งเงื่อนงำเล็ก ๆ แล้วค่อย ๆ คลี่ออกเป็นภาพรวมคล้ายกับวิธีดำเนินเรื่องใน 'Fullmetal Alchemist' ตรงที่ไม่กลัวจะเผชิญหน้ากับความสูญเสียและการเสียสละ ผลรวมแล้วเป็นงานที่อ่านแล้วรู้สึกว่าทุกสิ่งมีต้นตอและเหตุผล ซึ่งทำให้ผมอยากติดตามต่อไปจนจบ

ชื่อ 'tsue to tsurugi no wistoria' เริ่มเป็นที่พูดถึงในกลุ่มแฟนสายแฟนเมดเล็กๆ สักพักแล้ว แต่พอพูดถึงสถานะการแปลเป็นเล่มภาษาไทย ต้องบอกตรงๆ ว่าจนถึงตอนนี้ยังไม่เห็นการออกเป็น ‘ฉบับลิขสิทธิ์ภาษาไทย’ ที่ชัดเจนจากสำนักพิมพ์หลักในประเทศ ถ้าให้เล่าในมุมคนเก็บสะสม ผมติดตามประกาศจากสำนักพิมพ์ที่มักนำมังงะญี่ปุ่นเข้ามา (ชื่อที่คุ้นกันเช่นกลุ่ม Luckpim, Bongkoch หรือสำนักพิมพ์อื่นๆ) และยังไม่มีบันทึกว่ามีการประกาศนำ 'tsue to tsurugi no wistoria' มาแปลเป็นเล่มอย่างเป็นทางการ แฟนซับหรือแฟนแปลภาษาไทยมีแนวโน้มจะแปลเป็นบทแล้วปล่อยในชุมชนแต่ไม่จัดทำเป็นเล่มที่ขายในร้านหนังสือทั่วไป ท้ายที่สุด สิ่งที่อยากเตือนคือการมองหาฉบับที่สะสมได้ควรแยกให้ชัดระหว่างงานแปลที่มีลิขสิทธิ์กับไฟล์รวบรวมที่แฟนทำเอง — ทั้งสองแบบให้ประสบการณ์อ่านต่างกันและมีผลต่อการสนับสนุนผู้สร้างเรื่องราวนี้ด้วย

ยอมรับเลยว่าชื่อ 'Tsue to Tsurugi no Wistoria' ทำให้ฉันตาลุกวาวตั้งแต่แรกเห็นและก็รอข่าวนานพอสมควร ฉันติดตามวงการหนังสือมานานพอที่จะบอกได้ว่าเส้นทางการเข้าไทยของมังงะที่ไม่คุ้นเคยมักไม่ตรงไปตรงมา ร้านหนังสือใหญ่ที่สั่งของเป็นระบบจะรอใบอนุญาตแปลอย่างเป็นทางการหรือรอบนำเข้าจากสำนักพิมพ์ที่มีนักอ่านรองรับก่อนจะสั่งจำนวนมาก ส่วนร้านนำเข้าอิสระกับร้านอินดี้ที่ขายของนำเข้า/นอกระบบมีโอกาสได้เล่มญี่ปุ่นมาก่อนฉบับแปลไทย เปรียบเทียบกับการเข้าร้านของ 'Jujutsu Kaisen' ในอดีต จะเห็นความต่างระหว่างการเปิดตัวที่ได้รับความนิยมมากกับเรื่องที่ยังต้องสร้างฐานแฟนก่อน จึงเป็นไปได้สูงที่ตอนนี้บางร้านนำเข้าหรือรับพรีออร์เดอร์จากลูกค้ากลุ่มเล็ก ๆ แต่ถ้าถามว่ามีการสั่งเข้าเป็น 'ฉบับรวมเล่ม' ให้วางจำหน่ายทั่วไปในร้านหนังสือเครือใหญ่ทั่วประเทศแล้ว คำตอบน่าจะยังไม่แน่นอนนัก โดยสรุป ฉันคิดว่าให้จับตาร้านนำเข้าอิสระและเพจพรีออร์เดอร์ของแฟน ๆ เป็นช่องทางที่เร็วที่สุด แต่ถ้าอยากได้ฉบับแปลไทยแบบวางแผงอย่างเป็นทางการ อาจต้องอดใจรอดูประกาศจากสำนักพิมพ์อีกที — อันนี้คือความรู้สึกจากคนตามข่าวและสะสมมานาน