แฟนๆ หลายคนในชุมชนชอบปล่อยทฤษฎีว่าทั้งโลกใน '
วันเดอร์เวิลด์' เป็นภาพสะท้อนของความทรงจำที่แตกกระจัดกระจายของตัวเอกมากกว่าพื้นที่จริงๆ ผมมองการตีความนี้ว่าให้พลังกับฉากเฟอร์รี่วีลที่ดูเรียบง่าย แต่กลับซ้อนความหมายไว้แน่นหนา: ทุกครั้งที่เฟอร์รี่วีลหมุนจะมีแสงกับเงาที่ไม่ตรงกัน ราวกับความทรงจำบางชิ้นหมุนวนและไม่เคยกลับมาเป็นชิ้นเดียวกันอีก
การยืนกรานแบบนี้ทำให้ฉากเล็กๆ อย่างกล่องดนตรีที่ชำรุดกลายเป็นกุญแจ ผู้ที่เชื่อทฤษฎีนี้จะชี้ว่ารายละเอียดเล็กน้อย—คำพูดที่ขาดหาย เสียงเพลงซ้ำลูป—คือร่องรอยของความผิดที่ตัวเอกพยายามซ่อน และแต่ละด่านในโลกแฟนตาซีก็คือการเผชิญหน้ากับชิ้นส่วนความทรงจำผุพัง ในฐานะแฟนที่ติดตามยาวนาน ผมชอบทฤษฎีนี้เพราะมันให้เหตุผลกับความไม่ต่อเนื่องของเนื้อเรื่อง และยังทำให้ภาพสวยงามและเศร้าในเวลาเดียวกัน